เรื่องเดิมๆ
คือผมอาบน้ำให้ลูกแล้วเห็นแนว ที่ขา 2 แนว จากสัญชาติญาณ มองหาเพิ่ม เจอเพิ่มอีก 2 แนว (ข้างซ้ายทั้งคู่) นึกในใจยายอีกแล้วใช่ไหม! ก็ถามลูกไปว่าโดนอะไรก็เป็นไปตามที่คิด
เรา : น้ำตาล(ชื่อสมมุติ) โดยอะไรลูก
ลูก : โดนยายตี
เรา : แล้วหนูทำอะไร
ลูก : หนูตักข้าวหก
เราก็พยายามบอกเมียเราไม่ยอม ทำไมต้องตีซอยๆ เกลียดมาก (เคยทะเละกันใหญ่โต และห้ามเด็ดขาดจนพ่อตา ออกปากว่า "ลูกเค้าอย่าไปตี ปล่อยเขาเลี้ยงของเขาไป" ก็รู้ว่าประชดกัน แต่ก็คือถือว่าจบไปแล้ว และหวังว่าจะไม่โดนแบบนี้อีก)

ผมย้อนคิด คิด คิด ผมโมโห, ผมตามใจลูก ตัดอารมณ์นี้ออก แล้วปัญหาคืออะไร ผมคิดอย่างนี้

1. ถ้าจำเป็นต้องตี อย่าตีซอยๆ มันเป็นการลงโทษด้วยอารมณ์ คือ ยายโมโหที่ต้องเช็ดข้าว ไม่ได้อยากสอนเด็ก
2. ยายพูดด้วยไม่ได้ พูดแล้วออกทะเล ด่าเรากลับ ด่าหักล้าง เอาความแย่เรื่องอื่นมากลบเกลื่อน สุดท้ายลูกก็โดน (มันเป็นปัญหาทางจิตใจ ลูกคนโตเป็นผู้ชายมันเอาตัวรอด แต่น้องสาว กลัวยายมาก กลัวจนทำอะไรตกหล่น ร้องไห้ทันที) แล้วเราก็มาโดนยายแกด่าเสียๆหายๆอีก
3. ผมต้องการให้เมียผมแสดงออกว่า แม่เขาทำไม่ถูก ถ้าไม่ยอมรับความผิด/ถ้าไม่แก้ไข ก็ต้องมีอะไรซักอย่างให้แกสำนึก แต่เมียบอกเราเป็นขี้ข้า (หมายถึงเมียกับผมกับลูก เป็นขี้ข้า ผมเองก็ฟังไม่รู้เรื่อง คือเมียก็ออกทะเล พอๆกับแม่เขา)

ผมอยู่บ้านนี้ อาศัยเขาก็จริง แต่อะไรๆในบ้านที่ช่วยได้ ผมก็ช่วย (เมียให้ค่าใช้จ่ายที่บ้านเดือนละ 10,000) บางทีมันก็ลืมไป, บางทีก็คิดว่าทำเพื่อลูก ตอนนี้ผมเริ่มวางยา(อุปกรณ์ต่างๆที่ผมเคยซ่อม/เคยทำให้ ผมจะไม่ทน

คิดเสมอวันที่ย้ายออกไป จะทิ้งทวนให้สุดๆ แต่ถ้าวันนั้นมาถึงผมก็ไม่ทำหรอก(คงดีใจมากที่ผมได้ไปพ้นๆคนแบบนี้เสียที) สันดานผมไม่ได้คิดจะเอาคืนเอาเป็นเอาตาย ขนาดนั้น ไม่ใช่อะไรนะ คือมันจะเสียมาถึงตัวผมเองไง เสียมาถึงลูกหลานจะว่าเราเอาได้ ความนับถือนะหมดไปนานแล้ว