คือแม่เราอ่ะไม่ชอบทำงานบ้านไม่ทำอ่ะไรเลยก็ว่าได้แล้วก็ชอบทิ้งให้เราอยู่คนเดียวแทบจะทุกวันช่วงปิดเทอมมานี้กับข้าวไม่ทำให้กินพอวันนี้แม่เราบอกจะทำกับข้าวให้กินเราก็ดีใจแล้วเขาก็สับหมูแล้วจานก็ตกแตกเกือบโดนหัวเราแม่เราก็บอกว่าเก็บเลยแล้วก็สับหมูต่อแล้วเราก็บ่นเบาๆว่าทำตกทำไมไม่ช่วยเก็บเลยแม่เราก็สับหมูแรงๆ
แม่:เห็นมั้ยว่ากูทำอ่ะไรอยู่อย่ามาทำให้กูโมโหนะ
เรา:ก็แค่บ่นเฉยๆเองทำไมต้องโมโห
แม่:กูอุส่าอารมดีกูมาทำกับข้าวให้ยังมาโมโหกูอีก
แม่:หาแดกเองกูไม่ใช่ขี้ข้าแล้วเงินกินข้าวก็ไม่ต้องเอาด้วย
แม่ไปอาบน้ำ*
แม่:กูอุส่าอาบน้ำให้อารมดีนะ
แล้วก็มาทำอาหารให้ต่อแล้วใช้เราไปเก็บใบมะกรูดแต่หญ้ามันสูงเลยบอกว่าเก็บไม่ได้หาต้นไม่เจอ
แม่:แค่เก็บใบมะกรูดยังไม่มีปัญญาเก็บทีไปเซเว่นอ่ะไปจัง
คือแม้ราชอบตะคอกใส่แล้วก็โมโหทำลายข้าวของ
เราอยู่ที่นี่รู้สึกเหมือนตกนรกเลยตั้งแต่เด็กก็โดนตีโดนเหมือนโมโหแล้วมาลงที่เราแล้วเราก็ทำอ่ะไนไม่ได้แต่ต่างจากไปบ้านยายๆก็เลี้ยงแม่มาอย่างดีนะแต่ทำไมแม่ชอบทำกับเราแบบนี้
*เราควรทำไงดี*