สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์ในช่วงชีวิตที่น่าเจ็บใจและช้ำใจที่สุดเท่าที่ผมเลยเจอมา "คือการโดนแม่ด่าแบบที่ว่าไล่ออกจากบ้านไล่ให้ไปตาย"
คือว่า วันนี้ผมไปหาแฟนมาในตัวจังหวัดครับ แล้วผมกลับมาถึงบ้านประมาน5โมงเย็นเพราะผมเหนื่อยมากจากการขับรถไปหาแฟนมาในตัวเมือง บ้านของผมห่างจากตัวเมืองโดยประมาน 50กิโลครับ ไปกลับก็ 100กิโลพอดี ผมกลับมาถึงบ้านผมก็เหนื่อยๆเลยลุกไปอาบน้ำล้างตัว เพราะว่าผมนั้นร้อนมากๆ ต้องบอกก่อนว่าบ้านผมอยู่ต่างจังหวัด อยู่ในชนบท เลยห่างจากตัวเมืองค่อนข้างมาก มาครับมาเข้าเรื่องของเรากันต่อ หลังจากผมอาบน้ำเสร็จได้ไม่นานแม่ผมก็กลับมาจากทุ่งนา แล้วแม่ผมก็ไปทำกับข้าว ส่วนผมที่แต่งตัวเสร็จก็ได้หลับไปเนื่องจากเหนื่อยมาทั้งวัน พอแม่ผมทำกับข้าวเสร็จประมานหนึ่งทุ่ม แม่ผมก็มาเรียกไปกินข้าว ผมก้ตอบไปดีๆว่าแม่กินก่อนเลยครับ แล้วเสียงแม่ก็หายไปพักใหญ่ๆ และแม่ก็กลับมากเรียกอีกว่าไปกินข้าว ผมก็เลยบอกว่ากินก่อนเลยยังไม่หิว
แล้วแม่ก็หายไปอีกพักนึง แล้วแม่ก็กลับมากเรียกอีกครั้ง ว่าไปกินข้าวได้แล้ว ตอนนั้นผมโกรธโมโหและหงุดหงิดมากทั้งที่ผมก็บอกกับแม่ไปแล้วว่า ผมเหนื่อยขอนอนก่อนเดี๋ยวหิวผมจะไปกินเองให้เหลือไว้ด้วย ด้วยความที่ผมโมโหผมเลยแหกปากตะคอกใส่แม่ว่า "โอ้ยยย บอกว่านอนอยู่เรียกอยู่นั้นแหละบอกว่าหิวเดี๋ยวมากินเอง" พอแม่ผมได้ยินแบบนั้นก็โมโหแล้วก็ได้ด่าผมต่างๆนาๆแล้วแม่ก็บอกว่า ที่กูเรียกเพราะเป็นห่วงกูเลยเรียกมากกินข้าว ( อันนี้ผมเข้าใจแม่ครับว่าแม่เป็นห่วงและผมก็เข้าใจในเจตนารมของแม่ และผมก็ยอมรับครับว่าผมผิดที่ตะคอกใส่แม่ก่อน) แล้วมีคำนึงที่แม่ด่าผมแรงที่สุดในชีวิตผมไม่เคยโดนแม่ด่าด้วยถ้อยคำแบบนี้มาก่อนเลย แม่บอกว่า "นินิสัยก้าวร้าวขึ้นทุกวันแล้วนะเดี๋ยวซักวันจะโดนกูตีเดี๋ยวก่อน ไปปปปจะไปตายห่าที่ไหนก็ไป ข้าวไม่ต้องแดกกลับเข้าห้องไปเลย ไปตายเลยอย่าให้กูเห็นหน้าอีก " พอพิมแล้วมันอาจจะดูเบาและอาจนึกภาพไม่ออก คือน้ำเสียงแม่ฟิว น่ากลัว กระแทกเสียงพร้อมกับแหกปากถ้ายังนึกภาพไม่ออก ให้ทุกคนลองนึกภาพเวลาคนเกลียดกันแหกปากด่าแบบนั้นเลยครับ ผมได้ยินแล้วทำตัวไม่ถูก+กับใจเสียด้วย ผมก็เลยวางจานข้าวแล้วก็เข้ามานอนร้อนไห้เลยครับ ผทอยากถามว่าใครเคยเจอโดนคนในครอบครัวด่าแบบนี้บ้าง แล้วเราจะรับมือกับคำพูดเหล่านี้ของคนในครอบครัวเราได้ยังไงครับ?
แม่ไล่เราไปตาย เพียงเพราะเราขึ้นเสียงใส่เท่านั้นเอง...? เรายอมรับว่าเราผิดแต่เราได้ยินแล้วหมดกำลังใจเลย
คือว่า วันนี้ผมไปหาแฟนมาในตัวจังหวัดครับ แล้วผมกลับมาถึงบ้านประมาน5โมงเย็นเพราะผมเหนื่อยมากจากการขับรถไปหาแฟนมาในตัวเมือง บ้านของผมห่างจากตัวเมืองโดยประมาน 50กิโลครับ ไปกลับก็ 100กิโลพอดี ผมกลับมาถึงบ้านผมก็เหนื่อยๆเลยลุกไปอาบน้ำล้างตัว เพราะว่าผมนั้นร้อนมากๆ ต้องบอกก่อนว่าบ้านผมอยู่ต่างจังหวัด อยู่ในชนบท เลยห่างจากตัวเมืองค่อนข้างมาก มาครับมาเข้าเรื่องของเรากันต่อ หลังจากผมอาบน้ำเสร็จได้ไม่นานแม่ผมก็กลับมาจากทุ่งนา แล้วแม่ผมก็ไปทำกับข้าว ส่วนผมที่แต่งตัวเสร็จก็ได้หลับไปเนื่องจากเหนื่อยมาทั้งวัน พอแม่ผมทำกับข้าวเสร็จประมานหนึ่งทุ่ม แม่ผมก็มาเรียกไปกินข้าว ผมก้ตอบไปดีๆว่าแม่กินก่อนเลยครับ แล้วเสียงแม่ก็หายไปพักใหญ่ๆ และแม่ก็กลับมากเรียกอีกว่าไปกินข้าว ผมก็เลยบอกว่ากินก่อนเลยยังไม่หิว
แล้วแม่ก็หายไปอีกพักนึง แล้วแม่ก็กลับมากเรียกอีกครั้ง ว่าไปกินข้าวได้แล้ว ตอนนั้นผมโกรธโมโหและหงุดหงิดมากทั้งที่ผมก็บอกกับแม่ไปแล้วว่า ผมเหนื่อยขอนอนก่อนเดี๋ยวหิวผมจะไปกินเองให้เหลือไว้ด้วย ด้วยความที่ผมโมโหผมเลยแหกปากตะคอกใส่แม่ว่า "โอ้ยยย บอกว่านอนอยู่เรียกอยู่นั้นแหละบอกว่าหิวเดี๋ยวมากินเอง" พอแม่ผมได้ยินแบบนั้นก็โมโหแล้วก็ได้ด่าผมต่างๆนาๆแล้วแม่ก็บอกว่า ที่กูเรียกเพราะเป็นห่วงกูเลยเรียกมากกินข้าว ( อันนี้ผมเข้าใจแม่ครับว่าแม่เป็นห่วงและผมก็เข้าใจในเจตนารมของแม่ และผมก็ยอมรับครับว่าผมผิดที่ตะคอกใส่แม่ก่อน) แล้วมีคำนึงที่แม่ด่าผมแรงที่สุดในชีวิตผมไม่เคยโดนแม่ด่าด้วยถ้อยคำแบบนี้มาก่อนเลย แม่บอกว่า "นินิสัยก้าวร้าวขึ้นทุกวันแล้วนะเดี๋ยวซักวันจะโดนกูตีเดี๋ยวก่อน ไปปปปจะไปตายห่าที่ไหนก็ไป ข้าวไม่ต้องแดกกลับเข้าห้องไปเลย ไปตายเลยอย่าให้กูเห็นหน้าอีก " พอพิมแล้วมันอาจจะดูเบาและอาจนึกภาพไม่ออก คือน้ำเสียงแม่ฟิว น่ากลัว กระแทกเสียงพร้อมกับแหกปากถ้ายังนึกภาพไม่ออก ให้ทุกคนลองนึกภาพเวลาคนเกลียดกันแหกปากด่าแบบนั้นเลยครับ ผมได้ยินแล้วทำตัวไม่ถูก+กับใจเสียด้วย ผมก็เลยวางจานข้าวแล้วก็เข้ามานอนร้อนไห้เลยครับ ผทอยากถามว่าใครเคยเจอโดนคนในครอบครัวด่าแบบนี้บ้าง แล้วเราจะรับมือกับคำพูดเหล่านี้ของคนในครอบครัวเราได้ยังไงครับ?