สะพานมอญ หรืออีกชื่อคือ สะพานอุตตมานุสรณ์ เป็นสะพานไม้ที่ยาวที่สุดในประเทศไทย และยาวเป็นอับดับ 2 ของโลก สิ่งที่ผมได้จากการเดินทางไปถ่ายรูปที่นี่ครั้งนี้นั้น มากกว่าที่คิด ผมพอจะรู้ว่าจะได้รูปอะไรกลับมา พอรู้ว่าบรรยากาศคงจะดี คงได้เห็นชีวิตของคนพื้นที่บ้าง แต่ในใจก็คิดว่ามันคงไม่มาก หรือเห็นอะไรได้ชัดเจน หรือร้ายที่สุด อาจจะเป็นการแสดงเพื่อให้นักท่องเที่ยวเห็นด้วยซ้ำ ... แต่ผมว่าผมคิดผิด

บรรยากาศดี มันไม่ใช่แค่ดีธรรมดา มันเป็นสะพานไม้สุดชิวที่มันชิวจริง ๆ ผู้คนต่างเดินออกมานั่ง เดินทอดน่อง ยืนคุยกันบนสะพาน ท่ามการฟ้าสีฟ้าเข็มเพราะดวงอาทิตย์ลาลับไปแล้ว บนตัวสะพานมีจุดให้นั่งได้ โดยเป็นม้านั่งยืนออกไปเล็กน้อย 8 จุด นักท่องเที่ยวนิยมมานั่งกินบรรยากาศจนอิ่มแทนข้าว ลมเอื่อย ๆ มองกระแสน้ำ และผู้คน มันมากกว่าที่ผมพูด มากกว่าที่ผมคิด ดีที่สุดคือคุณต้องสัมผัสเอง

วิถีชีวิต มันก็จริงมากกว่านั้น แน่นอนคงมีบ้างที่เดินเอาของเทินบนหัวเพื่อให้นักท่องเที่ยวมายืนถ่ายรูปด้วย แต่วิถีชีวิตของคนมอญที่นี่เขาก็เอาของเทินหัวเดินไปมาเป็นเรื่องปกติ ตักบาตรเช้า นักท่องเที่ยวแห่มาตักบาตร แต่ชาวมอญเขาก็ตักของเขาเองอยู่แล้ว เช้าตรู่ฟ้ายังไม่สางดี ผมออกมาเดินถ่ายรูป ก็พบสาวชาวมอญเดินมายืนคุยกันกลางสะพาน เขาก็ทำกันแบบนั้นทุกวัน บ้างก็จัดเตรียมของใส่บาตรให้นักท่องเที่ยว หรือเปิดร้านก็ว่ากันไป

ผมโชคดีที่ไปช่วงที่มีงานบุญประจำปี สวดมนต์ 24 ชั่วโมงเช้าจรดค่ำต่อเนื่อง 9 วัน ตั้งแต่วันที่ 5 - 13 มีนาคมของทุกปี บ้านพักที่ผมไปเช่าพักอยู่ เจ้าของบ้านเป็นลุง ชื่อ สมหมาย ก็พาญาติผู้ใหญ่อายุรุ่นคุณยาย เดินทางไปวัดดึก ๆ ดื่น ๆ เพื่อไปสวดมนต์ในงานบุญนี้ ซึ่งเป็นงานฉลองวันเกิดของหลวงพ่ออุตตะมะ ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือเป็นอย่างมาก ผมฟังลุงสมหมายถูดแล้วก็รู้สึกได้ว่า คนพื้นที่เขานับถือท่านด้วยใจจริง สะพานมอญก็มาจากการผลักดันของท่าน

เกริ่นมาพอสมควร ผมจะเอาข้อมูลที่ผมเขียนรีวิวไว้แล้ว copy มาวางใส่ต่อเลยแล้วกันครับ