หน้าเปิด


เปิดตอน จู่ๆนางิก็พูดกับจิฮารุว่า อิกะจังจบแล้ว ทำเอาจิฮารุงงๆ นางิเลยตะโกนเลยว่าไม่รู้จักเหรอไง การ์ตูนแก๊กในนิตยสารแชมป์เปี้ยนไง จิฮารุบอกยังไงการ์ตูนทุกเรื่องก็ต้องมีจบอยู่ดีนั้นแหละ แต่ทำไมต้องมาบอกด้วย นางิบอกเพราะเสียงสึโคมิของอิกะจังเหมือนกับจิฮารุ จิฮารุเถียงทันทีเลย(ล้อคนพากษ์มั้ง)

ถึงยังไงนางิก็รู้สึกเศร้าเพราะเป็นเรื่องเดียวที่ผ่านในเล่มนี้ด้วย จิฮารุบอกคนเขียนมีชื่อไม่ใช่เหรอคงแป๊บๆก็เขียนเรื่องใหม่แล้ว และเขียนมา 9 ปีแล้วด้วย เทียบกันแล้วกว่า 70% จะจบในปีแรกด้วยซ้ำ นางิก็บอกในขณะที่เขียนนานๆไปเรื่อยๆมันก็ยิ่งยาก การจะจบเรื่องยาวๆก็ยากเหมือนกัน จิฮารุถามเลยว่าพูดเรื่องอะไร นางิบอกเรื่องที่ยาวๆไง บอกพอจะเข้าช่วงสุดท้ายเผลอแป๊บๆก็ผ่านไปอีกปีแล้วเฉยเลย จิฮารุถึงกับงงไม่เข้าใจ

นางิบอกเวลาเขียนการ์ตูนไปนานๆมันจะยิ่งยากที่จะเขียนฉากจบที่ผู้อ่านจำนวนมากรับได้ ต้องเขียนจบเรื่องให้ตัวละครแต่ละตัว แต่พวกการ์ตูนที่นานๆตัวละครก็มีให้เพียบจนไปๆมาๆเรื่องก็ไม่ไปไหนสักที เพราะฉะนั้นนางิจึงบอกเลยว่าแป๊บๆก็ผ่านไปปีหนึ่งแล้ว นี่แหละการ์ตูนที่เขียนมานานๆ จิฮารุบอกงั้นเองเหรอแต่ก็มีที่จบรวดเดียวแบบของอาจารย์ยัตสึระ(คนเขียนรันม่า)ที่ดูง่ายเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่จะโดนตัดจบก่อนก็จะได้จบเองก็เยอะ แต่จิฮารุก็ถามนางิอย่างว่า.... ได้เขียนการ์ตูนล่าสุดเมื่อไร

นางิถึงกับเงียบไปครู่หนึ่ง จิฮารุบอกนางิคิดจะส่งให้ซันเดย์ไม่ใช่เหรอไง นางิก็ทำอ้างบอกเขียนอยู่เรื่องหนึ่ง...บางทีนะ และบอกต้องการประสบการณ์ที่น่าสนใจมาเป็นไอเดียด้วย จิฮารุบอกพึ่งกลับมาจากอเมริกาเมื่อวานเองนะประสบการณ์น่าจะเพียบ และปีนี้ก็เหลือแค่ 3 เดือนแล้วด้วย นางิน่าจะเขียนให้ได้สักเรื่อง บอกนางิจะอวดลุกะใน 10 ปีไม่ใช่เหรอไง นางิก็บอกก็ได้ งั้นจะเขียนการ์ตูนที่อุทิศให้อิกะจังแล้วกัน จิฮารุรีบเบรกเลยว่าอย่าคิดทำอะไรโดยไม่ขออนุญาตเด็ดขาด


หลังจากนั้นนางิไปคุยกับฮายาเตะที่กำลังทำงานพิเศษที่คาเฟ่อยู่ บอกเรื่องที่จะเขียนการ์ตูน บอกจะเขียนให้ได้ในเดือนตุลาคมและเอาชนะรางวัลมาเป็นของขวัญให้ตัวเอง ส่วนเรื่องที่เขียนการ์ตูนอะไรก็คิดว่าจะเป็นแนวเลิฟคอมมิดี้เป็นหลักเพราะมีแต่เรื่องแบบนี้รอบตัว และเพราะแบบนี้ก็เลยคิดจะเอาแนวเรื่องเป็น... ทัศนศึกษาของโรงเรียน คิดจะให้ตัวละครหลักเป็นโปรแกรมเมอร์จากอวกาศที่มีพลังพิเศษแห่งอนาคต ฮายาเตะถึงกับพูดไม่ออกเลย

นางิคิดจะให้เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักแน่นอน ให้ยานอวกาศเธอตกลงมาบนโลกในยุคศตวรรษที่20 คิดพยายามติดต่อกับเพื่อนอวกาศด้วยไอโฟน แต่ S*FTBANK ยังไม่ได้เข้าซื้อ VODAF*NE ในยุคนี้ เพราะงั้นมือถือของเธอก็เลยเชื่อมต่อไม่ได้ จึงโดดเดี่ยวบนโลก นั้นคือการเริ่มเรื่อง ฮายาเตะคิดเลยว่าแค่เริ่มก็มุขยากๆเลยเหรอ ฮายาเตะเลยแสดงความเห็นว่ามันเลเวลสูงไปสำหรับเขา แต่ดูเหมือนอายุมุจะเข้าใจซะงั้นแถมยังเดาออกว่านางิจะให้ตัวเอกสร้างสถานการณ์ให้ใช้พลังพิเศษให้ VODAF*NE โดนเทคโอเวอร์ไป ฮายาเตะถึงกับเหงื่อตกและถามหน่อยเลยว่าจะเขียนจากประสบการณ์จริงใช่ไหม นางิบอกก็เพราะตัวละครหลักที่ปักธงไปเรื่อยไง


ฮายาเตะแอบคิดเลยว่าเมินเรื่องทัศนศึกษาไปหมดแล้ว และคิดเลยว่าแบบนี้ยังไงก็ไม่ได้รางวัลแน่ แต่ยังไม่ทันไรนางิก็คิดได้ว่าเหมือนไม่ได้ใช้ประสบการณ์อย่างที่ว่าเลย ก็เลยเริ่มแก้เนื้อหาหน่อย ฮายาเตะได้เห็นแบบนี้ก็คิดว่านางิเองก็ค่อยๆเติบโตขึ้นทีละน้อยแล้ว


ไม่กี่วันต่อมา นางิเขียนเนมการ์ตูนเสร็จและให้ฮายาเตะอ่านดูเลย ฮายาเตะจึงดูให้ทันที แต่แค่หน้าชื่อเรื่องก็ทำเอาตกใจแล้ว เพราะเรื่องคือ "สุดยอดพ่อบ้าน ฮายาตะคุง" เป็นเรื่องของพ่อบ้านหนุ่มและเด็กผู้หญิงที่พ่อบ้านรับใช้ พ่อบ้านหนุ่มเผชิญกับปัญหามากมายและความโชคร้าย แต่ด้วยความสามารถทำให้เขาผ่านปัญหามาได้หมด เด็กผู้หญิงผู้เกิดมามีพร้อมทุกอย่างจนเห็นแก่ตัวและขวางโลก พ่อบ้านหนุ่มจึงคอยดูแลและเสี่ยงชีวิตปกป้อง ถึงมีเรื่องเข้าใจผิดกันบ้างแต่ความผูกพันก็ยังคงอยู่ ฉากสุดท้ายได้เผชิญหน้ากับภัยอันยิ่งใหญ่ แต่ด้วยความผูกพันจึงร่วมมือกันฝ่าฟันมาได้ และท้ายที่สุดก็ได้รักกันและแต่งงานอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้ง


ฮายาเตะอ่านแล้วก็ตะลึง พอนางิถามเป็นไงบ้าง ฮายาเตะได้แต่เก็บความคิดจริงๆไว้จนเก็บเผลอทำต้นฉบับยับ และบอกนางิไปว่าเนื้อหาดี นางิบอกใช้พื้นฐานจากประสบการณ์เรื่องอารมณ์ก็ต้องสมจริงแน่ๆ แล้วนางิก็ขอตัวไปเขียนต้นฉบับจริงเลย แต่ฮายาเตะกังวลคือฉากสุดท้ายของเรื่อง ที่ทั้งสองคนรักกัน


จบตอน