เรามีชีวิตที่ราบรื่นประสบความสำเร็จมาตลอด จนกระทั่งอายุ 37 ปี ความทะนงตนว่าทำได้มาตลอดทำให้เราพลาดตอนกลางคน จนมีวันนี้ วันที่มีหนี้สิน ล้านกว่าบาท ทำงานใช้หนี้ไปทุกวัน กินข้าวกล่อง 1 กล่อง เช้ากลางวัน แบ่งกินทีละครึ่งกล่อง เย็นมาม่า เสื้อผ้าไม่ได้ซื้อมาสองปี สิ้นเดือนนับเศษเหรียญประทังชีวิต แมวที่เลี้ยงมา 7 ปี ตายจากไป
           อดทนมาตลอดสองปี ก็ยังไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ จนกระทั่งวันนี้ เหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกว่ามัน "ที่สุดของแจ้" เวลาแย่ๆ หลายสิ่งมันจะประดังเข้ามา ทำโทรศัพท์ตกมาแตก จอมืด ไม่มีปัญญาซื้อใหม่ โทรศัพท์พังไม่ใช่ปัญหาใหญ่ที่สุดที่เราเจอ แต่เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้รู้สึกว่า ที่สุดแล้วของความทุกข์ทรมาน ใครมีประสบการณ์ทุกข์ถาโถม แวะมาแชร์ประสบการณ์เป็นกำลังใจกันบ้างนะ อยากได้แรงใจลุกขึ้นสู้ใหม่อีกครั้ง