===========
สัญญารัก
===========
Psycho G.
“คุณแม่ขา คุณพ่อจะมาหาพวกเราไหมคะ”
ฉันถามเพื่อความแน่ใจขณะอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ บนโซฟาในห้องนั่งเล่นในบ้านอันเต็มไปด้วยเงาแห่งความทรงจำ
“คุณพ่อต้องกลับมาหาพวกเราจ๊ะ”
เสียงแม่ตอบอย่างมั่นใจ ทำให้ฉันยิ้มออกมาได้
พายุกระหน่ำฝนตกหนัก ฟ้าคำรามกึกก้องเป็นระยะสลับการประกายแห่งสายฟ้าวูบวาบเจิดจ้า ละอองฝนสาดเข้ามาเป็นระยะทางประตูบ้านซึ่งเปิดเอาไว้รอการกลับมาของพ่อ ดึกมากแล้วแต่พวกเรายังรอ ไม่ว่าฟ้าฝนจะเป็นเช่นไร พ่อของลูกสาวตัวน้อย สามีคนดีของคุณแม่ต้องกลับมา เพราะเท่าที่จำความได้ พ่อไม่เคยผิดสัญญา
เราเชื่อเช่นนั้น และยึดถือสัญญาตลอดมา
พวกเรานั่งรอเงียบๆ หลายวันหลายคืนและกำลังจะกลายเป็นหลายเดือน หลังจากวันซึ่งเครื่องบินที่พ่อนั่งมาจากการกลับมาจากต่างประเทศ ดิ่งลงกลางทะเลลึก รายงานข่าวแจ้งนักบินและพนักงานบนเครื่องเสียชีวิต ผู้โดยสารหาศพไม่ครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุหรือวินาศกรรมก็ช่างมันเถิด เราแม่ลูกไม่สนใจเรื่องนั้น
ที่แน่ใจคือสัญญาที่มีต่อกัน สัญญาซึ่งครอบครัวเรายึดมั่นมาตลอดมา
คืนนี้ต้องเป็นคืนพิเศษ คุณแม่มองหน้าฉันแววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ฟ้าฝ่าเปรี้ยงลงดูเหมือนจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก แสงสว่างจ้าราวกับมีหลอดไฟนับล้านหลอดจุดสว่างบนท้องฟ้าก่อนระลอกคลื่นเสียงอันเต็มไปด้วยพลานุภาพครั่นครืนทลายโลกตามมาอย่างกระชั้นชิด กระจกหน้าต่างสั่นไหวจนน่ากลัวจะหลุดแตกออกมา
เงาใครบางคนปรากฏหน้าประตูท่ามกลางสายฝนกระหน่ำอยู่ด้านหลัง
“แม่ขา...คุณพ่อกลับมาแล้ว”
ฉันลุกขึ้นตะโกนเสียงดังอย่างดีใจ
แม้ว่าจะกลับมาในสภาพที่เหลือแต่โครงกระดูกและเศษเสื้อผ้าขาดวิ่นเน่าเปื่อย แต่เราก็แน่ใจว่าเป็นพ่อของฉัน สามีสุดที่รักของคุณแม่ ในมือท่านยังถือซากเครื่องบินรบจำลองที่ฉันอยากได้มานาน
เห็นไหม... บอกแล้วว่าท่านรักษาสัญญาขนาดไหน
พวกเรารีบจัดการนำท่านเข้ามาในบ้าน ปิดประตูหน้าต่าง ทำความสะอาดให้ท่านจนใหม่เอี่ยม กระดูกของท่านถูกขัดถูจนมันวาว น้ำยาดับกลิ่นและน้ำหอม เสื้อผ้าใหม่ๆ ทำให้ท่านดูแข็งแรงและเท่ไม่เบาเลยทีเดียว
ชีวิตเราทั้งสาม กลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง แม้ว่าจะไม่เหมือนเดิมก็ตาม แต่พวกเราก็พอใจ ปัญหามีเพียงอย่างเดียวคือการพยายามซ่อนคุณพ่อให้พ้นจากสายตาของพวกสอดรู้สอดเห็นทั้งหลาย ยังดีว่าบ้านของเรามีห้องใต้ดิน จึงซ่อนท่านไว้ที่นั้น ส่วนกลางคืนไหนที่เหงาๆเซ็งๆ ก็จะพาท่านออกมานั่งรถขับรับลมชมแสงสีไปเรื่อยจนดึกดื่นจึงกลับบ้าน เรื่องนี้คุณพ่อโปรดปรานมากที่สุด
เคยมีบางครั้งเหมือนขณะเราทั้งสามเดินเล่นอยู่ในถนนสายเปลี่ยว โจรหลายคนพยายามจะเข้ามาปล้น แต่พอเจอคุณพ่อหันไปมอง พวกนั้นก็เผ่นกระเจิงในลักษณะคนสติแตก ชนิดรดน้ำมนต์เจ็ดวัดก็ไม่น่าจะหาย บางคนเป็นลมตาค้างอยู่ตรงนั้นเลยก็มีฉันสมน้ำหน้าพวกมันเหลือเกิน ตายเสียได้ก็ดีพวกมารสังคม คนพ่อปกป้องคุ้มครองพวกเราได้เสมอ
พวกเราอยู่ด้วยกันมานานแสนนานอย่างมีความสุข จนสุดท้ายคุณแม่ก็จากพวกเราไปอีกคน
คุณพ่อเสียใจมาก นั่งนิ่งอยู่คนเดียวในห้องใต้ดินทั้งวัน โครงกระดูกท่านดูซีดเซียวหม่นหมอง คุณแม่เจ็บป่วยก่อนเสียชีวิตอยู่ระยะหนึ่ง ซึ่งมากพอจะทำให้คนอื่นรู้จัก และนำท่านไปสู่เมรุ โดยที่ฉันไม่อาจปฏิเสธได้ ร่างของท่านถูกจัดการให้เหลือแต่เถ้าธุลี
แต่คุณแม่ก็สัญญาว่าจะกลับมาเช่นกัน
จนหลายวันต่อมา ฉันจึงรู้ว่าท่านรักษาคำพูด แม้นว่าจะกลับมาในสภาพไร้ตัวตนในคืนมีพายุฝนกระหน่ำ แต่ท่านก็คงอยู่ในบ้านหลังนี้ นั่งอยู่ตามโซฟา เตียง ห้องนั่งเล่น อยู่บนเก้าอี้โยกตัวโปรดไปมาอย่างมีความสุข ได้ยินเสียงลมหายใจและเสียงของท่านตามสถานที่ต่างๆ บางครั้งคุณแม่พูดคุยอะไรบางอย่างกับคุณพ่ออย่างออกรส คุณพ่อดูจะดีใจที่สุด กระดูกของท่านสดใสเป็นประกายขึ้น คุณแม่กลับมาอยู่กับพวกเราอีกครั้ง
น้ำทะเลเค็มและมีรสปร่าแปลกๆ
ป่านนี้สามีสุดที่รักของฉันจะทำอะไรอยู่นะ เธอคงไม่เชื่อหรอกว่าฉันจะรักษาสัญญา
การแต่งงานของฉันสร้างความลำบากใจให้พอสมควรเพราะฉันต้องให้คุณพ่อและคุณแม่อยู่ในห้องใต้ดินตลอดเวลา รอโอกาสดีๆ ฉันคิดว่าจะเอาคุณแม่และคุณแม่มาแนะนำให้สามีรู้จักเสียที เขาคงดีใจ
ถ้าไม่เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นเสียก่อน
เขาคงได้ข่าวเรือท่องเที่ยวจมกลางทะเลเพราะพายุ เขาคงเสียใจกับการคิดว่าสูญเสียภรรยาผู้แสนดีอย่างฉันไปแล้ว แต่ไม่หรอก.. ฉันสัญญากับเขาว่าอย่างไรก็จะกลับไปหา
พวกเราพ่อแม่ลูกเป็นคนรักษาสัญญาเสมอ
การเดินจากซากเรืออับปางมุ่งหน้าสู่ชายฝั่ง ไม่ใช่เรื่องง่ายและรวดเร็ว ต้องคอยหลบหลีกสิ่งกีดขวางทั้งหมู่ปะการัง โขดหิน ร่องเหวลึกใต้น้ำ ต้องคอยหลบปลาบางกลุ่มซึ่งจ้องจะเล่นงานเขมือบฉันเป็นอาหาร หรือคอยตอดกินตามเนื้อตัว เคยผ่านไปชายฝั่งมีนักท่องเที่ยวกำลังสวมชุดดำน้ำชมความงามของทิวทัศน์ใต้ทะเลอยู่อย่างสนุกสนาน นักดำน้ำคนหนึ่งบังเอิญผ่านมาเห็นฉันเข้าโดยไม่ตั้งใจ เจ้าหมอนั่นตาเหลือกดิ้นตายตะกายน้ำหนีสุดชีวิตราวคนสติแตก ประสาทคงปลิดปลิวไปแล้ว เขาคงนึกไม่ถึงว่ากำลังชมฝูงปลา ปะการัง สัตว์หน้าดินต่างอย่างเพลิดเพลิน จู่ๆจะเจอร่างเละเทะยับเยินเน่าเปื่อยแทบเหลือแต่กระดูกเดินโงกเงกออกมาจากเงาโขดหินใต้น้ำราวฝันร้าย เขาคงไม่กล้าลงทะเลอีกตลอดชีวิต
นานนับเดือนเหมือนกันกว่าจะถึงบ้าน ช่วงกลางวันเป็นช่วงลำบากในการเดินทางเพราะฉันเองก็ไม่อยากให้ใครพบเข้า จึงต้องหาทางหลบๆซ่อนๆตลอดเส้นทาง
คืนนี้มีพายุฝนตกหนักอันเป็นนิมิตหมายที่ดี เหมือนวันคุณพ่อกลับมาหาพวกเรา วันคุณแม่กลับมา ฟ้าคำรามเป็นระยะ ผู้คนพากันหลบฝนกันอยู่ในบ้าน การเดินทางช่วงที่เหลือจึงสะดวกดีแท้ น้ำฝนช่วยชะล้างสิ่งสกปรกตามเนื้อตัวและกระดูกให้สะอาดขึ้น จะได้ไม่อายและโดนตำหนิเวลาพบหน้าสุดที่รัก เพราะเขาเป็นคนรักความมีระเบียบและความสะอาดมาก
ประตูหน้าบ้านปิดสนิท สามีของฉันคงไม่นั่งรอหรอก เพราะเขาไม่ใช่คนเชื่อถือเรื่องเหนือธรมชาติ ฉันแทบจะอดใจไม่ไหว เมื่อนึกว่าพอประตูเปิดจะได้จะตรงไปยังห้องนอนโอบกอดเขาในอ้อมแขนให้สาสมกับความคิดถึง ตลอดเวลาอันยาวนาน หลังจากอยู่ในท้องทะเลอันอ้างว้างเยือกเย็นและเส้นทางอันเต็มไปด้วยความทรมานมานาน
ฉันมาถึงหน้าบ้านลิดว่าจะตะโกนเรียกเขา แต่นึกได้ว่าลิ้นไม่มีเสียแล้ว จึงเปลี่ยนเป็นกรดกริ่งประตูแทน นั่นเสียงฝีเท้าคุ้นหูของเขาเดินลงมาจากในบ้านแล้ว
สามีของฉันคงจะแปลกใจมากเมื่อเจอหน้ากัน แต่สงสัยเหมือนกันว่าเขาจะดีใจไหมนะ เมื่อฉันกลับมาตามคำสัญญา
จบแล้วครับ
ขอบคุณ ทุกท่าน ที่แวะมาเยื่อน^^
สัญญารัก
สัญญารัก
===========
Psycho G.
“คุณแม่ขา คุณพ่อจะมาหาพวกเราไหมคะ”
ฉันถามเพื่อความแน่ใจขณะอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่ บนโซฟาในห้องนั่งเล่นในบ้านอันเต็มไปด้วยเงาแห่งความทรงจำ
“คุณพ่อต้องกลับมาหาพวกเราจ๊ะ”
เสียงแม่ตอบอย่างมั่นใจ ทำให้ฉันยิ้มออกมาได้
พายุกระหน่ำฝนตกหนัก ฟ้าคำรามกึกก้องเป็นระยะสลับการประกายแห่งสายฟ้าวูบวาบเจิดจ้า ละอองฝนสาดเข้ามาเป็นระยะทางประตูบ้านซึ่งเปิดเอาไว้รอการกลับมาของพ่อ ดึกมากแล้วแต่พวกเรายังรอ ไม่ว่าฟ้าฝนจะเป็นเช่นไร พ่อของลูกสาวตัวน้อย สามีคนดีของคุณแม่ต้องกลับมา เพราะเท่าที่จำความได้ พ่อไม่เคยผิดสัญญา
เราเชื่อเช่นนั้น และยึดถือสัญญาตลอดมา
พวกเรานั่งรอเงียบๆ หลายวันหลายคืนและกำลังจะกลายเป็นหลายเดือน หลังจากวันซึ่งเครื่องบินที่พ่อนั่งมาจากการกลับมาจากต่างประเทศ ดิ่งลงกลางทะเลลึก รายงานข่าวแจ้งนักบินและพนักงานบนเครื่องเสียชีวิต ผู้โดยสารหาศพไม่ครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุหรือวินาศกรรมก็ช่างมันเถิด เราแม่ลูกไม่สนใจเรื่องนั้น
ที่แน่ใจคือสัญญาที่มีต่อกัน สัญญาซึ่งครอบครัวเรายึดมั่นมาตลอดมา
คืนนี้ต้องเป็นคืนพิเศษ คุณแม่มองหน้าฉันแววตาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ฟ้าฝ่าเปรี้ยงลงดูเหมือนจะอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก แสงสว่างจ้าราวกับมีหลอดไฟนับล้านหลอดจุดสว่างบนท้องฟ้าก่อนระลอกคลื่นเสียงอันเต็มไปด้วยพลานุภาพครั่นครืนทลายโลกตามมาอย่างกระชั้นชิด กระจกหน้าต่างสั่นไหวจนน่ากลัวจะหลุดแตกออกมา
เงาใครบางคนปรากฏหน้าประตูท่ามกลางสายฝนกระหน่ำอยู่ด้านหลัง
“แม่ขา...คุณพ่อกลับมาแล้ว”
ฉันลุกขึ้นตะโกนเสียงดังอย่างดีใจ
แม้ว่าจะกลับมาในสภาพที่เหลือแต่โครงกระดูกและเศษเสื้อผ้าขาดวิ่นเน่าเปื่อย แต่เราก็แน่ใจว่าเป็นพ่อของฉัน สามีสุดที่รักของคุณแม่ ในมือท่านยังถือซากเครื่องบินรบจำลองที่ฉันอยากได้มานาน
เห็นไหม... บอกแล้วว่าท่านรักษาสัญญาขนาดไหน
พวกเรารีบจัดการนำท่านเข้ามาในบ้าน ปิดประตูหน้าต่าง ทำความสะอาดให้ท่านจนใหม่เอี่ยม กระดูกของท่านถูกขัดถูจนมันวาว น้ำยาดับกลิ่นและน้ำหอม เสื้อผ้าใหม่ๆ ทำให้ท่านดูแข็งแรงและเท่ไม่เบาเลยทีเดียว
ชีวิตเราทั้งสาม กลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง แม้ว่าจะไม่เหมือนเดิมก็ตาม แต่พวกเราก็พอใจ ปัญหามีเพียงอย่างเดียวคือการพยายามซ่อนคุณพ่อให้พ้นจากสายตาของพวกสอดรู้สอดเห็นทั้งหลาย ยังดีว่าบ้านของเรามีห้องใต้ดิน จึงซ่อนท่านไว้ที่นั้น ส่วนกลางคืนไหนที่เหงาๆเซ็งๆ ก็จะพาท่านออกมานั่งรถขับรับลมชมแสงสีไปเรื่อยจนดึกดื่นจึงกลับบ้าน เรื่องนี้คุณพ่อโปรดปรานมากที่สุด
เคยมีบางครั้งเหมือนขณะเราทั้งสามเดินเล่นอยู่ในถนนสายเปลี่ยว โจรหลายคนพยายามจะเข้ามาปล้น แต่พอเจอคุณพ่อหันไปมอง พวกนั้นก็เผ่นกระเจิงในลักษณะคนสติแตก ชนิดรดน้ำมนต์เจ็ดวัดก็ไม่น่าจะหาย บางคนเป็นลมตาค้างอยู่ตรงนั้นเลยก็มีฉันสมน้ำหน้าพวกมันเหลือเกิน ตายเสียได้ก็ดีพวกมารสังคม คนพ่อปกป้องคุ้มครองพวกเราได้เสมอ
พวกเราอยู่ด้วยกันมานานแสนนานอย่างมีความสุข จนสุดท้ายคุณแม่ก็จากพวกเราไปอีกคน
คุณพ่อเสียใจมาก นั่งนิ่งอยู่คนเดียวในห้องใต้ดินทั้งวัน โครงกระดูกท่านดูซีดเซียวหม่นหมอง คุณแม่เจ็บป่วยก่อนเสียชีวิตอยู่ระยะหนึ่ง ซึ่งมากพอจะทำให้คนอื่นรู้จัก และนำท่านไปสู่เมรุ โดยที่ฉันไม่อาจปฏิเสธได้ ร่างของท่านถูกจัดการให้เหลือแต่เถ้าธุลี
แต่คุณแม่ก็สัญญาว่าจะกลับมาเช่นกัน
จนหลายวันต่อมา ฉันจึงรู้ว่าท่านรักษาคำพูด แม้นว่าจะกลับมาในสภาพไร้ตัวตนในคืนมีพายุฝนกระหน่ำ แต่ท่านก็คงอยู่ในบ้านหลังนี้ นั่งอยู่ตามโซฟา เตียง ห้องนั่งเล่น อยู่บนเก้าอี้โยกตัวโปรดไปมาอย่างมีความสุข ได้ยินเสียงลมหายใจและเสียงของท่านตามสถานที่ต่างๆ บางครั้งคุณแม่พูดคุยอะไรบางอย่างกับคุณพ่ออย่างออกรส คุณพ่อดูจะดีใจที่สุด กระดูกของท่านสดใสเป็นประกายขึ้น คุณแม่กลับมาอยู่กับพวกเราอีกครั้ง
น้ำทะเลเค็มและมีรสปร่าแปลกๆ
ป่านนี้สามีสุดที่รักของฉันจะทำอะไรอยู่นะ เธอคงไม่เชื่อหรอกว่าฉันจะรักษาสัญญา
การแต่งงานของฉันสร้างความลำบากใจให้พอสมควรเพราะฉันต้องให้คุณพ่อและคุณแม่อยู่ในห้องใต้ดินตลอดเวลา รอโอกาสดีๆ ฉันคิดว่าจะเอาคุณแม่และคุณแม่มาแนะนำให้สามีรู้จักเสียที เขาคงดีใจ
ถ้าไม่เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นเสียก่อน
เขาคงได้ข่าวเรือท่องเที่ยวจมกลางทะเลเพราะพายุ เขาคงเสียใจกับการคิดว่าสูญเสียภรรยาผู้แสนดีอย่างฉันไปแล้ว แต่ไม่หรอก.. ฉันสัญญากับเขาว่าอย่างไรก็จะกลับไปหา
พวกเราพ่อแม่ลูกเป็นคนรักษาสัญญาเสมอ
การเดินจากซากเรืออับปางมุ่งหน้าสู่ชายฝั่ง ไม่ใช่เรื่องง่ายและรวดเร็ว ต้องคอยหลบหลีกสิ่งกีดขวางทั้งหมู่ปะการัง โขดหิน ร่องเหวลึกใต้น้ำ ต้องคอยหลบปลาบางกลุ่มซึ่งจ้องจะเล่นงานเขมือบฉันเป็นอาหาร หรือคอยตอดกินตามเนื้อตัว เคยผ่านไปชายฝั่งมีนักท่องเที่ยวกำลังสวมชุดดำน้ำชมความงามของทิวทัศน์ใต้ทะเลอยู่อย่างสนุกสนาน นักดำน้ำคนหนึ่งบังเอิญผ่านมาเห็นฉันเข้าโดยไม่ตั้งใจ เจ้าหมอนั่นตาเหลือกดิ้นตายตะกายน้ำหนีสุดชีวิตราวคนสติแตก ประสาทคงปลิดปลิวไปแล้ว เขาคงนึกไม่ถึงว่ากำลังชมฝูงปลา ปะการัง สัตว์หน้าดินต่างอย่างเพลิดเพลิน จู่ๆจะเจอร่างเละเทะยับเยินเน่าเปื่อยแทบเหลือแต่กระดูกเดินโงกเงกออกมาจากเงาโขดหินใต้น้ำราวฝันร้าย เขาคงไม่กล้าลงทะเลอีกตลอดชีวิต
นานนับเดือนเหมือนกันกว่าจะถึงบ้าน ช่วงกลางวันเป็นช่วงลำบากในการเดินทางเพราะฉันเองก็ไม่อยากให้ใครพบเข้า จึงต้องหาทางหลบๆซ่อนๆตลอดเส้นทาง
คืนนี้มีพายุฝนตกหนักอันเป็นนิมิตหมายที่ดี เหมือนวันคุณพ่อกลับมาหาพวกเรา วันคุณแม่กลับมา ฟ้าคำรามเป็นระยะ ผู้คนพากันหลบฝนกันอยู่ในบ้าน การเดินทางช่วงที่เหลือจึงสะดวกดีแท้ น้ำฝนช่วยชะล้างสิ่งสกปรกตามเนื้อตัวและกระดูกให้สะอาดขึ้น จะได้ไม่อายและโดนตำหนิเวลาพบหน้าสุดที่รัก เพราะเขาเป็นคนรักความมีระเบียบและความสะอาดมาก
ประตูหน้าบ้านปิดสนิท สามีของฉันคงไม่นั่งรอหรอก เพราะเขาไม่ใช่คนเชื่อถือเรื่องเหนือธรมชาติ ฉันแทบจะอดใจไม่ไหว เมื่อนึกว่าพอประตูเปิดจะได้จะตรงไปยังห้องนอนโอบกอดเขาในอ้อมแขนให้สาสมกับความคิดถึง ตลอดเวลาอันยาวนาน หลังจากอยู่ในท้องทะเลอันอ้างว้างเยือกเย็นและเส้นทางอันเต็มไปด้วยความทรมานมานาน
ฉันมาถึงหน้าบ้านลิดว่าจะตะโกนเรียกเขา แต่นึกได้ว่าลิ้นไม่มีเสียแล้ว จึงเปลี่ยนเป็นกรดกริ่งประตูแทน นั่นเสียงฝีเท้าคุ้นหูของเขาเดินลงมาจากในบ้านแล้ว
สามีของฉันคงจะแปลกใจมากเมื่อเจอหน้ากัน แต่สงสัยเหมือนกันว่าเขาจะดีใจไหมนะ เมื่อฉันกลับมาตามคำสัญญา
จบแล้วครับ
ขอบคุณ ทุกท่าน ที่แวะมาเยื่อน^^