ครั้งหนึ่งในชีวิตเราคือผู้พิชิต “ภูกระดึง” คงเป็นอีกสถานที่ ที่ใครหลายๆคนก็คงอยากจะลองไปกันซักครั้งนึงในชีวิต


ก่อนอื่น .. สวัสดีเพื่อน ๆ ชาวพันทิปทุกคนนะคะ ทริปนี้เป็นทริปแรกของปี 2559 ของเราสองคน ❤
อาจจะไม่ถึงกับเป็นการรีวิวนะคะ เพราะเราถ่ายรูปกันน้อยมาก เนื่องจากเหนื่อยล้าจากการเดินขึ้นภูกระดึง
แต่เราขอมาเล่าและแชร์ประสบการณ์ในการเดินขึ้นและการใช้ชีวิตบนภูกระดึง 3 วัน 2 คืน แทนแล้วกันนะคะ
เริ่มจากนั่งดูรีวิว หาข้อมูลต่างๆในพันทิปนี่แหละค่ะ

เลยได้คำตอบว่า .. ปีนี้เราไปขึ้นภูกระดึงกันเนอะ ^^
เราแพลนกันไว้ตั้งแต่ต้นปี 2559
ด้วยความที่เป็นมนุษย์เงินเดือน จึงมองปฏิทินหาวันหยุด เพื่อไม่ให้เบียดเบียนเวลางาน
จึงมาสรุปและได้วันที่แน่นอน คือ 20-21-22 กุมภาพันธ์ 2559 *หยุดยาว 3 วัน (วันมาฆบูชา)

เริ่มต้นการเดินทาง เราได้จองรถทัวร์ของ บขส 999 ไว้ตั้งแต่เดือนมกราคม 2559
เดินทางออกจากหมอชิต เวลา 21.30 น. ถึงจะออกจากหมอชิตดึกก็เถอะ แต่วันศุกร์สิ้นเดือน บวกกับวันหยุดต่อเนื่อง

ผิดที่เราทั้งคู่ชะล่าใจกันเอง ว่าหมอชิตใกล้เราแค่นี้ แปปเดียวก็ถึง ไม่ต้องรีบหรอก
แต่ใครจะไปคิดว่าหมอชิตรถติดมากกกกก โชคดีที่เราเจอพี่แท็กซี่ใจดี รู้ว่าเรารีบก็รีบไปกับเราด้วย
นั่งไปก้นไม่ติดเบาะเลย ดูเวลาไปสลับกับดูทางไป แต่ด้วยความที่รถติดมาก มองนาฬิกา เวลา 21.20 น.
เราสองคนตัดสินใจลงแท็กซี่กลางถนนหน้าสถานีขนส่งหมอชิต

แล้วก็วิ่งค่ะ วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งกันอย่างบ้าคลั่ง แบกของกันพะรุงพะรัง
วิ่งไป ก็ลุ้นไป ว่าจะทันรถหรือตกรถ พอถึงชานชาลา เห็นหน้ารถเขียนว่า เมืองเลย กำลังจะถอยรถออกจากชานชาลา
ใจไปตกอยู่ที่ตาตุ่ม วิ่งไปด้านประตูคนขับ ถามรถ ..ไปผานกเค้าใช่มั้ยค่ะ เค้าบอกรอบนี้เต็มแล้วครับ
เรายืน งง แล้วก็ เห้ย! แต่หนูมีตั๋วนะค่ะ คนขับถามรอบกี่โมง เราบอก 21.30 น. เค้าบอกชานชาลา 4 สรุปมาผิดคันค่ะ
วิ่งกลับไปชานชาลา 4 เจอรถทัวร์ไปเมืองเลยยังจอดอยู่ คุณพระคุณเจ้าช่วยให้ลูกทันรถ

ขึ้นรถทัวร์ตอน 21.36 น. รถออกจากชานชาลา 21.46 น. หายใจกันแทบไม่ทัน เข่าอ่อนกันเลย
แฟนเราบอก ถือซะว่าวอร์มร่างกายก่อนเดินขึ้นภูกระดึงแล้วกัน
*ประสบการณ์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าชะล่าใจและทำอะไรจวนตัว
เราอาจไม่ได้โชคดีแบบนี้ทุกครั้ง
เรายังคิดว่าถ้าเป็นเครื่องบินนี่ ตกเครื่องแน่นอน ร้อยเปอร์เซ็นต์

ตัดภาพ ..มาที่ ผานกเค้า (ร้านเจ๊กิม) เลยแล้วกันนะคะ
เรามาถึง ประมาณ 06.30 น. ปรากฏว่า ..คนมาขึ้นภูกระดึงเยอะมาก
เราก็เดินไปหลังร้าน เพื่อไปล้างหน้า แปรงฟัน
*ร้านเจ๊กิมให้บริการฟรีนะค่ะ ไม่คิดค่าบริการ เราก็เลยซื้อน้ำดื่มที่ร้านเจ๊เป็นเสบียงระหว่างเดินขึ้นภูกระดึง
ด้วยความที่คนเยอะมาก เราก็เลยต้องมาต่อแถวยืนรอรถสองแถวไปยังอุทยานแห่งชาติภูกระดึงแต่รอไม่นานค่ะเพราะมีรถมาเข้าคิวเรื่อยๆ ราคาอยู่ 30 บาท ต่อคนค่ะ ใช้เวลานั่งไปสักพักนึงเหมือนกัน ค่อนข้างไกลพอสมควรกว่าจะถึงอุทยาน

พอไปถึงอุทยาน คนเยอะมาก เพราะมีคนที่ขับรถไปเองเอาไปจอดไว้ที่อุทยานอีกเยอะมาก
แถวทุกอย่างยาวมาก เรากับแฟนเลยแยกกันตรงนี้ เราต่อแถวซื้อบัตรเข้าอุทยาน แฟนเราไปต่อแถวจองลูกหาบ
ใช้เวลากับการต่อแถวตรงนี้ไปเกือบชั่วโมงอยู่เหมือนกัน

ส่วนลูกหาบ จะอยู่ทางด้านในใกล้ทางเดินขึ้นภูกระดึงนะคะ
คิดเป็นกิโลกรัมละ 30 บาท ค่าบัตรติดกระเป๋า 5 บาท
ของเราก็โชคดีที่แฟนเราไปจองลูกหาบก่อน เพราะวันที่เราไปลูกหาบหมด
วันที่เราไปลูกหาบที่เป็นผู้หญิงก็มีให้เห็นเยอะอยู่เหมือนกัน
แข็งแรงมาก นับถือมาก เพราะลำพังเราเดินขึ้นแต่ตัวเปล่าก็แทบจะไม่ไหวแล้ว
วันที่เราไปทางเจ้าหน้าที่บอกว่า นักท่องเที่ยวประมาณหนึ่งพันคนเลยทีเดียว
ส่วนคนที่มาทีหลังก็ต้องแบกสัมภาระขึ้นไปกันเอง เพราะถ้ารอลูกหาบก็จะเป็นวันรุ่งขึ้นเลย

❤ ครั้งหนึ่งในชีวิตขอพิชิตภูกระดึง

ต้องผ่าน ซำแฮก ซำบอน ซำกกกอก ซำกกหว้า ซำกกไผ่ ซำกกโดน ซำแคร่ กว่าจะถึง ..หลังแป
เราเริ่มออกเดินทาง 08.46 น.




ระยะทางโดยรวม 9 กิโลเมตร ดูเหมือนระยะทางไม่ได้เยอะมาก แต่ที่โหดกว่าระยะทางคือ ทางชันมาก
ระหว่างทางผ่านซำต่างๆ มีของกินของขายตลอดทุกซำ ราคาจะสูงขึ้นเรื่อยๆ

ว่ามั้ย .. น้ำแข็งใสบนภูกระดึง นี่อร่อยจริงๆ แก้กระหาย ช่วยให้ร่างกายกระปรี้กระเป่าขึ้นมาเลย

สำหรับเราจุดที่พีคสุดคือช่วงก่อนถึงซำแฮกคือแบบเกือบถอดใจ อีกช่วงนึงคือช่วงปีนหินก่อนถึงบันได

และก็บันไดช่วงสุดท้ายคือเสียวมาก ใครที่กลัวความสูงนี่ต้องนั่งทำใจกันอยู่พักนึงเลยทีเดียว

เราเดินนำ แฟนเราเดินตามหลัง คอยดูข้างหลังให้เรา เพราะกลัวเราลื่นไถลไปไหนไกล
พอผ่านบันไดมาได้ เดินมาอีกนิด ก็ถึงหลังแป ..และจะเจอกับป้ายมหาชน “ครั้งหนึ่งในชีวิตเราคือผู้พิชิต ภูกระดึง”
เราเดินมาเห็นป้ายปุ๊บ เรานี่ยืนยิ้มเลย รีบหันไปบอกแฟน เจอป้ายแล้วเว้ยยยย

แต่อย่าเพิ่งดีใจไป 5555 *ในเสียงหัวเราะมีน้ำตาซ่อนอยู่ เพราะเราต้องเดินเท้าอีก 4 กิโลเมตร กว่าจะถึงวังกวาง


พักกันแปปนึง แล้วเราก็เดินกันมาเรื่อยๆ เดินทางเรียบใช่ว่าจะไม่เหนื่อย
บางจุดเป็นทรายเดินแล้วแบบมันจะดูดเท้าเราย้วบๆ บวกกับขาที่ล้าและอ่อนแรง เหนื่อยเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน

และแล้วเราก็เดินมาถึงวังกวาง เวลา 14.46 น.

นี่คือเต็นท์ของเราที่จ้างลูกหาบแบกขึ้นมา

ราวตากผ้าโดยฝีมือคุณแฟนของเรา

❤ ดูพระอาทิตย์ขึ้น เดินรอบภูกระดึง ดูพระอาทิตย์ตก กินหมูกระทะ


วันที่สอง เราตื่นแต่เช้ามืด เพื่อไปรอดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ ผานกแอ่น
*ไฟฉายกับผ้าปิดจมูกจำเป็นนะคะ เพราะทางมืดมากและเดินกันฝุ่นตลบอบอวลเลย
ทุกคนนั่งรอดูพระอาทิตย์กัน แตสรุป.. เมฆหมอกเยอะ บวกกับพระอาทิตย์คงเขินที่คนมาดูเยอะ
โผล่มานิดเดียว นิดเดียวจริงๆ แล้วก็หายลับไปในกลีบเมฆเลย
ทุกคนรอกันจนสว่าง และพอจะรู้ว่าคงไม่เห็นพระอาทิตย์แล้ว ก็พากันทยอยเดินกลับกัน
กลับมาถึงลานวังกวาง รับประทานอาหารเช้ากันเสร็จ ก็เตรียมตัวเดินรอบภูกระดึงกันเลย

และนี่คือแต่ละที่ที่เราไปกัน ตามเก็บได้แค่นี้จริงๆ ไปทุกที่คงเดินไม่ไหว ขาและเท้าเมื่อยล้ามากกกก

ลานพระศรีนครินทร์ (องค์พระพุทธเมตตา)  น้ำตกเพ็ญพบ  สระอโนดาด ผาหล่มสัก ผาเหยียบเมฆ



และเราก็เดินกลับมาถึง เต็นท์ของเรา เวลาเกือบสองทุ่ม ขาล้ามากกก
นั่งพักเปลี่ยนจากรองเท้าผ้าใบเป็นรองเท้าแตะเพื่อผ่อนคลายนิ้วเท้า

แล้วก็ถึงเวลาของ ..  หมูกระทะค่ะ ร้านคุณยายศรีนวล คุณยายใจดี ให้เยอะ และที่สำคัญอร่อยด้วยค่ะ
เราสั่งหมูกระทะ 1 ชุด ราคา 500 บาท คุณยายให้เยอะมาก กินกันอิ่มมากกกก

และคืนสุดท้ายบนภูกระดึง ก็ผ่านพ้นไป..
❤ ขอบคุณคนข้างๆ ที่คอยให้กำลังใจกัน คอยประคองกันไป เฝ่าฝันสิ่งที่กลัวไปด้วยกัน
บางเรื่องเรารู้สึกเหมือนกัน แต่ไม่ต้องพูด แค่มองหน้ากัน ก็เข้าใจกัน

❤ ขอบคุณทริปนี้ ที่ทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น จะไม่มีวันลืมสถานที่แห่งนี้เลย | ภูกระดึง ตรึงไว้ในใจ

❤ การมาภูกระดึงครั้งนี้ประทับใจและได้อะไรกลับไปหลายๆอย่าง โดยเฉพาะมิตรภาพที่เกิดขึ้นระหว่างทาง ความมีน้ำใจ
ได้ฝึกความอดทนของตัวเรา อยากให้ทุกคนได้ลองมาสัมผัสครั้งหนึ่งก็ยังดี แล้วคุณจะหลงรัก "ภูกระดึง"