กระทู้นี้เป็นกระทู้สนทนาปนคำถามนิดๆ
อยากให้คนมีแฟนที่ติดเพื่อนรักเพื่อนมากมาแชร์ประสบการณ์กัน
คือคบกะแฟนได้6-7เดือน ก็รู้แต่แรกว่านางติดเพือนและเต็มที่กะเพื่อนมาก
เราโอเค ไม่เป็นไร เข้าใจ แฟนส่วนแฟน เพื่อนส่วนเพื่อน
แต่ที่ต้องมาตั้งกระทู้ เพราะเป็นความอึดอัดใจอย่างนึง
คือว่า ความรักเพื่อนของนาง ธุระเพื่อนนางคือธุระของเรา ธุระของนางคือธุระของเรา
แต่ ธุระของเราคือธุระของเรา
งงมั้ย ????? งงดิ งงเหมือนกัน
คือมีวันนึง นางจะกินสุกี้กันที่บ้านเพื่อน แล้วมีเพื่อนคนนึง บ้านอยู่ไกล
ต้องกลับบ้าน ถ้ากลับดึกจะไม่มีรถเข้าบ้าน
แล้วเพื่อนของนางที่ขับรถเป็น ยื่นคำขาดว่า กูไม่ไป!!!กูขี้เกียจขับรถ
นางเลยมาขอเรา ให้ขับรถไปส่งเพื่อนนางหน่อยนะๆๆๆ
คอนนั้นรถเราเข้าศูนย์อยู่ ก็ขับรถเพื่อนนางไปแทน
เราก็โอเคๆได้ เพราะเพือนคนนี้เรียนจบแล้ว คงไม่ได้มาเจอกันบ่อยๆแล้ว
ก็โอเคขับรถไปให้ แถมเติมน้ำมันรถเพื่อนนางให้อีก สุกี้ก็ไม่ได้กินด้วย
และอีกครั้งคือ นางนัดไปเที่ยวกัน แล้วต้องใช้รถ 2 คันเพราะมีเพื่อนไป 8-9คน
เราบอกตอนแรกแล้วว่าเราไม่ไป เพราะวันต่อไปเรามีพรีเซ็นต์วิจัยนะ เขาก็โอเค
เพราะว่า มีรถ 2 คันแล้ว ไปไม่ไปก็เรื่องเมิง ไม่ง้อ!!
แต่ดันมีปัญหาในวันก่อนที่จะไป เพื่อนคนที่จะเอารถไปอีกคัน ดันไม่ไป ติดธุระด่วน
แล้วคือเรามีรถ รถออกจากศูนย์แล้ว นางก็มาขอร้องให้เราไป เราก็อืมๆๆไปก็ไป
เพราะเราเห็นว่ามันเป็นวันที่29กุมภา 4 ปีมีครั้ง เราอยากใช้วันนี้อยู่กับเขา
แต่เขาคงไม่ได้คิดเรื่องนี้ ก็ไม่เป็นไร เขามีความสุขที่ได้อยู่กะเพื่อนก็ดีแล้ว
โอเค พอเราตกลงจะไป เขาก็บอกว่าเขาจะออกกันตอนบ่าย3นะ ไปกินข้าวที่ร้านเพื่อน
ที่พัทยาก่อน เราก็โอเคเพราะเราติดเรียนถึง4โมง เราก็ตามไปตอน 2 ทุ่มกว่า
ถึงตอน3ทุ่ม ถามว่าอยู่ไหน เขาบอกว่าเดินวอคกิ้งอยู่ เราก็อื้มๆ งั้นเดี๋ยวไปเดินเซนรอ
คนเดียว !!! คือแล้วเขาไม่คิดจะถามเลย เดินคนเดียวได้มั้ย อยู่ได้มั้ย จะเหงามั้ย
ไม่คิดจะถามเลย เออช่างมันเดินคนเดียวก็ได้ ขับรถคนเดียว กินข้าวคนเดียวได้
เรื่องนี้ผ่านไป เรื่องที่มาขอให้เราไปด้วยเพราะรถนั่งไม่พอทั้งทึ่รู้ว่าวันต่อไปเรามีพรีเซ็นต์วิจัย
คือเขาก็ไม่ได้ขอร้อง แต่ด้วยความรักของเรา ไม่อยากให้เขาลำบาก เลยไป
คืนนั้นกลับมาตี4 ง่วงมากกก เช้าวันต่อมาต้องตื่น9โมง ขับรถไปส่งเพื่อนเขาไปสมัครงาน
ระยะทางประมาน 30-40 กม. เราก็โอเคๆไปก็ได้ กลัวแฟนกับเพื่อนแฟนลำบาก
ต้องนั่งรถตู้นั่งวินอีกไกล เราจะง่วงจะมีพรีเซ้นต์วิจัย จะขับรถเหนื่อยแค่ไหน ช่างมันๆ
ที่มาบ่นทั้งหมด คืออยากถามว่ามันต้องขนาดนี้เลยใช่มั้ย
ที่เราทำเพื่อเขาและเขาให้เราทำ อันนี้แค่ส่วนน้อยที่เราทำเพื่อเขา
มีอีกหลายๆอย่าง คือเราเหนื่อยนะ แต่ก็รักมาก
อยากเจอคนที่ทำอะไรเพื่อเราบ้าง แต่มันไม่เคยมีเลย
ความรู้สึกแบบเราเป็นแฟนเธอนะเว้ยยยยยย
เคยคิดจะถามกุสักคำมั้ย ว่ากุเหนื่อยมั้ย กุไหวรึป่าว ความรู้สึกกุเป็นยังไง
ไม่เคยถาม!!!!
ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้
มาแชร์กันๆ เผื่อความรู้สึกแย่ๆจะลดลง
แฟนเป็นคนรักเพื่อนมาก เราจำเป็นต้องรักแฟนเพื่อนเราด้วยมั้ย?
อยากให้คนมีแฟนที่ติดเพื่อนรักเพื่อนมากมาแชร์ประสบการณ์กัน
คือคบกะแฟนได้6-7เดือน ก็รู้แต่แรกว่านางติดเพือนและเต็มที่กะเพื่อนมาก
เราโอเค ไม่เป็นไร เข้าใจ แฟนส่วนแฟน เพื่อนส่วนเพื่อน
แต่ที่ต้องมาตั้งกระทู้ เพราะเป็นความอึดอัดใจอย่างนึง
คือว่า ความรักเพื่อนของนาง ธุระเพื่อนนางคือธุระของเรา ธุระของนางคือธุระของเรา
แต่ ธุระของเราคือธุระของเรา
งงมั้ย ????? งงดิ งงเหมือนกัน
คือมีวันนึง นางจะกินสุกี้กันที่บ้านเพื่อน แล้วมีเพื่อนคนนึง บ้านอยู่ไกล
ต้องกลับบ้าน ถ้ากลับดึกจะไม่มีรถเข้าบ้าน
แล้วเพื่อนของนางที่ขับรถเป็น ยื่นคำขาดว่า กูไม่ไป!!!กูขี้เกียจขับรถ
นางเลยมาขอเรา ให้ขับรถไปส่งเพื่อนนางหน่อยนะๆๆๆ
คอนนั้นรถเราเข้าศูนย์อยู่ ก็ขับรถเพื่อนนางไปแทน
เราก็โอเคๆได้ เพราะเพือนคนนี้เรียนจบแล้ว คงไม่ได้มาเจอกันบ่อยๆแล้ว
ก็โอเคขับรถไปให้ แถมเติมน้ำมันรถเพื่อนนางให้อีก สุกี้ก็ไม่ได้กินด้วย
และอีกครั้งคือ นางนัดไปเที่ยวกัน แล้วต้องใช้รถ 2 คันเพราะมีเพื่อนไป 8-9คน
เราบอกตอนแรกแล้วว่าเราไม่ไป เพราะวันต่อไปเรามีพรีเซ็นต์วิจัยนะ เขาก็โอเค
เพราะว่า มีรถ 2 คันแล้ว ไปไม่ไปก็เรื่องเมิง ไม่ง้อ!!
แต่ดันมีปัญหาในวันก่อนที่จะไป เพื่อนคนที่จะเอารถไปอีกคัน ดันไม่ไป ติดธุระด่วน
แล้วคือเรามีรถ รถออกจากศูนย์แล้ว นางก็มาขอร้องให้เราไป เราก็อืมๆๆไปก็ไป
เพราะเราเห็นว่ามันเป็นวันที่29กุมภา 4 ปีมีครั้ง เราอยากใช้วันนี้อยู่กับเขา
แต่เขาคงไม่ได้คิดเรื่องนี้ ก็ไม่เป็นไร เขามีความสุขที่ได้อยู่กะเพื่อนก็ดีแล้ว
โอเค พอเราตกลงจะไป เขาก็บอกว่าเขาจะออกกันตอนบ่าย3นะ ไปกินข้าวที่ร้านเพื่อน
ที่พัทยาก่อน เราก็โอเคเพราะเราติดเรียนถึง4โมง เราก็ตามไปตอน 2 ทุ่มกว่า
ถึงตอน3ทุ่ม ถามว่าอยู่ไหน เขาบอกว่าเดินวอคกิ้งอยู่ เราก็อื้มๆ งั้นเดี๋ยวไปเดินเซนรอ
คนเดียว !!! คือแล้วเขาไม่คิดจะถามเลย เดินคนเดียวได้มั้ย อยู่ได้มั้ย จะเหงามั้ย
ไม่คิดจะถามเลย เออช่างมันเดินคนเดียวก็ได้ ขับรถคนเดียว กินข้าวคนเดียวได้
เรื่องนี้ผ่านไป เรื่องที่มาขอให้เราไปด้วยเพราะรถนั่งไม่พอทั้งทึ่รู้ว่าวันต่อไปเรามีพรีเซ็นต์วิจัย
คือเขาก็ไม่ได้ขอร้อง แต่ด้วยความรักของเรา ไม่อยากให้เขาลำบาก เลยไป
คืนนั้นกลับมาตี4 ง่วงมากกก เช้าวันต่อมาต้องตื่น9โมง ขับรถไปส่งเพื่อนเขาไปสมัครงาน
ระยะทางประมาน 30-40 กม. เราก็โอเคๆไปก็ได้ กลัวแฟนกับเพื่อนแฟนลำบาก
ต้องนั่งรถตู้นั่งวินอีกไกล เราจะง่วงจะมีพรีเซ้นต์วิจัย จะขับรถเหนื่อยแค่ไหน ช่างมันๆ
ที่มาบ่นทั้งหมด คืออยากถามว่ามันต้องขนาดนี้เลยใช่มั้ย
ที่เราทำเพื่อเขาและเขาให้เราทำ อันนี้แค่ส่วนน้อยที่เราทำเพื่อเขา
มีอีกหลายๆอย่าง คือเราเหนื่อยนะ แต่ก็รักมาก
อยากเจอคนที่ทำอะไรเพื่อเราบ้าง แต่มันไม่เคยมีเลย
ความรู้สึกแบบเราเป็นแฟนเธอนะเว้ยยยยยย
เคยคิดจะถามกุสักคำมั้ย ว่ากุเหนื่อยมั้ย กุไหวรึป่าว ความรู้สึกกุเป็นยังไง
ไม่เคยถาม!!!!
ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้
มาแชร์กันๆ เผื่อความรู้สึกแย่ๆจะลดลง