สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
ตอนนี้เราก็อายุเท่ากับ จขกท นะคะ เราเป็นคนนึงนะที่อยู่โดยไม่มีพ่อแม่ตั้งแต่อายุ 18 พ่อเราเสียตอน ป.5 แม่เราเสียตอนเรา 18 เราทำงานเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงแม่ได้ปีนึง แม่เราก็เสีย ทุกวันนี้ผ่านมาก็จะ 7 ปี เราก็ยังทำงาน เลี้ยงตัวเองมาเรื่อย วางแผนอนาคต เราไม่รู้ว่าเราอยู่ได้ยังไง เรารู้แค่ว่าชีวิตเราต้องดำเนินต่อไปอะค่ะ จริงๆมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนต้องเจอ แค่อยู่ที่ว่าจะช้าหรือเร็ว ทุกวันนี้เราก็คิดนะ ว่าเราจะตายเมื่อไหร่ แต่เราจะเป็นคนกำหนดคุณภาพของชีวิตเอง ว่าเราจะอยากจบชีวิตแบบไหน ขอแค่ว่าเราทำทุกวันให้เต็มที่ที่สุดก็พอค่ะ เราต้องมีกำลังใจที่เริ่มจากตัวเองก่อน อย่าคิดมากค่ะ ทำใจ ยอมรับ อยู่กับมัน แค่นี้เอง
sbyworld ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1676739 ถูกใจ, โป๊งเหน่ง_NB ซึ้ง, genetic_plant ถูกใจ, love2loveU ถูกใจ, ข้าวเหนียวชุบไข่ใส่หมูหวาน ถูกใจ, imsummerrain ซึ้ง, พริกน้ำส้ม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 745555 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1059084 ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
เมื่อญาติๆเริ่มเสียไปทีละคน เลยเกิดคำถามที่ว่าคนที่ไม่มีพ่อเเม่เเล้ว เขาอยู่กันได้ยังไง รู้สึกกลัวมาก
เราถามเเม่ว่าเเล้วพี่น้องเเม่ยังเหลืออีกไหม เเม่บอกว่าไม่มีเเล้ว ปีก่อนน้องเเม่เสีย มาปีนี้พี่ชายเสียอีก
เหลือเเม่คนเดียว เเล้วเเม่ก็ไม่รู้ว่าจะไปเมื่อไหร่เหมือนกัน พี่ชายเเม่อายุ64 ตายเพราะโรคหัวใจล้มเหลว
คือเขารู้ตัวว่าไม่ไหวตอนเช้า กินทิฟฟี่ไป เเล้วเย็นเหมือนจะไม่ไหวเลยไป รพ. อยู่ไม่กี่ชั่วโมงก็จากไป
คือเหตุไม่ได้เกิดจากทิฟฟี่นะ เเต่ที่พูดคือถ้าเขาไปหาหมอให้เร็วกว่านี้ หรือไปตรวจสุขภาพบ่อยๆ เขาคงอยู่กับผมอีกนาน
ยอมรับว่าพิมพ์ทั้งน้ำตา ว่าถ้าพ่อหรือเเม่เสียไป เราคงรับความรู้สึกตรงนั้นไม่ได้ มันเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนเเน่ๆ
เลยมาขอความเห็นใจ ขอความคิดเห็น ว่าสำหรับคนที่พ่อเเม่เสียไปเเล้ว คุณใช้ชีวิตต่อยังไง คุณเตรียมรับมือกับมันยังไง
อย่าว่าเรานะที่ถามเเบบนี้ เราเครียดมาก เราอายุ24 เเต่ยังหาเลี้ยงครอบครัวไม่ได้ เลยรู้สึกว่าถ้าพ่อเเม่ไปกระทันหัน โดยที่เรายังไม่ทันตอบเเทน
เราคงรู้สึกเเย่มากๆๆ ...
(ขออนุญาตสุ่มเทก)
ไกลบ้าน » เรียนต่อต่างประเทศ
จตุจักร » ช่วยเหลือสัตว์
ชานเรือน » สังคมคุณแม่
โต๊ะเครื่องแป้ง » Skin Care
ชานเรือน » ปัญหาครอบครัว