สวัสดีค่ะทุกคน หนูอายุ18ปีพึ่งเรียนจบมา
จะเริ่มเล่าเรื่องเลย คือหนูอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนอื่นบ้าง มันรู้สึกน้อยใจทุกครั้งเวลาเจอคีอบครัวคนอื่น หนูโตมาในครอบครัวฐานะค่อนข้างยากจนเเต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นหนูเกิดมาได้3เดือน พ่อก็ติดคุกด้วยอะไรสักอย่าง เเม่ต้องอยู่ลำพังกับพ่อเเม่ของพ่อบางทีมันก็ยากกับเรื่องปัญหาเเม่ผัวลูกสะใภ้ที่จะเข้ากันได้ง่ายๆ พ่อเเม่ของพ่อไม่ชอบเเม่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเเต่ตอนนั่นที่พ่อเข้าคุก พ่อเเม่ของพ่อบอกกับเเม่ว่าเอาลูกไว้เเล้วออกจากบ้านจะให้เงิน5000บาทสมัยนั่นเงิน5000มันก็เยอะอยู่พอสมควรเเต่เเม่บอกขอทำงานอยู่ที่นี้เลี้ยงลูกได้ไหมเเม่ขอร้องจนให้อยู่เเต่พอเเม่อยู่ไปจนเราอายุ4ขวบเเม่บอกว่าตลอดที่ผ่านมาทำงานทุกวันต้องเอาตังทุกบาทที่ได้ให้กับเเม่ของพ่อทุกวัน จนไม่มีเงินเก็บเลยเเม่บอกทนไม่ได้เเล้วยิ่งทุกๆวันเเม่ของพ่อก็ไล่เเม่ออกจากบ้านทุกกวัน เเม่เลยบอกกับเเม่ของพ่อว่าไม่อยู่เเล้วถ้าเกิดว่าไม่อยากให้อยู่ตอนนั่นเเม่ของพ่อบอกห้ามเอาลูกไปคือด้วยความที่เป็นเเม่ ทุกคนคงรักลูกเลยเเอบเอาไปด้วย ตอนนั่นก็ได้ไปอยู่มูลนิธิบ้านกำพร้าเรียนหนังสือที่นั่นเรียนไปได้3ปีเเม่ของพ่อโทรมาบอกให้ลูกกลับไีเรียนภาษาจีนอยากให้ลูกเรียนเเล้วเเม่จึงลาออกจากที่มูลนิธิเเล้วกลับไปบ้านเเต่พอไปถึงกลับบอกให้เเม่ออกไปเเล้วเหลือเเค่หนูกับพี่สาว เเม่เลยพาหนูไปด้วยเเล้วเราก็ไม่มีที่ไปเราลาออกจากที่เดิมเเล้ว จนเราต้องไปอยู่ห้องเช่าเล็กๆของน้องชายเเม่ ปล.พ่อเเม่ของเเม่เสียหมดตั้งเเต่เเม่ยังเด็ก ตอนนั้นไม่ไดไม่ได้เรียนหนังสือหยุดพักไปเราก็ช่วยกัดทำพวงมาลัยขายบ้างมีไรทำเราก็ทำกัน จนเรามาเจอมูลนิธิเด็กกำพร้า เเม่เลยให้เราไปอยู่ที่นั่น เเม่ก็เช่าหออยู่1ปีจะมาเยี่ยม1ครั้ง ตอนเราไปอยู่เราอายุได้7ขวบตอนนั่นยังเล็กมาก ไปเรียน ป.1 ไปกับพี่สาว จนผ่านไปเราขึ้น ป.4 เเม่บอกว่ามีพ่อใหม่ตอนนั่นไม่ได้เจอกัน1ปีมาอีกทีท้องป่องใหญ่มาก เราก็ตกใจเเต่ด้วยความที่เป็นเด็กเราก็ไม่ได้คิดอะไร ปกติปิดเทอมเราจะไม่กลับบ้านจะอยู่หอทำงานเเลกข้าวกินพอเเม่มีพ่อใหม่ก็ได้กลับไปอยู่บ้านพ่อเลี้ยงบ้านพ่อเลี้ยงเป็นบ้านที่ค่อนข้างจะไม่มีมารยาทคือเวลาเราทำไรก็โดนตะคอกด่าโดนว่าตลอดอาจจะไม่ใช่ลูกจริงๆเขาเลยไม่รัก โดนยายด่าทุกวันพ่อเลี้ยงว่าตลอดเป็นคนประมานนิสัยไม่ดีอยู่กับใครก็ไม่ได้ เราก็ทนมาเพราะปิดเทอมเเค่2เดือนก็ทนๆอยู่ ตลอดเวลาที่เราอยุ่ที่นั่นเเม่ชอบทะเลาะกับพ่อเลี้ยงตลอดพ่อเลี้ยงไม่ทำงานให้เเม่ทำงานเลี้ยงตลอดอีกทั้งเเม่ก็เข้ากับเเม่ของพ่อเลี้ยงไม่ได้ก็ไม่มีใครชอบก็ทะเลาะกันตลอดมาออกจากบ้านขนเสื้อผ้าไปหลายรอบมากเเต่สุดท้ายก็กลับมา เเล้วก็เหก็เหมือนเดิมตบตีกันด่ากันต่อหน้าลูก ผ่านไปเเม่ก็คลอดลูกเป็นลูกชายเขาเลี้ยงลูกเเบบสอนไม่ดีบอกห้ามยอมใครนะละอีกอย่างชอบด่าตะโกนเเบบนั่นเด็กก็ทำตามจนผ่านไปเราอายุได้จะ12ปีเป็นวันที่พ่อจะกลับมาตอนนั่นเราไม่รู้ว่าพ่อมีใหม่เมื่อไหร่ยังไม่ได้เจอหน้าพ่อเลยตั้งเเต่ออกมา ปล.ตอนเเม่ยังไม่มีครอบครัวใหม่ก็พากันไปเยี่ยมหาพ่อตลอดไกลเเค่ไหนก็ไป
วันนั่นอยู่ที่มูลนิธิมีรถขับมาเป็นพ่อเราบอกขึ้นรถเราตกใจว่าจะไหนเเล้วพาไปบ้านพ่อตอนนั่นมีงานอะไรไม่รู่เราก็ไม่รู้พอเข้าไปในงานเจอเเม่เลี้ยงเขาบอกนี่งานเเต่งเราหนีเข้าไปในป่าร้องไห้ตกใจกับสิ่งที่เห็น จากนั่นพ่อก็มีครอบครัวใหม่ เราปิดเทอมก็กลับไปหาพ่อ1เดือนไปหาเเม่1เดือน เเต่!!!อยู่กับพ่อก็มีเเม่เลี้ยงที่ไม่ดีทำดีต่อหน้าพ่อด่าเราไอ่ควายไอ่หมาเราเล่าให้พ่อฟังพ่อไม่เชื่อบอกเป็นเด็กไม่รู้เรื่อง เราทนมาตอลดกลับมาหาเเม่ก็เจอกับครอบครัวพ่อเลี้ยงที่ชอบว่าเราทุกเรื่องเเต่เเม่ก็ชอบว่าห้ามเถียงทั้งี่เราไม่ได้ผิดเลยเราโตละนะเราคิดได้เเล้วอะไรผิดอะไรถูก เเม่ก็บอกห้ามเถียงพ่อเลี้ยงเดียวไม่มีบ้านอยู่นะอย่างงั้นอย่างงี้ จนผ่านไปหลายปีพ่อมีลูก2คนเป็นผู้ชายทั้งสอง เรากลับไปนานๆครั้งยังไม่สอนน้องเราเลยว่านั่นพี่เรา ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่พ่อออกมาพ่อไม่เคยให้ตังเลยไม่เคยส่งเสียให้เราเลยมีเเต่เเม่เราโทรไปก็มีข้ออ้างสารพัด เราไม่ค่อยได้ใช้ตังเยอะเพราะอยู่มูลนิธิ กินวันละ 10บาท ยิ่งเราโตยิ่งเราโตขึ้นเราต้องใช้เงินเยอะขึ้น เราจะโทเราจะโทรไปขอเงินพ่อเเต่พ่อตัดสายตลอดไม่รับตลอด ตอนนี้เลยเลือกมาอยู่กับเเม่เลยเเต่มันไม่มีความสุขเลยเเม่เรารักพ่อเลี้ยงเกินไปพ่อเลี้ยงไม่ทำงานไม่ว่าเเต่ด่าเราเรื่องงานบ้านตอลดทั้งที่เราก็ตื่นเช้าทำให้ทุกอย่างเเต่หาว่าไม่บอกก็ไม่ทำเราเหนื่อยจัง อีกทั้งเเม่ชอบด่าเเบบไม่ดีพูดเเบบไม่ดีกับเราเบอะเเยะบอกตายไปก็ดี เดียวก็คงตายละอี่นี่ หล่ยอย่างมาก เราเคยบอกเเม่อธิเเม่อธิบายให้เเม่เเต่ก็หาว่าเราเถียงเเม่ตลอดทั้งที่เราอธิบายอยากให้เข้าใจเราบ้าง คือน้องเราฝั่เราฝั่งพ่อเลี้ยงอ่ะเขาเป็นคนนิสัยเเย่มากโตมากเเล้วอายุ10ปีเเล้วยังทำอะไรไม่ได้เอาใจตลอดไงว้วยยายมันบ้างเเหละพ่อมันบ้างเเหละคือต้องทำให้ทุกอย่างเเม่ก็ทำอะไรไม่ได้เดียวยายจะด่าอีกจะทะเลาะอีกซักผ้าเราซักให้ทิงบ้านเลยเราทำงานบ้านทุกอย่างอาบน้ำใฟ้น้องทุกวันเสื้อผ้ายังใส่เองไม่ได้เเต่มารยาทคือไม่ได้เลยๆม่มีใครอยากเล่นด้วยนิสัยไม่ดีคือเหมือนเราเป็นอะไรของเขาก็ได้ถ้าไม่ทำตามที่เขาบอกเขาก็จะไปฟ้องยายเเล้วเราก็โดนด่าวันนั่นน้องเราเขานอนอยู่บนเสื่อคนเดียวนอนอ้าขาเเล้วเราก็บอกน้องว่านอนดีๆจะนอนด้วยละก็มาด่าว่าไปเลยนะอี่นั่นอี่นี่เราโมโหเลยเดินออกไปละตามมากระโดดเตะหัวเรา เราโมโหมากก็เลยเตะขาคืนเราเก็บกดมากทนมาตลอด พ่อเลี้ยงเห็นเลยด่าเราว่าตีน้องเราก็ด้วยความที่โมโหมากก็เลยว่ากลับไปว่าเป็นพี่นะไม่ได้เป็นคนรับใช้ไม่ได้เป็นน้องท่อยากสั่งอยากทำอะไรก็ทำ เเล้วเขาหาว่าขึ้นเสียงหาว่าเราด่าเขา เขาเลยเขาเลยดูถูกเราต่างๆนาๆ ว่าโตมาจะไปอยู่ไหนได้นอกจากบ้านเขาไปไหนก็ไม่ได้อยู่กินบ้านเขายังมาปากดี มาว่าเรา เราก็เถียงว่าเถียงว่าเลี้ยงลูกให้ดีก่อนอะไรงี้ เเล้วเเม่ก็ด่าว่าไปเถียงทำไมเราก็โมโหเเม่ทำไมต้องมาว่าด้ว่าด้วยดูสิใครถูกใครผิดจะให้ยอมตลอดหรอ เเม่ก็บอกตลอดเดียวไม่มีบ้านอยู่คือเรคือเราว่าไม่ใช่ตอนนี้เราเรียนจบเเล้วเราเลือกที่จะไม้เรียนต่อเพราะไม่มีใครส่งบอกหาเงินเรียนเองเราเลยเลือกจะทำงานทั้งที่เราสอบได้ที่1ตลอดเเต่เเม่ก็หาว่าโง่ตลอด เเม่ชอบอ้างว่ารักน้องเลยไม่อยากไป เเต่เเต่เราว่าเราว่าไ่ม่ใช่บอกไปอยู่ที่อื่นลำบากกว่านี้นะเราโตเเล้วเราจะหาเงินเองทำเองเเค่เเม่เอาตัวรอดเองเเต่เเม่ก็อ้างสารพัดอย่าง คือเราทนมาตลอดตอนนี้ไม่ได้กลับไปหาพ่อ3ปีเเล้วพ่อโทรไม่รับเราโทรหาตลอดเเต่ไม่รับ เห็นลงรูปครอบเราก็เเอบน้อยใจ ส่วนเเม่ก็คงจะรักพ่อเลี้ยงมากคือเราตื่นสาย6มงก็หาว่างั้นงี้ด่าเเรงมากทีะ่อเลี้ยงนอนทั้งวันไม่ทำอะไรไม่ไปไหนก็ไม่ว่า ขนาดหาเงินเขนาดหาเงินเลี้ยงพ่อเลี้ยงเราก็ไม่เข้าใจเเล้วเราก็ไม่มีความสุขเเม่ด่าเราทุกวันหาว่าไม่ทำไรทั้งที่เราก็ทำทุกอย่างบอกห้ามเถียงพ่อเลี้ยงงั้นงี้บอกให้ยอมน้องรอเราโตกว่านี้เเลเวไปอยู่ที่อื่นขนาดเราขอให้นอนกับเรา้เเลเวไปอยู่ที่อื่นขนาดเราขอให้นอนกับเรายัเไม่นอนเลยบอกเจ็บหลังเเล้วรอพ่อเลี้ยงกลับจากกินเหล้าทุกวันคอเราควรทำไงดีเราเหนื่อยมากทุกวันนี้เเล้วตอนนี้ก็มีโควิดเราไปไหนก็ไม่ได้ไปอยู่กับพ่อก็ไม่ได้มีเเม่เลี้ยงอีกเราเหนื่อยมากกๆๆเเม่ชอบบอกให้เราไปตายตลอดบอกตายคงดีชอบว่างั้นงี้ด่าเเรงจนเรารู้สึกด้อยค่ามากเราอยากออกจากนรกนี้มื่อไหร่สึกด้อยค่ามากเราอยากออกจากนรกนี้มื่อไหร่จะได้ออกไปสะทีทุกวันนี้ร้องไห้ทุกวันจนรุ้สึกเหนื่อยเเละท้อหาทางออกไม่เจอจนบางทีอยากตายไปจริงๆเราพยายามสู้เพื่อเเม่เเต่ทำไมเเม่ไม่เคยนึกถึงเราบ้างเลยเราอยู่มูลนิธิตั้งเเต่เด็กเราได้เจอเเม่เเค่1ปี1ครั้งเราขาดความอบอุ่นตั้งเเต่เด็กเราเเค่อยากมีความอบอุ่นเหมือนครอบครัวอืานบ้างอยากให้เเม่เข้าใจบ้างกลับมานานๆครั้งเเค่อยากใฟ้เติมความรักที้หายไปไม่ใช่ให้น้ำตากลับคืนมา
ขอบคุณทุกคนที่รับฟัง 😥😓😭
อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนอื่นบ้าง ?
จะเริ่มเล่าเรื่องเลย คือหนูอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนคนอื่นบ้าง มันรู้สึกน้อยใจทุกครั้งเวลาเจอคีอบครัวคนอื่น หนูโตมาในครอบครัวฐานะค่อนข้างยากจนเเต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นหนูเกิดมาได้3เดือน พ่อก็ติดคุกด้วยอะไรสักอย่าง เเม่ต้องอยู่ลำพังกับพ่อเเม่ของพ่อบางทีมันก็ยากกับเรื่องปัญหาเเม่ผัวลูกสะใภ้ที่จะเข้ากันได้ง่ายๆ พ่อเเม่ของพ่อไม่ชอบเเม่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเเต่ตอนนั่นที่พ่อเข้าคุก พ่อเเม่ของพ่อบอกกับเเม่ว่าเอาลูกไว้เเล้วออกจากบ้านจะให้เงิน5000บาทสมัยนั่นเงิน5000มันก็เยอะอยู่พอสมควรเเต่เเม่บอกขอทำงานอยู่ที่นี้เลี้ยงลูกได้ไหมเเม่ขอร้องจนให้อยู่เเต่พอเเม่อยู่ไปจนเราอายุ4ขวบเเม่บอกว่าตลอดที่ผ่านมาทำงานทุกวันต้องเอาตังทุกบาทที่ได้ให้กับเเม่ของพ่อทุกวัน จนไม่มีเงินเก็บเลยเเม่บอกทนไม่ได้เเล้วยิ่งทุกๆวันเเม่ของพ่อก็ไล่เเม่ออกจากบ้านทุกกวัน เเม่เลยบอกกับเเม่ของพ่อว่าไม่อยู่เเล้วถ้าเกิดว่าไม่อยากให้อยู่ตอนนั่นเเม่ของพ่อบอกห้ามเอาลูกไปคือด้วยความที่เป็นเเม่ ทุกคนคงรักลูกเลยเเอบเอาไปด้วย ตอนนั่นก็ได้ไปอยู่มูลนิธิบ้านกำพร้าเรียนหนังสือที่นั่นเรียนไปได้3ปีเเม่ของพ่อโทรมาบอกให้ลูกกลับไีเรียนภาษาจีนอยากให้ลูกเรียนเเล้วเเม่จึงลาออกจากที่มูลนิธิเเล้วกลับไปบ้านเเต่พอไปถึงกลับบอกให้เเม่ออกไปเเล้วเหลือเเค่หนูกับพี่สาว เเม่เลยพาหนูไปด้วยเเล้วเราก็ไม่มีที่ไปเราลาออกจากที่เดิมเเล้ว จนเราต้องไปอยู่ห้องเช่าเล็กๆของน้องชายเเม่ ปล.พ่อเเม่ของเเม่เสียหมดตั้งเเต่เเม่ยังเด็ก ตอนนั้นไม่ไดไม่ได้เรียนหนังสือหยุดพักไปเราก็ช่วยกัดทำพวงมาลัยขายบ้างมีไรทำเราก็ทำกัน จนเรามาเจอมูลนิธิเด็กกำพร้า เเม่เลยให้เราไปอยู่ที่นั่น เเม่ก็เช่าหออยู่1ปีจะมาเยี่ยม1ครั้ง ตอนเราไปอยู่เราอายุได้7ขวบตอนนั่นยังเล็กมาก ไปเรียน ป.1 ไปกับพี่สาว จนผ่านไปเราขึ้น ป.4 เเม่บอกว่ามีพ่อใหม่ตอนนั่นไม่ได้เจอกัน1ปีมาอีกทีท้องป่องใหญ่มาก เราก็ตกใจเเต่ด้วยความที่เป็นเด็กเราก็ไม่ได้คิดอะไร ปกติปิดเทอมเราจะไม่กลับบ้านจะอยู่หอทำงานเเลกข้าวกินพอเเม่มีพ่อใหม่ก็ได้กลับไปอยู่บ้านพ่อเลี้ยงบ้านพ่อเลี้ยงเป็นบ้านที่ค่อนข้างจะไม่มีมารยาทคือเวลาเราทำไรก็โดนตะคอกด่าโดนว่าตลอดอาจจะไม่ใช่ลูกจริงๆเขาเลยไม่รัก โดนยายด่าทุกวันพ่อเลี้ยงว่าตลอดเป็นคนประมานนิสัยไม่ดีอยู่กับใครก็ไม่ได้ เราก็ทนมาเพราะปิดเทอมเเค่2เดือนก็ทนๆอยู่ ตลอดเวลาที่เราอยุ่ที่นั่นเเม่ชอบทะเลาะกับพ่อเลี้ยงตลอดพ่อเลี้ยงไม่ทำงานให้เเม่ทำงานเลี้ยงตลอดอีกทั้งเเม่ก็เข้ากับเเม่ของพ่อเลี้ยงไม่ได้ก็ไม่มีใครชอบก็ทะเลาะกันตลอดมาออกจากบ้านขนเสื้อผ้าไปหลายรอบมากเเต่สุดท้ายก็กลับมา เเล้วก็เหก็เหมือนเดิมตบตีกันด่ากันต่อหน้าลูก ผ่านไปเเม่ก็คลอดลูกเป็นลูกชายเขาเลี้ยงลูกเเบบสอนไม่ดีบอกห้ามยอมใครนะละอีกอย่างชอบด่าตะโกนเเบบนั่นเด็กก็ทำตามจนผ่านไปเราอายุได้จะ12ปีเป็นวันที่พ่อจะกลับมาตอนนั่นเราไม่รู้ว่าพ่อมีใหม่เมื่อไหร่ยังไม่ได้เจอหน้าพ่อเลยตั้งเเต่ออกมา ปล.ตอนเเม่ยังไม่มีครอบครัวใหม่ก็พากันไปเยี่ยมหาพ่อตลอดไกลเเค่ไหนก็ไป
วันนั่นอยู่ที่มูลนิธิมีรถขับมาเป็นพ่อเราบอกขึ้นรถเราตกใจว่าจะไหนเเล้วพาไปบ้านพ่อตอนนั่นมีงานอะไรไม่รู่เราก็ไม่รู้พอเข้าไปในงานเจอเเม่เลี้ยงเขาบอกนี่งานเเต่งเราหนีเข้าไปในป่าร้องไห้ตกใจกับสิ่งที่เห็น จากนั่นพ่อก็มีครอบครัวใหม่ เราปิดเทอมก็กลับไปหาพ่อ1เดือนไปหาเเม่1เดือน เเต่!!!อยู่กับพ่อก็มีเเม่เลี้ยงที่ไม่ดีทำดีต่อหน้าพ่อด่าเราไอ่ควายไอ่หมาเราเล่าให้พ่อฟังพ่อไม่เชื่อบอกเป็นเด็กไม่รู้เรื่อง เราทนมาตอลดกลับมาหาเเม่ก็เจอกับครอบครัวพ่อเลี้ยงที่ชอบว่าเราทุกเรื่องเเต่เเม่ก็ชอบว่าห้ามเถียงทั้งี่เราไม่ได้ผิดเลยเราโตละนะเราคิดได้เเล้วอะไรผิดอะไรถูก เเม่ก็บอกห้ามเถียงพ่อเลี้ยงเดียวไม่มีบ้านอยู่นะอย่างงั้นอย่างงี้ จนผ่านไปหลายปีพ่อมีลูก2คนเป็นผู้ชายทั้งสอง เรากลับไปนานๆครั้งยังไม่สอนน้องเราเลยว่านั่นพี่เรา ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่พ่อออกมาพ่อไม่เคยให้ตังเลยไม่เคยส่งเสียให้เราเลยมีเเต่เเม่เราโทรไปก็มีข้ออ้างสารพัด เราไม่ค่อยได้ใช้ตังเยอะเพราะอยู่มูลนิธิ กินวันละ 10บาท ยิ่งเราโตยิ่งเราโตขึ้นเราต้องใช้เงินเยอะขึ้น เราจะโทเราจะโทรไปขอเงินพ่อเเต่พ่อตัดสายตลอดไม่รับตลอด ตอนนี้เลยเลือกมาอยู่กับเเม่เลยเเต่มันไม่มีความสุขเลยเเม่เรารักพ่อเลี้ยงเกินไปพ่อเลี้ยงไม่ทำงานไม่ว่าเเต่ด่าเราเรื่องงานบ้านตอลดทั้งที่เราก็ตื่นเช้าทำให้ทุกอย่างเเต่หาว่าไม่บอกก็ไม่ทำเราเหนื่อยจัง อีกทั้งเเม่ชอบด่าเเบบไม่ดีพูดเเบบไม่ดีกับเราเบอะเเยะบอกตายไปก็ดี เดียวก็คงตายละอี่นี่ หล่ยอย่างมาก เราเคยบอกเเม่อธิเเม่อธิบายให้เเม่เเต่ก็หาว่าเราเถียงเเม่ตลอดทั้งที่เราอธิบายอยากให้เข้าใจเราบ้าง คือน้องเราฝั่เราฝั่งพ่อเลี้ยงอ่ะเขาเป็นคนนิสัยเเย่มากโตมากเเล้วอายุ10ปีเเล้วยังทำอะไรไม่ได้เอาใจตลอดไงว้วยยายมันบ้างเเหละพ่อมันบ้างเเหละคือต้องทำให้ทุกอย่างเเม่ก็ทำอะไรไม่ได้เดียวยายจะด่าอีกจะทะเลาะอีกซักผ้าเราซักให้ทิงบ้านเลยเราทำงานบ้านทุกอย่างอาบน้ำใฟ้น้องทุกวันเสื้อผ้ายังใส่เองไม่ได้เเต่มารยาทคือไม่ได้เลยๆม่มีใครอยากเล่นด้วยนิสัยไม่ดีคือเหมือนเราเป็นอะไรของเขาก็ได้ถ้าไม่ทำตามที่เขาบอกเขาก็จะไปฟ้องยายเเล้วเราก็โดนด่าวันนั่นน้องเราเขานอนอยู่บนเสื่อคนเดียวนอนอ้าขาเเล้วเราก็บอกน้องว่านอนดีๆจะนอนด้วยละก็มาด่าว่าไปเลยนะอี่นั่นอี่นี่เราโมโหเลยเดินออกไปละตามมากระโดดเตะหัวเรา เราโมโหมากก็เลยเตะขาคืนเราเก็บกดมากทนมาตลอด พ่อเลี้ยงเห็นเลยด่าเราว่าตีน้องเราก็ด้วยความที่โมโหมากก็เลยว่ากลับไปว่าเป็นพี่นะไม่ได้เป็นคนรับใช้ไม่ได้เป็นน้องท่อยากสั่งอยากทำอะไรก็ทำ เเล้วเขาหาว่าขึ้นเสียงหาว่าเราด่าเขา เขาเลยเขาเลยดูถูกเราต่างๆนาๆ ว่าโตมาจะไปอยู่ไหนได้นอกจากบ้านเขาไปไหนก็ไม่ได้อยู่กินบ้านเขายังมาปากดี มาว่าเรา เราก็เถียงว่าเถียงว่าเลี้ยงลูกให้ดีก่อนอะไรงี้ เเล้วเเม่ก็ด่าว่าไปเถียงทำไมเราก็โมโหเเม่ทำไมต้องมาว่าด้ว่าด้วยดูสิใครถูกใครผิดจะให้ยอมตลอดหรอ เเม่ก็บอกตลอดเดียวไม่มีบ้านอยู่คือเรคือเราว่าไม่ใช่ตอนนี้เราเรียนจบเเล้วเราเลือกที่จะไม้เรียนต่อเพราะไม่มีใครส่งบอกหาเงินเรียนเองเราเลยเลือกจะทำงานทั้งที่เราสอบได้ที่1ตลอดเเต่เเม่ก็หาว่าโง่ตลอด เเม่ชอบอ้างว่ารักน้องเลยไม่อยากไป เเต่เเต่เราว่าเราว่าไ่ม่ใช่บอกไปอยู่ที่อื่นลำบากกว่านี้นะเราโตเเล้วเราจะหาเงินเองทำเองเเค่เเม่เอาตัวรอดเองเเต่เเม่ก็อ้างสารพัดอย่าง คือเราทนมาตลอดตอนนี้ไม่ได้กลับไปหาพ่อ3ปีเเล้วพ่อโทรไม่รับเราโทรหาตลอดเเต่ไม่รับ เห็นลงรูปครอบเราก็เเอบน้อยใจ ส่วนเเม่ก็คงจะรักพ่อเลี้ยงมากคือเราตื่นสาย6มงก็หาว่างั้นงี้ด่าเเรงมากทีะ่อเลี้ยงนอนทั้งวันไม่ทำอะไรไม่ไปไหนก็ไม่ว่า ขนาดหาเงินเขนาดหาเงินเลี้ยงพ่อเลี้ยงเราก็ไม่เข้าใจเเล้วเราก็ไม่มีความสุขเเม่ด่าเราทุกวันหาว่าไม่ทำไรทั้งที่เราก็ทำทุกอย่างบอกห้ามเถียงพ่อเลี้ยงงั้นงี้บอกให้ยอมน้องรอเราโตกว่านี้เเลเวไปอยู่ที่อื่นขนาดเราขอให้นอนกับเรา้เเลเวไปอยู่ที่อื่นขนาดเราขอให้นอนกับเรายัเไม่นอนเลยบอกเจ็บหลังเเล้วรอพ่อเลี้ยงกลับจากกินเหล้าทุกวันคอเราควรทำไงดีเราเหนื่อยมากทุกวันนี้เเล้วตอนนี้ก็มีโควิดเราไปไหนก็ไม่ได้ไปอยู่กับพ่อก็ไม่ได้มีเเม่เลี้ยงอีกเราเหนื่อยมากกๆๆเเม่ชอบบอกให้เราไปตายตลอดบอกตายคงดีชอบว่างั้นงี้ด่าเเรงจนเรารู้สึกด้อยค่ามากเราอยากออกจากนรกนี้มื่อไหร่สึกด้อยค่ามากเราอยากออกจากนรกนี้มื่อไหร่จะได้ออกไปสะทีทุกวันนี้ร้องไห้ทุกวันจนรุ้สึกเหนื่อยเเละท้อหาทางออกไม่เจอจนบางทีอยากตายไปจริงๆเราพยายามสู้เพื่อเเม่เเต่ทำไมเเม่ไม่เคยนึกถึงเราบ้างเลยเราอยู่มูลนิธิตั้งเเต่เด็กเราได้เจอเเม่เเค่1ปี1ครั้งเราขาดความอบอุ่นตั้งเเต่เด็กเราเเค่อยากมีความอบอุ่นเหมือนครอบครัวอืานบ้างอยากให้เเม่เข้าใจบ้างกลับมานานๆครั้งเเค่อยากใฟ้เติมความรักที้หายไปไม่ใช่ให้น้ำตากลับคืนมา
ขอบคุณทุกคนที่รับฟัง 😥😓😭