คือต้องเริ่มเล่าตั้งเเต่ตอนเด็กๆ เรามีพี่น้องสองคนเราเป็นพี่คนโต ตอนเด็กๆตั้งเเต่จำความได้เราอยู่กับยายมาตลอด เพราะพ่อเเม่ไปทำงานที่ต่างจังหวัด พอได้สัก ป.3 เเม่กับพ่อก็รับเราไปอยู่ด้วย เพราะยายป่วยเป็นโรคไต ตอนนั้นในความคิดเรา เราดีใจมากๆที่จะได้อยู่กับพ่อเเม่เเล้ว เเต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด เรากลับไม่มีความสุขเลยที่ได้อยู่กับพ่อเเม่ของตัวเอง เวลาพ่อกับเเม่กลับมาจากทำงานก็โดนด่าบ้าง โดนตีบ้าง โดนล็อกประตูไม่ให้เข้าบ้านบ้างเป็นประจำ สาเหตุที่โดนก็เพราะว่าบ้างวันเราเล่นจนลืมทำงานบ้าน คือหมายถึงทำไม่ครบองค์ประกอบประมาณว่า ล้างจาน,กวาดบ้านเเล้วเเต่ลืมเต็มน้ำ บ้างทีก็คิดในใจว่าเรายังเด็กอยู่เลยทำไม่ไม่ให้ออกไปเล่นบ้าง งานที่เราต้องทำในบ้านคือ กวาดบ้านถูบ้าน ล้างจาน ซักผ้า รีดผ้า เลี้ยงน้องเเล้วก็ขายของ บางทีก็ภูมิใจในตัวเองนะว่าอายุเเค่นั้นเเต่ทำได้ขนาดนั้น เเต่ก็ไม่ทำให้พ่อเเม่ภูมิใจสักทีต่อให้สอบได้เกรดดีดี เข้าโรงเรียนดีดีได้  ชมเเต่น้องทั้งที่น้องก็ไม่เคยทำงานบ้าน นอนเล่นเฟสอยู่เฉยๆ เรียนก็ติดศูนย์ตั้ง5ตัวขนาดเป็นผู้หญิง เเต่กับมาทุกทีก็ด่าเราเสียๆหายๆทุกที เเช่งเราทุกที บ้างทีเราก็นึกว่าเราไปทำอะไรให้ถึงได้เกียดเราถึงขนาดนี้ เราเคยเจอสมุดโน๊ตพ่อเราพ่อเขียนว่าเราดื้อมากซนมากเเล้วตอนเราเกิดพ่อกับเเม่ก็โดนโกงค่าเเชร์ซึ่งเป็นเงินทำคลอดเรา เเต่เราจำไม่ได้หลอกว่าดื้อขนาดไหนถึงได้เกียดเราขนาดนั้นหรืออาจจะเกลียดเพราะเราเกิดมาก็ทำให้พ่อกับเเม่ลำบาก พอเราเริ่มโตเราก็เริ่มกล้าเถียงกล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดมากขึ้น เพราะจะเถียงหรือไม่เถียงก็โดนอยู่ดี เราเคยทำให้พ่อกับเเม่ร้องไห้กับคำพูดเราหลายครั้งน่ะเเต่มันเทียบไม่ได้กับที่พ่อกับเเม่ต้องทำให้เรานอนร้องไห้ทุกวัน จนตอนนี้เราอายุจะ 19 เเล้ว เราไม่ค่อยไปไหนกับพ่อเเม่ เรียกว่านับครั้งได้เลยดีกว่า เพราะมีคนชอบถามว่านี้ลูกเหรอ? เราอ้วนมาตั้งเเต่เด็กๆ ส่วนน้องก็จะโดนชมว่าน่ารักเป็นประจำ เราเลยไม่กล้าไปไหนกับพ่อเเม่ เเล้วก็เวลาพ่อโกรธเราก็ชอบว่าเราว่าเราอยู่น่าเกลียดน่ากลัว จนถึงตอนนี้เราเลยไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เราชอบอยู่คนเดียว บ้างครั้งเราก้อมีนิสัยก้าวร้าวที่เเสดงออกมาโดยไม่รู้ตัวซึ้งเราไม่ชอบมันเลย เเต่ยังไงเราก็ยังรักพ่อกับเเม่มากอยู่ดี เราคิดอยู่อย่างเดียวว่าทุกวันนี้มีชีวิตอยู่ก็เพื่อพ่อกับเเม่จะทำให้พ่อเเม่สบายก่อนเพราะรู้ว่าเค้าก็พยายามกับเรามามากเหมือนกัน

___________ขอบคุณมากน่ะค่ะที่ทนๆ อ่านจนจบ__________________ หนูจะพยายามให้มากกว่าเดิม เเค่หวังว่าต้องมีสักวันที่พ่อกับเเม่จะยินดีกับหนู
ถ้าข้อความมีความผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยน่ะค่ะ