ชีวิตของทุกคน ไม่ว่าชาติไหน ศาสนาไหน เพศไหน วัยไหน ก็ล้วนต้องเผชิญกับปัญหาอยู่เป็นนิจเจอความทุกข์เเทบตลอดเวลามากมายจริงๆไม่มีความสุขมีเเต่ทุกข์ทั้งนั้นล้วนๆ ที่ว่าสุขมันคือทุกข์น้อยต่างหาก ความสุขทางโลกนั้นเป็นเพียงมายาจริงๆ ไม่มีเเก่นสารสาระใดๆ มนุษย์ในโลกนี้เคยรู้ตัวบ้างไหม ว่าตัวเองเหมือนหนูที่ต้องถีบกงจักรตลอดเวลา เเละ โดนไฟเเห่งความทุกข์กายใจที่สุดจะร้อนรน เผาลนอยู่ตลอดเวลา เหมือนอยู่ในถ้ำมืดเเล้วยังไม่รีบเเสวงหาดวงประทีปเพื่อหาทางออกไปสู่เเสงสว่างภายนอกถ้ำได้ เรารู้ว่าถ้าเรายังอยู่ปล่อยไปตามยถากรรมต่อไป เราก็ต้องทุกข์ทรมาณสุดๆทั้งร่างกายจิตใจต่อๆไปอีกหลายต่อหลายภพชาติ เราบอกตามตรงว่าเราเหนื่อยล้า เหลือเกิน ทั้งร่างกาย จิตใจ เราอยากหยุดเเล้ว เราอยากสร้างประโชน์ตนเเละประโยชน์ท่าน ผู้คนทั่วโลก ให้มากที่สุด เเล้วเราอยากมุ่งตรงสู่นิพพานเลย เพราะนิพพานคือบรมสุขไม่ต้องมีร่างกายสังขารที่ทรมาณ ไม่ต้องมีจิตใจที่ต้องมีกังวลความคิดวุ่นวายสับสนหรือความทุกข์ใจใดๆอีกเเล้ว คือความสงบเย็นระงับที่เเท้จริง ไม่ต้องวุ่นวายสับสนดิ้นรนอีกต่อไปเเล้ว ไม่ต้องมีเรา มีเขา ทุกอย่างเป็นสุญญตา มีเเต่ความสุขตลอดไป ไม่ต้องเจอความทุกข์เเม้เเต่น้อยอีกต่อไป อะไรจะเป็นความสุขยิ่งกว่านี้อีก เราไม่อยากอยู่เเล้ว โลกนี้มันช่างน่าเบื่อ มายา เเละไร้เเก่นสารเราอยากไปนิพพานเพราะว่าเราไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฎนี้อีกต่อไป ขี้เกียจจะดิ้นรน เผชิญกับควมทุกข์มหาศาล หรือ ต่อสู้ใดๆอีกเเล้ว เหนื่อยเหลือเกิน ทั้งร่างกายเเละจิตใจ เหนื่อยเเทนคนอื่นๆรอบตัวเเละคนทั้งโลกด้วย  คิดว่าเราน่าจะเป็นคนมีบุญมาก เเละมีสติปัญญาสูงด้วย เราอายุยังน้อยเเต่คิดได้มากกว่าคนที่อายุมากกว่าเเละคนอื่นๆมากมาย เรามั่นใจว่าสิ่งเหล่านี้นี่คือสัมมาทิฐิที่เเท้เเล้ว เราคือชาวพุทธเเท้เต็มตัว เพราะพระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่าเราทุกคนโดนความมืดคลอมคลุมเเละไฟเผาลนอยู่ ฉไนไม่รีบเเสวงหาดวงประทีปเเละย้ายตัวเองไปที่สงบเย็นเล่า อยากให้ทุกคนที่ลุ่มหลงมัวเมาอยู่ ที่ได้อ่านกระทู้นี้ตื่นรู้ขึ้นมามองเห็นโทษภัยในวัฏสงสาร ในชีวิตนี้บ้างก็ยังดี เพื่อตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท นำพาตนให้พ้นทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด
ที่ตั้งกระทู้นี้ อยากรู้ว่ามีใครคิดได้เหมือนเราบ้าง??????????