เรื่องมีอยู่ว่าเราเจอผชคนนี้ในเฟสค่ะเราก็รู้จักกันคุยแบบเพื่อนน้ะเราคุยกันได้ประมาน4เดือนค่ะ
แล้วก็ขอเราคบเราก็คบค่ะ เค้าเรียนอยู่ ( อัสสัมชัญศรีราชา) ค่ะเป็นเด็กหอวันเสาร์อาทิตก็เจอกันได้พอมาวันนึงเราก็คบได้1เดือนกว่าๆเราก็เจอกันแล้วก็มีอะไรกันค่ะพอเวลาผ่านไป 5เดือน เราพาเขามาหาย่าเราทำความรู้จัก ช่วงเดือนต่อมา เขาก็พาเราไปบ้านที่จันทบุรีค่ะ
ฐานะเขาก็รวยพอสมควรค่ะน้ะค้ะตอนที่ไปเราแอบย่ากับแม่เราไปค่ะ พอกลับมาทุกคนก็รู้ว่าเราไปกับแฟน
เเม่เราก็โทรหาพ่อแม่ฝ่ายชายมาคุย เพราะแม่เรารู้ค่ะว่าเรามีอะไรด้วยกันตอนนั้นเราอยู่แค่ ม.3 ค่ะ แต่เรา2คนโชคดีค่ะที่ไม่ได้ท้อง
ย่ากับแม่บอกจะให้เรา2คนหมั้นค่ะยังไม่อยากให้แต่งงานพออายุน้อยเกินแต่ดีที่ไม่ได้ท้องย่าเราก็เรียกค่าเสียเยอะอยู่ค่ะ
ก็คุยนัดกันปกติค่ะ พอเวลาผ่านไปพ่อแม่ใ่ายแฟนเราก็เบี้ยวไม่อยากเสียค่าเสียหายให้ย่าเราค่ะแฟนเราก็เปลี่ยนไปนิดนึงแต่แฟนเราดูแลเราได้ดูแลเราเหมือนพี่เหมือนน้องค่ะ เราก็ได้ข่าวว่าพ่อแม่ฝ่ายชายให้แฟนเราเลิกกับเราค่ะ ย่าเราก็จะเเจ้งตำรวจจับเขาค่ะ
ตอนนั้นแฟนเราก็กำลังจะสอบเตรียมนายร้อยค่ะเรารักเขาและรักอนาคตเขาค้ะเราก็กำลังจะขึ้นม.4ที่รรใหม่. เราไม่อยากเสียอนาคตเลยบอกเลิกเขาค่ะ
คำพูดทุกอย่างที่พูดออกไปตอนเลิกกับเขาเราไม่ร้องไห้หนักมากค่ะเพราะเราไม่อยากเลิก เราเรยบอกกับย่ากับแม่ว่าเราเริกกันแล้วเเม่กับย่าเราก็ไม่ได้ว่าอะไรจากนั้นเรื่องมันก็จบไปได้ครึ่งปีกว่า
เราก็รู้เรื่องของเขามากพอสมควรน้ะว่าเขาคบกับใครทำอะไรที่ไหนปัจจุบันอยู่ที่ไหนเรียนที่ไหน
ตอนนี้เราอยู่กรุงเทพเขาก็อยู่กรุงเทพค่ะ ตั้งแต่เราเลิกกับเขามาเราก็มีแฟนน้ะแต่รักๆเลิกอ่ะค่ะ
แต่เขาตอนนี้ดูเหมือนมีความสุขกับแฟนใหม่ เราลืมเขาไม่ได้จริงๆเพราะตอนที่เราบอกเลิกเขา
เรารักเขามากค่ะเราแค่ไม่อยากให้เขาเสียอนาคตตอนนี้เราก็ยังรอคอยเขากลับมาเราอนู่กทม
เราก็บังเอิญเจอเค้าบ่อยอยู่ค้ะมันคงเป็นแค่ความบังเอิญอ้ะค่ะ แต่เรายังศรัทธาในรักที่เราเคย
สันยาที่เกาะลอยชลบุรี ค่ะว่าเราจะรักกันตลอดไป เราเชื่อเเร้วค่ะว่าคำว่า ตลอดไปไม่มีจริง
เราพยายามจะทักเฟสไปคุยดีๆแต่ทำไมเขาคุยกับเราเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ตั้งแต่ตอนที่เราบอกเลิกเราไม่ได้บอกเหตุผลความจริงที่บอกเลิกค่ะ
เราโกหกว่าเราเจอคนใหม่ที่ดีกว่าแต่จริงๆไม่ใช่ค่ะ
เราควรทำยังไงค่ะ
อยากให้กลับมาถ้าตรงนั้นไม่เหลือใคร กษิเดช
แล้วก็ขอเราคบเราก็คบค่ะ เค้าเรียนอยู่ ( อัสสัมชัญศรีราชา) ค่ะเป็นเด็กหอวันเสาร์อาทิตก็เจอกันได้พอมาวันนึงเราก็คบได้1เดือนกว่าๆเราก็เจอกันแล้วก็มีอะไรกันค่ะพอเวลาผ่านไป 5เดือน เราพาเขามาหาย่าเราทำความรู้จัก ช่วงเดือนต่อมา เขาก็พาเราไปบ้านที่จันทบุรีค่ะ
ฐานะเขาก็รวยพอสมควรค่ะน้ะค้ะตอนที่ไปเราแอบย่ากับแม่เราไปค่ะ พอกลับมาทุกคนก็รู้ว่าเราไปกับแฟน
เเม่เราก็โทรหาพ่อแม่ฝ่ายชายมาคุย เพราะแม่เรารู้ค่ะว่าเรามีอะไรด้วยกันตอนนั้นเราอยู่แค่ ม.3 ค่ะ แต่เรา2คนโชคดีค่ะที่ไม่ได้ท้อง
ย่ากับแม่บอกจะให้เรา2คนหมั้นค่ะยังไม่อยากให้แต่งงานพออายุน้อยเกินแต่ดีที่ไม่ได้ท้องย่าเราก็เรียกค่าเสียเยอะอยู่ค่ะ
ก็คุยนัดกันปกติค่ะ พอเวลาผ่านไปพ่อแม่ใ่ายแฟนเราก็เบี้ยวไม่อยากเสียค่าเสียหายให้ย่าเราค่ะแฟนเราก็เปลี่ยนไปนิดนึงแต่แฟนเราดูแลเราได้ดูแลเราเหมือนพี่เหมือนน้องค่ะ เราก็ได้ข่าวว่าพ่อแม่ฝ่ายชายให้แฟนเราเลิกกับเราค่ะ ย่าเราก็จะเเจ้งตำรวจจับเขาค่ะ
ตอนนั้นแฟนเราก็กำลังจะสอบเตรียมนายร้อยค่ะเรารักเขาและรักอนาคตเขาค้ะเราก็กำลังจะขึ้นม.4ที่รรใหม่. เราไม่อยากเสียอนาคตเลยบอกเลิกเขาค่ะ
คำพูดทุกอย่างที่พูดออกไปตอนเลิกกับเขาเราไม่ร้องไห้หนักมากค่ะเพราะเราไม่อยากเลิก เราเรยบอกกับย่ากับแม่ว่าเราเริกกันแล้วเเม่กับย่าเราก็ไม่ได้ว่าอะไรจากนั้นเรื่องมันก็จบไปได้ครึ่งปีกว่า
เราก็รู้เรื่องของเขามากพอสมควรน้ะว่าเขาคบกับใครทำอะไรที่ไหนปัจจุบันอยู่ที่ไหนเรียนที่ไหน
ตอนนี้เราอยู่กรุงเทพเขาก็อยู่กรุงเทพค่ะ ตั้งแต่เราเลิกกับเขามาเราก็มีแฟนน้ะแต่รักๆเลิกอ่ะค่ะ
แต่เขาตอนนี้ดูเหมือนมีความสุขกับแฟนใหม่ เราลืมเขาไม่ได้จริงๆเพราะตอนที่เราบอกเลิกเขา
เรารักเขามากค่ะเราแค่ไม่อยากให้เขาเสียอนาคตตอนนี้เราก็ยังรอคอยเขากลับมาเราอนู่กทม
เราก็บังเอิญเจอเค้าบ่อยอยู่ค้ะมันคงเป็นแค่ความบังเอิญอ้ะค่ะ แต่เรายังศรัทธาในรักที่เราเคย
สันยาที่เกาะลอยชลบุรี ค่ะว่าเราจะรักกันตลอดไป เราเชื่อเเร้วค่ะว่าคำว่า ตลอดไปไม่มีจริง
เราพยายามจะทักเฟสไปคุยดีๆแต่ทำไมเขาคุยกับเราเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ตั้งแต่ตอนที่เราบอกเลิกเราไม่ได้บอกเหตุผลความจริงที่บอกเลิกค่ะ
เราโกหกว่าเราเจอคนใหม่ที่ดีกว่าแต่จริงๆไม่ใช่ค่ะ
เราควรทำยังไงค่ะ