ถ้าหากใครได้อ่านกระทู้นี้น่ะครับผมพร้อมรับฟังความคิดเห็นของทุกคนถ้าหากติดใจอะไรก็ระบายได้น่ะครับ
เรื่องมีอยู่ว่าผมอยู่โรงเรียนนึงครับผมผมไม่บอกหรอกแต่อยู่ในประเทศนี้แหละ555 ผมอยู่ที่นี่ตั้งแต่ม.1ตอนผมเรียนป.6ผมมีความฝันอยากเข้าโรงเรียนนี้มาก
แล้วผมก็สอบติดดูเหมือนผมจะฝันหวานไปนิด หลังจากเข้าเรียนม.1ที่นี่ก็ดีมากน่ะสอบนี่ก็ผ่านหมดเพราะก็มีพื้นฐานมาจากประถมแต่พอซักพักเริ่มตกลงๆเป็นวิชาไร่เรียงกันไปจนตอนนี้นับได้เลยว่าผ่านกี่วิชา ขึ้นม.4ผมก็คิดว่าปีนี้เริ่มต้นใหม่โว้ย แต่พอไม่กี่วันก็ล้มความคิดนั้นไปผู้ใหญ่หลายคนคงบอกว่าชีวิตวัยเรียนน่ะดีมากเพราะยังเป็นเด็กพ่อแม่หาให้เสาร์ อาทิตย์ก็ได้หยุดขอโทษเถอะครับผมผู้ใหญ่อาจมองเปลี่ยนไปทุกวันนี้ผมล่ะกลัวไลน์ในโทรศัพย์ กลุ่มห้องในเฟสบุ๊คครับผมกลัวคำๆเดียว "พรุ่งนี้วันเสาร์ไปโรงเรียนน่ะเพือนๆ" จริงๆแล้วตอนแรกผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกน่ะแต่มันบ่อยเกินจะทนจริงบางครั้งนี่ไปทุกเสาร์ อาทิตย์เลยล่ะ เงินห้องนี่เก็บอาทิตย์ล่ะ20บาท บอกเรียนฟรี15ปีตอนนี้ผมนี่จนทุกๆ15นาทีสักหน่อยก็ค่าชีสเก็บคนล่ะ5บาท ค่ารายงานคนล่ะ30 ค่างานบอร์ดคนล่ะ50 ค่าไวนิ้วคนล่ะ150 งานอื่นๆ ทั้งงานห้องงานกลุ่ม555 บางทีคุณครูก็สงสารพวกผมบ้างน่ะครับผมไม่ได้รวยขนาดนั้น บอร์ดนี่สั่งนักเรียนนู่นนี่พอ1อาทิตย์ผ่านไปกองตากแดดตากลมอยู่ข้างห้องพักครู ไวนิ่วสั่งเป็นห้องผมก็จะไม่ว่าไรอย่างน้อยก็แชร์เงินได้น้อยๆ นี่บางกลุ่มมี2คนก็คงต้องออกตังเยอะ ไวนิ่วก็ไม่ได้เอาไปทำไรก็เหมือนเดิมตากแดดตากลม ผมล่ะคิดถึงสมัยประถมมากกะดาดชาร์จกับสีเมจิก2แท่งทำในห้องคาบเดียวก็เสร็จเพื่อนๆสามัคคีกันทำกันสุดๆนี่แหละงานกลุ่มของแท้นำเสนอเนี่ยตั้งชื่อกลุ่มตามใจนึกจินตนาการ อันนี้อันไรบางคนในกลุ่มเนี่ยมันไม่คิดจะถามด้วยซำ้งานไรเหรอแล้วความซวยก็มาตกที่พวกมีคอมด้วยคำพูดที่ว่า"บ้านแกมีคอมแกทำน่ะ"ไอ้เราก็ไม่กล้าด่าหรือกล้าบอกครูก็ได้แต่บอกว่าเออๆแต่ในใจแล้วที่ไปเล่นเกมส์กันตีฮอนอะไรเนี่ยเล่นในรูจมูกเหรอครับ ที่ไม่บอกครูเนี่ยมันมีคำนึงเลยน่ะที่ผมติดใจคือคำว่า"เพื่อน"ถ้าบอกแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ผมเลยตัดปัญหาเพราะอยู่ห้องเดียวกันมันผิดใจกันเปล่าๆ ผมอยากจะบอกครูที่สั่งงานแบบนี้ว่าบางทีงานที่มันไม่จำเป็นแล้วมันสิ้นเปลืองงบประมาณจำนวนมากครูก็ควรตัดออกก็ได้น่ะครับเอาแบบงานที่ทำแล้วใช้งบน้อยแต่ลักษณะเดียวกันเช่นเขียนใส่กระดาษชาร์จแบบนี้อ่ะครับมันจะเวิร์กกว่าน่ะครับเพราะเวลาเราเขียนเราก็จะได้อ่านไปด้วยนักเรียนก็มีความรู้ ไม่ใช่สักแต่ว่าสั่งนักเรียนทำงานบอร์ด งานไวนิ่ว รายงานส่ง เพราะพวกที่ทำแบบนี้ผมเชื่อว่ามีเยอะที่ไปกอปมาจากเน็ตแล้วสั่งปริ้นไม่ได้สนใจเนื้อหาหรอกครับสักแต่ปริ้นแล้วส่ง ความจริงงานในกระดาษชาร์จอ่ะทำไม่เกิน1ชั่วโมงด้วยซำ้ทำในคาบก็เสร็จแต่ก็อีกแหละบางครูอยากสั่งงานแต่ไม่ให้ทำในคาบเข้าใจว่าจะเรียนไม่ทันแต่พวกผมเนี่ยแหละครับจะเอาเวลาที่ไหนไปทำคาบว่าบางคาบเนี่ยเผลอๆไม่ใช่คาบว่างบางครั้งครูอีกคนก็นัดสอน อีกครูก็สั่งงานท้ายคาบเหลืออีก4นาทีเนี่ยด้วยคำพูด"ไปทำงานมาส่งภายในวันนี้4โมงตรงถ้าไม่ส่งครูไม่รับแล้ว"อันนี้ก็เหลือเกินเอาใจเขามาใส่ใจเราด้วยครับขนาดครูยังไม่อยากให้พวกผมลอกการบ้านในคาบครู แล้วครูท่านอื่นๆล่ะครับ โดยเฉพาะช่วงสอบสั่งงานมาเป็นมหาสมุทรอ่านหนังสือก็ได้บางวิชา สุดท้ายสอบเสร็จก็ตกคงไม่ต้องบอกหรอกน่ะครับเพราะอะไร....เพราะผมโง่เองแหละครับ555
เรื่องเล่าจากนักเรียนคนนึง
เรื่องมีอยู่ว่าผมอยู่โรงเรียนนึงครับผมผมไม่บอกหรอกแต่อยู่ในประเทศนี้แหละ555 ผมอยู่ที่นี่ตั้งแต่ม.1ตอนผมเรียนป.6ผมมีความฝันอยากเข้าโรงเรียนนี้มาก
แล้วผมก็สอบติดดูเหมือนผมจะฝันหวานไปนิด หลังจากเข้าเรียนม.1ที่นี่ก็ดีมากน่ะสอบนี่ก็ผ่านหมดเพราะก็มีพื้นฐานมาจากประถมแต่พอซักพักเริ่มตกลงๆเป็นวิชาไร่เรียงกันไปจนตอนนี้นับได้เลยว่าผ่านกี่วิชา ขึ้นม.4ผมก็คิดว่าปีนี้เริ่มต้นใหม่โว้ย แต่พอไม่กี่วันก็ล้มความคิดนั้นไปผู้ใหญ่หลายคนคงบอกว่าชีวิตวัยเรียนน่ะดีมากเพราะยังเป็นเด็กพ่อแม่หาให้เสาร์ อาทิตย์ก็ได้หยุดขอโทษเถอะครับผมผู้ใหญ่อาจมองเปลี่ยนไปทุกวันนี้ผมล่ะกลัวไลน์ในโทรศัพย์ กลุ่มห้องในเฟสบุ๊คครับผมกลัวคำๆเดียว "พรุ่งนี้วันเสาร์ไปโรงเรียนน่ะเพือนๆ" จริงๆแล้วตอนแรกผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกน่ะแต่มันบ่อยเกินจะทนจริงบางครั้งนี่ไปทุกเสาร์ อาทิตย์เลยล่ะ เงินห้องนี่เก็บอาทิตย์ล่ะ20บาท บอกเรียนฟรี15ปีตอนนี้ผมนี่จนทุกๆ15นาทีสักหน่อยก็ค่าชีสเก็บคนล่ะ5บาท ค่ารายงานคนล่ะ30 ค่างานบอร์ดคนล่ะ50 ค่าไวนิ้วคนล่ะ150 งานอื่นๆ ทั้งงานห้องงานกลุ่ม555 บางทีคุณครูก็สงสารพวกผมบ้างน่ะครับผมไม่ได้รวยขนาดนั้น บอร์ดนี่สั่งนักเรียนนู่นนี่พอ1อาทิตย์ผ่านไปกองตากแดดตากลมอยู่ข้างห้องพักครู ไวนิ่วสั่งเป็นห้องผมก็จะไม่ว่าไรอย่างน้อยก็แชร์เงินได้น้อยๆ นี่บางกลุ่มมี2คนก็คงต้องออกตังเยอะ ไวนิ่วก็ไม่ได้เอาไปทำไรก็เหมือนเดิมตากแดดตากลม ผมล่ะคิดถึงสมัยประถมมากกะดาดชาร์จกับสีเมจิก2แท่งทำในห้องคาบเดียวก็เสร็จเพื่อนๆสามัคคีกันทำกันสุดๆนี่แหละงานกลุ่มของแท้นำเสนอเนี่ยตั้งชื่อกลุ่มตามใจนึกจินตนาการ อันนี้อันไรบางคนในกลุ่มเนี่ยมันไม่คิดจะถามด้วยซำ้งานไรเหรอแล้วความซวยก็มาตกที่พวกมีคอมด้วยคำพูดที่ว่า"บ้านแกมีคอมแกทำน่ะ"ไอ้เราก็ไม่กล้าด่าหรือกล้าบอกครูก็ได้แต่บอกว่าเออๆแต่ในใจแล้วที่ไปเล่นเกมส์กันตีฮอนอะไรเนี่ยเล่นในรูจมูกเหรอครับ ที่ไม่บอกครูเนี่ยมันมีคำนึงเลยน่ะที่ผมติดใจคือคำว่า"เพื่อน"ถ้าบอกแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ผมเลยตัดปัญหาเพราะอยู่ห้องเดียวกันมันผิดใจกันเปล่าๆ ผมอยากจะบอกครูที่สั่งงานแบบนี้ว่าบางทีงานที่มันไม่จำเป็นแล้วมันสิ้นเปลืองงบประมาณจำนวนมากครูก็ควรตัดออกก็ได้น่ะครับเอาแบบงานที่ทำแล้วใช้งบน้อยแต่ลักษณะเดียวกันเช่นเขียนใส่กระดาษชาร์จแบบนี้อ่ะครับมันจะเวิร์กกว่าน่ะครับเพราะเวลาเราเขียนเราก็จะได้อ่านไปด้วยนักเรียนก็มีความรู้ ไม่ใช่สักแต่ว่าสั่งนักเรียนทำงานบอร์ด งานไวนิ่ว รายงานส่ง เพราะพวกที่ทำแบบนี้ผมเชื่อว่ามีเยอะที่ไปกอปมาจากเน็ตแล้วสั่งปริ้นไม่ได้สนใจเนื้อหาหรอกครับสักแต่ปริ้นแล้วส่ง ความจริงงานในกระดาษชาร์จอ่ะทำไม่เกิน1ชั่วโมงด้วยซำ้ทำในคาบก็เสร็จแต่ก็อีกแหละบางครูอยากสั่งงานแต่ไม่ให้ทำในคาบเข้าใจว่าจะเรียนไม่ทันแต่พวกผมเนี่ยแหละครับจะเอาเวลาที่ไหนไปทำคาบว่าบางคาบเนี่ยเผลอๆไม่ใช่คาบว่างบางครั้งครูอีกคนก็นัดสอน อีกครูก็สั่งงานท้ายคาบเหลืออีก4นาทีเนี่ยด้วยคำพูด"ไปทำงานมาส่งภายในวันนี้4โมงตรงถ้าไม่ส่งครูไม่รับแล้ว"อันนี้ก็เหลือเกินเอาใจเขามาใส่ใจเราด้วยครับขนาดครูยังไม่อยากให้พวกผมลอกการบ้านในคาบครู แล้วครูท่านอื่นๆล่ะครับ โดยเฉพาะช่วงสอบสั่งงานมาเป็นมหาสมุทรอ่านหนังสือก็ได้บางวิชา สุดท้ายสอบเสร็จก็ตกคงไม่ต้องบอกหรอกน่ะครับเพราะอะไร....เพราะผมโง่เองแหละครับ555