หญิงสาวเฝ้าพูดกับตัวเองเสมอว่าชายหนุ่มผู้เป็นที่รักของเธอจะกลับมาหาเธออีกครั้งทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่า
ชายหนุ่มไม่มีทางกลับมาแล้ว หญิงสาวได้แต้เฝ้ามองหน้าประตูบ้านทุกวันเผื่อว่าคนที่เข้ามาจะเป็นชายหนุ่มที่รักของเธอ
" ตัวเอง " หญิงสาวสบถคำนี้ออกมาทุกโดยที่เธอไม่รู้ตัวเป็นคำที่ใช้แทนเรียกชายหนุ่มเสมอๆ
ทุกครั้งก่อนนอนเธอจะเฝ้าคิดถึงเขาจนเธอหลับไปหรือแม้กระทั่งตอนนอนเธอก็จะตื่นขึ้นมาร้องให้ทุกคืนๆ
ภาพในอดีตย้อนเข้ามาในหัวของเธอทำให้เธอยิ้มได้ทั้งน้ำตา ...
"ตอนที่เราอยู่ด้วยกันมีความสุขจังเลยเนอะ "
จากเด็กหญิงผู้ร่าเริงแจ่มใสใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจนถึงตอนนี้ก็ 3 เดือนแล้วกับการจากไปของชายหนุ่ม
ถึงแม้มีคนแวะเวียนผ่านเข้ามาในชีวิตของหล่อนมากมาย พร้อมที่จะเข้าใจหล่อนและพร้อมที่จะยอมรับทุกๆอย่างในตัวหล่อนแต่ หล่อนก็ยังไม่เสื่อมคลายความรักที่มีต่อชายหนุ่มผู้นี้ หล่อนได้สัญญากับตัวเองและพ่อแม่ของชายหนุ่มแล้วว่าจะไม่ทิ้งไปไหนถึงแม้จะลำบากเธอก็จะยอมร่วมสุขร่วมทุกข์ไปด้วยกัน เพราะชายหนุ่มผู้นี้ได้สอนให้เธอรู้จักคำว่ารักแท้ และเติมเต็มส่วนที่ขาดหายของหล่อน น้ำตาที่ไม่เคยจางไปจากใบหน้าของเธอตั้งแต่ชายหนุ่มจากไปก็ยังไม่สามารถเป็นช่องว่างเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาแทนที่ชายหนุ่มได้เลย...
หล่อนหยิบจดหมายที่ชายหนุ่มเขียนถึงเธอก่อนที่จะไปประจำการที่กองทัพเรือ
มาดูทุกครั้งที่คิดถึงชายหนุ่มและทำให้เธอเชื่อทุกครั้งว่าเขาจะกลับมา..
" ไม่ใช่คนดีที่สุด แต่ผมรักคุณ
ไม่ใช่คนที่มีพร้อม แต่ผมจะหาให้คุณ
ไม่ใช่คนที่ชอบเอาใจ แต่ผมจะพยายามเพื่อคุณ
ใม่ใช่คนที่แสนดี แต่คุณคือแฟนที่ดีที่สุดที่ผมเจอมา
อยู่กับผมตลอดไปนะ :'')
.. รักคุณนะ จินตนา "
คำว่าตลอดไปยังคงก้องอยู่ในหูของหล่อนและทำให้หล่อนมั่นใจว่าเขาจะกลับมาอีกครั้งถึงแม้การจากไปของชายหนุ่มทำให้เธอแทบบ้า
เธอยังมั่นคงในคำว่ารักที่ทั้งสองได้มอบไว้ให้แก่กัน ผ่านช่วงเวลามากมายมาด้วยกัน ถึงตอนนี้เธอยังเฝ้าโทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าเธอได้ทำอะไรผิด
เธอไม่อาจกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไปแต่เธอขอแค่โอกาสซักครั้งให้เธอได้ดูแลเขาอย่างที่เธอได้ตั้งใจ ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะทำหน้าที่นั้น แต่มันคงสายไปเสียแล้ว เพราะเขาไม่อาจกลับมาอีกแล้ว ...
"กลับมาเถอะ โปรดกลับมา " เป็นคำที่เธอมักจะนอนละเมอพูดพร้อมกับน้ำตาทุกๆคืน
และยังคงเฝ้าถามตัวเองว่าอีกกี่พรุ่งนี้ที่ตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เจอเธอ ?
********จบ*******
ปล. แต่งขึ้นจากเคล้าโคลงเรื่องจริงไม่เคยแต่งนิยายนะคะผิดพลาดประการใดได้โปรดให้อภัยด้วย
(เรื่องสั้น) กี่พรุ่งนี้ที่ฉันจะตื่นขึ้นมาแล้วไม่มีเธอ ?
ชายหนุ่มไม่มีทางกลับมาแล้ว หญิงสาวได้แต้เฝ้ามองหน้าประตูบ้านทุกวันเผื่อว่าคนที่เข้ามาจะเป็นชายหนุ่มที่รักของเธอ
" ตัวเอง " หญิงสาวสบถคำนี้ออกมาทุกโดยที่เธอไม่รู้ตัวเป็นคำที่ใช้แทนเรียกชายหนุ่มเสมอๆ
ทุกครั้งก่อนนอนเธอจะเฝ้าคิดถึงเขาจนเธอหลับไปหรือแม้กระทั่งตอนนอนเธอก็จะตื่นขึ้นมาร้องให้ทุกคืนๆ
ภาพในอดีตย้อนเข้ามาในหัวของเธอทำให้เธอยิ้มได้ทั้งน้ำตา ...
"ตอนที่เราอยู่ด้วยกันมีความสุขจังเลยเนอะ "
จากเด็กหญิงผู้ร่าเริงแจ่มใสใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจนถึงตอนนี้ก็ 3 เดือนแล้วกับการจากไปของชายหนุ่ม
ถึงแม้มีคนแวะเวียนผ่านเข้ามาในชีวิตของหล่อนมากมาย พร้อมที่จะเข้าใจหล่อนและพร้อมที่จะยอมรับทุกๆอย่างในตัวหล่อนแต่ หล่อนก็ยังไม่เสื่อมคลายความรักที่มีต่อชายหนุ่มผู้นี้ หล่อนได้สัญญากับตัวเองและพ่อแม่ของชายหนุ่มแล้วว่าจะไม่ทิ้งไปไหนถึงแม้จะลำบากเธอก็จะยอมร่วมสุขร่วมทุกข์ไปด้วยกัน เพราะชายหนุ่มผู้นี้ได้สอนให้เธอรู้จักคำว่ารักแท้ และเติมเต็มส่วนที่ขาดหายของหล่อน น้ำตาที่ไม่เคยจางไปจากใบหน้าของเธอตั้งแต่ชายหนุ่มจากไปก็ยังไม่สามารถเป็นช่องว่างเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาแทนที่ชายหนุ่มได้เลย...
หล่อนหยิบจดหมายที่ชายหนุ่มเขียนถึงเธอก่อนที่จะไปประจำการที่กองทัพเรือ
มาดูทุกครั้งที่คิดถึงชายหนุ่มและทำให้เธอเชื่อทุกครั้งว่าเขาจะกลับมา..
" ไม่ใช่คนดีที่สุด แต่ผมรักคุณ
ไม่ใช่คนที่มีพร้อม แต่ผมจะหาให้คุณ
ไม่ใช่คนที่ชอบเอาใจ แต่ผมจะพยายามเพื่อคุณ
ใม่ใช่คนที่แสนดี แต่คุณคือแฟนที่ดีที่สุดที่ผมเจอมา
อยู่กับผมตลอดไปนะ :'')
.. รักคุณนะ จินตนา "
คำว่าตลอดไปยังคงก้องอยู่ในหูของหล่อนและทำให้หล่อนมั่นใจว่าเขาจะกลับมาอีกครั้งถึงแม้การจากไปของชายหนุ่มทำให้เธอแทบบ้า
เธอยังมั่นคงในคำว่ารักที่ทั้งสองได้มอบไว้ให้แก่กัน ผ่านช่วงเวลามากมายมาด้วยกัน ถึงตอนนี้เธอยังเฝ้าโทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าเธอได้ทำอะไรผิด
เธอไม่อาจกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไปแต่เธอขอแค่โอกาสซักครั้งให้เธอได้ดูแลเขาอย่างที่เธอได้ตั้งใจ ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะทำหน้าที่นั้น แต่มันคงสายไปเสียแล้ว เพราะเขาไม่อาจกลับมาอีกแล้ว ...
"กลับมาเถอะ โปรดกลับมา " เป็นคำที่เธอมักจะนอนละเมอพูดพร้อมกับน้ำตาทุกๆคืน
และยังคงเฝ้าถามตัวเองว่าอีกกี่พรุ่งนี้ที่ตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เจอเธอ ?
********จบ*******
ปล. แต่งขึ้นจากเคล้าโคลงเรื่องจริงไม่เคยแต่งนิยายนะคะผิดพลาดประการใดได้โปรดให้อภัยด้วย