ท่านผู้อ่านทุกท่าน ในสมัยพุทธกาล หากมีชาวบ้านโพนทะนา เพ่งโทษ ติเตียน ภิกษุ
พระพุทธเจ้าจะสอบสวนแล้วถามภิกษุนั้นว่า จริงหรือไม่ ภิกษุถ้ามีความละอาย ก็จะยอมรับว่า "จริงพระเจ้าค่ะ"

ส่วนสำนักโซดาปั่น โสดาบันปลอม ไม่มีความละอาย

สมุน บริวารสำนักนี้ กลับหันมาตำหนิผู้ที่เพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาเจ้าสำนัก
แถมบางรายยังอวดรู้กฎหมายจะฟ้องเขาข้อหาหมิ่นประมาทเจ้าสำนัก
โดยที่ไม่เคยกลับไปตักน้ำใส่ขัน แล้วส่องเงาตนเองว่ามีส่วนได้เสียอะไรกะเขาในฐานะผู้เสียหายบ้าง

แทนที่สำนักนี้จะทำตามพระพุทธเจ้า คือ กลับไปถามภิกษุนั้นว่า ทำจริงอย่างเขาโพนทะนาไหม   
กลับมาดิ้นรนจนใส้หลุดเพื่อปกป้องภิกษุนั้น

อะไรที่เข้ากับกิเลสตนเอง ตนเองก็หยิบมาใช้เป็นเกาะกำบังแล้วบอกว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้ห้าม
อะไรที่ตนเองไม่อยากทำ ไม่ชอบใจ กลัว ก็อ้างว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้สอน

ทีพุทธจารีตที่ทรงปฏิบัติตลอดมาเมื่อมีการเพ่งโทษ โพนทะนา จากชาวบ้าน บริวารสำนักนี้กลับไม่ทำ

ท่านทั้งหลายลองใจสติปัญญา วางใจเป็นกลางอย่างอุเบกขา มองไปตามหลักฐานและความเป็นจริง แล้วพิจารณาไตร่ตรองเอาเถิด

แล้วช่วยกันตอบว่า เมื่อชาวบ้านโพนทะนา เพ่งโทษ ติเตียนภิกษุใด บริวารของภิกษุนั้นควรปฏิบัติอย่างไร