อุตสาหกรรมที่ประสบความสำเร็จมันผลิตสินค้าได้จำนวนมาก ทำให้ต้องส่งออก
พออุตสาหกรรมส่งออกมากๆ จะทำให้ประเทศได้ดุลการค้ามาก
และเมื่อได้ดุลการค้ามาก จะทำให้ค่าเงินของตัวเองแข็งขึ้นเรื่อยๆ
พอค่าเงินแข็งมากๆ ทำให้สินค้าส่งออกมีราคาแพงจนไม่สามารถแข่งขันได้
ดังนั้นเพื่อลดปัญหาค่าเงินแข็ง ก็ต้องย้ายฐานการผลิตไปที่ประเทศที่เป็นตลาดหลัก/ค่าเงินมีแนวโน้มอ่อน

นอกจากนี้ ยังมีเรื่องสิทธิประโยชน์ทางภาษี/การกีดกันทางการค้าอีก
อย่างรถยนต์บริษัทเดียวกัน ระหว่างผลิตในไทยกับนำเข้าสำเร็จจากญี่ปุ่น ภาษีมันคนละโลกเลย

ส่วนเรื่องมลพิษช่วงหลังๆ ไม่ค่อยเป็นประเด็นแล้ว เพราะยังไงก็ต้องทำตามกฏหมายไทย (แต่ภาคราชการจะใช้จริงแค่ไหนอีกเรื่องหนึ่ง)
ที่สำคัญคือ สินค้าส่วนหนึ่งเค้าผลิตเพื่อส่งออกไปยุโรป ซึ่งมาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อม/สภาพการทำงานสูงกว่าทั้งกฏหมายไทยและญีุ่่ปุ่น
       
ตัวอย่างที่ยุโรปเล่นงานสินค้าประมงไทย ... บริษัทอาหารไทยบอกว่า บริษัทเราไม่ได้ทำผิดกฏ แต่ซื้อวัตถุดิบจากคนที่ผิดกฏเท่านั้น
ผลปรากฏว่า ทางยุโรปไม่ยอม ... เค้าบอกว่า ถ้าจะผ่านต้องผ่านทั้ง supply chain
จริงๆก็ไม่เฉพาะบริษัทไทยเท่านั้น บริษัทยุโรปที่รับของจากไทยไปขายก็โดนองค์กรผู้บริโภคทางยุโรปบอยคอตด้วย