อีเปิ้ลเพื่อนคู่กัด  มองอีนกที่เงียบไม่พูดไม่จา  หน้าตาสลด  เดินเข้าห้องขัง  
           “เป็นไง โดนกี่ปี”  อีเปิ้ลพูดด้วยสำเนียงอ่อนนุ่มกว่าทุกที   ทำให้รู้สึกได้ถึงความห่วงใย
           “ 4 ปี” อีนกตอบด้วยน้ำเสียงเรียบไร้ความรู้สึก
           “ ก็ไม่เยอะ ไม่น้อยนะ กำลังพอดี ไม่เป็นไรๆ อยู่ด้วยกัน” เจ๊หน่อยพูดปลอบ
           “ใช่ๆ พวกเราก็อีกตั้งหลายปี อยู่ด้วยกันเนอะ”  อีเปิ้ลพูดปลอบอีกแรง พร้อมทั้งเดินเข้าไปกอด
           “อืม  ขอบใจมากๆนะ” อีนกตอบ พร้อมเอามือปาดน้ำตาตัวเอง
                    ผ่านไปหลายวัน กว่าที่อีนกจะเริ่มกลับมาร่าเริง เริ่มพูดคุยหยอกล้อได้  โดยมันทำใจว่า มีอีกหลายคนต้องติดนานกว่ามันอีก เค้ายังอยู่กันได้เลย  ส่วนเรื่องแม่ ตัวของมันเองก็อยู่ในนี้  คิดแก้ไขอะไรก็ไม่ได้  ทำได้เพียงส่งจดหมายไปหาคนข้างบ้าน  ให้ช่วยดูแลแม่แทนมันหน่อย  ถ้าได้ออกไปเมื่อไหร่จะรีบกลับไป ตอบแทน
  จนวันผ่านไปได้ เกือบ 2 เดือน นับจากวันตัดสิน
            “เดินมาตั้งแถวรอตรงนี้เลย  เดี๋ยวเจอหมอ  ใครโดนซ้อมมา ใครมีโรคอะไรบอกหมอไปเลยนะ” เสียงไอ้อ๊อดผู้ช่วยครูฝึกแดนแรกรับ หมาดๆ  กำลังพาคนใหม่เข้ามารับการตรวจเป็นครั้งแรก
            “ไงครับ  คนสวย  วันนี้กินข้าวยังครับ” ไอ้อ๊อดพูดจีบ   ขณะที่เดินมายืนหน้าโต๊ะ แต่อีนกกำลังก้มหน้าง่วนกับการเขียนอะไรสักอย่างอยู่  ไม่สนใจที่มันพูดเลย
            “ผัวมันขาใหญ่นะ  ไปยุ่งกับมันเดี๋ยว โดนแทงไส้แตกไม่รู้นะ มาๆมาคุยกับกูดีกว่า”  ไอ้ไก่ เสมียนแดนพยาบาลพุดพร้อมกวักมือเรียกไอ้อ๊อด
            “อ้าว ไอ้ไก่ ก็อยู่นี่หรอ  แหมๆ กูแซวน้องเค้าเล่นๆ  แต่เมื่อไหร่คนสวย  เลิกกับผัวบอกผมนะ  ผมชื่ออ๊อด  ลูกน้องจ่าศักดิ์ ต่อไปนี้เราคงได้เจอกันทุกวันหล่ะนะ” ไอ้อ๊อดหยอดคำหวานก่อนเดินไปหาไอ้ไก่
               อีนกเงยหน้าหันมองตามไอ้อ๊อด  ที่กำลังซุบซิบๆกัน อยู่ด้านหลังกับไอ้ไก่   มันมองทั้ง 2 คนอยู่พักนึงแล้วส่ายหัวกึกๆ  แล้วจึงกลับมาเขียนงานต่อ
            “มาๆค่ะ ที่ละ 2 คน”อีเปิ้ลเรียกคนใหม่ แล้วหันไปทางอีนก
            “ไอ้รายการประวัติเก่า เดี๋ยวค่อยทำดิ มาช่วยกูก่อน คนเยอะ” อีเปิ้ลพูด กับอีนก
            “เจ้าค่ะๆ” อีนกตอบอย่างอารมณ์ดี แล้วเอากองเอกสาร ยกไว้ด้านล่าง
                ทันทีที่มันเงยหน้ามองไปทางคนใหม่  มันก็เห็น “ไอ้โจ้” ผัวเก่า  คนที่ทำให้มันต้องเข้ามาอยู่ในนี้  ตอนนี้สมองมันเบลอ  โกรธจนมือไม้สั่น จนเป็นที่สังเกตได้
             “อ้าว เป็นไร ผีเข้าหรอ ตาขวาง มือสั่นเลย” อีเปิ้ลถามเสียงเขียว
             “ไอ้ๆๆ โจ้” อีนกตอบเสียงสั่นเครือ
             “ไหนๆ คนไหน” อีเปิ้ลถาม พร้อมสอดส่ายสายตาหา
             “นั่นไง ไอ้คนเสื้อดำ ที่นั่งสัปหงกหน่ะ  สงสัยม้าตาย” อีนกพูด  พร้อมใช้ปากกาชี้
              “เออ ๆ ใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวกูหาวิธีจัดการให้ ตอนนี้ไปเรียกเจ๊หน่อยมา เขียนแทนก่อน” อีเปิ้ลพูด
                  อีนกพรวดลุกออกจากเก้าอี้ แล้วไปตามเจ๊หน่อยมาทำหน้าที่แทน ตามที่อีเปิ้ลบอก  ถึงแม้ในใจอยากจะเข้าไปถีบหน้าไอ้โจ้มาก แต่ก็ต้องอดใจไว้ก่อน เพราะหากมีเรื่องกัน มันจะถูกทำโทษ  เลยต้องรอดูแผนการที่อีเปิ้ลมันว่าก่อน  
                 หลังจากกลุ่มคนใหม่ที่มีไอ้โจ้รวมอยู่ด้วย ผ่านการตรวจร่างกายทั่วไปเสร็จแล้ว  ไอ้อ๊อดก็พาเดินออกจากแดนพยาบาล  ก่อนพ้นประตูแดน มันหันมาโบกมือ และทำนิ้วสัญลักษณ์ตกลง  อีนกก็ทำหน้างงๆ เพราะมันไม่เข้าใจว่าไอ้อ๊อดทำให้ใคร  จนกระทั่งอีเปิ้ล เดินมาอธิบายให้มันฟัง  
                   อีเปิ้ลได้ฝากให้ไอ้อ๊อดช่วยเน้นหนักการฝึกไอ้โจ้ เอาแบบหนักๆ หน่อย  เพราะไอ้โจ้เป็นต้นเหตุให้อีนกต้องเข้ามา ไอ้อ๊อดก็เต็มใจช่วย   นั่นแค่เริ่มต้นการแก้แค้น  และอีเปิ้ลยังอธิบายต่ออีกว่า  ถ้าเมื่อกี้  อีนกเดินเข้าไปตบ  ไปถีบไอ้โจ้ หรือโวยวายหล่ะก็ อีนกก็จะแก้แค้นได้แค่นั้น  เพราะไอ้โจ้มันก็จะแจ้งกับเจ้าหน้าที่ว่ามีโจทย์  อยู่ที่แดนคดีทั่วไป   คราวนี้มันก็จะไม่โดนจำแนกมาแดนมาที่แดนคดีทั่วไป อีนกก็จะหมดสิทธิ์  แก้แค้นกันหล่ะ
                  หากมันย้ายมาแดนคดีทั่วไปแล้ว อีนกจะแก้แค้นไอ้โจ้ได้เต็มที่กว่า โดยใช้อำนาจที่มีของไอ้กรุงผัวมัน  ช่วงระหว่างรอไอ้โจ้ย้ายแดน  อีนกก็ทำได้เพียงคอยย้ำไอ้อ๊อด  เวลาที่พาคนใหม่มาตรวจร่างกาย     ให้ช่วยจัดฝึกหนักๆให้ไอ้โจ้เป็นพิเศษหน่อย   ส่วนทาง ไอ้อ๊อดก็ยินดีช่วย และคอยรายงานข่าวคราว ของไอ้โจ้ให้ฟังตลอด เพื่อทำคะแนนในการจีบอีนก  เผื่อวันนึง อีนกเลิกกับผัว มันก็พร้อมเป็นตัวเลือก
         “ ไม่ต้องห่วงนะ พี่จัดชุดใหญ่ให้มันทุกวันเลย” ไอ้อ๊อดพูดข้างหูอีนก
         “ ขอบคุณค่ะพี่ นอกจากจะหล่อแล้ว ยังใจดีอีก เป็นผัวรักตายเลย” อีนกตอบเสียงออดอ้อน
        “ แหม ๆ พูดแบบนี้ พี่อ๊อดใจสั่นเลยนะ” ไอ้อ๊อดตอบกลับด้วยน้ำเสียงเจ้าชู้ พร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่ม
        “ ถ้าพี่ไม่ช่วย  หนูก็ไม่รู้จะให้ใครช่วยแล้ว ขอบคุณมากนะค่ะพี่” อีนกพูดอ้อนอีกครั้ง พร้อมยกมือขึ้นไหว้
        “ จ้า  พี่อ๊อดยินดีช่วย น้องนกเสมอ” ไอ้อ๊อดพูดพร้อมเอามือลูบหัวอีนกอย่างเอ็นดู
       จนถึงวันที่ไอ้โจ้ต้องย้ายแดน  ตลอด 2 อาทิตย์ที่ไอ้โจ้อยู่แดนแรกรับ ไอ้โจ้โดนฝึกหนักกว่าคนอื่น  มันทำอะไรก็ผิดไปหมด โดนซ่อมตลอด  โดยที่มันก็ไม่รู้สาเหตุว่าไปทำอะไรให้  ไอ้อ๊อด ผู้ช่วยครูฝึกหรือเปล่า หรือตอนอยู่ข้างนอกเคยไปโกงยา โกงเงิน ไอ้อ๊อดไหม มันนึกไม่ออกจริงๆ  ไอ้ครั้นจะไปถามก็ไม่กล้า  ก็ปล่อยเลยตามเลย
       และเป็นที่แน่นอน พอไอ้โจ้ย้ายแดนมา  ต้องถูกดึงไปห้องไอ้กรุง  เพื่อจะมารับการแก้แค้นต่อ  ไอ้โจ้ได้นอนหน้าบล๊อค  โดนแกล้ง  โดนขู่ โ ดนอำ สาระพัด จากไอ้กรุง
       “เฮ้ย เด็กที่ไหนว่ะ หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยมีเรื่องกับกูข้างนอก ใช่ไหม?”  ไอ้กรุงพูดปั่นประสาท
      “ไม่นี่ครับ ผมไม่เคยเจอพี่เลยนะ” ไอ้โจ้ตอบเสียงอ่อย
      “เฮ้ย อย่ามามั่ว กูจำได้” ไอ้กรุงพูดปั่นต่อ
      “ระวังตัวดีๆ นะ พลาดมากูเอายับแน่” ไอ้กรุงพูดทิ้งท้าย
            ไอ้โจ้ประสาทเสีย นอนไม่หลับเลย  เพราะมัวแต่คิด ว่าเคยไปทำอะไรให้ไอ้กรุงมันตอนไหน  แล้วไอ้กรุงจะทำยังไงกับมันอีก  ทุกครั้งที่ไอ้กรุงเดินมาเข้าบล๊อค ไอ้โจ้ก็ต้องคอยระวัง  ส่วนไอ้กรุงก็จะแกล้ง  ทำเสียงดัง ให้ไอ้โจ้มันสะดุ้ง
          วิธีการนี้เรียกว่าการปั่นประสาท มีผลกับสุขภาพจิต ต้องคอยระวังตัวตลอดเวลา หากใครโดนแบบนี้ แล้วไปฟ้องเจ้าหน้าที่ ก็ไม่มีผลอะไร เพราะยังไม่มีการลงมือ  ไม่มีหลักฐาน  ก็ยังถือว่าไม่ผิด เป็นวิธีที่คนคุกใช้กันมาก เวลาจะจัดการใคร คนไหนจิตไม่แข็ง  อาจกลายเป็นพวกวิตกจริตไปเลย  หรือบางคนเหลืออด  ทนประสาทเสียไม่ไหว    ก็ลุกขึ้นไปสู้  โดยใช้กำลัง  นั่นก็เข้าทางเหมือนกัน  จะโดนพวกมันรุมกระทืบ  แบบไม่มีที่พวกมันไม่มีความผิดเลย  เพราะเราเป็นคนเริ่มก่อน
           ไอ้โจ้อยู่แดนนี้ ในชนชั้นคนธรรมดา ไม่ได้มีพวกมีพ้อง จะมีคนรู้กัน ก็แค่พวกขาเสพ ที่เคยมาซื้อยาที่มัน การโดนกดดันที่มันได้รับ ไม่สามารถหาใครมาช่วยได้เลย ได้แต่อดทน และระวังตัว
          การแก้แค้นเอาคืนให้เมีย  ของไอ้กรุงยังไม่จบแค่ที่นอน  แต่รวมถึงกองงานด้วย  ไอ้กรุงดึงตัวไอ้โจ้มาที่กองงานสายไฟของมัน จะได้เล่นกันจังๆอีกหน่อย
         กองงานสายไฟ เป็นกองงานที่รับงานไฟประดับมาให้คนคุกทำ  จะมีไฟดวงเล็กๆ และสายไฟพร้อมเบ้า  ส่งมาให้ได้ทำ โดยการ นำหลอดไฟใส่เบ้า ตรวจเช็ค แล้วนำมาปั่นให้สายไฟเป็นเกลียว แล้วจึงนำใส่กล่อง พร้อมส่งคืน
         กองงานนี้จะมียอดงานอยู่  ยิ่งถ้าช่วงใกล้ๆปีใหม่นี่  ทำงานกันไม่ต้องเดินไปไหนกันเลย
     “นี่ซวยจังเลยนะ จำแนกกองงานก็มาเจอกูอีก” ไอ้กรุงพูดเบา ข้างหูไอ้โจ้ ในตอนที่ไปรับคนใหม่เข้ากองงาน
     “ถามจริงพี่ ผมไปทำอะไรพี่ ตอนไหน” ไอ้โจ้พูด น้ำเสียงเริ่มมีน้ำโห  เพราะทนประสาทเสียมาหลายวันแล้ว
    “ใจเย็นๆ จำไม่ได้จริงๆหรอ  เออๆ  ช่างเถอะ  เดี๋ยวก็นึกออก” ไอ้กรุงพูดเสียงเรียบ  พร้อมเอามือตบไหล่ไอ้โจ้
    “ ฮ่า ๆๆๆๆ” ไอ้กรุงหัวเราะเสียงร่วน แล้วเดินจากไป   ทิ้งความประสาทเสียให้ไอ้โจ้ยิ่งขึ้น