ไอ้โจ้ งงๆ สงสัย ปนระแวง แล้วมันก็ตัดสินใจหยิบกระดาษมาแกะอ่าน
          “ พี่โจ้นี่นกเอง  นกเพิ่งเห็นพี่โจ้  เมื่อวานตอนเย็น พี่โจ้เข้ามาเมื่อไหร่ เอางี้ได้ไหม ตอนบ่ายโมง พอเช็คยอดรอบบ่ายแล้ว พี่โจ้มาหานกที่ใต้บันไดตึกกองงานหน่อยนะ นกรอนะ คิดถึงพี่โจ้มาก”
         ข้อความในจดหมายทำให้ไอ้โจ้ดีใจมาก จนลืมไปว่ามันเองที่ทำให้อีนกต้องติดคุก  และมันยังมั่นใจอีกว่า อีนกรักมันมาก  คงให้อภัยมันได้   มันกำลังคิดผิดแล้ว !!
        หลังจาดเช็คยอดคนทั้งแดนเรียบร้อย  ไอ้โจ้ก็รีบเดินไปที่ใต้บันไดตึกกองงานทันที  เดินไปด้วยความตื่นเต้น  ไม่รู้จะพูดแก้ตัวกับอีนกยังไงดี  ให้อีนกเชื่อ  ว่ามันไม่ได้ทิ้งให้อีนกต้องรับผิดแทนมัน
       บริเวณบันไดทางขึ้นกองงานวันนี้ ดูแปลกตากว่าวันทำงาน  ด้านใต้บันได ถูกขึงผ้าบังไว้  ทำให้ไม่เห็นด้านในใต้บันได  ไอ้โจ้เลยยืนเก้ๆกังๆ ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไป
          “มาแล้วหรอ นกรออยู่ข้างในหน่ะ” อีเปิ้ลพูด  ตอนที่เดินมาเห็นไอ้โจ้ ยืนงงๆ อยู่
          “อ่อ ๆ ครับ” ไอ้โจ้ตอบ แล้วเดินเข้าไป เอามือเปิดผ้า
          “นก  นกจริงๆด้วย” ไอ้โจ้พูด น้ำเสียงดีอกดีใจ
         “พี่โจ้ เข้ามาก่อน มาคุยกันข้างในดีกว่า” อีนกพูด
         “เป็นไงบ้าง พี่ขอโทษนะ วันนั้น พี่ทำอะไร ไม่ถูกเลย” ไอ้โจ้เริ่มอธิบาย
         “ช่างมันเถอะ มันก็ผ่านไปแล้ว แล้วพี่โจ้ทำไงถึงโดนจับมาได้ โดนของเยอะไหม” อีนกถามน้ำเสียงห่วงใย
      ขณะที่ไอ้โจ้กำลังเล่าเรื่องที่ผ่านมาของมันก่อนจะโดนจับให้อีนกฟัง   ในใจของอีนกก็เริ่มคิดถึงความสัมพันธ์ครั้งเก่าของมัน 2 คน ยิ่งอยู่ใกล้ๆกัน ยิ่งทำให้อีนกรู้สึกร้อนวูบๆ ความรักที่เคยมีให้ไอ้โจ้  เริ่มกับมาครอบคลุมใจของมันอีกครั้ง  เรียกได้ว่าลืมความแค้นไปเลยในตอนนี้  
              หน้าทีวีด้านโรงเลี้ยงขณะนี้  มีเหล่าเซียนพนันมวยมากมาย มายืนรอดูมวยที่ถ่ายทอดสดทางทีวี  เสียงพนันขันต่อ ดังอื้ออึง ไอ้กรุงก็เป็นหนึ่งในนั้น
          “แดงต่อ ห้า สี่  มีใครรองไหม” ไอ้กรุงพูด พร้อมชูมือหาคู่พนัน
          “รอง 4 ซองครับ” เสียงหนึ่งในเซียนมวยตอบ
          “มาๆ เอาบุหรี่มากองเลย” ไอ้กรุงเรียก พร้อมวางบุหรี่ลงเดิมพัน 5 ซอง
         “พี่กรุงๆ” อีเปิ้ลหน้าตื่น ยืนเรียกไอ้กรุง อยู่ด้านนอกวงพนัน
         “มีไรว่ะ มาคุยตรงนี้สิ” ไอ้กรุงพูด พร้อมกวักมือเรียก  อีเปิ้ลรีบเดินเข้ามใกล้  แล้วกระซิบที่ข้างหูไอ้กรุง
         “จริงหรอหว่ะ เอ้ย” ไอ้กรุงสบถ เสียงกร้าว
      ไอ้กรุงลุกพรวด เดินจ้ำไปมุ่งหน้าทางตึกกองงานอย่างรวดเร็ว บรรดาเหล่าลูกน้องของไอ้กรุงที่อยู่ในวงพนันเห็น ก็รีบลุกวิ่งตามไอ้กรุงไปทันที
         “มีอะไรหรอพี่” หนึ่งในลูกน้อง ตะโกนถามไล่หลัง ขณะที่วิ่งตาม
ไอ้กรุงไม่ตอบอะไร ได้แต่รีบจ้ำเดิน
         “วิ๊ด ๆๆ” เสียงผิวปากเป็นจังหว่ะดัง แว่วๆมา
              มันคือสัญญาณที่เจ๊หน่อยส่งให้อีนกรู้ว่า  ไอ้กรุงกำลังมา และแผนของมันกำลังจะเกิดผลแล้ว อีนกได้ยินเสียงสัญญาณ  ก็รีบโผล่เข้าไปกอดไอ้โจ้ทันที
         “นกคิดถึงพี่เหลือเกิน” อีนกพูดเสียงสะอื้น    
         “โอ๋ ๆ  อย่าร้อง พี่อยู่นี่แล้วไง” ไอ้โจ้พูดพร้อมกอดรับ
         “พรึบ !!”  เสียงผ้าฉากถูกรูด
         “เฮ้ย  ทำอะไรเมียกูหน่ะ” ไอ้กรุงตวาดดัง
         “พี่กรุง” อีนกร้องเสียงหลง
         “ปึก!!”   เสียงหน้าแข้งของไอ้กรุง ลงที่กลางหลังของไอ้โจ้
         “เฮ้ย !!  ไรว่ะ” ไอ้โจ้ร้องลั่น
      อีนกรีบลุกผละจากที่นั่ง  ไอ้กรุงหันไปเอื้อมคว้าเหล็กแหลม ที่มันซ่อนไว้ในรางหลอดไฟยาว ใต้บันได  แล้วไอ้กรุงก็ง้างมือพุ่งตรงเข้าหาไอ้โจ้
         “ซืบ ซืบ”   เสียงเหล็กแหลมผ่านเนื้อที่ต้นคอของไอ้โจ้ ที่ยังนั่งตั้งหลัก จากการเตะครั้งแรกไม่ได้  
          “พี่ๆ แทง ผมทำไม” ไอ้โจ้ร้องถาม พร้อมเอายกมือขวามากุมต้นคอ
          “พล็อค  !!” เสียงกรามไอ้โจ้ลั่น จากการเตะซ้ำอีกทีของไอ้กรุง
       ในตอนนี้ตาของไอ้โจ้เริ่มพล่ามัว  มองภาพไอ้กรุงที่ยืนจังก้า แบบเบลอๆ  แล้วมันก็สิ้นสติล้มตัวกองระนาบพื้น  เลือดที่ไหลจากแผลที่คอ  ไหลลงผ่านเสื้อของมัน แล้วเริ่มเจิ่งนองที่พื้น
        อีนกยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ยืนตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก  มันไม่ได้คาดคิดไว้ว่า  จะบานปลายได้ถึงขนาดนี้   คิดว่าจะแค่ชกต่อยกันแค่นั้นเอง
               ไอ้โจ้ถูกส่งไปโรงพยาบาลนอกทันที   ไอ้กรุงถูกทำโทษ  ตีตรวน ย้ายแดน ขึ้นขังเดี่ยว
                อีนกถูกสอบสวน  มันยอมรับเจ้าหน้าที่ว่า ไอ้โจ้เป็นผัวเก่าที่ข้างนอกของมันจริงๆ  แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย และเพิ่งรู้ว่าไอ้โจ้เข้ามาที่แดนนี้ เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่เอง
                จนถึงวันที่เกิดเหตุ  หลังจากเช็คยอดรอบบ่ายเสร็จ   ไอ้โจ้พรวดเข้ามาที่ใต้บันไดที่อีนกนอนเล่นอยู่  และขอมันคืนดี   แต่อีนกไม่ยอม  ไอ้โจ้ก็พยายาม เข้าปลุกปล้ำ โชคดีที่ไอ้กรุงเข้าช่วยมาพอดี  แล้วก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้น
                ถึงแม้อีนกจะไม่ได้รับโทษอะไรในเหตุการณ์นี้  แต่ผลกระทบก็ต้องมี อย่างแรกเลย   ไม่มีใครหาข้าวหาน้ำ ให้แล้ว   อีนกต้องหากินแกงโรงเลี้ยงเอง  ต้องเข้าแถวรวมกับคนอื่นๆ   ไม่มีขนม  ของกินขึ้นไปกินบนเรือนนอนแล้ว  ไหนจะของใช้ส่วนตัวที่เริ่มเหลือน้อยลงทุกที ใครจะมาดูแลให้ เพราะอีนกก็ไม่เคยมีใครมาเยี่ยม   ในคุกจะไปขอใครก็ไม่ได้  
        “ นก ไม่มาหากินกับเจ๊หล่ะ จะได้มีกิน มีใช้หน่อย” เจ๊หน่อยพูด ขณะนั่งกินของว่างบนเรือนนอน
        “ จะดีหรอเจ๊ ลูกน้องพี่กรุง เยอะแยะ รู้เรื่องถึงเค้า นกตายพอดี ”  อีนกตอบ สีหน้ากังวล
       “ ไอ้พวกนนั้นมันจะทำอะไรได้  ไม่เห็นมีหมาสักตัวมาช่วยเลย ” อีเปิ้ลพูด เสียงดัง
       “ ใช่ๆ ส่วนพี่กรุงของ ก็ไม่รู้เลยจะยังไง  ที่แน่ๆ ไม่มีทางกลับมาแดนนี้แล้วหล่ะ” เจ๊หน่อยพูดต่อ
       “ เด็กมันไม่อยากทำ จะไปจะไป บังคับมันทำไม ” เจ๊กุ้งพูดแย้ง
       “กูไม่ได้ บังคับมัน เห็นมันลำบากเลยแนะนำ กลัวอีนก จะแย่งลูกค้าหมดหล่ะสิ” เจ๊หน่อยพูด พร้อมทำหน้าเยอะเย้ย
      “ อ้าว อีนี่ เดี๋ยวกูตบ ” เจ๊กุ้งพูด พร้อมทำท่าง้างมือ
      “ มาสิ  มือตีนกู เก็บไว้ในกระเป๋ามั้ง ” เจ๊หน่อยพูด พร้อมทำท่าจะลุกยืน
      “ พอๆ เลยเจ๊  ไม่ต้องทะเลาะกัน  เดี๋ยววันอาทิตย์ หนูไปดูด้วย ค่อยตัดสินใจอีกที ว่าจะทำไม่ทำ” อีนกพูดตัดบท
        วันอาทิตย์เป็นวันที่เหล่ากระเทยไร้ผัว  จะออกรับงานบริการ ที่ทำงานประจำจะอยู่แถวๆ หน้าบล๊อคใหญ่  ด้านลานกว้างที่ใช้ตากผ้า ในวันอาทิตย์จะมีผ้ามาตากที่ราว  จนเต็มลาน ซึ่งนั่นก็เป็นประโยชน์ในการพลางสายตาคน  เวลาที่เข้ารับการบริการ  การบริการก็จะมีตั้งแต่ ใช้ปากทำให้ หรือจะร่วมเพศทางก้น ก็แล้วแต่จะตกลง ราคากัน  ในบางอาทิตย์จะไม่ได้รับ  ขาจรเลย  เพราะถูกจองวันจนคิวเต็ม
         อีนกนั่งสังเกตการณ์อยู่ทั้งวัน ดูๆแล้ว  ก็ไม่ต่างอะไรกับตอนที่มันเคยทำงานที่ร้านคาราโอเกะ  ก็เลือกลูกค้าเอา ดูสะอาดๆ คนไหนไม่อยากบริการก็เรียกไปแพงๆ ถ้ายอมจ่ายไป ถือว่าก็ดีไป ได้ราคา    ดูก็ลักษณะงานประมาณเดียวกัน
                  ชีวิตในคุก หากลำบากมาตั้งแต่แรก  ก็จะอยู่แบบลำบากๆไปได้ แต่ถ้าหากลองได้สบายแล้ว  ต้องกลับไปลำบาก  ส่วนใหญ่มักจะปรับตัวไม่ค่อยได้  เรียกว่า “จมไม่เป็น”   ซึ่งจริงๆแล้วก็ไม่ต่างจากโลกภายนอกสักเท่าไหร่  
                อีนกตัดสินใจขายบริการ  ยอมเอาตัวแลกค่าใช้จ่าย  และมันก็ทำได้ดีเลย มีคนคุกใช้บริการมันเยอะมาก ทุกอาทิตย์ จะถูกจองคิวจนเต็ม ธุระกิจเฟื่องฟู ชีวิตสบายในคุกเริ่มกลับมาอีกครั้ง  แต่มันลืมไปอย่าง...
          “ กริ๊งงงงงงงงงงงงง” เสียงกริ่งบอกเวลาเที่ยงดังยาว
               อีนกสะดุ้งเฮือก หลุดจากอดีตที่นั่งคิดอยู่  มันพับจดหมายรูปหัวใจคืนรูปเดิม  เอาใส่เก๊ะโต๊ะทำงาน  แล้วรีบลุกไปช่วยจัดเตรียมอาหารกลางวันให้แก่คนป่วย ตามหน้าที่ประจำ  
               จนถึงตอนนี้อีนกอยู่ในคุกได้เกือบปีแล้ว ผ่านอะไรๆ มามากมาย  รู้เล่ห์ รู้เหลี่ยมคนมากขึ้น หลังจากต้องออกมาใช้ชีวิตแบบไร้ผัวคุ้มกระบาล  และที่มันได้มาอีกอย่าง  โดยที่มันยังไม่รู้ตัว คือโรคภูมิคุ้มกันบกพร่อง หรือ เอดส์ จากการขายบริการแบบไม่มีการป้องกัน ถึงแม้มันจะเลือกลูกค้ายังไง แต่มันก็ไม่รอด...
             ปัญหาการมีเพศสัมพันธ์กันในคุก เป็นเรื่องที่ห้ามกันไม่ได้ เพราะมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์  แต่ครั้นจะตั้งใจยอมรับ แล้วแจกถุงยางเพื่อป้องกัน ก็จะกลายเป็นส่งเสริมไปอีก ก็คงต้องแล้วแต่บุญแต่กรรมของใครของมันกันหล่ะ
            ตอนต่อไปจะเป็นที่ พูดถึง พ่อค้า-ซามูไร-สงครามแก๊งค์  คนพวกนี้เรียกได้ว่า เดนตายก็ไม่ผิด พวกเค้าไม่กลัวอะไรไปกว่า  เสียศักดิ์ศรี