แดดจ้า ฟ้ากระจ่าง..................ในวันว่าง นั่งคิดคิด
จำเรา จะออกฤทธิ...................เริ่มผลิต หมูแดดเดียว

เดินกร่าง ไปตลาด...................อยู่ในมาด จุนยายเซี้ยว
แม่ค้า สวยและเปรี้ยว..............หั่นหมูเสี้ยวเสี้ยว สองกิโล
ติดมัน มาหน่อยหน่อย.............สุดอร่อย มิด้ายโม้
ได้หมู มากอักโข.....................หนึ่งชามโต โรยเกลือพริกไทย
น้ำปลา ยี่สิบหยด.....................ช่วยชูรส หอมยั่วใจ
เรียงลง ตะแกรงไผ่..................ยกออกไป ผึ่งแดดแรง

คอยดู คอยกลับด้าน................ไม่ทันนาน หมูเริ่มแห้ง
เก็บออก จากตะแกรง...............ตั้งกะทะ พร้อมน้ำมัน
ทอดไป ไฟรุมรุม......................เนื้อในนุ่ม กรอบนอกพลัน
เอาขึ้น มาลองฟัน.....................ฝีมือนั้น ไม่แพ้ใคร

เปิดตู้เย็น ค้นหา.......................น้ำสีชา ที่เก็บไว้
เย็นเจี๊ยบ เป็นวุ้นได้..................ชื่นฉ่ำใจ มื้อบ่ายนี้
หมูก้อ หอมนุ่มกรอบ................อย่างที่ชอบ พอดี๋พอดี
น้ำชา แกล้มเข้าที.....................กินไปกินมา พามึนมึน

เป็นมื้อ ที่อิ่มแปล้......................เอ ชักแย่ ลุกม่ายขึ้น
หมูนั้น มันพาอึน.......................เอ๊ะ หรือเป็น เพราะน้ำชา....แฮ่ แฮ่

พรรคผ่อนนอนหลับ ของเรา อื่มแล้ว เมา(นิดๆ)แล้ว
จะทำอะไรด๊ายยย ก็ต้องนอน เท่านั้นเอง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หมูแดดเดียวในช่องฟรีซ เหลืออีก 1 กิโล นะเจ้าคะ
ใครสนใจร่วมมื้อ น้ำชายามบ่าย มาร่วมวงกันเล้ยย
จุนยาย เชิญทุกท่านเจ้าค่ะ