...ผมเข้าใจว่า...เป็นบาป...เช่นนี้แล้ว...ผมเห็นผิดหรือเห็นถูกตามหลักธรรมครับ...
ว่ากันแล้ว...บุคคลเมื่อจะยังประโยชน์แก่ตน...ก็ไม่พึงข้องอยู่ด้วยกรรมอันเป็นบาปทั้งหลาย...
เพราะบาปมีทุกข์เป็นผล...เมื่อบุคคลเกลียดทุกข์...ก็ไม่พึงแสวงหาทางบาป...มิใช่หรือครับ...
-----
ด้วยที่ว่า...ทหารนั้น...มีการต้องเบียดเบียนเป็นที่สุด...อาจด้วยการรบราฆ่าฟันเพื่อชาติบ้าง หรือเพื่อชีวิตบ้าง...
แต่เมื่อกล่าวลงตามธรรม...บาปบุญก็มิอาจละเว้นในบุคคลผู้กระทำได้...มิใช่หรือครับ...หรืออย่างไรกัน...
เช่นนี้แล้ว...บุคคลเมื่อยังข้องอยู่เสพอยู่...จะพึงถอนออกได้อย่างไรละครับ...
-----
แต่หากมีบุญเกิดขึ้น...มิทราบว่า...บุญนั้นเกิดจากส่วนไหน...อย่างไรกันครับ...

ปล. ผมขอคำชี้แนะ เพื่อประกอบการไตร่ตรองครับ...