สวัสดีค่ะ จขกท มีปัญหาอยากปรึกษากับเพื่อนๆ ในนี้ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกๆความเห็นนะคะ ขอบคุณจริงๆ
ก่อนอื่นคือ จขกท เป็น single mom ค่ะ ทำงานหาเงินเลี้ยงลูกเอง ตอนแรกไม่มีปัญหาอะไร เพราะลูกมีตากับยายช่วยเลี้ยงอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด แม่ๆอย่างเราก็มาทำงานหาเงินที่เมืองหลวง ทุกอย่างก็ดำเนินมาเรื่อยๆ เราคิดถึงลูกตลอดเวลา ตั้งแต่เค้าเห็นเราขึ้นรถทัวร์กลับกทม เย็นวันอาทิตย์ แล้วไม่ร้องตาม (เพราะยังเด็กมาก) จนร้องตาม (โตแล้วก็เข้าใจ) จนตอนนี้ไม่ร้อง แต่จะเศร้าเวลาไปส่งแม่ที่ท่ารถค่ะ เราเข้าใจความรู้สึกลูก เพราะเราเคยเป็นแบบนั้นตอนเด็กๆ แต่แม่เราไปแป๊บเดียวก็กลับค่ะ ไม่เหมือนเราที่ไปทีก็ 5 วัน มองลูกร้องไห้ก็ใจสลายทุกทีค่ะ
เข้าประเด็นเลยนะคะ ตอนนี้ลูกชายโต อายุ 5 ขวบแล้ว เรียนอนุบาลและกำลังจะเข้า ป.1 กำลังตัดสินใจว่า เราควรเอาลูกมาอยู่กับเราที่กรุงเทพฯไหม
ใจนึงก็อยากเอามาซะเดี๋ยวนี้เลย เราจะได้มีเวลาสอนการบ้าน มีเวลาอยู่ด้วยกัน เสาร์อาทิตย์เราก็ไม่ต้องนั่งรถทัวร์กลับทุกๆอาทิตย์ บรรเทาความเหนื่อย แต่ก็กังวลค่ะ ว่าถ้าเอามาอยู่แล้ว เขาจะไหวไหม ตื่นแต่เช้า ฝ่าดงรถติดไป รร ที่สำคัญคือ เรากับลูกเราจะมีความสุขไหมเพราะจริงๆเราก็ไม่อยากอยู่กทม แต่ต้องหาเงินค่ะ ตัวเลือกตอนนี้มีไม่มาก
อีกใจนึงก็คิดว่า อยู่ที่บ้านกับตายายดีแล้ว ได้อยู่บ้าน ไม่ต้องแออัดในกล่องคอนโด มีเวลามากขึ้น ได้เล่นกับเด็กๆในหมู่บ้านมากกว่าเล่นไอแพด แต่กังวลค่ะ ว่าอีก 5 ปีผ่านไป เขาโตเป็นหนุ่ม เขาจะไม่สนิทกับเราแล้ว กลัวเขาไม่สนิทใจกับเราน่ะค่ะ ซึ่ง จขกท เองก็ไม่ค่อยสนิทใจกับแม่ คือไม่สามารถปรึกษา หรือเล่าอะไรให้แม่ฟังได้ทุกเรื่อง แล้วตอนนี้น้องติดคุณยายมากก ซึ่งอันนี้เข้าใจค่ะ (ก็อยู่ด้วยกันทุกวันตั้งแต่เกิดนี่เนอะ) น้องไม่ไปไหนเลยถ้าไม่มีคุณยาย
บางคนอาจจะถามว่าทำไมไม่กลับไปทำงานที่บ้าน ตจว ล่ะ คำตอบคือ ดิฉันไปหว่านใบสมัครมาหมดแล้วค่ะ แต่บอกตามตรง เงินเดือนไม่พอกินจริงๆ เพราะต้องเลี้ยงที่บ้านด้วย
คิดไม่ตกออกค่ะ กลุ้มใจว่าจะเอายังไงดี เหตุผลเดียวที่อยากเอาลูกมาอยู่กทม คือ เราก็ได้อยู่ใกล้เค้า ได้เลี้ยงเค้า เรายังมีงานประจำที่เลี้ยงเรากับลูกกับที่บ้านได้ ลึกๆใจใจจจริงๆอยากกลับบ้าน ตจว มากเลยค่ะ แต่กลับไปคือ เราไม่พอกินแน่ๆ (รายจ่ายเราเยอะค่ะ)
ใครพอมีปัญหาแบบเดียวกันบ้างไหมคะ แล้วคุณจัดการยังไง
ลูกอยู่กับแม่ หรืออยู่กับยายดีคะ
ก่อนอื่นคือ จขกท เป็น single mom ค่ะ ทำงานหาเงินเลี้ยงลูกเอง ตอนแรกไม่มีปัญหาอะไร เพราะลูกมีตากับยายช่วยเลี้ยงอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด แม่ๆอย่างเราก็มาทำงานหาเงินที่เมืองหลวง ทุกอย่างก็ดำเนินมาเรื่อยๆ เราคิดถึงลูกตลอดเวลา ตั้งแต่เค้าเห็นเราขึ้นรถทัวร์กลับกทม เย็นวันอาทิตย์ แล้วไม่ร้องตาม (เพราะยังเด็กมาก) จนร้องตาม (โตแล้วก็เข้าใจ) จนตอนนี้ไม่ร้อง แต่จะเศร้าเวลาไปส่งแม่ที่ท่ารถค่ะ เราเข้าใจความรู้สึกลูก เพราะเราเคยเป็นแบบนั้นตอนเด็กๆ แต่แม่เราไปแป๊บเดียวก็กลับค่ะ ไม่เหมือนเราที่ไปทีก็ 5 วัน มองลูกร้องไห้ก็ใจสลายทุกทีค่ะ
เข้าประเด็นเลยนะคะ ตอนนี้ลูกชายโต อายุ 5 ขวบแล้ว เรียนอนุบาลและกำลังจะเข้า ป.1 กำลังตัดสินใจว่า เราควรเอาลูกมาอยู่กับเราที่กรุงเทพฯไหม
ใจนึงก็อยากเอามาซะเดี๋ยวนี้เลย เราจะได้มีเวลาสอนการบ้าน มีเวลาอยู่ด้วยกัน เสาร์อาทิตย์เราก็ไม่ต้องนั่งรถทัวร์กลับทุกๆอาทิตย์ บรรเทาความเหนื่อย แต่ก็กังวลค่ะ ว่าถ้าเอามาอยู่แล้ว เขาจะไหวไหม ตื่นแต่เช้า ฝ่าดงรถติดไป รร ที่สำคัญคือ เรากับลูกเราจะมีความสุขไหมเพราะจริงๆเราก็ไม่อยากอยู่กทม แต่ต้องหาเงินค่ะ ตัวเลือกตอนนี้มีไม่มาก
อีกใจนึงก็คิดว่า อยู่ที่บ้านกับตายายดีแล้ว ได้อยู่บ้าน ไม่ต้องแออัดในกล่องคอนโด มีเวลามากขึ้น ได้เล่นกับเด็กๆในหมู่บ้านมากกว่าเล่นไอแพด แต่กังวลค่ะ ว่าอีก 5 ปีผ่านไป เขาโตเป็นหนุ่ม เขาจะไม่สนิทกับเราแล้ว กลัวเขาไม่สนิทใจกับเราน่ะค่ะ ซึ่ง จขกท เองก็ไม่ค่อยสนิทใจกับแม่ คือไม่สามารถปรึกษา หรือเล่าอะไรให้แม่ฟังได้ทุกเรื่อง แล้วตอนนี้น้องติดคุณยายมากก ซึ่งอันนี้เข้าใจค่ะ (ก็อยู่ด้วยกันทุกวันตั้งแต่เกิดนี่เนอะ) น้องไม่ไปไหนเลยถ้าไม่มีคุณยาย
บางคนอาจจะถามว่าทำไมไม่กลับไปทำงานที่บ้าน ตจว ล่ะ คำตอบคือ ดิฉันไปหว่านใบสมัครมาหมดแล้วค่ะ แต่บอกตามตรง เงินเดือนไม่พอกินจริงๆ เพราะต้องเลี้ยงที่บ้านด้วย
คิดไม่ตกออกค่ะ กลุ้มใจว่าจะเอายังไงดี เหตุผลเดียวที่อยากเอาลูกมาอยู่กทม คือ เราก็ได้อยู่ใกล้เค้า ได้เลี้ยงเค้า เรายังมีงานประจำที่เลี้ยงเรากับลูกกับที่บ้านได้ ลึกๆใจใจจจริงๆอยากกลับบ้าน ตจว มากเลยค่ะ แต่กลับไปคือ เราไม่พอกินแน่ๆ (รายจ่ายเราเยอะค่ะ)
ใครพอมีปัญหาแบบเดียวกันบ้างไหมคะ แล้วคุณจัดการยังไง