อ่านผ่านตามาหลายครั้งหลายหน กับวลีนี้ จนมาถึงได้เจอเข้ากับตัวเอง มันเป็นอะไรที่ยากจะตัดสินใจ

ผมบังเอิญได้รู้จักกับคนคนนึง แต่ก็เป็นความบังเอิญที่คนคนนั้นเค้าก็มีแฟนอยู่แล้วเช่นกัน
ตั้งแต่แวบแรกที่เห็น ความรู้สึกที่เกิดคือ อยากรู้จักคนคนนี้ อยากคุย และเมื่อได้คุย สิ่งที่รู้สึกก็ไม่ได้ต่างจากที่คาด ผมยอมรับว่าผมรู้สึกดีกับเค้าจริงๆ แต่สิ่งที่ไม่ได้คาดคิดคืออีกฝ่ายมีแฟนอยู่แล้ว ผมจึงเลือกที่จะรักษาระยะความสัมพันธ์ไว้ที่คำว่าเพื่อน โดยที่ลึกๆแล้วในใจก็ยังรู้สึกมากกว่าคำว่าเพื่อนกัน

ผมไม่ได้คุยกับเค้ามาก แค่คุยทักทายบ้างตามประสาคนรู้จัก แต่เมื่อไม่นานมานี้เค้าได้ปรึกษาผมเรื่องที่เค้ากับแฟนมีปัญหากัน
ทำให้ได้คุยกันมากขึ้น ความรู้สึกลึกๆที่พยายามเก็บไว้มันทะลักออกมา ผมหลอกความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ผมรู้ตัวว่าผมไม่ใช่คนดี ยังมีความหวังลึกๆว่าระหว่างเรามันอาจจะเป็นไปได้

ในสถานการณ์แบบนี้ การเลือกที่จะถอนตัวออกมา มันคงเป็นทางที่ดีที่สุด แต่ในเวลานั้น หัวใจกลับเรียกร้องให้เราทำตามความรู้สึก
มันมีเส้นบางๆที่กั้นระหว่างคำว่าถูกต้อง กับคำว่าถูกใจ ผมยังอยู่บนเส้นบางๆนั้น ยังไม่ได้เลือกที่จะทำอะไรลงไป

เลยอยากปรึกษาเพื่อนๆ ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ เพื่อนๆจะเลือกที่จะใช้เหตุผล หรือการทำตามความรู้สึกกันครับ
เพราะอะไรถึงตัดสินใจแบบนั้น