ผมยืมไอดีน้องสาวมาใช้นะครับ เนื่องจากนางสมัครไว้เยอะ พอนานๆไปนางก็ลืมเมลลืมพาส แล้วก็ต้องสมัครใหม่ ไอดีนี้คืออันล่าสุดเลยครับ..
ขอเข้าเรื่องนะครับ อาจจะยาวไปหน่อย..
ผมมีแฟนคนนึง ขอเรียกเธอว่า A นะ เพราะชื่อเธอขึ้นต้นด้วยตัว A ผมคบกับเธอมาจนถึงเมื่อปีที่แล้วก็น่าจะราวๆ 4ปี เราโตกันมากแล้ว จนผมคิดจะสร้างครอบครัวกับ A ตลอดเวลาที่คบกัน A ติดผมมาก .. ตอนก่อนคบกัน เพื่อนของ A ซึ่งเป็นญาติของผมเอง เขาเคยบอกไว้ว่า A คุยหลายคนนะ เจ้าชู้เลยแหละ เธอชอบคนน่าตาดีนะ ไรงี้ ซึ่งผมก็มั่นหน้านะ ว่าต้องเอาอยู่ 555+ แล้วเราก็คบกันมาเรื่อยๆ เวลาผมไปทำงานถ่ายรูปไกลๆ(ผมเป็นตากล้องครับ) A จะตามผมไปตลอด ซึ่งตัว A นั้น ไม่ชอบอยู่ท่ามกลางคนี่ตัวเองไม่รู้จัก เธอบอกเธออึดอัด แต่เธอก็อยู่รอจนผมเลิกงาน เป็นแบบนี้มาตลอด 4ปี A ดูเสมอต้นเสมอปลาย เธอดูมีความสุขเวลาอยู่กับผม .. ข้ามดีกว่า..
มีอยู่วันนึง ผมต้องไปตจว ไปทำงานปกติของผมซึ่งผมรับงานถ่ายพรีเวดดิ้งของเพื่อนไว้ แต่คราวนี้ A ไม่ตามผมมาด้วย เธอบอกไกล เธอไม่ไปนะ อันนี้ก็เข้าใจว่าไกลจริงๆ ผมก็โอเค ผมก็รายงานตัวกับเธอตลอดๆ ถึงไหน กินอะไรกับใคร มีใครไปด้วยบ้าง เพื่อ A จะได้สบายใจ พอเข้าวันที่สอง เสร็จงานผมจะออกไปดื่นกับเพื่อนผมก็รายงานเธอ แต่เธอเงียบไม่ตอบ ก็ตามสูตรคนเป็นแฟนกัน ไม่ตอบก็ทักใหม่สิ A ก็ไม่ตอบผม จนเช้าวันถัดไปเลย บ่าย ค่ำ A ตอบผมตอน 3ทุ่มกว่าๆ บอกว่าทำงานเหนื่อยมาก ลูกค้าเยอะ แล้วเธอก็เงียบไปอีก ไม่อ่านสิ่งที่ผมตอบ ตอบมาอีกทีตอนตี 3กว่าๆ ซึ่งผมมาเห็นตอนเช้า .. เป็นแบบนี้มาตลอด 2 3วันที่ผมอยู่ตจว พอวันที่ 4 ก็เหมือนเดิม มาๆหายๆ หายทีก็หายยาวเลย ผมก็เริ่มใจไม่ดีล่ะ คิดถึงเรื่องที่ญาติผมบอกว่า A คุยหลายคนนะ เริ่มห่วง A ล่ะ จะทิ้งงานไปหาก็ไม่ได้ แฟนก็หวง ไม่อยากให้เป็นแบบที่สมองผมคิด ! เลยพยายามโทรหา A เธอก็รับแป๊บๆแล้วก็วางสาย ผมก็กระวนกระวายสิ A ไม่เคยเป็นแบบนี้.. ผมอดทนทำงานจนเสร็จ แล้วผมก็ตรงกลับมาหา A ทันที ผมบอก A ว่ากลับมาแล้วนะ แต่เธอก็ไม่อ่านไลน์ผมก็ยิ่งใจไม่ดี ผมกลับไปที่คอนโด ไม่เจอเธอ ผมเลยตามไปที่บ้านเจอแม่ A ผมยกมือไหว้ล่ะถามหา A แม่ A ทำหน้าตกใจล่ะถามว่า นี่ยังไม่เลิกกันอีกหรอ ? งงสิ เลิกอะไรครับแม่ ผมถามกลับ.. แม่บอกว่า ก็เห็นแฟนใหม่ A มารับไปกินข้าวทุกวันนิ ผมหน้าชาเลยครับตอนนั้น สั่นมาก แล้วผมก็ขอตัวกลับ ตอนนั้นในหัวผมอื้อไปหมด คิดอะไรไม่ออก คิดไปขนาดที่ว่า มีอะไรกันแล้วรึป่าวว่ะ ตอนนั้นโทรสัพผมไม่แตะเลย พุ่งกลับคอนโดอย่างเดียวคิดว่า A คงกลับมาล่ะ ผมเปิดประตูเข้าไป เจอ A นั่งดูทีวี เธอยิ้มให้ผมเป็นรอยยิ้มที่ ตอ - อ่ะ ผมไม่อ้อมค้อม ผมเปิดศึกตรงนั้นเลยว่า ผชคนนั้นเป็นใคร อะไรยังไง เอากับมันรึยัง !! ผมรัวคำถามใส่แบบไม่ทันให้ตั้งตัว A ก็หน้าเหวอมาก ซึ่งเธอเป็นคนที่เจอแบบนี้จะคิดอะไรไม่ทัน ผมรู้นิสัยเธอ ถ้าเธอไม่ผิดเธอจะเถียงผมทันที แต่นี่คือมาแบบหน้าเหวอก่อนเลย ตอบมาคำเดียวเบาๆว่า อะไร? ก็ยิ่งทำให้ผมฟิวขาด มีคนบอกว่าเธอมีแฟนใหม่มารับไปกินข้าวทุกวัน แล้วไอ้ที่โทรไม่รับ ตอบแบบมาๆหายๆนี่เอากะมันอยู่รึป่าว !! คิดว่าคนอื่นรู้ไม่ทันเธอหรอ บลาๆ ตอนนั้นผมใส่ไม่ยั้งครับ เธอสวนกลับมาว่าใครบอก ผมตอบเลยว่า "แม่เธอ" คราวนี้ A ไปไม่เป็นเลยครับ แต่เธอไม่ร้องไห้นะ คงกำลังสับสน ! ผมก็ไม่หยุดนะ "คุยกันนานแค่ไหนล่ะ เอากับมันแล้วใช่มั้ย" คำถามสุดท้ายของผม เธอเงียบ มองหน้าผมแล้วส่ายหน้า ผมดูออกว่าเธอเริ่มกลัว จนไม่มีอะไรที่จะคิดคำแก้ตัว ผมเลยลดความโมโหลง แล้วบังคับเธอบังให้พูดความจริง เธอก็ได้แต่บอกว่าป่าวๆ ผมบอกงั้นเลิกนะ เธอบอกไม่เลิกนะ รักมาก ผมเลยบอกว่าถ้าบอกความจริงจะยอมฟัง จะไม่เลิก จะให้โอกาส ด้วยความที่กลัวมั้งนะ A เลยยอมรับทั้งหมด ตอนนั้นอารมณ์มาเต็มครับ ลืมคำว่าให้โอกาสไปเลย "รัก here ไรแบบนี้ว่ะ มีผัวคนเดียวไม่พอใจรึไง แล้วยังไปนอนให้ใครที่เพิ่งรู้จักเอาเนี่ย ง่ายไปป่ะว่ะ
" อารมณ์ล้วนๆครับตอนนั้น คนที่รักมากมาหักหลัง .. ไปไม่เป็นจริวๆครับ
หลังจากนั้นเราก็เลิกกัน A ง้อผมตลอดครับ 3เดือนที่เลิกกัน A ง้อผมทุกวัน เธอทักไลน์ เหมือนเดิมทำตัวเหมือนเดิม หรือ ดูจะมากกว่าเก่าอีก A โทรหาผมตลอด โทรทุกวัน จนผมต้องบล๊อคเบอร์ทิ้ง มาคิดอีกที ผมไม่รู้จะให้โอกาสเธอยังไง .. บางทีเธอเอาเบอร์อื่นโทรมาผมก็รับนะ ผมพยายามพูดให้เธอตัดใจ บางครั้งพูดแรงๆออกไปก็มี แต่ดูเหมือนเธอจะไม่คิดอะไรยังง้อผมต่อ จนเข้าเดือนที่ 4 เธอทำแบบนี้ทุกวันครับ เบอร์ใหม่ของเธอนับๆแล้วก็ 20กว่าเบอร์ได้มั้งที่ผมบล๊อคทิ้ง เบอร์ใหม่เธอก็ยังมาเรื่อยๆ เบอร์บ้านบ้าง เบอร์ตู้บ้าง ที่ทำงานบ้าง เบอร์เพื่อนก็มี !! ทุกวันผมจะสะดุ้งตื่นด้วยเสียงโทรสัพจากเธอนี่แหละ .. จนเริ่มรู้สึกชิน แล้วผมก็มีแฟนใหม่ .. พอเข้าเดือนที่ 5 วันนั้นผมทำงานเหนื่อยมาก แล้วก็โดนรุ่นพี่ที่ทำงานพูดถามถึง A อีก มันก็เริ่มหงุดหงิด ตอนนั้นน่าจะประมาณ 1 ทุ่ม ผมเห็นข้อความของ A มาง้อผมเหมือนเดิม A จะส่งข้อความมา ขอโทษผมทุกวันครับ ตลอดเวลา 4 5เดือน แล้วจู่ๆเธอก็โทรมา ด้วยความอารมณ์เสีย ผมเลยตะคอกดังๆใส่ A ไปว่า "เลิกยุ่งได้แล้ว ผมมีคนใหม่แล้ว และ ก็แคร์เขามากด้วย คงไม่มีใครเอาผญง่ายๆแบบเธอเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกเขาหรอก ผญง่ายก็ได้แล้วทิ้งนั่นล่ะ" แล้วผมก็วางสายไป แล้วจากนั้นตอนเที่ยงคืน เธอก็โทรมาอีก ผมก็ตามสูตรคือบล๊อคทิ้ง แล้วเธอก็เอาไลน์ใหม่ทักมาว่า "ขอโทษนะ".. แล้วเธอก็หายไปเลยนับจากวันนั้น จนวันนี้ก็เกือบ 2เดือนแล้ว.. ผมมีเวลามานั่งคิดอีกที ว่าผมทำเกินไป พูดเกินไปรึป่าว ตลอดเวลาที่เธอง้อผม ผมจำได้ผมตอบเธอด้วยความโมโหตลอด ผมใช้อารมณ์ตลอด .. แต่มันก็เป็นความผิดของเธอนิ? หรือ ผมทำเกินไปจริงๆครับ ?
#ยาวไปหน่อย ขอโทษครับ รวบเดียวจบแล้วครับ
ผมทำเกินไปรึป่าวครับ?
ขอเข้าเรื่องนะครับ อาจจะยาวไปหน่อย..
ผมมีแฟนคนนึง ขอเรียกเธอว่า A นะ เพราะชื่อเธอขึ้นต้นด้วยตัว A ผมคบกับเธอมาจนถึงเมื่อปีที่แล้วก็น่าจะราวๆ 4ปี เราโตกันมากแล้ว จนผมคิดจะสร้างครอบครัวกับ A ตลอดเวลาที่คบกัน A ติดผมมาก .. ตอนก่อนคบกัน เพื่อนของ A ซึ่งเป็นญาติของผมเอง เขาเคยบอกไว้ว่า A คุยหลายคนนะ เจ้าชู้เลยแหละ เธอชอบคนน่าตาดีนะ ไรงี้ ซึ่งผมก็มั่นหน้านะ ว่าต้องเอาอยู่ 555+ แล้วเราก็คบกันมาเรื่อยๆ เวลาผมไปทำงานถ่ายรูปไกลๆ(ผมเป็นตากล้องครับ) A จะตามผมไปตลอด ซึ่งตัว A นั้น ไม่ชอบอยู่ท่ามกลางคนี่ตัวเองไม่รู้จัก เธอบอกเธออึดอัด แต่เธอก็อยู่รอจนผมเลิกงาน เป็นแบบนี้มาตลอด 4ปี A ดูเสมอต้นเสมอปลาย เธอดูมีความสุขเวลาอยู่กับผม .. ข้ามดีกว่า..
มีอยู่วันนึง ผมต้องไปตจว ไปทำงานปกติของผมซึ่งผมรับงานถ่ายพรีเวดดิ้งของเพื่อนไว้ แต่คราวนี้ A ไม่ตามผมมาด้วย เธอบอกไกล เธอไม่ไปนะ อันนี้ก็เข้าใจว่าไกลจริงๆ ผมก็โอเค ผมก็รายงานตัวกับเธอตลอดๆ ถึงไหน กินอะไรกับใคร มีใครไปด้วยบ้าง เพื่อ A จะได้สบายใจ พอเข้าวันที่สอง เสร็จงานผมจะออกไปดื่นกับเพื่อนผมก็รายงานเธอ แต่เธอเงียบไม่ตอบ ก็ตามสูตรคนเป็นแฟนกัน ไม่ตอบก็ทักใหม่สิ A ก็ไม่ตอบผม จนเช้าวันถัดไปเลย บ่าย ค่ำ A ตอบผมตอน 3ทุ่มกว่าๆ บอกว่าทำงานเหนื่อยมาก ลูกค้าเยอะ แล้วเธอก็เงียบไปอีก ไม่อ่านสิ่งที่ผมตอบ ตอบมาอีกทีตอนตี 3กว่าๆ ซึ่งผมมาเห็นตอนเช้า .. เป็นแบบนี้มาตลอด 2 3วันที่ผมอยู่ตจว พอวันที่ 4 ก็เหมือนเดิม มาๆหายๆ หายทีก็หายยาวเลย ผมก็เริ่มใจไม่ดีล่ะ คิดถึงเรื่องที่ญาติผมบอกว่า A คุยหลายคนนะ เริ่มห่วง A ล่ะ จะทิ้งงานไปหาก็ไม่ได้ แฟนก็หวง ไม่อยากให้เป็นแบบที่สมองผมคิด ! เลยพยายามโทรหา A เธอก็รับแป๊บๆแล้วก็วางสาย ผมก็กระวนกระวายสิ A ไม่เคยเป็นแบบนี้.. ผมอดทนทำงานจนเสร็จ แล้วผมก็ตรงกลับมาหา A ทันที ผมบอก A ว่ากลับมาแล้วนะ แต่เธอก็ไม่อ่านไลน์ผมก็ยิ่งใจไม่ดี ผมกลับไปที่คอนโด ไม่เจอเธอ ผมเลยตามไปที่บ้านเจอแม่ A ผมยกมือไหว้ล่ะถามหา A แม่ A ทำหน้าตกใจล่ะถามว่า นี่ยังไม่เลิกกันอีกหรอ ? งงสิ เลิกอะไรครับแม่ ผมถามกลับ.. แม่บอกว่า ก็เห็นแฟนใหม่ A มารับไปกินข้าวทุกวันนิ ผมหน้าชาเลยครับตอนนั้น สั่นมาก แล้วผมก็ขอตัวกลับ ตอนนั้นในหัวผมอื้อไปหมด คิดอะไรไม่ออก คิดไปขนาดที่ว่า มีอะไรกันแล้วรึป่าวว่ะ ตอนนั้นโทรสัพผมไม่แตะเลย พุ่งกลับคอนโดอย่างเดียวคิดว่า A คงกลับมาล่ะ ผมเปิดประตูเข้าไป เจอ A นั่งดูทีวี เธอยิ้มให้ผมเป็นรอยยิ้มที่ ตอ - อ่ะ ผมไม่อ้อมค้อม ผมเปิดศึกตรงนั้นเลยว่า ผชคนนั้นเป็นใคร อะไรยังไง เอากับมันรึยัง !! ผมรัวคำถามใส่แบบไม่ทันให้ตั้งตัว A ก็หน้าเหวอมาก ซึ่งเธอเป็นคนที่เจอแบบนี้จะคิดอะไรไม่ทัน ผมรู้นิสัยเธอ ถ้าเธอไม่ผิดเธอจะเถียงผมทันที แต่นี่คือมาแบบหน้าเหวอก่อนเลย ตอบมาคำเดียวเบาๆว่า อะไร? ก็ยิ่งทำให้ผมฟิวขาด มีคนบอกว่าเธอมีแฟนใหม่มารับไปกินข้าวทุกวัน แล้วไอ้ที่โทรไม่รับ ตอบแบบมาๆหายๆนี่เอากะมันอยู่รึป่าว !! คิดว่าคนอื่นรู้ไม่ทันเธอหรอ บลาๆ ตอนนั้นผมใส่ไม่ยั้งครับ เธอสวนกลับมาว่าใครบอก ผมตอบเลยว่า "แม่เธอ" คราวนี้ A ไปไม่เป็นเลยครับ แต่เธอไม่ร้องไห้นะ คงกำลังสับสน ! ผมก็ไม่หยุดนะ "คุยกันนานแค่ไหนล่ะ เอากับมันแล้วใช่มั้ย" คำถามสุดท้ายของผม เธอเงียบ มองหน้าผมแล้วส่ายหน้า ผมดูออกว่าเธอเริ่มกลัว จนไม่มีอะไรที่จะคิดคำแก้ตัว ผมเลยลดความโมโหลง แล้วบังคับเธอบังให้พูดความจริง เธอก็ได้แต่บอกว่าป่าวๆ ผมบอกงั้นเลิกนะ เธอบอกไม่เลิกนะ รักมาก ผมเลยบอกว่าถ้าบอกความจริงจะยอมฟัง จะไม่เลิก จะให้โอกาส ด้วยความที่กลัวมั้งนะ A เลยยอมรับทั้งหมด ตอนนั้นอารมณ์มาเต็มครับ ลืมคำว่าให้โอกาสไปเลย "รัก here ไรแบบนี้ว่ะ มีผัวคนเดียวไม่พอใจรึไง แล้วยังไปนอนให้ใครที่เพิ่งรู้จักเอาเนี่ย ง่ายไปป่ะว่ะ
หลังจากนั้นเราก็เลิกกัน A ง้อผมตลอดครับ 3เดือนที่เลิกกัน A ง้อผมทุกวัน เธอทักไลน์ เหมือนเดิมทำตัวเหมือนเดิม หรือ ดูจะมากกว่าเก่าอีก A โทรหาผมตลอด โทรทุกวัน จนผมต้องบล๊อคเบอร์ทิ้ง มาคิดอีกที ผมไม่รู้จะให้โอกาสเธอยังไง .. บางทีเธอเอาเบอร์อื่นโทรมาผมก็รับนะ ผมพยายามพูดให้เธอตัดใจ บางครั้งพูดแรงๆออกไปก็มี แต่ดูเหมือนเธอจะไม่คิดอะไรยังง้อผมต่อ จนเข้าเดือนที่ 4 เธอทำแบบนี้ทุกวันครับ เบอร์ใหม่ของเธอนับๆแล้วก็ 20กว่าเบอร์ได้มั้งที่ผมบล๊อคทิ้ง เบอร์ใหม่เธอก็ยังมาเรื่อยๆ เบอร์บ้านบ้าง เบอร์ตู้บ้าง ที่ทำงานบ้าง เบอร์เพื่อนก็มี !! ทุกวันผมจะสะดุ้งตื่นด้วยเสียงโทรสัพจากเธอนี่แหละ .. จนเริ่มรู้สึกชิน แล้วผมก็มีแฟนใหม่ .. พอเข้าเดือนที่ 5 วันนั้นผมทำงานเหนื่อยมาก แล้วก็โดนรุ่นพี่ที่ทำงานพูดถามถึง A อีก มันก็เริ่มหงุดหงิด ตอนนั้นน่าจะประมาณ 1 ทุ่ม ผมเห็นข้อความของ A มาง้อผมเหมือนเดิม A จะส่งข้อความมา ขอโทษผมทุกวันครับ ตลอดเวลา 4 5เดือน แล้วจู่ๆเธอก็โทรมา ด้วยความอารมณ์เสีย ผมเลยตะคอกดังๆใส่ A ไปว่า "เลิกยุ่งได้แล้ว ผมมีคนใหม่แล้ว และ ก็แคร์เขามากด้วย คงไม่มีใครเอาผญง่ายๆแบบเธอเป็นเมีย เป็นแม่ของลูกเขาหรอก ผญง่ายก็ได้แล้วทิ้งนั่นล่ะ" แล้วผมก็วางสายไป แล้วจากนั้นตอนเที่ยงคืน เธอก็โทรมาอีก ผมก็ตามสูตรคือบล๊อคทิ้ง แล้วเธอก็เอาไลน์ใหม่ทักมาว่า "ขอโทษนะ".. แล้วเธอก็หายไปเลยนับจากวันนั้น จนวันนี้ก็เกือบ 2เดือนแล้ว.. ผมมีเวลามานั่งคิดอีกที ว่าผมทำเกินไป พูดเกินไปรึป่าว ตลอดเวลาที่เธอง้อผม ผมจำได้ผมตอบเธอด้วยความโมโหตลอด ผมใช้อารมณ์ตลอด .. แต่มันก็เป็นความผิดของเธอนิ? หรือ ผมทำเกินไปจริงๆครับ ?
#ยาวไปหน่อย ขอโทษครับ รวบเดียวจบแล้วครับ