สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ชาวพันทิปทุกท่าน วันนี้ดิฉันอยากจะขอแบ่งปันประสบการณ์จากชีวิตจริง เพื่อเป็นการตอบแทนที่เพื่อน ๆ ในพันทัปได้เขียนข้อคิดดี ๆ ให้ดิฉันได้อ่านและศึกษาอยู่เสมอ ขอเริ่มเลยแล้วกันนะคะ
วันนี้เป็นวันทำงานวันสุดท้ายของดิฉันแล้ว หลังจากที่อดทนทำงานมาเป็นเวลา 20 กว่าปี เป็นงานเอกชนทั่วไปค่ะ เริ่มสตาร์เงินเดือนประมาณ 5,000 บาท จนถึงวันนี้ 18,000 บาท ตกแล้วเงินเดือนขึ้นปีละเฉลี่ย 620 ต่อปี (จัดว่าดีทีเดียวเลย) ระหว่างทาง เจอทั้งเพื่อนร่วมงานที่ดีบ้างไม่มีบ้าง หัวหน้างานที่งี่เง่า บ้าอำนาจ (แปลกไหมหัวหน้าดิฉันพอเป็นแค่เพื่อนร่วมงานดี๊ดี พอขยับมาเป็นนายเท่านั้นแหละเป็นยักษ์ขึ้นมาเลย)ปัญหาสารพัดสารเพ แต่ดิฉันก็ผ่านมันมาได้ โดยใช้คำว่า "อดทน" บ้างทีต้องแอบร้องไห้ในห้องน้ำบ้าง นอนร้องไห้ที่บ้านบ้าง ไม่อยากไปทำงานเลยแต่ต้องทน เพราะเราไม่มีต้นทุน เรียนจบแค่ปวส. แก่แล้วจะทำงานที่อื่นก็ยาก โดนกดดันขนาดไหนก็ต้องใช้คำว่าทน จนถึงวันนี้ ดิฉันเป็นไทแล้วค่ะ หาเงินไถตัวเองจากระบบทาสได้แล้ว
ที่ตั้งใจจะเขียน บอกน้อง ๆ เพราะหลังจากปีใหม่มา จะมีกระทู้หลายคนมากที่บอกว่าอยากลาออกจากงาน เครียด อยากให้น้องลองคิดดูให้ดีว่าเราพร้อมหรือยัง บนโลกของการทำงานไม่มีงานไหนหรอกค่ะที่ไม่เครียด ไม่น่าเบื่อ มันมีทุกที่ ไปที่ไหนก็เจอ แล้วแต่จะเจอมากหรือเจอน้อย แต่ในโลกของการว่างงาน มันแย่กว่านั้นมาก ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินใช้ เมื่อนานเข้ามันจะตามมาด้วยคำว่า"ไม่มีคุณค่า" ดิฉันเคยถามเพื่อนที่ลาออกโดยไม่ได้วางแผนว่า ความรู้สึกหลังออกจากงานนั้นเป็นอย่างไร ตอบเหมือนกันเลย(ถามมา 3 คน) ว่าช่วงเดือนแรกแทบบ้า สิ้นเดือนเคยกดเงินจาก ATM ได้เป็นหมื่น กดมาเหลือไม่กี่พัน ที่สำคัญคนรอบข้างจะคอยถามว่า "ออกจากงานทำไม?" "ออกไปทำอะไร" พอนานไป "อ้าวยังหางานใหม่ไม่ได้อีกหรือ" 555 คนถามไม่คิดอะไร แต่คนถูกถามแสนจะเจ็บปวดหัวใจ
ฉะนั้น อยากให้กระทู้นี้เป็นแนวทางให้เพื่อนคนทำงานทุกคนที่กำลังท้อ เชื่อดิฉันเถอะค่ะ ไม่มีใครตายเพราะหัวหน้ากวน.... หรอกค่ะ แต่ที่เราจะตายก็เพราะความคิด ความเบื่อหน่ายที่อยู่ในหัวของเรา จงอดทนและก้าวผ่านปัญหาไปให้ได้ และจงเตรียมตัวให้พร้อม เก็บเงิน ลงทุน อดออม เมื่อถึงเวลาอันสมควร เราจะเดินออกจากระบบอย่างผู้ชนะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนคราวหน้าจะมาเล่าวิธีการไถตัวเองให้มีอิสระภาพได้อย่างไร อดทนนะคะ อดทน
ฉันมาถึงจุดนี้ได้ เพราะคำว่า "อดทน"
วันนี้เป็นวันทำงานวันสุดท้ายของดิฉันแล้ว หลังจากที่อดทนทำงานมาเป็นเวลา 20 กว่าปี เป็นงานเอกชนทั่วไปค่ะ เริ่มสตาร์เงินเดือนประมาณ 5,000 บาท จนถึงวันนี้ 18,000 บาท ตกแล้วเงินเดือนขึ้นปีละเฉลี่ย 620 ต่อปี (จัดว่าดีทีเดียวเลย) ระหว่างทาง เจอทั้งเพื่อนร่วมงานที่ดีบ้างไม่มีบ้าง หัวหน้างานที่งี่เง่า บ้าอำนาจ (แปลกไหมหัวหน้าดิฉันพอเป็นแค่เพื่อนร่วมงานดี๊ดี พอขยับมาเป็นนายเท่านั้นแหละเป็นยักษ์ขึ้นมาเลย)ปัญหาสารพัดสารเพ แต่ดิฉันก็ผ่านมันมาได้ โดยใช้คำว่า "อดทน" บ้างทีต้องแอบร้องไห้ในห้องน้ำบ้าง นอนร้องไห้ที่บ้านบ้าง ไม่อยากไปทำงานเลยแต่ต้องทน เพราะเราไม่มีต้นทุน เรียนจบแค่ปวส. แก่แล้วจะทำงานที่อื่นก็ยาก โดนกดดันขนาดไหนก็ต้องใช้คำว่าทน จนถึงวันนี้ ดิฉันเป็นไทแล้วค่ะ หาเงินไถตัวเองจากระบบทาสได้แล้ว
ที่ตั้งใจจะเขียน บอกน้อง ๆ เพราะหลังจากปีใหม่มา จะมีกระทู้หลายคนมากที่บอกว่าอยากลาออกจากงาน เครียด อยากให้น้องลองคิดดูให้ดีว่าเราพร้อมหรือยัง บนโลกของการทำงานไม่มีงานไหนหรอกค่ะที่ไม่เครียด ไม่น่าเบื่อ มันมีทุกที่ ไปที่ไหนก็เจอ แล้วแต่จะเจอมากหรือเจอน้อย แต่ในโลกของการว่างงาน มันแย่กว่านั้นมาก ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินใช้ เมื่อนานเข้ามันจะตามมาด้วยคำว่า"ไม่มีคุณค่า" ดิฉันเคยถามเพื่อนที่ลาออกโดยไม่ได้วางแผนว่า ความรู้สึกหลังออกจากงานนั้นเป็นอย่างไร ตอบเหมือนกันเลย(ถามมา 3 คน) ว่าช่วงเดือนแรกแทบบ้า สิ้นเดือนเคยกดเงินจาก ATM ได้เป็นหมื่น กดมาเหลือไม่กี่พัน ที่สำคัญคนรอบข้างจะคอยถามว่า "ออกจากงานทำไม?" "ออกไปทำอะไร" พอนานไป "อ้าวยังหางานใหม่ไม่ได้อีกหรือ" 555 คนถามไม่คิดอะไร แต่คนถูกถามแสนจะเจ็บปวดหัวใจ
ฉะนั้น อยากให้กระทู้นี้เป็นแนวทางให้เพื่อนคนทำงานทุกคนที่กำลังท้อ เชื่อดิฉันเถอะค่ะ ไม่มีใครตายเพราะหัวหน้ากวน.... หรอกค่ะ แต่ที่เราจะตายก็เพราะความคิด ความเบื่อหน่ายที่อยู่ในหัวของเรา จงอดทนและก้าวผ่านปัญหาไปให้ได้ และจงเตรียมตัวให้พร้อม เก็บเงิน ลงทุน อดออม เมื่อถึงเวลาอันสมควร เราจะเดินออกจากระบบอย่างผู้ชนะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนคราวหน้าจะมาเล่าวิธีการไถตัวเองให้มีอิสระภาพได้อย่างไร อดทนนะคะ อดทน