สวัสดีครับ ผมมือใหม่หัดเล่นพันทิป ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
ก่อนอื่นจะเล่าให้ฟังถึงครั้งแรกที่ได้เจอเพื่อนคนนี้ก่อนนะครับ ต้องบอกเลยว่า ผมโคตรไม่ชอบขี้หน้ามันเลย ตอนนั้นขึ้นปี 2 เริ่มเข้าชมรมเพราะอยากทำกิจกรรม (ขอบอกว่าเป็นชมรมๆหนึ่งของ มรภ.สวนสุนันทา เผื่อว่าเค้าจะเข้ามาอ่านบ้าง)ตอนแรกที่เจอกัน นายคนนี้โคตรวางมาด ไม่ชอบเลย ตอนนั้นเรารู้สึกอคติกับนายคนนี้มากๆ และช่วงแรกๆ เพื่อนคนนี้ เค้าก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเราด้วย เพราะเราเป็นเกย์
แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงเดือน เราร่วมทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันมากขึ้น นายคนนี้เริ่มมาตีสนิท เพราะคงเห็นว่าเราอคติมากกว่าที่เค้าคิด และที่สำคัญ ที่วางมาดหล่อๆ (เพราะหล่อจริงๆนะ) คงคิดว่าเกย์หน้าตาไม่ดีอย่างเราจะไปหลงชอบอ่าดิ แต่ไม่! เพราะบอกเลยว่าช่วงแรกๆ เกลียจมากจริงๆ
เพื่อนคนนี้ยิ่งเข้าหาเรา ทำดีกับเรา ทำทุกอย่างจนในที่สุด เราก็ตกหลงรักจริงๆ (ช่วงนั้นนึกว่าเข้ามาจีบนี่ก่อนด้วย)
เพื่อนคนนี้เริ่มสนิทกับเรามากขึ้น ชวนไปที่ห้อง อยู่กันสองต่อสอง แต่ต้องเล่าก่อนนะครับว่า เพื่อนเค้าจะเช้าบ้านหลังใหญ่ อยู่กับเพื่อนๆผู้ชายอีกเป็นสิบคน แต่ในบ้านหลังใหญ่ก็จะแบ่งเป็นคนละหนึ่งห้อง ช่วงนี้ฟินมาก เหมือนเราถูกปฏิบัติว่าเป็นผู้หญิงคนนึ่ง แม้กระทั่งเพื่อนๆในบ้านจะแซวเรา แต่เพื่อนคนนี้กลับบอกว่า “คนนี้เด็กกู” ช่วงนั้น เราก็เล่นตัวมาก(บ้าจริง)
คือความสัมพันธ์เริ่มพัฒนามากขึ้น (เรามโนไปจริงๆ) วันนั้นวันที่เราจดจำมันได้ดีที่สุด คือเพื่อนพาเราไปที่บ้านแถวนนทบุรีเหมือนเดิม เค้าให้เราซ้อนท้ายจักรยาน ทั้งๆที่มีจักรยานอีกคันจอดอยู่ เราก็บอกแล้วนะว่าขับเป็น แต่เค้าไม่ยอม บอกให้ซ้อน โอเคซ้อนก็ได้ แต่เรื่องมันฟินตรงเพื่อนมันแกล้ง ชอบขับให้ตกหลุม คือคนซ้อนท้ายมันจะเจ็บก้น เพื่อนหัวเราชอบใจ เราเองก็ ... เช่นกัน
ผ่านไป 3 ปี ทะเลาะบ้าง ดีกันบ้าง กินข้าวร้านประจำด้วยกันบ้าง จนครั้งนึ่งเราทะเลาะกัน แบบไม่พูดกันเลย นี่ก็ลองเข้าหาเพื่อนผู้ชายหล่อๆคนอื่นๆในชมรม ที่จริงต้องการให้เค้าหึงแหละ อยากลองใจ และดูเค้าจะทำหน้าโกรธมากกว่าเดิมนะ (เพิ่มความเข้าใจว่า เค้าคงรักเรามากขึ้น) เราเลย เข้าไปบอกขอโทษเค้าก่อน คราวนี้ก็ทักแชท คุยกันเหมือนเดิม แต่จิ้นมากกว่าเดิม เพราะเราชอบกัดกัน จนคนข้างๆฟินไปตามๆกัน บางคนถึงขั้นแซวว่า เพื่อนคนนี้ เราคือเจ้าของ
มาถึงตรงนี้ทุกคนคงสงสัย เราเป็นเกย์ แล้วเพื่อนละเป็นมั้ย ต้องเลยบอกตรงนี้เลยว่า เราเองก็ไม่แน่ใจ เพราะตั้งแต่เข้ามหาลัยมา มีผู้ชายคนอื่นๆเข้ามาขายขนมจีบ เราก็ไม่เอา เรารักเพื่อนคนนี้มาก จะเสียตัวในรั้วมหาลัย ก็ขอให้เสียตัวกับเพื่อนคนนี้คนเดียวเท่านั้น (รักนายมากๆเลยนะ)
มาถึงวันที่เราเรียนจบ ป.ตรี เจอกันน้อยลง แต่คุยผ่านแชทเหมือนเคย และทุกครั้งที่คุย เรามักจะชอบงอลเค้าตลอด แต่เค้าก็ง้อเราด้วยนะ บ้างครั้งก็มีบ่น ว่าถ้างอลอีก ไม่ต้องมาคุยกันอีก นี่ก็กลัวด้วย เลยต้องพยายามห้ามตัวเองว่า ห้ามงอลอีกนะ กลัวว่าจะไม่สิทธฺคุยกันเหมือนเดิม (มาถึงตรงนี้ อาจเป็ฯเพราะเจอกันน้อย เรารู้สึกเค้าเริ่มห่าง แต่เรามันรักเค้ามากขึ้นเพราะความคิดถึง)
วันนั้นเลยนัดกันไปที่ร้านโรตีซอย 7 คือต้องบอกเลยว่า เราชวนเค้าคนเดียว เราก็เขิลซิ เลยชวนน้องปี1 ที่มาจากบ้านเดียวกัน มากินด้วย แถมน้องคนนี้ก็หล่อมากๆด้วย แต่ไม่ได้รู้สึกกับน้องแบบนั้นนะ เพราะเรา รักเพื่อนคนนี้คนเดียว แต่อีน้องคนนี้มันชอบมาเกาะแกะเรา เราก็หันไปมองเพื่อนตลอดกลัวจะเข้าใจผิด และที่เราเห็นคือ สายตาเพื่อนที่ดูเย็นชามากขึ้น
และเรื่องราวก็มาถึงจุดจบ เมื่อวันนั้น เราทักแชทไปแล้วเพื่อนตอบช้า เราไม่เข้าใจ เลยส่งข้อความไปว่า
“กูขอโทษนะที่งอลตลอด” เพราะตอนนั้น ต้องบอกเลยว่า เค้าคงรู้ว่าเรางอลอีกตามเคย
“รู้มั้ย ว่ากูงอลเฉพาะกับคนที่กูรู้สึกดีเท่านั้นแหละ”
“กูขอโทษเพื่อน กูไม่รู้ว่าจะคิดกับกูยังงัย แต่กูรักนะ”
และในที่สุด เพื่อนคนนี้ก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย
ผ่านไปสามเดือนแล้ว เพื่อนหายไปเลย เหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน
อยากบอกเพื่อนว่า ขอโทษ และขอบใจที่เข้ามาในชีวิตของเรา ถ้าไม่ชอบที่เราดำ ตอนนี้ เราก็ขาวขึ้นแล้วนะ
ตอนนี้มีคนอื่นๆพยายามจีบเราแค่ไหน เราก็ยังรู้สึกว่า เรามีคนที่เรารักแล้ว และพร้อมที่จะมองดูความสำเร็จของเค้า
และตอนนี้ เราได้ถามไถ่ถึงเรื่องเค้าจากพี่สาวของเค้าเอง พี่เค้าบอกว่า เค้ากำลังคบหากับผู้หญิงคนนึ่ง จนเราอยากฆ่าตัวตายมาแล้วด้วยแหละ
อยากถามว่า นี้คือเราบ้า หรือเรารักเพื่อนคนนี้จริงๆ เรางงนะ เพราะเหมือนว่าเราจะบ้ามากกว่าด้วย
ขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านเรื่องราวของหัวใจเรา ที่ตอนนี้เอง เราก็ยังคงทุกข์กับมัน และคงต้องใช้เวลาอีกนานพอสมควร
ทำไงดี แค่บอกรักเพื่อนสนิท แต่ผ่านไปสามเดือนเค้าหายไปเลยครับ
ก่อนอื่นจะเล่าให้ฟังถึงครั้งแรกที่ได้เจอเพื่อนคนนี้ก่อนนะครับ ต้องบอกเลยว่า ผมโคตรไม่ชอบขี้หน้ามันเลย ตอนนั้นขึ้นปี 2 เริ่มเข้าชมรมเพราะอยากทำกิจกรรม (ขอบอกว่าเป็นชมรมๆหนึ่งของ มรภ.สวนสุนันทา เผื่อว่าเค้าจะเข้ามาอ่านบ้าง)ตอนแรกที่เจอกัน นายคนนี้โคตรวางมาด ไม่ชอบเลย ตอนนั้นเรารู้สึกอคติกับนายคนนี้มากๆ และช่วงแรกๆ เพื่อนคนนี้ เค้าก็ดูเหมือนจะไม่ชอบเราด้วย เพราะเราเป็นเกย์
แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงเดือน เราร่วมทำกิจกรรมต่างๆด้วยกันมากขึ้น นายคนนี้เริ่มมาตีสนิท เพราะคงเห็นว่าเราอคติมากกว่าที่เค้าคิด และที่สำคัญ ที่วางมาดหล่อๆ (เพราะหล่อจริงๆนะ) คงคิดว่าเกย์หน้าตาไม่ดีอย่างเราจะไปหลงชอบอ่าดิ แต่ไม่! เพราะบอกเลยว่าช่วงแรกๆ เกลียจมากจริงๆ
เพื่อนคนนี้ยิ่งเข้าหาเรา ทำดีกับเรา ทำทุกอย่างจนในที่สุด เราก็ตกหลงรักจริงๆ (ช่วงนั้นนึกว่าเข้ามาจีบนี่ก่อนด้วย)
เพื่อนคนนี้เริ่มสนิทกับเรามากขึ้น ชวนไปที่ห้อง อยู่กันสองต่อสอง แต่ต้องเล่าก่อนนะครับว่า เพื่อนเค้าจะเช้าบ้านหลังใหญ่ อยู่กับเพื่อนๆผู้ชายอีกเป็นสิบคน แต่ในบ้านหลังใหญ่ก็จะแบ่งเป็นคนละหนึ่งห้อง ช่วงนี้ฟินมาก เหมือนเราถูกปฏิบัติว่าเป็นผู้หญิงคนนึ่ง แม้กระทั่งเพื่อนๆในบ้านจะแซวเรา แต่เพื่อนคนนี้กลับบอกว่า “คนนี้เด็กกู” ช่วงนั้น เราก็เล่นตัวมาก(บ้าจริง)
คือความสัมพันธ์เริ่มพัฒนามากขึ้น (เรามโนไปจริงๆ) วันนั้นวันที่เราจดจำมันได้ดีที่สุด คือเพื่อนพาเราไปที่บ้านแถวนนทบุรีเหมือนเดิม เค้าให้เราซ้อนท้ายจักรยาน ทั้งๆที่มีจักรยานอีกคันจอดอยู่ เราก็บอกแล้วนะว่าขับเป็น แต่เค้าไม่ยอม บอกให้ซ้อน โอเคซ้อนก็ได้ แต่เรื่องมันฟินตรงเพื่อนมันแกล้ง ชอบขับให้ตกหลุม คือคนซ้อนท้ายมันจะเจ็บก้น เพื่อนหัวเราชอบใจ เราเองก็ ... เช่นกัน
ผ่านไป 3 ปี ทะเลาะบ้าง ดีกันบ้าง กินข้าวร้านประจำด้วยกันบ้าง จนครั้งนึ่งเราทะเลาะกัน แบบไม่พูดกันเลย นี่ก็ลองเข้าหาเพื่อนผู้ชายหล่อๆคนอื่นๆในชมรม ที่จริงต้องการให้เค้าหึงแหละ อยากลองใจ และดูเค้าจะทำหน้าโกรธมากกว่าเดิมนะ (เพิ่มความเข้าใจว่า เค้าคงรักเรามากขึ้น) เราเลย เข้าไปบอกขอโทษเค้าก่อน คราวนี้ก็ทักแชท คุยกันเหมือนเดิม แต่จิ้นมากกว่าเดิม เพราะเราชอบกัดกัน จนคนข้างๆฟินไปตามๆกัน บางคนถึงขั้นแซวว่า เพื่อนคนนี้ เราคือเจ้าของ
มาถึงตรงนี้ทุกคนคงสงสัย เราเป็นเกย์ แล้วเพื่อนละเป็นมั้ย ต้องเลยบอกตรงนี้เลยว่า เราเองก็ไม่แน่ใจ เพราะตั้งแต่เข้ามหาลัยมา มีผู้ชายคนอื่นๆเข้ามาขายขนมจีบ เราก็ไม่เอา เรารักเพื่อนคนนี้มาก จะเสียตัวในรั้วมหาลัย ก็ขอให้เสียตัวกับเพื่อนคนนี้คนเดียวเท่านั้น (รักนายมากๆเลยนะ)
มาถึงวันที่เราเรียนจบ ป.ตรี เจอกันน้อยลง แต่คุยผ่านแชทเหมือนเคย และทุกครั้งที่คุย เรามักจะชอบงอลเค้าตลอด แต่เค้าก็ง้อเราด้วยนะ บ้างครั้งก็มีบ่น ว่าถ้างอลอีก ไม่ต้องมาคุยกันอีก นี่ก็กลัวด้วย เลยต้องพยายามห้ามตัวเองว่า ห้ามงอลอีกนะ กลัวว่าจะไม่สิทธฺคุยกันเหมือนเดิม (มาถึงตรงนี้ อาจเป็ฯเพราะเจอกันน้อย เรารู้สึกเค้าเริ่มห่าง แต่เรามันรักเค้ามากขึ้นเพราะความคิดถึง)
วันนั้นเลยนัดกันไปที่ร้านโรตีซอย 7 คือต้องบอกเลยว่า เราชวนเค้าคนเดียว เราก็เขิลซิ เลยชวนน้องปี1 ที่มาจากบ้านเดียวกัน มากินด้วย แถมน้องคนนี้ก็หล่อมากๆด้วย แต่ไม่ได้รู้สึกกับน้องแบบนั้นนะ เพราะเรา รักเพื่อนคนนี้คนเดียว แต่อีน้องคนนี้มันชอบมาเกาะแกะเรา เราก็หันไปมองเพื่อนตลอดกลัวจะเข้าใจผิด และที่เราเห็นคือ สายตาเพื่อนที่ดูเย็นชามากขึ้น
และเรื่องราวก็มาถึงจุดจบ เมื่อวันนั้น เราทักแชทไปแล้วเพื่อนตอบช้า เราไม่เข้าใจ เลยส่งข้อความไปว่า
“กูขอโทษนะที่งอลตลอด” เพราะตอนนั้น ต้องบอกเลยว่า เค้าคงรู้ว่าเรางอลอีกตามเคย
“รู้มั้ย ว่ากูงอลเฉพาะกับคนที่กูรู้สึกดีเท่านั้นแหละ”
“กูขอโทษเพื่อน กูไม่รู้ว่าจะคิดกับกูยังงัย แต่กูรักนะ”
และในที่สุด เพื่อนคนนี้ก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย
ผ่านไปสามเดือนแล้ว เพื่อนหายไปเลย เหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน
อยากบอกเพื่อนว่า ขอโทษ และขอบใจที่เข้ามาในชีวิตของเรา ถ้าไม่ชอบที่เราดำ ตอนนี้ เราก็ขาวขึ้นแล้วนะ
ตอนนี้มีคนอื่นๆพยายามจีบเราแค่ไหน เราก็ยังรู้สึกว่า เรามีคนที่เรารักแล้ว และพร้อมที่จะมองดูความสำเร็จของเค้า
และตอนนี้ เราได้ถามไถ่ถึงเรื่องเค้าจากพี่สาวของเค้าเอง พี่เค้าบอกว่า เค้ากำลังคบหากับผู้หญิงคนนึ่ง จนเราอยากฆ่าตัวตายมาแล้วด้วยแหละ
อยากถามว่า นี้คือเราบ้า หรือเรารักเพื่อนคนนี้จริงๆ เรางงนะ เพราะเหมือนว่าเราจะบ้ามากกว่าด้วย
ขอบคุณที่ทุกคนเข้ามาอ่านเรื่องราวของหัวใจเรา ที่ตอนนี้เอง เราก็ยังคงทุกข์กับมัน และคงต้องใช้เวลาอีกนานพอสมควร