คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 14
สวดบทอธิฐานขออโหสิกรรม
กายะกัมมัง วะจีกัมมัง มะโนกัมมัง สัญจิจจะกัมมัง
อะสัญจิจจะกัมมัง ขะมันตุ เม อะโหสิกัมมัง ภะวะตุ เม
กรรมใด ๆ ไม่ว่าจะเป็น กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่ข้าพเจ้าได้ทำล่วงเกินแก่ผู้ใด ทั้งโดยตั้งใจก็ดีไม่ได้ตั้งใจก็ดี ในภพชาติใดก็ตาม ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงโปรดยกโทษ ให้เป็นอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าอย่าได้จองเวรจองกรรมต่อกันอีกเลย แม้แต่กรรมใดที่ใคร ๆ ทำแก่ข้าพเจ้าก็ตาม ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมให้ทั้งสิ้น ยกถวายพระพุทธเจ้าเป็นอภัยทาน ขอจงดลใจให้เขาเหล่านั้น กลับมีเมตตาจิต คิดเป็นมิตรกับข้าพเจ้า เพื่อจะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกันตลอดไป ด้วยอานิสงส์แห่งอภัยทานนี้ ขอให้ข้าพเจ้า พร้อมทั้งครอบครัว ตลอดจน วงศาคณาญาติ ผู้มีอุปการคุณของข้าพเจ้าพ้นจากความทุกข์ยาก ลำบาก เข็ญใจ ความทุกข์อย่าได้ใกล้ ความเจ็บไข้อย่าได้มี ขอให้มีความสุขสวัสดี มีชัย เสนียด
และอุปัทวันตรายทั้งหลาย จงเสื่อมสิ้นหายไป นึกคิดปรารถนาสิ่งใด ที่เป็นไปโดยชอบ ประกอบด้วยธรรม ขอให้สิ่งนั้น จงพลันสำเร็จ จงพลันสำเร็จ จงพลันสำเร็จ เทอญ
นิพพานัง ปัจจะโย โหตุ.
กายะกัมมัง วะจีกัมมัง มะโนกัมมัง สัญจิจจะกัมมัง
อะสัญจิจจะกัมมัง ขะมันตุ เม อะโหสิกัมมัง ภะวะตุ เม
กรรมใด ๆ ไม่ว่าจะเป็น กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่ข้าพเจ้าได้ทำล่วงเกินแก่ผู้ใด ทั้งโดยตั้งใจก็ดีไม่ได้ตั้งใจก็ดี ในภพชาติใดก็ตาม ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงโปรดยกโทษ ให้เป็นอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าอย่าได้จองเวรจองกรรมต่อกันอีกเลย แม้แต่กรรมใดที่ใคร ๆ ทำแก่ข้าพเจ้าก็ตาม ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมให้ทั้งสิ้น ยกถวายพระพุทธเจ้าเป็นอภัยทาน ขอจงดลใจให้เขาเหล่านั้น กลับมีเมตตาจิต คิดเป็นมิตรกับข้าพเจ้า เพื่อจะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกันตลอดไป ด้วยอานิสงส์แห่งอภัยทานนี้ ขอให้ข้าพเจ้า พร้อมทั้งครอบครัว ตลอดจน วงศาคณาญาติ ผู้มีอุปการคุณของข้าพเจ้าพ้นจากความทุกข์ยาก ลำบาก เข็ญใจ ความทุกข์อย่าได้ใกล้ ความเจ็บไข้อย่าได้มี ขอให้มีความสุขสวัสดี มีชัย เสนียด
และอุปัทวันตรายทั้งหลาย จงเสื่อมสิ้นหายไป นึกคิดปรารถนาสิ่งใด ที่เป็นไปโดยชอบ ประกอบด้วยธรรม ขอให้สิ่งนั้น จงพลันสำเร็จ จงพลันสำเร็จ จงพลันสำเร็จ เทอญนิพพานัง ปัจจะโย โหตุ.
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 17
ผมเคยนะ งานที่แรกเลย บริษัทใหญ่โตมาก จบมาได้งานปุ๊ปก็ที่นี่แหละ
แต่ๆ ที่คนอื่นๆเห็นว่าดี แต่สำหรับเรา อาจมีอึดอัด ไม่ชอบ นู้น นี่นั่น งานไม่ตรงสาย เยอะแยะสารพัดสารเพ
ทำได้5เดือนผมก็ลาออก แต่บอกที่บ้านนะ ของผมมันดีอย่างตรงที่ มีที่บ้านซัพพอร์ตค่าใช้จ่าย
ก็เลยไม่เดือดร้อนอะไร กว่าจะหางานใหม่ได้หลายเดือนเลย ขนาดมีคนซัพพอตยังอึดอัดเลย
พอมาคิดๆดูแล้วสิ่งที่ผมทำมันไม่ดีเลยนะ เดือนร้อนคนอื่นไปหมด เอาแต่ความสะบายใจของตัวเอง
เพราะเราคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่มันน่าเบื่อ อึดอัด ไม่ชอบ
นั่นแหละคือคุณเห็นแก่ตัว
ข้ออ้างทั้งนั้นแหละที่ทำให้คุณออกมาจากจุดนั้นโดยไม่สนใจอะไร
ผมเริ่มคิดได้ก็ตอนที่ทำงานมาหลายๆที่ เพราะ ที่ไหนๆมันก็เหมือนกันแหละถ้าคุณไม่มีความอดทน อดกลั้น
ณ ปัจจุบัน ถามว่าชอบงานที่ทำอยู่มั้ย ผมยังตอบไม่ได้เลย แต่ปัจจัยก็คือ อะไรทำแล้วให้เราไม่เดือดร้อนคนอื่น ผมทำหมดแหละ
ก็ต้นทุนชีวิตผมไม่ได้ดีเหมือนกลุ่มคนที่บอกว่า ทำในสิ่งที่เรารักเราก็จะมีความสุข เรื่องเงินเป็นปัจจัยรองลงมา
ใครจะคิดแบบนั้นก็เอาเหอะ ภาระ หน้าที่ ผมเยอะ ผมไม่อยากให้ใครเดือดร้อนเพราะผมอีกแล้ว
ผมต้องเป็นผู้นำให้ครอบครัวผมให้ได้แค่นี้ผมก็พอใจแล้วล่ะ
คุณลองเอาไปคิดดูดีๆนะว่า ความลำบากในตอนไม่มีจะกิน กับการอดทน อดกลั้น เพื่อให้เราอยู่รอด คุณจะเลือกอะไร
ต้องการกำลังใจ หรือ ข้อสอบถามอะไร สอบถามผมได้
ผมก็ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไรหรอก แต่ผมเคยผ่านจุดๆนั้นมาแล้ว ผมคิดว่าผมสามารถให้คำปรึกษาคุณได้ไม่มากก็น้อยล่ะ
ความสุขในการใช้ชีวิต กับการ ต้องใช้ชีวิตให้รอด มันไม่เหมือนกันครับ แต่ผมขอเลือกอย่างหลังก่อนครับ แล้วอย่างแรกมันจะตามมาเอง
แต่ๆ ที่คนอื่นๆเห็นว่าดี แต่สำหรับเรา อาจมีอึดอัด ไม่ชอบ นู้น นี่นั่น งานไม่ตรงสาย เยอะแยะสารพัดสารเพ
ทำได้5เดือนผมก็ลาออก แต่บอกที่บ้านนะ ของผมมันดีอย่างตรงที่ มีที่บ้านซัพพอร์ตค่าใช้จ่าย
ก็เลยไม่เดือดร้อนอะไร กว่าจะหางานใหม่ได้หลายเดือนเลย ขนาดมีคนซัพพอตยังอึดอัดเลย
พอมาคิดๆดูแล้วสิ่งที่ผมทำมันไม่ดีเลยนะ เดือนร้อนคนอื่นไปหมด เอาแต่ความสะบายใจของตัวเอง
เพราะเราคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่มันน่าเบื่อ อึดอัด ไม่ชอบ
นั่นแหละคือคุณเห็นแก่ตัว
ข้ออ้างทั้งนั้นแหละที่ทำให้คุณออกมาจากจุดนั้นโดยไม่สนใจอะไร
ผมเริ่มคิดได้ก็ตอนที่ทำงานมาหลายๆที่ เพราะ ที่ไหนๆมันก็เหมือนกันแหละถ้าคุณไม่มีความอดทน อดกลั้น
ณ ปัจจุบัน ถามว่าชอบงานที่ทำอยู่มั้ย ผมยังตอบไม่ได้เลย แต่ปัจจัยก็คือ อะไรทำแล้วให้เราไม่เดือดร้อนคนอื่น ผมทำหมดแหละ
ก็ต้นทุนชีวิตผมไม่ได้ดีเหมือนกลุ่มคนที่บอกว่า ทำในสิ่งที่เรารักเราก็จะมีความสุข เรื่องเงินเป็นปัจจัยรองลงมา
ใครจะคิดแบบนั้นก็เอาเหอะ ภาระ หน้าที่ ผมเยอะ ผมไม่อยากให้ใครเดือดร้อนเพราะผมอีกแล้ว
ผมต้องเป็นผู้นำให้ครอบครัวผมให้ได้แค่นี้ผมก็พอใจแล้วล่ะ
คุณลองเอาไปคิดดูดีๆนะว่า ความลำบากในตอนไม่มีจะกิน กับการอดทน อดกลั้น เพื่อให้เราอยู่รอด คุณจะเลือกอะไร
ต้องการกำลังใจ หรือ ข้อสอบถามอะไร สอบถามผมได้
ผมก็ไม่ได้เก่งกาจสามารถอะไรหรอก แต่ผมเคยผ่านจุดๆนั้นมาแล้ว ผมคิดว่าผมสามารถให้คำปรึกษาคุณได้ไม่มากก็น้อยล่ะ
ความสุขในการใช้ชีวิต กับการ ต้องใช้ชีวิตให้รอด มันไม่เหมือนกันครับ แต่ผมขอเลือกอย่างหลังก่อนครับ แล้วอย่างแรกมันจะตามมาเอง
kabocha ถูกใจ, ชอบกินราเม็ง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2746061 ถูกใจ, beau_ww ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1302963 ถูกใจ, isobuty ถูกใจ, pkwuntong ถูกใจ, เสียงจากบ้านนา ซึ้ง, benzzzey ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2281245 ถูกใจรวมถึงอีก 9 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 16
ฟังแล้วออกเถอะครับ เสียสุขภาพจิตขนาดนั้น
หางานใหม่ที่มันเป็นทางของคุณเถอะครับ สู้ๆ
ตอนผมลาออก ผมก็ไม่บอกพ่อแม่นะครับ กว่าจะบอกเกือบครบเดือน (ต้องแจ้งล่วงหน้า ๑ เดือน)
กลัวนะครับตอนบอก
พ่อตอบกลับมาว่า ดีแล้วรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
แม่ตอบกลับมาว่า แม่ยินดีจะสนับสนุนลูก ถ้าลูกต้องการอะไรก็ติดต่อมาละกัน
ผมลาออกมา Backpack เที่ยวทั่วโลกครับ (ทางบ้านผมไม่ได้รวยนะครับ ผมรับ freelance ไป เที่ยวไป)
หางานใหม่ที่มันเป็นทางของคุณเถอะครับ สู้ๆ
ตอนผมลาออก ผมก็ไม่บอกพ่อแม่นะครับ กว่าจะบอกเกือบครบเดือน (ต้องแจ้งล่วงหน้า ๑ เดือน)
กลัวนะครับตอนบอก
พ่อตอบกลับมาว่า ดีแล้วรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
แม่ตอบกลับมาว่า แม่ยินดีจะสนับสนุนลูก ถ้าลูกต้องการอะไรก็ติดต่อมาละกัน
ผมลาออกมา Backpack เที่ยวทั่วโลกครับ (ทางบ้านผมไม่ได้รวยนะครับ ผมรับ freelance ไป เที่ยวไป)
แสดงความคิดเห็น
ลาออกงานไม่บอกพ่อกับแม่ ใครเคยอยู่ในภาวะนี้บ้างครับ แล้วเป็นยังไงบ้าง
ตอนนี้ทนทำมาสี่เดือนแล้ว มันก็ยิ่งรู้ตัวว่าไม่ชอบ กลับมาก็นอนเครียดทุกคืน พยายามโทรไปพูดอ้อมๆให้พ่อกับแม่ฟังแล้ว แต่เค้าก็บอกให้ทนๆไป จะอะไรกันนักหนา งานมันจะลำบากอะไรขนาดนั้น ฯลฯ ก็ได้ยินแต่สวนมาแบบนี้
สิ้นเดือนนี้ผมกะจะทำเรื่องลาออก แต่ก็กลัวไม่ได้งานใหม่ เงินเก็บไม่มี แต่ไม่อยากฝืนทนอยู่ที่เดิมอีกต่อไปแล้ว มันจิตตก หนักสุดคือมีคืนนึงพยายามจะฆ่าตัวตาย เพราะ เรื่องงาน ก็เลยคิดว่าไม่รู้จะทนอยู่ต่อทำไมอาการหนักขนาดนี้
ใครเคยอยู่ในภาวะเดียวกันบ้างครับ หาทางออกยังไง