‪ให้ 9/10 หนัง Psychological thriller เล่าเรื่องราวของ เกรซ สาวสวยโลกดาร์ก กับ แจ็ค หนุ่มโอตาคุสุดหื่น ที่บุกเข้าไปจับ เอแคร์ เน็ตไอดอลมากักขังไว้เพื่อความบันเทิงส่วนตัว เพราะแจ็คเป็นแฟนคลับเอแคร์ และเกรซก็หมั่นไส้พวกแอ๊บแบ๊วโลกสวยเป็นสีชมพูซะเหลือเกิน...สร้างมาจากหนังสั้นปริญญานิพนธ์ปี 2013 ของ ปัญญ์ หอมชื่น และ อรอุษา ดอนไสว นักศึกษามหาลัยรังสิต ซึ่งตัวพวกเขาก็เป็นคนกำกับหนังเรื่องนี้เองด้วย

ชื่อเรื่อง, คอนเซ็ป, Genre (ประเภท)ของหนัง สายป่าน และเบส (รับบท แจ็ค) คือสิ่งที่ดึงความสนใจส่วนตัวให้วิ่งเข้าหาอย่างทันทีเหมือนโดนแม่เหล็กดูด แต่เป็นการดึงดูดที่ผิดกฎของแม่เหล็ก เพราะเป็นการดึงดูดของแม่เหล็กขั้วเดียวกัน คือขั้วโลกไม่สวย กับ ขั้วโลกไม่สวย (ที่สวยเหมือนกันด้วย ?) ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าส่วนตัวไม่ได้ยืนอยู่ฝั่งโลกสวย และไม่ได้ชอบคนแอ๊บแบ๊ว ไม่ใช่เพราะอิจฉา แต่เพราะชอบชัดเจนตรงไปตรงมา และมองโลกตามความเป็นจริง

ส่วนผสมที่กล่าวมาทั้ง 5 ข้อเรียกได้ว่าเอาใจไปเต็มๆตั้งแต่ก่อนชมตัวหนัง จะชอบหรือไม่ชอบนั้นก็ขึ้นอยู่กับส่วนผสมหลัก นั่นก็คือ “เนื้อเรื่อง” ซึ่งไม่รู้ว่าใครมีความเห็นอย่างไร แต่ส่วนตัวเมื่อไปชมแล้ว พบว่า ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สนุก และเพลิดเพลินบันเทิงน่าติดตาม ทุกส่วนผสมนั้นลงตัว มาจนสุดทาง แม้จะไม่เห็นภาพแหวะๆแหยะๆหรือภาพเลือดสาด แต่ก็ดิบ โหด สะใจ และโรคจิตดี

หนังมีการตัดสลับเหตุการณ์ปัจจุบัน อดีต และเลยไปก่อนหน้าอดีตอีก ตลอดทั้งเรื่อง ไม่ได้เล่าจากหน้าไปหลัง ช่วง 10 นาทีแรกจึงอาจจะมีสับสนกับการลำดับเหตุการณ์และลืมสังเกตในบางจุดบ้าง เพราะรอยตัดระหว่างอดีตกับอดีตที่เก่ากว่ายังไม่ค่อยชัดนัก แต่หลังจากนั้นคนดูก็จะเห็นรอยต่อที่ชัดเจนขึ้น

ฝีมือการแสดงของเบส (ชอบมาตั้งแต่ตั้งวง) ยังคงคุณภาพเหมือนเดิม และสายป่านก็น่ารักมาก แถมการแสดงก็เอาคนดูซะอยู่หมัด อยู่ในขั้นที่เกินคำว่า “เพอร์เฟค” ถ้ามีคะแนน 10 ก็ให้ 100 ไปเลย ซึ่งทั้งสองคนนี้เรียกได้ว่าเป็นนักแสดงคุณภาพจริงๆ ไม่ใช่เป็นแค่ “ดารา”
สิ่งที่ติดใจมากในหนังเรื่องนี้ก็คงจะเป็น น้องเอแคล์ เน็ตไอดอล ที่ดูยังไงๆก็คงจะไม่ค่อยเหมาะกับการเป็นเน็ตไอดอลเท่าไหร่นัก เพราะน้องแค่ขาวอมชมพูเพียงอย่างเดียว

อวสานโลกสวย จึงเป็นหนังที่พูดถึงโลกที่โหดร้าย ภัยของโลกโซเชียล และสิ่งที่ทำร้ายผู้หญิงได้อย่างชัดเจน นอกจากการคุกคามทางเพศของเพศชายที่ต้องระวังแล้ว ผู้หญิงอย่างเราๆก็ยังต้องคอยระแวงคอยระวังกันเองอีก! ก็เพราะความอิจฉาริษยาและความหมั่นไส้กันล้วนๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องไร้สาระเล็กๆน้อยๆไปจนถึงเรื่องใหญ่ๆโตๆ ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นแค่เรื่องไร้สาระขี้ปะติ๋วนี่แหละ แต่อนุภาพการทำลายล้างช่างน่ากลัวเสียนี่กระไร... จึงเหมือนว่าเราไม่สามารถที่จะไว้วางใจใครได้เลย ขนาดผู้หญิงก็ยังทำร้ายกันเอง

เราทุกคนต่างก็เคยมีโลกที่สวยงามเป็นของตัวเอง จนมีใครบางคนเข้ามาทำลายโลกของเราให้พังทลายลง และมันจะแตกสลายมากขึ้นเมื่อใครคนนั้นคือคนที่เราไว้ใจและเชื่อใจว่าเขาคงจะไม่ทำ แล้วไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไม่เห็นใคร จากคนที่ดีๆจึงมักต้องกลายเป็นคนที่ซึมเศร้า พัฒนาสู่ความเฉยชา ไปจนถึงขั้นกลายเป็นคนที่ใจร้ายไปโดยรู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง ทั้งยังรู้สึกเกลียดโลก เกลียดทุกคน และเกลียดตัวเอง โมโห โกรธทุกสิ่งทั้งตัวเองและผู้อื่น มองโลกในแง่ลบ เพียงเพราะไม่กล้าที่จะเชื่อใจใครอีก และไม่อยากโดนรังแกหรือโดนทำร้ายจิตใจอีกแล้ว จึงเลือกที่จะปกป้องตัวเอง โดยลุกขึ้นมาเป็นผู้ลงมือกระทำบ้าง โดยทั้งหมดที่กล่าวมานี้คือ เกรซ ตัวละครหลักของเรื่อง ที่ส่วนตัวมองว่าเป็นคนที่น่าเห็นใจมาก แต่อ่อนแอเกินกว่าที่จะให้สติเข้ามาควบคุม เพราะเธอรู้สึกว่าไม่มีอะไรจะเสีย และไม่แยแสตัวเองหรือโลกนี้อีกต่อไปแล้ว

หากจะให้เปรียบว่าเรื่องนี้มี Mood and Tone (ไม่ใช่เนื้อเรื่อง) ใกล้เคียงกับเรื่องไหนแล้วละก็ ก็คงจะบอกว่ามันใกล้เคียง The World of Kanako (2014) ที่ความรุนแรงภายในครอบครัวส่งผลกระทบต่อตัวบุคคลแผ่ออกไปสู่สังคม แต่อวสานโลกกสวยนั้นกลับกัน เพราะมันคือสังคมที่คืบคานเข้ามาที่สู่ตัวบุคคลและส่งผลกระทบบานปลายนั่นเอง...

ป.ล. นี่เป็นการให้คะแนนจากความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้น ซึ่งแต่ละคนมีมุมมอง ความชอบ ความคิด ประสบการณ์ สิ่งที่เจอหรือรู้สึกในช่วงที่ดูหนังเรื่องนั้นๆต่างกัน เมื่อคุณไปดูแล้วคุณอาจจะชอบหรือไม่ชอบก็ได้ ไม่มีอะไรถูกหรือผิด ทุกคนไม่จำเป็นต้องมีความคิดเห็นเหมือนกันค่ะ

สามารถอ่าน Review หนังเรื่องอื่นๆได้ที่เพจ Movies Stalker ค่ะ  https://www.facebook.com/MoviesStalker