**ยืมบ็อกอินเพื่อนตั้งนะคะ

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ชาวพันทิปที่น่ารักทุกท่าน นี่เป็นครั้งแรกของเรา ที่นำเอาเรื่องราวของตัวเองมาเปิดเผยในโลกโซเชียลค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้เล่าเรื่องเชิงให้กำลังใจนะคะ

มาเริ่มกันเลยดีกว่านะคะ...
เราและสามีอยู่ด้วยกันมา. 4 ปีค่ะ นี่เป็นท้องแรกของเรา ระยะเวลา 4 ปีนี้เราไม่มีการป้องกันและคุมกำเนิดใดๆ แต่ก็ไม่มีวี่แววมาจะมีน้อง  จนเมื่อกลางปีที่ผ่านมาเราก็ได้รับของขวัญชิ้นใหญ่ค่ะ. เราและสามีดีใจมาก สามีของเราไม่ใช่คนเจ้าชู้ ก่อนที่ทางสามีจะไปสู่ขอให้เรามาอยู่ด้วย. ก่อนหน้านั้นเรารู้จักและคุยกันมาประมาณ4-5ปี. แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันตลอดนะคะ เพราะตอนนั้นต่างคนก็ต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง เรารู้จักกันทางโลกออนไลน์นี่แหละค่ะรู้จักกันผ่านเกมออนไลน์เกมหนึ่ง. ช่วงเวลาหนึ่งทำให้เราได้กลับมาคุยกันอย่างจริงจังจากนั้นไม่นานเราก็ได้อยู่ด้วยกัน

หลังจากออกทะเลไปไกลเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่านะคะ (-..- )
เหตุเกิดเมื่อ ปีใหม่ที่ผ่านมานี้ค่ะ ปกติแล้วเรากับสามีจะไม่ค่อยมีเรื่องให้ทะเลาะกันเพราะเราเป็นคนไม่ค่อยพูดและใจเย็นมากๆ. สามีเราจะออกไปไหนมาไหน จะบอกเราทุกครั้งและจะกลับบ้านทุกครั้ง ไม่ว่าจะติดธุระอะไรก็ตามเมื่อเราโทรไปจะรับสายได้ตลอด. ก่อนหน้านี้มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นแฟนของเพื่อนสามีเราค่ะ ทราบว่าแฟนของเธอนั้นติดคุกเนื่องจากคดียาเสพติดสามีเราจึงถามไถ่กับเธอทางเฟสบุค มาระยะหนึ่งเรารับรู้และทราบว่าทั้งสองคนคุยกันแต่ไม่คิดว่าจะมีอะไรเพราะสามีไม่ได้ปกปิดอะไรค่ะเวลาผ่านไปไม่ถึงเดือน เราสังเหตุเห็นว่าสามีเราลบแชททุกครั้งที่คุยกับเธอ จนมาช่วงปีใหม่สามีเราไม่กลับมานอนบ้านโทรไปไม่รับ กลับมาอีกทีช่วงบ่ายก็จะซื้อของจากเซเว่นมาทิ้งไว้ให้เราแล้วออกไปอีก  เป็นแบบนี้ทุกวันเราพยายามติดต่อก็ไม่รับสายกลับมาเราจะขอคุยก็ไม่ยอมคุยหาเรื่องทะเลาะตลอดเวลาและเมื่อวันที่ 10  ที่ผ่านมานี้เราบังเอิญไปเห็นโทรศัพท์ของสามีชาร์จแบตอยู่ก็เลยไปเปิดดูเห็นข้อความ2ฉบับ ซื้งใช้ชื่อเป็นเพื่อนของเขาเป็นข้อความบอกรักนี่แหละค่ะ เราโทรกลับไปเบอร์นั้นทันที ผู้หญิงรับสายเราจึงพยายามถามว่าเป็นใครเขาก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน เราพยายามใจเย็นและรอให้สามีกลับมา. ไม่นานสามีก็กลับมาและมาหาโทรศัพท์เราก็ยิงคำถามทันที ถามว่าเป็นใครสามีบอกว่าเป็เมียของเพื่อนค่ะ สามียอมรับค่ะว่าคุยกัน แต่ไม่ได้มีอะไรกัน และบอกว่าจะหยุด.
มีทะเลาะกันบ้างเพราะเราก็เกือบจะควบคุมอารมณ์และสติไม่อยู่ ก่อนหน้านี้เราเคยบอกเขาว่าถ้าเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ห่วงลํกเมียเราจะกลับไปอยู่บ้าน เขาขู่ว่าถ้าอยากจะเลิกกับเขา เขาจะฆ่าตวตายค่ะ วันนี้ก็มาแนวเดิมเขาขู่ว่าจะฆ่าตัวตายไม่อยากรับรู้อะไร เราก็เลยบอกไปว่าตายไปก็เท่านั้น จนเราเย็นลงแล้วเขาก็ออกจากบ้านไป และไม่กลับมาเช่นเดิม เราไปเจอผู้หญิงที่สามีแอบคุยด้วยโพสต์รูปภาพเธอกะบสามีเราไปเที้ยวบางแสนด้วยกัน ในวันก่อนที่เราจะจับได้ เราขอคุยกับเธอ เราตกใจมากค่ะเธอรู้จะกเราทราบว่าเราท้องใกล้คลอดแล้วและพยายามปฏิเสธ เพราะว่าไปกับเพื่อนหลายคน เธอบอกเราว่าไม่ได้คิดอะไรกับสามีเรา ไม่ได้มีอะไรกันให้เราอย่าคิดมาก เราไม่อยากถามซอกแซกจึงจบเรื่องนี้ไปและหาโอกาสคุยกับสามี ระหว่างนี้ 2 วัน. สามีไม่เข้าบ้านอีกตามเคยค่ะ ในวันที่ 14 ผู้หญิงคนนั้นโพสต์รูปพร้อมติดสามีของเราเต็มๆ และใส่คำอธิบายรูปภาพว่า"พัทยา. กับครอบครัว 5555" เราก็พยายามติดต่อสามี เขาปิดเครื่องค่ะและเวลาเปิดจะมีข้อความแจ้งว่าสามารถติดต่อได้แล้ว เราติดต่อไปเขาไม่รับสาย เราจึงตัดสินใจ ทักเฟสไปหาผู้หญิงคนนั้น คราวนี้แหละค่ะ สามีเราใช้เบอร์ผู้หญิงคนนั้นโทรกละบมาด่าเรา ด่าแรงด้วยค่ะ ถามว่าเราเป็นเ...ี้ยอะไร ถามซอกแซกอยู่ได้ เราก็บอกว่าถ้าจะคบกันจะรักกันให้มาคบกับเราก่อน เราดูแลลูกได้ ก็โดนด่ากลับมาอีกค่ะ สุดท้ายเราให้พี่สาวของสามีเราคุย พี่สาของเขายิงคำถามว่าจะเอายังไง จะเลือกใคร เขาเลือกคนใหม่ค่ะ พร้อมบอกว่าผู้หญิงคนนั้นก็ท้อง (แสดงว่าเขาคบกันมานานพอสมควรแล้ว) ตอนนั้นเหมือนใจเราจะสลาย สงสารลูกสงสารตัวเอง คำถามเยอะไปหมด คำตอบของสามี ดังขึ้นมาในหัว วนเวียน ตลอด แต่สุดท้ายญาติๆก็ปลอบและให้กำลังใจเราล้มวันนั้นและลุกวันนั้นเลย เสียใจค่ะเสียใจมาก แต่ในเมื่อเกิดขึ้นแล้วสิ่งที่ทำได้ก็คือต้องยอมรับ และ. ก้าวต่อไปเพื่อลูกน้อยที่จะลืมตามาดูโลกในเดือนหน้านี้แล้ว

สามีเรา เขาไม่ทำงาน ที่บ้านเปิดธุรกิจส่วนตัวให้แต่เราเป็นคนดูแลทุกอย่างทั้งหมดค่ะ ข้อเสียของเขามีมากเหลือเกินค่ะ แต่เราก็อยู่กับเขาได้เพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเขาก็ แสดงออกมาว่าเป็นห่วงเราเสมอมา เรายอมรับได้ทุกอย่างยกเว้นแต่เพียงเรื่องนอกใจนอกหาย บอกตามตรงตอนนี้เรารังเกียจเขาค่ะ มาถึงทุกวันนี้เขาก็ยังไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นเข้าบ้านทุกวันนะคะมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไปทุกวันวันนี้ก็เช่นกัน ผู้หญิงคนนั้นก็มีการลงรูปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้ถ่ายติดสามีเราเต็มตัว ถ่ายติดเสื้อบ้าง อะไรบ้าง เราพยายามไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ บล็อกไปเลยล่ะค่ะ 5555
คิดถึงแต่ลูกและคนที่คอยเป็นกำลังใจให้เรา เพราะยังไงก็ต้องอยู่ที่นี่ไปจนถึงจะคลอด บ้านเราอยู่ไกลค่ะ 800 กิโลได้ตอนนี้ท้องแก่เดินทางไม่ได้ กลัวว่าไปแล้วลูกจะเป็นอันตราย และทางญาติๆของเขาก็ดีกับเรามากช่วยเหลือเราทุกอย่าง ห่วงเรามากกว่าลูกชายเขาเสียอีกค่ะ

เราไม่รู้สึกเสียดายเวลาเลยค่ะ ตอนนี้ไม่รู้สึกเสียดายที่เขาเลือกคนอื่นด้วย เราคิดว่าคำว่าเสียดายน่าจะใช้กับสิ่งที่มีค่ามากกว่าซึ่งไม่ใช่เขา ทุกวันนี้ก็ยังมีจุก มีเจ็บปวดอยู่บ้างเวลานึกถึงคำพูดหรือมีอะไรแว๊บเข้ามาในสมอง แต่เราไม่ร้องเลยค่ะ ร้องวันที่เรารู้เรื่องของเขาชัดเจนเมื่อวันที่ 14 มกรา แค่วันเดียว รู้สึกหน่วงในใจ แต่ก็พยายามหากิจกรรมอื่นๆทำ ทำงานให้ไม่มีเวลาคิดไปเลย

ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่ประสบเจอกับเหตุการณ์เดียวกับเรานะคะ เราเห็นคุณแม่ค่อนข้างหลายท่านที่เจอกับเรื่องแบบนี้...  เราเลิกเอาเวลาที่คิดถึงเขา เสียใจให้กับเรื่องของเขา คอยตามว่าเขาจะไปไหนกัน มาดูแลเจ้าตัวน้อยของเราดีกว่าค่ะ มันคุ้มค่าและมีประโยชน์กว่ากันเถอะ ถึงเราจะรักเขามากเพียงใด สุดท้ายในเมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้วก็มีแต่ต้องยอมรับและก้าวต่อไปเท่านั้นค่ะ ทุกคนมีปัญหาเป็นของตัวเองและมีทางออกในแบบของตัวเองค่ะ. เวลาจะช่วยบอกเราเองว่าแท้จริงอล้วเราควรที่จะทุ่มเทให้กับสิ่งไหน ไม่ว่าจะเจอกับอะไรอยากให้นึกถึงครอบครัวพ่อแม่พี่น้องและลูกในท้อง ให้มาก. เขาเหล่านี้คือคนที่จะคอยเป็นแรงกำลังให้เราได้สู้ต่อไปค่ะ

ออกทะเลไปหลายรอบ (พิมพ์เยอะมาก สาระก็ไม่ค่อยจะมี 5555) สุดท้ายแล้วต้องขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ เรามาอยู่ที่นี่ไม่มีเพื่อน. ไม่รู้จะพูดกับใคร ขอใช้บอร์ดนี้เป็นที่พูดคุยก็แล้วกันค่ะ อยากจะขอเป็นกำลังใจและขอใช้พันทิปเป็นที่เติมกำลังใจให้ตัวเองและคุณแม่หลายๆท่าน รวมไปถึงคนที่กำลังมีปัญหาคุณแฟนคุณสามีนอกใจ ด้วยค่ะ

คำผิดอาจจะเยอะเพราะว่าเราพิมพ์ในสมาร์ทโฟนค่าเครื่องแลคๆขออภัยด้วยจ้า