ความเดิมตอนที่แล้ว ตอนที่1
http://ppantip.com/topic/34668324
ความเดิมตอนที่แล้ว ตอนที่2
http://ppantip.com/topic/34668558
ความเดิมตอนที่แล้ว ตอนที่3
http://ppantip.com/topic/34677103
ต่อจากตอนที่2เราขี่ผ่านทุ่งดอกบัวตองเส้นทางไปอมก๋อย แล้วสิ่งที่ผมเจอคือ...
หลังจากขับมานานพอสมควรไม่เจอคำว่าแม่สะเรียงบนหลักกิโลเลยรู้ตัว ชิ ไห เลี้ยว!!! เปิดจีพีเอส แม่จ้าว มาผิดทางเกือบ40กิโล ใจเต้นตุบๆ ตีนเย็นเลย เสียเวลามากโข ว่าแล้วทำไมชาวบ้านมองเราแปลกๆเพราะคงไม่ค่อยมีใครมาทางนี้ มองดูเข็มน้ำมันและเวลานี้ใจเต้นตุบๆตับๆไม่เป็นจังหวะเลย คำนวณเวลาและมองจีพีเอสกับเข็มน้ำมันเชื้อเพลิงสองสามวิ รีบเลี้ยวหัวกลับทำเวลาไปให้ถึงดอยกิ่วลมให้เร็วที่สุด ระหว่างขับกลับมาทางดอยกิ่วลมนี่มองหลักกิโล นับไปเรื่อยๆลดลงทีละหนึ่ง จากเกือบๆ40 ลดมาเรื่อยๆขับเร็วแต่ก็รู้สึกว่านานมาก น้ำมันก็เหลือสองขีด สองขีดสำหรับผมถือว่าน้อยมาก ใจไม่ดี ปั้มใหญ่ก็ไม่มี เห็นปั้มแบบบ้านๆของชาวเขา รีบเลี้ยวเข้าไปเติม แต่เหมือนโดนฟันหัวแบะ แม่จ้าวเบนซินธรรมดาลิตรละ50บาท มีแบบเดียวด้วย ถามว่าเติมได้หรอ เด็กปั้มบอก เตอดั้ย เตอดั้ย เค้าก้อเตอกาท้าน้าน วิ่งดีๆ เอ้า!เตอก้อเตอ เติมไปร้อยนึง เอาแค่พอถึงปั้มใหญ่ ร้อยนึงได้มาสองลิตร เห้อออ…. รีบขี่กลับทางดอยกิ่วลม ไปแม่สะเรียง เสียเวลาไป ชม.กว่าที่หลงเข้าอมก๋อย ไม่ได้แวะถ่ายรูปเลย
ผ่านดอยกิ่วลมมาได้ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย แวะเข้าห้องน้ำพักเครื่อง แอบเห็นรถฟอจูนเน่อป้ายภูเก็ตด้วย เหมือนเจอคนบ้านเดียวกัน ห้าๆ น่าจะเป็นสามีภรรยาชาวภูเก็ตมาเที่ยวเหนือ แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทัก ยืนกินเอ็มร้อยขวด15บาท(แอบแพง)จู่ๆก็มีชาวเขาเข้ามาทักทายถามว่ามาจากไหน บอกมาจากภูเก็ต ชาวเขาทำหน้างงๆ ผมเลยถามว่ารู้จักไหม ภูเก็ตหนะ อ๋อ รู้ๆ เคยได้ยีในทีวี เพื่อผอไปแปนควานซ้างที่นั่น อะไรนะ ควานซ้าง อ๋อ… ความซ้าง แล้วมาเที่ยวคนเดียวหรอ ใช่ๆมาคนเดียว ชาวเขา : ดีดีดี ผม…อ่อๆ ดีดีก็ดี บายๆ ชาวเขาที่นี่อัธยาศัยดีนะครับ น่ารักมุ้งมิ้งดี
เข้าแม่สะเรียงมาได้แวะเติมน้ำมันปั้มPTTเต็มถัง ระยะทางอีกสองร้อยกว่ากิโลบนภูเขาถือว่าไม่ง่าย และเสียเวลาไปมากตอนนี้จะก็บ่ายสองแล้ว พักได้แปปๆก็ต้องรีบออกต่อ คิดว่างทางคงไม่โหดมาก เป็นแค่โค้งบนเขา แต่ที่ไหนได้…
มีถนนช่วงนึงประมาณเกือย30กิโลได้ ถนนสองเลนแคบๆ เป็นหลุมบ่ออุกาบาตรลึกมาก ขับได้แค่5-10km/h. เลี้ยวหลบหลุมเป็นงูเลย ผ่านหลุมอุกาบาตรมาได้คิดว่าจะเจอถนนดี ที่ไหนได้ เจอทางดินแดง ดินหนังหมู ซ่อมทางอีก แม่จ้าว จะร้อง แต่ยังดีที่ฝนไม่ตก ไปได้ไม่ถึงไหนเลย วันนี้จะถึงไม๊แม่สอด!!! ใจเสียเลยบอกตรงๆ ในใจนี่สอดภาวนาให้เจอถนนดีดี คิดโน่นคิดนี่ในหัวสมองมั่วไปหมด กลัวจะมืดบนเขา แล้วจะแย่ เห็นพนักงานทำถนน จอดถาม : พี่ๆถนนซ่อมอีกกี่กิโล พนักงานตอบ อีกไม่กี่กิโลก็ทางดีแล้ว ผ่านจุดนั่นมาได้เกือบก็บ่ายสามกว่าแล้ว โชคดีที่ทางจากช่วงนี้เป็นถนนดีพึ่งทำใหม่รถไม่ค่อยมี แต่ก็ยังขับได้ช้าเพราะเป็นโค้งบนหุบเขาขึ้นๆลงๆ ยอมรับว่าถนนสวย วิวสวย มีรถมอเตอร์ไซค์ใหญ่ผ่านมาสองกลุ่มเล็กๆ โบกมือทักทายกันพอเป็นกำลังใจ รถยนต์น้อยมาก นับคันได้เลย ถนนเส้นนี้คงไม่ค่อยมีคนผ่าน เพราะทางโหดมากทีเดียวเชียว ถือว่าวันนี้เป็นวันที่โหดสุดขั้วสำหรับผมเลยครับ อยากจะร้องให้เลย นี่ถ้ามาหลายคงคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่…มาคนเดียว!
ผมต้องรีบขี่แบบนับหลักกิโลเพื่อให้ถึงตัวเมืองก่อนมืด ไม่ได้แวะถ่ายรูปเลย ผ่านเขตกักกันผู้ลี้ภัยอะไรไม่ทราบเลยขอแวะถ่ายรูปหน่อยนึง สวยดีเป็นบ้านแบบมุงใบคล้ายๆใบหญ้าไล่เรียงกันไปบนเนินเขาทั้งลูกหลายๆลูก มีเด็กๆ โบกมือทักทาย ผมก็ส่งยิ้มให้ แต่ก็แอบสงสาร เด็กในค่ายที่มีทหารควบคุมนี้คงไม่ได้ออกไปเลย อยู่แต่ในค่าย ค่ายนี้ชื่ออะไรพอมีใครทราบบ้างครับ!
เกือบๆทุ่มผมก็มาจนถึงเมืองแม่สอดจนได้ครับ ในความคิดผมคือแม่สอดน่าจะเป็นเมืองติดชายแดนเล็กๆ ดิบๆสไลโลท์สไตร์ที่ผมชอบ แต่… ผิดคาดครับ นี่มันเมืองชายแดนที่เจริญครับ รถวิ่งกันเยอะแยะ ตึกรามบ้านช่องก็ดูเยอะวุ่นวายพอสมควร มีทั้งทั้งพม่าไทยแขกจีนหัวดำหัวแดงอยู่ด้วยกัน คงจะเป็นเมืองการค้าชายแดนที่สำคัญ ผมรีบโทรหาเจ้าของที่พักให้มารับ เพราะผมหาป้ายไม่เจอ
ผมได้เข้าที่พักประมาณทุ่มนึงครับ รีบเก็บของออกไปหาข้าวกินด้วยความหิวโซ จำได้ว่ามื้อล่าสุดกินตอน11โมงเช้า #@$^%&*^(*&)(_#@$
ที่พักสวยครับชื่อ บ้านไร่มณีทิพย์โฮมสเตร์ ราคาห้องเดี่ยว700บาทต่อคืนรวมอาหารเช้ามีสระว่ายน้ำ แต่น่าเสียดายที่มาถึงมืดเลยไม่ได้ใช้สระ พื้นที่กว้างขวาง มีสวนมีไร่ นาข้าวก็มี บ้านเป็นทั้งแบบตึกและวิลล่าเป็นหลังๆ ราคาก็ไม่แรง แต่ทางเข้าอาจลึกไปหน่อย เป็นทางดินไฟไม่มี แอบเปลี่ยวนิดๆ ขากลับจากทานข้าวมีหลงเล็กๆด้วย แต่ก็หาไม่ยากจนเกินไป เจ้าของเป็นป้าใจดี ชื่อป้าน้อย(ถ้าจำไม่ผิด)ทักทายตามประสาลูกหลาน แกมารับผมถึงที่หน้าโรงพยาบาลแม่สอดเพราะผมหาป้ายไม่เจอ แกน่ารักมาครับ คืนนี้ถือว่าเป็นคืนที่พักดีและแพงสุดสำหรับทริปนี้ครัชชช
ออกมาหาข้าวกินเห็นป้ายสะพานมิตรภาพข้ามแดนแม่สอดเลยแวะไปแชะภาพเป็นที่ละลึก มีรถยนต์ป้ายทะเบียนพม่าด้วยครับ ป้ายดำๆเลขขาว เห็นครั้งแรก ตื่นเต้น 555 น่าเสียดายที่มาถึงมืดค่ำ ไม่ได้ขี่เที่ยวชมเมืองแม่สอดเลย
หาร้านถูกใจไม่ได้เลย เลยเข้าไปกินKFCในโลตัส ขอกินแพงมื้อนึง สั่งสะโพกไก่กรอบไปสามชิ้นกับโค้ก1แก้ว กินเสร็จก็ขี่เล่นรอบเมืองนิดหน่อยก่อนกลับเข้าโรงแรม รีบอาบน้ำ เขียนบันทึก จองโรงแรมที่สวนผึ้งราชบุรี แล้วก็นอนด้วยความเหนื่อยล้าเต็มที
สรุปการเดินทางวันนี้ ระยะทางจากเชียงรายผ่านเข้าแม่สะเรียง(จังหวัดแม่ฮ่องสอน)ถึงแม่สอดระยะทางประมาณ 614km. หลงเข้าอมก๋อยอีกเกือบ80km. เหนื่อยมากสำหรับวันนี้ เพราะทางเป็นโค้งบนภูเขาซะ70เปอร์เซ็น ทำเวลาได้ช้ามาก วิ่งตั้งแต่ตี5หัวรุ่ง ถึงที่พักเกือบๆทุ่ม ถือว่าวันนี้โหดสุดๆแล้วสำหรับทริปนี้ของผม แต่ยอมรับว่าทางสวยมากกกกกกกกกกกกกก…มาก มาก อากาศก็เย็นสดชื่นถึงจะเป็นช่วงบ่าย มีด่านทหารเป็นระยะๆรู้สึกปลอดภัยแม้เป็นเขตชายแดน โดยเฉพาะเส้นทางบนเขาช่วงเชียงใหม่เข้าแม่ฮ่องสอน เหมือนขี่ในต่างประเทศ สวยสนข้างทางกับอากาศเย็นๆ ถือเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ไม่มีวันลืม การหลงไม่ใช่เรื่องไม่ดีเสมอไป.. หลงแล้วอาจจะได้เจออะไรดีๆก็เป็นได้ และการหลงก็สอนไห้เราวางแผนไห้ดีและรอบคอบกว่านี้ คราวหน้าจะได้หลงอีก………………………..… แต่ไม่ใช่ที่เดิม ^_____^
-รายละเอียดค่าใช้จ่าย วันที่5
M150 = 10บาท,ข้าวมันไก่พิเศษ = 40 บาท,KFC = 150 บาท
ค่ำน้ำมัน 200 + 200+200+100 = 700 บาท
ที่พัก = 700 บาท
รวมค่าใช้จ่ายวันนี้ = 1600 บาท
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากหลับใหลด้วยความเหนื่อยล้าจากเส้นทางสุดทรหดเมื่อวาน วันนี้ก็ตื่นเช้าอีกเช่นเคย
เริ่มออกเดินทางจากที่พัก05:30อากาศเย็นมาก มีหมอกหนาตลอดทาง
ไซเรนฮิวเมืองไทย อิอิ
ทางบางช่วงเป็นถนน4เลนบางช่วงเป็น2เลน ถนนค่อนข้างดี เป็นโค้งขึ้นลงเขา แต่ต้องระวังรถบรรทุกขนสินค้า
แสงแรกของวันสวยเสมอ…
ขี่มาเรื่อยๆประมาณ60กิโลก็จะถึงอำเภอเมืองจังหวัดตาก แต่เราเลี้ยวขวาลงมาทางล่าง ใช้ถนนหลวงAH2เข้า กำแพงเพชร นครสวรรค์ อุทัยธานี
ขี่มาเรื่อยๆ ระยะทางไกล เหนื่อยก็แวะพักตามศาลาข้างทาง ถึงแดดจะแรง แต่ลมพัดที่นี้เย็นเลย นี่ซินะที่เรียกว่าลมหนาว บ้านผมไม่รู้จัก
ผ่านชัยนาท มีรูปปั้นนกเป็นเอกลักษณ์
ถนนช่วงนี้ขับผ่านทุ่งนากว้างใหญ่ไพศาล ผมจำได้ว่าจังหวัดผมเมื่อสิบ20ปีที่แล้วเคยมีทุ่งนาเขียวขจี แต่ปัจจุบันมีแต่ทุ่งตึกทุ่งโรงแรม
ตามจีพีเอสมันบังคับให้เอาเขากรุงเทพ แต่คอนเซ็ปผมคือเส้นเลี้ยงเมือง ผมจึงเลือกว่าเข้าสุพรรณไปนครปฐม
แวะทานก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชามแล้วขี่ต่อมาเรื่อยๆ จนถึง ทางแยกเข้าอำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี
เปิดแผนที่ตามหาที่พักสำหรับคืนนี้ก่อนเป็นอันดับแรก ชื่อบ้านไร่ภูรัก ผมจองเป็นเต้นราคา500กว่าบาท ที่พักหาไม่ยาก มีป้ายบอกชัดเจน อยู่ติดลำคลอง บรรยากาศดี กว้างขวาง มีทั้งแบบเต้นและแบบบ้านพักเป็นหลัง เจ้าของที่พักดูแลดีมาก
ตอนผมมาถึงทางเข้าที่พัก มองเข้าไปสังเกตว่าไม่มีคนเลย ไม่มีรถด้วย ผมชักลังเลว่าที่พักนี้ยังเปิดบริการมั๊ย หรือถ้าจะให้พักคนเดียวในรีสอร์ทใหญ่ๆนี้ก็เขิลๆยังไงอยู่ เลยทำฟอร์มขับเลยทางเข้าไปตั้งหลัก แอบเปิดดูรีวิวที่พัก ก็ไม่มีคนรีวิวเลย เอาไงดี ตัดสินใจพักก็พัก เข้าไปปุ๊ปเจ้าของเดินออกมาต้อนรับ มีคนพักแต่อยู่ด้านในสุด ค่อยโล่งใจหน่อย ไม่เหงาแล้วเรา ^_^
เอาม้าไปจอดข้างเต้นเลย นอนใกล้ๆกันคืนนี้จะได้ไม่เหงา
ลิ้งต่อตอนที่ 5
http://ppantip.com/topic/34700296
[Trip]หนีร้อน...On the way ภูเก็ต to เชียงราย 8วัน 4443 km.[ตอน4]
ความเดิมตอนที่แล้ว ตอนที่2 http://ppantip.com/topic/34668558
ความเดิมตอนที่แล้ว ตอนที่3 http://ppantip.com/topic/34677103
ต่อจากตอนที่2เราขี่ผ่านทุ่งดอกบัวตองเส้นทางไปอมก๋อย แล้วสิ่งที่ผมเจอคือ...
หลังจากขับมานานพอสมควรไม่เจอคำว่าแม่สะเรียงบนหลักกิโลเลยรู้ตัว ชิ ไห เลี้ยว!!! เปิดจีพีเอส แม่จ้าว มาผิดทางเกือบ40กิโล ใจเต้นตุบๆ ตีนเย็นเลย เสียเวลามากโข ว่าแล้วทำไมชาวบ้านมองเราแปลกๆเพราะคงไม่ค่อยมีใครมาทางนี้ มองดูเข็มน้ำมันและเวลานี้ใจเต้นตุบๆตับๆไม่เป็นจังหวะเลย คำนวณเวลาและมองจีพีเอสกับเข็มน้ำมันเชื้อเพลิงสองสามวิ รีบเลี้ยวหัวกลับทำเวลาไปให้ถึงดอยกิ่วลมให้เร็วที่สุด ระหว่างขับกลับมาทางดอยกิ่วลมนี่มองหลักกิโล นับไปเรื่อยๆลดลงทีละหนึ่ง จากเกือบๆ40 ลดมาเรื่อยๆขับเร็วแต่ก็รู้สึกว่านานมาก น้ำมันก็เหลือสองขีด สองขีดสำหรับผมถือว่าน้อยมาก ใจไม่ดี ปั้มใหญ่ก็ไม่มี เห็นปั้มแบบบ้านๆของชาวเขา รีบเลี้ยวเข้าไปเติม แต่เหมือนโดนฟันหัวแบะ แม่จ้าวเบนซินธรรมดาลิตรละ50บาท มีแบบเดียวด้วย ถามว่าเติมได้หรอ เด็กปั้มบอก เตอดั้ย เตอดั้ย เค้าก้อเตอกาท้าน้าน วิ่งดีๆ เอ้า!เตอก้อเตอ เติมไปร้อยนึง เอาแค่พอถึงปั้มใหญ่ ร้อยนึงได้มาสองลิตร เห้อออ…. รีบขี่กลับทางดอยกิ่วลม ไปแม่สะเรียง เสียเวลาไป ชม.กว่าที่หลงเข้าอมก๋อย ไม่ได้แวะถ่ายรูปเลย
ผ่านดอยกิ่วลมมาได้ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย แวะเข้าห้องน้ำพักเครื่อง แอบเห็นรถฟอจูนเน่อป้ายภูเก็ตด้วย เหมือนเจอคนบ้านเดียวกัน ห้าๆ น่าจะเป็นสามีภรรยาชาวภูเก็ตมาเที่ยวเหนือ แต่ก็ไม่ได้เข้าไปทัก ยืนกินเอ็มร้อยขวด15บาท(แอบแพง)จู่ๆก็มีชาวเขาเข้ามาทักทายถามว่ามาจากไหน บอกมาจากภูเก็ต ชาวเขาทำหน้างงๆ ผมเลยถามว่ารู้จักไหม ภูเก็ตหนะ อ๋อ รู้ๆ เคยได้ยีในทีวี เพื่อผอไปแปนควานซ้างที่นั่น อะไรนะ ควานซ้าง อ๋อ… ความซ้าง แล้วมาเที่ยวคนเดียวหรอ ใช่ๆมาคนเดียว ชาวเขา : ดีดีดี ผม…อ่อๆ ดีดีก็ดี บายๆ ชาวเขาที่นี่อัธยาศัยดีนะครับ น่ารักมุ้งมิ้งดี
เข้าแม่สะเรียงมาได้แวะเติมน้ำมันปั้มPTTเต็มถัง ระยะทางอีกสองร้อยกว่ากิโลบนภูเขาถือว่าไม่ง่าย และเสียเวลาไปมากตอนนี้จะก็บ่ายสองแล้ว พักได้แปปๆก็ต้องรีบออกต่อ คิดว่างทางคงไม่โหดมาก เป็นแค่โค้งบนเขา แต่ที่ไหนได้…
มีถนนช่วงนึงประมาณเกือย30กิโลได้ ถนนสองเลนแคบๆ เป็นหลุมบ่ออุกาบาตรลึกมาก ขับได้แค่5-10km/h. เลี้ยวหลบหลุมเป็นงูเลย ผ่านหลุมอุกาบาตรมาได้คิดว่าจะเจอถนนดี ที่ไหนได้ เจอทางดินแดง ดินหนังหมู ซ่อมทางอีก แม่จ้าว จะร้อง แต่ยังดีที่ฝนไม่ตก ไปได้ไม่ถึงไหนเลย วันนี้จะถึงไม๊แม่สอด!!! ใจเสียเลยบอกตรงๆ ในใจนี่สอดภาวนาให้เจอถนนดีดี คิดโน่นคิดนี่ในหัวสมองมั่วไปหมด กลัวจะมืดบนเขา แล้วจะแย่ เห็นพนักงานทำถนน จอดถาม : พี่ๆถนนซ่อมอีกกี่กิโล พนักงานตอบ อีกไม่กี่กิโลก็ทางดีแล้ว ผ่านจุดนั่นมาได้เกือบก็บ่ายสามกว่าแล้ว โชคดีที่ทางจากช่วงนี้เป็นถนนดีพึ่งทำใหม่รถไม่ค่อยมี แต่ก็ยังขับได้ช้าเพราะเป็นโค้งบนหุบเขาขึ้นๆลงๆ ยอมรับว่าถนนสวย วิวสวย มีรถมอเตอร์ไซค์ใหญ่ผ่านมาสองกลุ่มเล็กๆ โบกมือทักทายกันพอเป็นกำลังใจ รถยนต์น้อยมาก นับคันได้เลย ถนนเส้นนี้คงไม่ค่อยมีคนผ่าน เพราะทางโหดมากทีเดียวเชียว ถือว่าวันนี้เป็นวันที่โหดสุดขั้วสำหรับผมเลยครับ อยากจะร้องให้เลย นี่ถ้ามาหลายคงคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่…มาคนเดียว!
ผมต้องรีบขี่แบบนับหลักกิโลเพื่อให้ถึงตัวเมืองก่อนมืด ไม่ได้แวะถ่ายรูปเลย ผ่านเขตกักกันผู้ลี้ภัยอะไรไม่ทราบเลยขอแวะถ่ายรูปหน่อยนึง สวยดีเป็นบ้านแบบมุงใบคล้ายๆใบหญ้าไล่เรียงกันไปบนเนินเขาทั้งลูกหลายๆลูก มีเด็กๆ โบกมือทักทาย ผมก็ส่งยิ้มให้ แต่ก็แอบสงสาร เด็กในค่ายที่มีทหารควบคุมนี้คงไม่ได้ออกไปเลย อยู่แต่ในค่าย ค่ายนี้ชื่ออะไรพอมีใครทราบบ้างครับ!
เกือบๆทุ่มผมก็มาจนถึงเมืองแม่สอดจนได้ครับ ในความคิดผมคือแม่สอดน่าจะเป็นเมืองติดชายแดนเล็กๆ ดิบๆสไลโลท์สไตร์ที่ผมชอบ แต่… ผิดคาดครับ นี่มันเมืองชายแดนที่เจริญครับ รถวิ่งกันเยอะแยะ ตึกรามบ้านช่องก็ดูเยอะวุ่นวายพอสมควร มีทั้งทั้งพม่าไทยแขกจีนหัวดำหัวแดงอยู่ด้วยกัน คงจะเป็นเมืองการค้าชายแดนที่สำคัญ ผมรีบโทรหาเจ้าของที่พักให้มารับ เพราะผมหาป้ายไม่เจอ
ผมได้เข้าที่พักประมาณทุ่มนึงครับ รีบเก็บของออกไปหาข้าวกินด้วยความหิวโซ จำได้ว่ามื้อล่าสุดกินตอน11โมงเช้า #@$^%&*^(*&)(_#@$
ที่พักสวยครับชื่อ บ้านไร่มณีทิพย์โฮมสเตร์ ราคาห้องเดี่ยว700บาทต่อคืนรวมอาหารเช้ามีสระว่ายน้ำ แต่น่าเสียดายที่มาถึงมืดเลยไม่ได้ใช้สระ พื้นที่กว้างขวาง มีสวนมีไร่ นาข้าวก็มี บ้านเป็นทั้งแบบตึกและวิลล่าเป็นหลังๆ ราคาก็ไม่แรง แต่ทางเข้าอาจลึกไปหน่อย เป็นทางดินไฟไม่มี แอบเปลี่ยวนิดๆ ขากลับจากทานข้าวมีหลงเล็กๆด้วย แต่ก็หาไม่ยากจนเกินไป เจ้าของเป็นป้าใจดี ชื่อป้าน้อย(ถ้าจำไม่ผิด)ทักทายตามประสาลูกหลาน แกมารับผมถึงที่หน้าโรงพยาบาลแม่สอดเพราะผมหาป้ายไม่เจอ แกน่ารักมาครับ คืนนี้ถือว่าเป็นคืนที่พักดีและแพงสุดสำหรับทริปนี้ครัชชช
ออกมาหาข้าวกินเห็นป้ายสะพานมิตรภาพข้ามแดนแม่สอดเลยแวะไปแชะภาพเป็นที่ละลึก มีรถยนต์ป้ายทะเบียนพม่าด้วยครับ ป้ายดำๆเลขขาว เห็นครั้งแรก ตื่นเต้น 555 น่าเสียดายที่มาถึงมืดค่ำ ไม่ได้ขี่เที่ยวชมเมืองแม่สอดเลย
หาร้านถูกใจไม่ได้เลย เลยเข้าไปกินKFCในโลตัส ขอกินแพงมื้อนึง สั่งสะโพกไก่กรอบไปสามชิ้นกับโค้ก1แก้ว กินเสร็จก็ขี่เล่นรอบเมืองนิดหน่อยก่อนกลับเข้าโรงแรม รีบอาบน้ำ เขียนบันทึก จองโรงแรมที่สวนผึ้งราชบุรี แล้วก็นอนด้วยความเหนื่อยล้าเต็มที
สรุปการเดินทางวันนี้ ระยะทางจากเชียงรายผ่านเข้าแม่สะเรียง(จังหวัดแม่ฮ่องสอน)ถึงแม่สอดระยะทางประมาณ 614km. หลงเข้าอมก๋อยอีกเกือบ80km. เหนื่อยมากสำหรับวันนี้ เพราะทางเป็นโค้งบนภูเขาซะ70เปอร์เซ็น ทำเวลาได้ช้ามาก วิ่งตั้งแต่ตี5หัวรุ่ง ถึงที่พักเกือบๆทุ่ม ถือว่าวันนี้โหดสุดๆแล้วสำหรับทริปนี้ของผม แต่ยอมรับว่าทางสวยมากกกกกกกกกกกกกก…มาก มาก อากาศก็เย็นสดชื่นถึงจะเป็นช่วงบ่าย มีด่านทหารเป็นระยะๆรู้สึกปลอดภัยแม้เป็นเขตชายแดน โดยเฉพาะเส้นทางบนเขาช่วงเชียงใหม่เข้าแม่ฮ่องสอน เหมือนขี่ในต่างประเทศ สวยสนข้างทางกับอากาศเย็นๆ ถือเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ไม่มีวันลืม การหลงไม่ใช่เรื่องไม่ดีเสมอไป.. หลงแล้วอาจจะได้เจออะไรดีๆก็เป็นได้ และการหลงก็สอนไห้เราวางแผนไห้ดีและรอบคอบกว่านี้ คราวหน้าจะได้หลงอีก………………………..… แต่ไม่ใช่ที่เดิม ^_____^
-รายละเอียดค่าใช้จ่าย วันที่5
M150 = 10บาท,ข้าวมันไก่พิเศษ = 40 บาท,KFC = 150 บาท
ค่ำน้ำมัน 200 + 200+200+100 = 700 บาท
ที่พัก = 700 บาท
รวมค่าใช้จ่ายวันนี้ = 1600 บาท
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากหลับใหลด้วยความเหนื่อยล้าจากเส้นทางสุดทรหดเมื่อวาน วันนี้ก็ตื่นเช้าอีกเช่นเคย
เริ่มออกเดินทางจากที่พัก05:30อากาศเย็นมาก มีหมอกหนาตลอดทาง
ไซเรนฮิวเมืองไทย อิอิ
ทางบางช่วงเป็นถนน4เลนบางช่วงเป็น2เลน ถนนค่อนข้างดี เป็นโค้งขึ้นลงเขา แต่ต้องระวังรถบรรทุกขนสินค้า
แสงแรกของวันสวยเสมอ…
ขี่มาเรื่อยๆประมาณ60กิโลก็จะถึงอำเภอเมืองจังหวัดตาก แต่เราเลี้ยวขวาลงมาทางล่าง ใช้ถนนหลวงAH2เข้า กำแพงเพชร นครสวรรค์ อุทัยธานี
ขี่มาเรื่อยๆ ระยะทางไกล เหนื่อยก็แวะพักตามศาลาข้างทาง ถึงแดดจะแรง แต่ลมพัดที่นี้เย็นเลย นี่ซินะที่เรียกว่าลมหนาว บ้านผมไม่รู้จัก
ผ่านชัยนาท มีรูปปั้นนกเป็นเอกลักษณ์
ถนนช่วงนี้ขับผ่านทุ่งนากว้างใหญ่ไพศาล ผมจำได้ว่าจังหวัดผมเมื่อสิบ20ปีที่แล้วเคยมีทุ่งนาเขียวขจี แต่ปัจจุบันมีแต่ทุ่งตึกทุ่งโรงแรม
ตามจีพีเอสมันบังคับให้เอาเขากรุงเทพ แต่คอนเซ็ปผมคือเส้นเลี้ยงเมือง ผมจึงเลือกว่าเข้าสุพรรณไปนครปฐม
แวะทานก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชามแล้วขี่ต่อมาเรื่อยๆ จนถึง ทางแยกเข้าอำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี
เปิดแผนที่ตามหาที่พักสำหรับคืนนี้ก่อนเป็นอันดับแรก ชื่อบ้านไร่ภูรัก ผมจองเป็นเต้นราคา500กว่าบาท ที่พักหาไม่ยาก มีป้ายบอกชัดเจน อยู่ติดลำคลอง บรรยากาศดี กว้างขวาง มีทั้งแบบเต้นและแบบบ้านพักเป็นหลัง เจ้าของที่พักดูแลดีมาก
ตอนผมมาถึงทางเข้าที่พัก มองเข้าไปสังเกตว่าไม่มีคนเลย ไม่มีรถด้วย ผมชักลังเลว่าที่พักนี้ยังเปิดบริการมั๊ย หรือถ้าจะให้พักคนเดียวในรีสอร์ทใหญ่ๆนี้ก็เขิลๆยังไงอยู่ เลยทำฟอร์มขับเลยทางเข้าไปตั้งหลัก แอบเปิดดูรีวิวที่พัก ก็ไม่มีคนรีวิวเลย เอาไงดี ตัดสินใจพักก็พัก เข้าไปปุ๊ปเจ้าของเดินออกมาต้อนรับ มีคนพักแต่อยู่ด้านในสุด ค่อยโล่งใจหน่อย ไม่เหงาแล้วเรา ^_^
เอาม้าไปจอดข้างเต้นเลย นอนใกล้ๆกันคืนนี้จะได้ไม่เหงา
ลิ้งต่อตอนที่ 5 http://ppantip.com/topic/34700296