เอาภาพนี้มาแปะแทนเพราะไม่อยากเอาภาพสปอยล์ขึ้นภาพแรก
- ต่อจากตอนก่อนที่คนน้องบอกว่าถ้าไม่มีเป้าหมายจริงๆ เขียนเพื่อชั้นก็ได้นี่
- พระเอกได้ยินแบบนั้นก็ถามกลับว่าพูดแบบนั้นจะให้เปลี่ยนเป้าไปเป็น
"เขียนนิยายเพื่อให้ได้อยู่กับคนน้อง" งั้นเหรอ
- เจอถามตรงๆ แบบนั้น คนน้องก็หน้าแดงแปร๊ดไปเลย ปฏิเสธเป็นชุดๆ ว่าไม่ใช่แบบนั้น แต่หมายถึงในฐานะคนอ่านต่างหาก นักเขียนนิยายก็ต้องเขียนเพื่อคนอ่านจริงมั้ย ชั้นก็เป็นคนอ่านคนนึงเหมือนกัน เพราะงั้นที่ว่าให้เขียนเพื่อชั้นนั่นหมายความว่าอย่างนั้นต่างหากล่ะ
- จังหวะนั้นพ่อกับแม่ก็กลับมาบ้านพอดี คนน้องเลยอาศัยโอกาสนั้นตัดบท แล้วลนลานยกสำรับข้าวของพระเอกหนีออกจาห้องไป ทิ้งให้พระเอกนั่งงงทั้งหน้าแดงอยู่ข้างหลัง
- และผลของการโยนระเบิดในครั้งนี้ก็คือ...พระเอกเก็บเอาคนน้องไปฝันระดับ 18+ จนเอ็กไซต์จัดเลือดกำเดากระฉูดเต็มเสื้อนอนไปเลย (ตอนเช้าเอาเสื้อไปแอบซักยังโดนคนน้องถามอีกว่าฝันอะไรอีท่าไหนถึงได้เลือดพุ่งแบบนั้น
)
- ระหว่างนั้นก็มีเมลส่งมาถึงพระเอก พระเอกหยิบมือถือมาเปิดดู ปรากฏว่าเป็นเมลจากเพื่อนอ้วนส่งมาขอให้ไปช่วยงานออกร้านที่งานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิที พระเอกกับคนน้องเลยออกไปงานเทศกาลกัน
- ไปถึงซุ้มของร้านกาแฟของลุงกะเทยควายก็เจอคนในร้านมาช่วยกันอยู่ โดยสาเหตุที่คนไม่พอนั้นก็เพราะลุงกะเทยเจ้าของร้านดันไปลงประกวดแต่งหญิงในงานเทศกาลเข้า เลยขาดคนทำงานไป
- กำลังคุยกันอยู่ดีๆ ก็มีกะเทยควายอีกคนนึงเข้ามาคุยด้วย จับความได้ว่าเคยเป็นคู่แข่งกันสมัยทำงานในบาร์เกย์มาก่อน เลยยังกินใจตั้งตัวเป็นศัตรูกันมาจนทุกวันนี้ คุยกันได้แค่สามสี่ประโยคก็ทะเลาะกัน แล่นปรี๊ดออกจากร้านไปยังซุ้มที่ประกวดไปเลย
- หลังจากนั้นพองานเริ่ม คนก็ทยอยกันเข้ามาไม่ขาดสายจนพวกพระเอกต้องทำงานมือเป็นระวิง
- ระหว่างที่ทำงานนั้น คนน้องเกะกะผมที่เริ่มยาวขึ้นจนทำงานไม่ถนัด เลยขอยางรัดผมมามัดผมตัวเอง
- พระเอกถึงกับตะลึงในความสวยของคนน้องเวอร์ชั่นมัดผมไปเลย
- หลังจากนั้นพอคนเริ่มซาลง เพื่อนอ้วนก็ชวนพระเอกไปเอาวัตถุดิบที่ใกล้หมดที่ร้าน
- ระหว่างหาของกันอยู่นั้น เพื่อนอ้วนก็ถามพระเอกเรื่องที่คุยกับนายแว่นแฟนเก่าคนพี่วันนั้น เพราะเพื่อนอ้วนเห็นพระเอกสีหน้าไม่ดีหลังคุยกับนายแว่น พระเอกก็ตอบไปตามตรงเรื่องที่นายแว่นเล่าให้ฟังว่าคนพี่เหมือนจะลืมพระเอกแล้วก็เลยสลด แต่ได้คนน้องมาช่วยปลอบให้
- เพื่อนอ้วนก็บอกว่านายนี่เวลามีเรื่องทีไรก็ได้คนน้องช่วยไว้ตลอดเลยนะ คนน้องเองก็ห่วงพระเอกเหมือนเป็นเรื่องของตัวเองตลอดเลย เพราะงั้นหาทางขอบคุณเขาให้ดีๆ ซะล่ะ
- ได้ฟังคำแนะนำของเพื่อนอ้วนแบบนั้น พระเอกก็เลยตัดสินใจซื้อของขวัญตอบแทนให้คนน้อง
- โดยของที่ได้มาก็คือ...กิ๊บติดผมกับยางมัดผมติดโบว์ที่เจอในงานระหว่างเดินกลับซุ้มผ่านที่จัดงาน
- และนี่คือสีหน้าคนน้องหลังจากได้รับของขวัญจากพระเอกครับ
- ได้ของขวัญเสร็จก็ใส่ให้พระเอกดูเป็นอันจบตอนนี้
คนน้องค่อยๆ ทำอีเวนท์เก็บแต้มไปเรื่อยๆ แล้วแฮะ
แบบนี้ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแรงๆ มาสอด หรือคนเขียนคิดจะหักมุมแบบหัวทิ่มก็คงเข้ารูทคนน้องไปเต็มๆ แล้ว
ยังไงก็รอดูตอนต่อไปกันก่อนละครับ
[Spoil] Domestic na Kanojo #79 - ความรู้สึกที่เริ่มผลิตา
- ต่อจากตอนก่อนที่คนน้องบอกว่าถ้าไม่มีเป้าหมายจริงๆ เขียนเพื่อชั้นก็ได้นี่
- พระเอกได้ยินแบบนั้นก็ถามกลับว่าพูดแบบนั้นจะให้เปลี่ยนเป้าไปเป็น "เขียนนิยายเพื่อให้ได้อยู่กับคนน้อง" งั้นเหรอ
- เจอถามตรงๆ แบบนั้น คนน้องก็หน้าแดงแปร๊ดไปเลย ปฏิเสธเป็นชุดๆ ว่าไม่ใช่แบบนั้น แต่หมายถึงในฐานะคนอ่านต่างหาก นักเขียนนิยายก็ต้องเขียนเพื่อคนอ่านจริงมั้ย ชั้นก็เป็นคนอ่านคนนึงเหมือนกัน เพราะงั้นที่ว่าให้เขียนเพื่อชั้นนั่นหมายความว่าอย่างนั้นต่างหากล่ะ
- จังหวะนั้นพ่อกับแม่ก็กลับมาบ้านพอดี คนน้องเลยอาศัยโอกาสนั้นตัดบท แล้วลนลานยกสำรับข้าวของพระเอกหนีออกจาห้องไป ทิ้งให้พระเอกนั่งงงทั้งหน้าแดงอยู่ข้างหลัง
- และผลของการโยนระเบิดในครั้งนี้ก็คือ...พระเอกเก็บเอาคนน้องไปฝันระดับ 18+ จนเอ็กไซต์จัดเลือดกำเดากระฉูดเต็มเสื้อนอนไปเลย (ตอนเช้าเอาเสื้อไปแอบซักยังโดนคนน้องถามอีกว่าฝันอะไรอีท่าไหนถึงได้เลือดพุ่งแบบนั้น )
- ระหว่างนั้นก็มีเมลส่งมาถึงพระเอก พระเอกหยิบมือถือมาเปิดดู ปรากฏว่าเป็นเมลจากเพื่อนอ้วนส่งมาขอให้ไปช่วยงานออกร้านที่งานเทศกาลฤดูใบไม้ผลิที พระเอกกับคนน้องเลยออกไปงานเทศกาลกัน
- ไปถึงซุ้มของร้านกาแฟของลุงกะเทยควายก็เจอคนในร้านมาช่วยกันอยู่ โดยสาเหตุที่คนไม่พอนั้นก็เพราะลุงกะเทยเจ้าของร้านดันไปลงประกวดแต่งหญิงในงานเทศกาลเข้า เลยขาดคนทำงานไป
- กำลังคุยกันอยู่ดีๆ ก็มีกะเทยควายอีกคนนึงเข้ามาคุยด้วย จับความได้ว่าเคยเป็นคู่แข่งกันสมัยทำงานในบาร์เกย์มาก่อน เลยยังกินใจตั้งตัวเป็นศัตรูกันมาจนทุกวันนี้ คุยกันได้แค่สามสี่ประโยคก็ทะเลาะกัน แล่นปรี๊ดออกจากร้านไปยังซุ้มที่ประกวดไปเลย
- หลังจากนั้นพองานเริ่ม คนก็ทยอยกันเข้ามาไม่ขาดสายจนพวกพระเอกต้องทำงานมือเป็นระวิง
- ระหว่างที่ทำงานนั้น คนน้องเกะกะผมที่เริ่มยาวขึ้นจนทำงานไม่ถนัด เลยขอยางรัดผมมามัดผมตัวเอง
- พระเอกถึงกับตะลึงในความสวยของคนน้องเวอร์ชั่นมัดผมไปเลย
- หลังจากนั้นพอคนเริ่มซาลง เพื่อนอ้วนก็ชวนพระเอกไปเอาวัตถุดิบที่ใกล้หมดที่ร้าน
- ระหว่างหาของกันอยู่นั้น เพื่อนอ้วนก็ถามพระเอกเรื่องที่คุยกับนายแว่นแฟนเก่าคนพี่วันนั้น เพราะเพื่อนอ้วนเห็นพระเอกสีหน้าไม่ดีหลังคุยกับนายแว่น พระเอกก็ตอบไปตามตรงเรื่องที่นายแว่นเล่าให้ฟังว่าคนพี่เหมือนจะลืมพระเอกแล้วก็เลยสลด แต่ได้คนน้องมาช่วยปลอบให้
- เพื่อนอ้วนก็บอกว่านายนี่เวลามีเรื่องทีไรก็ได้คนน้องช่วยไว้ตลอดเลยนะ คนน้องเองก็ห่วงพระเอกเหมือนเป็นเรื่องของตัวเองตลอดเลย เพราะงั้นหาทางขอบคุณเขาให้ดีๆ ซะล่ะ
- ได้ฟังคำแนะนำของเพื่อนอ้วนแบบนั้น พระเอกก็เลยตัดสินใจซื้อของขวัญตอบแทนให้คนน้อง
- โดยของที่ได้มาก็คือ...กิ๊บติดผมกับยางมัดผมติดโบว์ที่เจอในงานระหว่างเดินกลับซุ้มผ่านที่จัดงาน
- และนี่คือสีหน้าคนน้องหลังจากได้รับของขวัญจากพระเอกครับ
- ได้ของขวัญเสร็จก็ใส่ให้พระเอกดูเป็นอันจบตอนนี้
คนน้องค่อยๆ ทำอีเวนท์เก็บแต้มไปเรื่อยๆ แล้วแฮะ
แบบนี้ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแรงๆ มาสอด หรือคนเขียนคิดจะหักมุมแบบหัวทิ่มก็คงเข้ารูทคนน้องไปเต็มๆ แล้ว
ยังไงก็รอดูตอนต่อไปกันก่อนละครับ