เราทุกข์ใจมากกับชีวิตตอนนี้ เริ่มตั้งแต่ปีที่แล้ว และคิดว่าปีใหม่จะดีขึ้น ไม่ทุกข์ไม่เศร้า ซึ่งเปล่าเลย
เราร้องไห้ตั้งแต่ต้นปี จนถึงตอนนี้ เราไม่มีเพื่อนสนิทมากพอจะเล่าทุกเรื่องให้ฟัง แล้วเค้าจะไม่ไปเล่าต่อ  เราไม่มีเพื่อนจำพวกนี้
เลยเล่าให้คนในครอบครัวฟัง ทุกคนต่างบอกว่า อดทนนะ ทำใจกว้างๆไว้
เราถามตัวเองในขณะที่ถามครอบครัวด้วยว่า : ต้องอดทนมากแค่ไหนถึงจะมีความสุข ??  
ที่บ้านต่างตอบว่า : อดทนให้ถึงที่สุด
แล้ว.... คำว่าที่สุดมันขนาดไหน มันสุดที่ตรงไหน ถ้าเรารู้สึกทรมานไปพร้อมกับการอดทน มันที่สุดรึยัง?
แค่นั้นยังไม่พอที่บ้านยังพ่วงคำว่าใจกว้างๆ ใจกว้างเข้าไว้แล้วทุกอย่างจะดีสำหรับเรา
แล้วคำว่าใจกว้าง...
มันต้องกว้างแค่ไหน แล้วต้องกว้างแค่ไหนถึงจะรับมือกับทุกการกระทำเหล่านี้ได้
- การที่มีแฟนที่แล้วอยู่ดีๆแฟนกลับไปติดต่อกับแฟนเก่าตลอด โดยให้เหตุผลว่าคนๆนั้นไม่มีที่พึ่ง ให้คำปรึกษาเค้า
- นอกจากจะคุยกับแฟนเก่าที่คบเป็นตัวตนในตอนนั้น ยังกลับไปมีอะไรกับคน และนัดผญ.คนอื่นทานข้าว (เรื่องนี้ทราบเอง)
- ถ้าแฟนให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าตัวเรา
- แฟนมองว่าเรางี่เง่าเสมอกับการคิดเรื่องพวกนี้
จบเรื่องแฟน ...

เรื่องงาน
- หากการมีเพื่อนร่วมงานที่ชิงดีชิงเด่น แต่จะต้องทำงานที่นี่ต่อ หลบเลี่ยงการกระทำพวกนี้อย่างไร
- หากงานที่เราเคยได้รับความไว้วางใจจากหัวหน้า ทำโดยไม่ขาดตกบกพร่องไม่ผิดพลาด แต่กลับไปเป็นเพื่อนได้รับมอบหมายไปแทน

เรื่องชีวิต
หากรวมทุกเรื่องในชีวิต แล้วมันรู้สึกชีวิตมันห่วยมากกกกกกกก จะทำไง จะทำไงดี

แล้วคำว่าปล่อยวาง มันคือยังไงหรอ อะไรคือคำว่าปล่อยวาง....