นิพพานของพุทธทาส หลายส่วนตรงตามตำรา
แต่นิพพานหลายส่วนไม่ตรง เช่นนิพพานชิมลอง ที่กล่าวว่ามีคุณภาพเหมือนกับ นิพพานแท้ๆ ต่างกันแต่ระยะเวลาการเกิดเท่านั้น

เรื่องนี้ เกี่ยวข้องกับวิธีการปฏิบัติ หรือวิปัสสนา ที่จะทำให้เข้าถึง นิพพานที่เป็นนิพพานในพุทธศาสนา

หากมีผู้ศึกษาต้องการ ศึกษาเรื่องนิพพานชิมลอง ในพระไตรปิฏก ผู้ศึกษาจะต้องไปนึกเทียบว่า ตรงกับสภาวะอะไรกันแน่ในพระไตรปิฏก
ซึ่งก็ไม่ทราบจะต้องไปเทียบให้เสียเวลาทำไม ก็ศึกษาและวิปัสสนาไปตามสภาวะพระไตรปิฏกก็แน่ใจได้กว่า

หากผู้อ่านเรื่องนิพพานชิมลองไม่ค้นคว้าต่อ ไม่ศึกษาต่อ ก็ยิ่งจะเข้าใจผิดคิดว่า นิพพานของพระอริย ก็คือนิพพานชิมลองนี่แหละ
แต่ต่างกันแค่นิพพานของพระอริยะ เป็นนิพพานเกิดขึ้นตลอดเวลา  ซึ่ง ทำให้ขาดโอกาส ขาดประโยชน์ไป ยิ่งกว่านั้นเป็นการบิดเบือนพระสัทธรรม บิดเบือนจุดหมายของพุทธศาสนาให้เพี้ยนไป

พระอริยเจ้า ที่เคยมีนิพพานเป็นอารมณ์ ท่านก็ไม่ได้มีนิพพานเป็นอารมณ์ตลอดเวลา
ปกติท่านก็จะมีสติรู้ตัว มีรูปนามเป็นอารมณ์เหมือนเราๆ นี่แหละ แต่จิตของท่านที่รู้อารมณ์มีเจตสิกที่มีคุณภาพดี(โสภณเจตสิก)เกิดประกอบมากกว่าปุถุชนมาก ท่านไม่ได้อยู่ในสภาวะมีนิพพานเป็นอารมณ์ตลอดเวลา
หากท่านประสงค์จะมีนิพพานเป็นอารมณ์ ท่านก็จะเข้าสมาบัติ ตามสถานะของท่าน
การจะมีนิพพานเป็นอารมณ์ ท่านต้องเข้าสมาบัติ นะคะ ไม่ใช่ตื่นนอนท่านก็นึกๆ เอาว่า พยายามไม่ให้มีอารมณ์

ผิดทั้ง เป้าหมาย ผิดทั้งวิธีการ ค่ะ

ว่างๆ คุณสุมาอี้ ก็ตื่นขึ้นมาก็ลองตรวจดูแล้วกันว่ายังมีอารมณ์เหลืออยู่ไหม
ลองฝึกให้ไม่มีอารมณ์ อย่างที่คุณเชื่อ ก็ตามแต่คุณจะเลือกก็แล้วกัน เผื่อจะได้นิพพานเป็นอารมณ์สมใจ

_{ะผมไม่ได้อ้างแค่หนังสือ หน้า สองหน้า  นะครับ
แต่ผมอ้างงานทางวิชาการหลาบชิ้น อ้างตำราวิชาการ ตำราเรียนหลายเล่ม
อ้าง มติ นักวิชาการหลายท่าน และหลักฐานทางโบราณคดี ผ่านนักวิชาการอีกหลายชิ้น นะครับท่าน}





ไม่สั้นหรอกครับ
เพราะจำได้ชัดเจนว่า
มีแต่มติประเภทคิดเองเออเอง
แต่ไม่มีหลักฐานที่เชื่อถือได้แม้แต่ชิ้นเดียวที่ระบุว่าพระพุทธโฆสะเผาบาลีพระไตร
หรือมิใช่

บอกคัมภีร์นี้บอกไว้ พอถามจี้ว่าหน้าไหนของคัมภีร์.......เงียบ
เพราะจริงๆคัมภีร์ไม่ได้บอกไว้หรอก นักวิชาเกินมันจิ้นเอาเองว่าคัมภีร์บอก

หรือมิใช่



_{ดังนั้น ถ้าจะมีอะไรผิดพลาด ก็อาจเป็นว่า นักวิชาการ ผู้รู้ นักปราชญ์ ทั้งหลาย ที่ผมอ้างอิง
ท่านมีการศึกษา ความรู้ ความเชี่ยวชาญ ความคิดความอ่าน และเหตุผล น้อยไปกว่า คนอย่างท่านคันโตนา ฯลฯ มั้งครับ}

ถ้าใช้หลักฐานมากกว่าจินตนาการ
ก็๋คงมีเหตุผลมากกว่านี้กระมังครับ

จะบอกว่าเป็นผู้รู้เป็นปราชญ์ กล่าวสรุปแบบนี้แต่พอถามหลักฐานดันใบ้กิน ถามคัมภีร์หน้าไหนที่บอก เงียบกริบ
แถมพอไปค้นคัมภีร์ที่อ้าง กลับเจอว่าข้างในนั้นไม่เห็นกล่าวเหมือนมติประหลาดเลย
แบบนี้คงเรียกปราชญ์ไม่ได้หรอกครับ
ถ้าประหลาด คงพอไหว