เป็นที่ทราบกันดีว่า วัดธรรมกายสอนให้คนลุ่มหลงในกิเลสตัณหา ทำทานหวังผลบุญ หวังรวย ไม่ได้สอนให้ละตัณหา (ให้ละสมุทัย) ผมเลยเอะใจก็ลองค้นจากกูเกิ้ลเพื่อจะดูว่า ทางวัดสอนอริยสัจสี่ว่าอย่างไร (โดยหาด้วยคำว่า "DMC.TV อริยสัจสี่" และค้นหาในเว็บ DMC.TV โดยตรง)

ไม่น่าเชื่อว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดในพระพุทธศาสนา เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ กลับหาไม่พบคำสอนจากวัดธรรมกายที่เป็นตัวอักษรเลยครับ ไม่มีแม้กระทั่งในเว็บ DMC.TV เองก็ตาม มีเพียงกระทู้ในเว็บบอร์ด 1 กระทู้ และคลิปวิดีโอที่พูดถึงเรื่องนี้ 2 คลิป (แต่ละคลิปมี 2-3 ตอน คลิปหนึ่งเป็นอาจารย์สอน อีกคลิปหนึ่งเป็นท่านทัตตชีโวเล่านิทาน)

การทำเป็นวิดีโอ ย่อมเป็นการยากที่จะเข้าถึง ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของคลิป เพราะพูดหลายเรื่องรวมกัน หากไม่สนใจจริงๆ ก็คงไม่อยากดูหรืออยากฟัง (นับจากวันที่อัพโหลด มีคนดูประมาณ 90 คน)

แต่เนื่องจากผมตั้งใจแล้วว่า อยากรู้ว่าว่าวัดธรรมกายสอนลูกศิษย์ให้หลงในตัณหาได้อย่างไร (รวมถึงทำไมถึงไม่เปิดเผยต่อสาธารณชน) ก็เลยพยายาม(อดทน)ตั้งใจฟัง กรณีท่านทัตตชีโวขอข้ามไปเลยนะครับ (เพราะไม่สามารถทนฟังได้จริงๆ แต่ใครอยากลองก็เชิญนะครับ)

ส่วนอาจารย์อีกท่าน น่าจะเป็นครูสอน เป็นหลักสูตรสอนพระใหม่และนำมาออก TV ให้ลูกศิษย์ได้ดู ผมขอสรุปคำสอน (ผมตัวอย่างเฉพาะสมุทัย) ดังนี้นะครับ

กามตัณหา คือ ความอยากเกิดเป็นมนุษย์หรือเทวดา
ภวตัณหา คือ ความอยากเกิดเป็นรูปพรหม
วิภวตัณหา คือ ความอยากเกิดเป็นอรูปพรหม

นี่คือ "ตัณหา" ที่ลูกศิษย์วัดธรรมกายต้องละให้ได้ (การเกิดเป็นมนุษย์ เทวดา พรหม อรูปพรหม ยังต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก จึงเป็นทุกข์ ดังนั้น ต้องละตัณหา (หรือความอยากเกิดในภพภูมิต่างๆ เหล่านี้) ด้วยการไปนิพพาน (ผมเข้าใจว่าคือไปเกิดในดินแดนนิพพาน เป็นอมตะ ไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดอีก)

สำหรับผู้ที่ไม่รู้ว่า กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา คืออะไร ผมเอาคำอธิบายโดยย่อจาก Wikipedia ใส่เป็น Spoil นะครับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้1. กามตัณหา คือ ความอยากได้ คนเกิดขึ้นมาด้วยกาม กินอยู่ด้วยกาม นอนอยู่ในกาม นั่งอยู่ในกาม คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ไม่หนีไปจากห้าอย่างนี้ ผู้ใดเกิดมาต้องวุ่นวายอยู่กับของเหล่านี้แหละ เดือดร้อนอยู่กับของเหล่านี้ คือมันข้องมันติด ไปไม่หลุด ไปไม่พ้น

2. ภวตัณหา คือความอยากเป็น อยากได้โน่นอยากได้นี่ ได้แล้วก็อยากได้อีก เป็นแล้วก็อยากเป็นอีก ไม่อิ่มไม่พอเป็นสักที นี่ก็เป็นทุกข์ เพราะความไม่อิ่มไม่พอ เรียกว่า ภวตัณหา พระองค์ได้ละแล้ว

3. วิภวตัณหา คือความไม่อยากเป็น ไม่อยากได้โน่นไม่อยากได้นี่ ก็เป็นทุกข์เหมือนกัน เพราะความไม่อยาก จึงเป็นเหตุให้เดือดร้อนเป็นทุกข์เรียกว่า วิภวตัณหา

อย่างไรก็ตาม ภายหลังมีลูกศิษย์วัดธรรมกายท่านหนึ่งบอกว่า วัดธรรมกายก็สอนอริยสัจสี่เช่นกัน สามารถหาได้จากหลักสูตรของวัดธรรมกายสาขาแคลิฟอร์เนีย (http://book.dou.us/doku.php?id=md408:9)

เมื่อผมดูในหลักสูตรของแคลิฟอร์เนีย ก็พบความหมายของตัณหาพอจะรับได้ แต่ก็เป็นคำอธิบายแบบคร่าวๆ แล้วก็ตามด้วยคำสอนแบบเดิม โดยระบุว่าเป็นคำสอนจากหลวงพ่อสด (และยอมรับด้วยว่าไม่ตรงกับพระไตรปิฏก)

แต่ในคลิปวิดีโอ มีเฉพาะคำสอนของหลวงพ่อสด แต่บอกว่า พระพุทธเจ้าเป็นผู้ตรัส

ผมนำคลิปการสอนเรื่องอริยสัจสี่ของวัดธรรมกายมาให้ดูนะครับ เผื่อใครอยากดู (สมุทัย อยู่ในคลิปที่ 2 ประมาณนาทีที่ 2.00)

ตอนที่ 1

ตอนที่ 2

ตอนที่ 3