ครอบครัวไม่มีความอบอุ่นอีกต่อไปแล้ว
บ้านแตกสาแหรกขาด พ่อแม่แยกทางกัน
ไม่มีวันกลับมาเป็นดั่งเดิมได้

ตั้งแต่เด็กๆ. ก็โดนจับยัดเข้าโรงเรียนประจำซะแล้ว สนิทกับเพื่อนมากกว่าคนในครอบครัวซะอีก
แน่นอน เวลามีปัญหาอะไรเราจะไม่ปรึกษาพ่อแม่เลย

เมื่อนึกถึงบ้าน ก็จะมีแต่เรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ ทำให้เป็นห่วงอยู่เสมอ
สิ่งที่เราคาดหวังไว้ไม่เคยจะเป็นจริง ถึงแม้จะเป็นการคาดหวังเล็กๆน้อยๆก็เถอะ

ตอนที่พ่อแม่ส่งเสีย ก็เป็นทุกข์เพราะต้องมาเลี้ยงเรา
ตอนนี้เลี้ยงตัวเองได้แล้ว แต่กลับเป็นทุกข์เพราะยังเลี้ยงพ่อแม่ไม่ได้

เนรคุณมั้ยที่จะพยายามไม่คิดถึง ไม่ติดต่อ เพราะติดต่อไปก็มีแต่เรื่องทุกข์ใจทั้งทางบ้านและทางตัวเอง

ใช้ชีวิตต่างถิ่น เรื่องทุกข์ใจมีแน่นอน แต่ไม่เคยคิดจะบอกทางบ้าน บอกไปก็มีแต่ทุกข์ใจทั้ง2ฝ่าย สู้เราทุกข์ใจคนเดียวดีกว่า


กลับบ้านแปปเดียว ทรมานมาก เจอแต่สิ่งที่เราไม่อยากเจอ
พิมพ์ไป ร้องไห้ไป

บางคนบอกกลับบ้านเหมือนกลับไปชาร์จแบตชีวิต
แต่แบตชีวิตผมจากที่ไม่มีอยู่แล้ว กลับบ้านมา หมด ไม่เหลือออะไรเลย

สงสารพ่อแม่อายุเยอะโรคเยอะ เป็นห่วงแต่ก็พูดอะไรไม่ได้โรคหัวใจ เค้าก็พยายามยิ้มอยู่นะ แต่ผมเศร้าเหลือเกินที่ กลับมาแล้วเจอสิ่งต่างๆ

แล้วผมคาดหวังอะไรที่จะเจอที่บ้านถ้าได้กลับ?
ก็คงจะเป็น.... สิ่งที่ครอบครัวอื่นเขามีกัน
"ความอบอุ่น"

ทำไมนะทุกสิ่งนี้เกิดจากอะไร?
เกิดจากพ่อแม่ไม่รักกันแยกทางกัน
หรือเกิดจากผมไม่สนิทกับครอบครัวตัวเองเลย
อะไรกันเนี่ย ทำไมครอบครัวผมถึงไม่ปกติเหมือนครอบครัวคนอื่นเขา หรือเขาตั้งใจเลี้ยงเราให้เป็นแบบนี้

อยากทราบว่าคนที่เป็นพ่อแม่ที่มีครอบครัวที่ไม่มีความอบอุ่นเหลือแล้ว คาดหวังอะไรลูกเมื่อลูกกลับบ้านครับ