ในการศึกษาเรื่องการดับทุกข์นี้ พระพุทธเจ้าได้ทรงวางหลักที่สำคัญเบื้องต้นไว้ว่า อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องที่ไม่ควรสนใจ ที่เรียกว่า อจินไตย ที่หมายถึง สิ่งที่ไม่ควรนำมาคิดหรือมาศึกษา ซึ่งมี ๔ เรื่อง คือ

๑. เรื่องเกี่ยวกับความเป็นพุทธะ ซึ่งก็ได้แก่เรื่องของพระพุทธเจ้าและของพระอริยบุคคลทั้งหลาย คือเราไม่ต้องสนใจว่าพระพุทธเจ้าจะมีจริงหรือไม่ หรือผู้ที่ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าจนพ้นทุกข์ได้จริงนั้นมีอยู่จริงหรือไม่

๒. เรื่องเกี่ยวกับสมาธิสูงๆ คือไม่ต้องสนใจว่าสมาธิสูงๆนี้จะมีจริงหรือไม่ หรือทำให้เกิดสิ่งเหนือธรรมชาติได้หรือไม่

๓. เรื่องกรรมและผลของกรรม คือไม่ต้องสนใจว่าเรื่องกรรมที่มีคนเชื่อถือกันอยู่นั้นจะมีจริงหรือไม่ หรือเป็นอย่างไร

๔. เรื่องโลกๆ คือเรื่องหรือทฤษฎีทั้งหลายทางวัตถุ ที่ไม่เป็นประโยชน์กับการศึกษาเพื่อดับทุกข์ รวมทั้งเรื่องที่เกี่ยวกับโลกด้วย เช่น ใครสร้างโลก? โลกมีที่สิ้นสุดหรือไม่? เป็นต้น รวมทั้งเรื่องของชีวิตหลังความตายด้วย เช่น ตายแล้วไปไหน? นรก สวรรค์ ตามที่เชื่อกันอยู่นั้นมีจริงหรือไม่? เป็นต้น

สาเหตุที่พระพุทธเจ้าสอนว่าอย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องเหล่านี้ก็เพราะ เรื่องเหล่านี้ไม่ได้เป็นประโยชน์ต่อการศึกษาเพื่อดับทุกข์เลย อีกทั้งยังเป็นแค่ความเชื่อที่เรายังพิสูจน์ไม่ได้  ถ้าเริ่มต้นเราสนใจศึกษาเรื่องเหล่านี้ ก็อาจจะทำให้เราเกิดความเข้าใจผิด (เกิดมิจฉาทิฏฐิ) ขึ้นมาได้ และถ้าเรายึดมั่นในความเข้าใจผิดนั้นไว้แล้วอย่างมั่นคง ก็จะทำให้การศึกษาเพื่อดับทุกข์ของเราผิดเพี้ยนจากหลักการที่ถูกต้องของพุทธศาสนา จนไม่สามารถดับทุกข์ของจิตใจในปัจจุบันได้ ต่อเมื่อเราได้ศึกษาจนเกิดความเข้าใจและเห็นแจ้งในหลักพุทธศาสนาอย่างถูกต้องแล้ว ก็จะเกิดความเข้าใจอย่างถูกต้องในเรื่องเหล่านี้ขึ้นมาได้เองในภายหลัง