เรื่องราวของโลกใบนี้ (ไม่มีในตำรา เป็นแค่ความเห็นส่วนบุคคล โปรดใช่วิจารณญาน)

เมื่อจักรวาลเริ่มก่อกำเนิด
เกิดวัฏฏสงสาร รูปและนามมารวมกัน
กำเนิดมีสรรพชีวิตขึ้นในโลกนี้ และโลกอื่น เวียนว่ายตายเกิดไม่รู้จบสิ้น

เมื่อมนุษย์กำเนิดขึ้นในโลกนี้พร้อมกับสติปัญญา
จึงพยามค้นหาต้นกำเนิดของตน
กลายเป็นศาสนาทั้งฝ่ายเทวนิยม และ อเทวนิยม

เป้าหมายสูงสุดของเทวนิยม คือ กลับไปหาผู้ที่เชื่อว่าสร้างตนขึ้นมา
โดยเห็นว่ามีพระผู้สร้าง

เป้าหมายของอเทวนิยม เช่น พุทธ คือ ไม่ปรารถนาจะเกิดอีก
โดยเห็นว่าการเกิดอีกเป็นทุกข์ มากกว่าสุข มีการวางแนวทางปฏิบัติไว้อย่างเป็นแบบแผนเป็นขั้นเป็นตอนพิสูจน์ได้ด้วยตนเอง

สุดท้ายจักรวาลที่เกิดขึ้นก็มีวันดับ วัฏฏสงสารสิ้นสุด
เป็นเวลายาวนานนับไม่ถ้วนจนกว่าจักรวาลใหม่จะเกิดขึ้นอีกพร้อมดวงดาว และสรรพชีวิต
ไม่มีอะไรเป็นนิรันดร์   (เพียงแต่กาลเวลายาวนานจนไม่อาจประมาณได้)

ความไพศาลแห่งจักรวาล และดวงดาวมีมากมายเกินจิตนาการ
ไม่สามารถเรียนรู้ได้หมดสิ้นในชีวิตเดียวของคนเรา
องค์ความรู้ทั้งหมดของมนุษย์มาจากการเรียนรู้ และสะสม ตั้งแต่อดีตจนถึงอนาคต

สำหรับ มนุษย์ได้ว่างรูปแบบการดำเนินชีวิตไว้มากมายตามความเชื่อ ตามความคิด
นำมาซึ่งการอยู่ร่วมกันอย่างสันติบ้าง หรือ ขัดแย้งกันบ้าง
เป็นปัญญาที่รอการแก้ไข นี่คือเรื่องราวของโลกและชีวิตบนโลกใบนี้
ในทางวิทยาศาสตร์ยังมีเรื่องราวของโลกอื่น รูปแบบอื่น รอการค้นหา
ในทางศาสนายังมีเรื่องราวของภพอื่น ชาติอื่น ให้ศึกษา หรือ ค้นหาสัจจธรรมของชีวิตและโลก

ไม่สรุป เป็นปัญหาปลายเปิด พร้อมรับฟังทุกความเห็น