น้องสุนัขชิสุห์อายุประมาณ 2 เดือนพอดี เมื่อวานช่วงบ่ายได้ยินเสียงน้องร้องผิดปกติ
แม่จึงรีบขับรถพาไปหาหมอ โดยมีผมอุ้มอยู่เบาะข้างคนขับ แต่เนื่องจากอยู่ต่างจังหวัดและเป็นต่างอำเภอ ระยะทางมันไกลมาก เขาร้องดังตลอดทาง
ตัวอ่อนปวกเปียก และหายใจหอบ อ้าปากตลอด ก่อนถึงคลินิก ประมาณ สิบนาที
เขาอ้าปาก และมีการคล้ายสะอึก/ไอ/กระตุก ประมาณ สามครั้งติดๆ (เป็นภาพที่หลอนผมมาจนถึงตอนนี้ และไม่รู้ผมจะทำใจได้เมื่อไหร่)
จากนั้นก็หยุดหายใจไปเลย แล้วก็คอตก ตาค้าง มันเป็นภาพที่ทรมานหัวใจผมมาก
ผมพยายามผายปอด เพื่อให้เขากลับมาหายใจ อีกครั้ง ผมที่เป็นคนไม่ได้เข้มแข็งทุนเดิมอยู่แล้ว พอถึงคลินิกปุ๊บผมรีบวิ่งเอาเข้าไปให้หมอตรวจ
"ตับวาย ตายแล้วค่ะ" ผมร้องไห้โฮออกมาตรงนั้นเลย เขาบอกว่าน่าจะติดมาจากพ่อแม่ เป็นมาตั้งแต่ช่วงแรกเกิด ซึ่งคนขายไม่เคยบอกมาก่อนเลย
ผมเลยไม่รู้และเราก็ไม่ได้สังเกตว่าเขาผิดปกติอะไร ผมร้องไห้มาจนตลอดทาง กลับถึงบ้าน ผมร้องไห้จนเสียสติ
นอนไม่หลับ พอหลับก็ฝันว่าน้องยังมีชีวิตอยู่ จากที่เคยเล่นด้วยกันทุกวัน ต่อไปนี้มันคงเหลือแค่ความทรงจำ
กินข้าวไม่ลง คิดถึงเขาตลอด อยากให้เขาได้มากินด้วย พอนึกถึงตรงนี้ทีไร มันปวดหัวใจ ทั้งคิดถึงปนสงสารอย่างบอกไม่ถูก
ผมไม่สามารถดูรูปที่เคยถ่ายไว้ เพราะมันทำให้จิตใจผมย่ำแย่
ผมไม่สามารถออกไปทำอะไรได้ตามปกติ ความรู้สึกเศร้าเสียใจกัดกินหัวใจอยู่ตลอดเวลา
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเสียสติ ผมทรมานเหลือเกินครับ ผมเคยผิดหวังเสียใจมาเยอะในชีวิต แต่ครั้งนี้มันโหดร้ายเกินไป
อยากหลุดพ้นจากความรู้สึกทรมานแบบนี้สักที
ทำใจไม่ได้เลยครับ
แม่จึงรีบขับรถพาไปหาหมอ โดยมีผมอุ้มอยู่เบาะข้างคนขับ แต่เนื่องจากอยู่ต่างจังหวัดและเป็นต่างอำเภอ ระยะทางมันไกลมาก เขาร้องดังตลอดทาง
ตัวอ่อนปวกเปียก และหายใจหอบ อ้าปากตลอด ก่อนถึงคลินิก ประมาณ สิบนาที
เขาอ้าปาก และมีการคล้ายสะอึก/ไอ/กระตุก ประมาณ สามครั้งติดๆ (เป็นภาพที่หลอนผมมาจนถึงตอนนี้ และไม่รู้ผมจะทำใจได้เมื่อไหร่)
จากนั้นก็หยุดหายใจไปเลย แล้วก็คอตก ตาค้าง มันเป็นภาพที่ทรมานหัวใจผมมาก
ผมพยายามผายปอด เพื่อให้เขากลับมาหายใจ อีกครั้ง ผมที่เป็นคนไม่ได้เข้มแข็งทุนเดิมอยู่แล้ว พอถึงคลินิกปุ๊บผมรีบวิ่งเอาเข้าไปให้หมอตรวจ
"ตับวาย ตายแล้วค่ะ" ผมร้องไห้โฮออกมาตรงนั้นเลย เขาบอกว่าน่าจะติดมาจากพ่อแม่ เป็นมาตั้งแต่ช่วงแรกเกิด ซึ่งคนขายไม่เคยบอกมาก่อนเลย
ผมเลยไม่รู้และเราก็ไม่ได้สังเกตว่าเขาผิดปกติอะไร ผมร้องไห้มาจนตลอดทาง กลับถึงบ้าน ผมร้องไห้จนเสียสติ
นอนไม่หลับ พอหลับก็ฝันว่าน้องยังมีชีวิตอยู่ จากที่เคยเล่นด้วยกันทุกวัน ต่อไปนี้มันคงเหลือแค่ความทรงจำ
กินข้าวไม่ลง คิดถึงเขาตลอด อยากให้เขาได้มากินด้วย พอนึกถึงตรงนี้ทีไร มันปวดหัวใจ ทั้งคิดถึงปนสงสารอย่างบอกไม่ถูก
ผมไม่สามารถดูรูปที่เคยถ่ายไว้ เพราะมันทำให้จิตใจผมย่ำแย่
ผมไม่สามารถออกไปทำอะไรได้ตามปกติ ความรู้สึกเศร้าเสียใจกัดกินหัวใจอยู่ตลอดเวลา
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเสียสติ ผมทรมานเหลือเกินครับ ผมเคยผิดหวังเสียใจมาเยอะในชีวิต แต่ครั้งนี้มันโหดร้ายเกินไป
อยากหลุดพ้นจากความรู้สึกทรมานแบบนี้สักที