ผมเคยคุยกับรุ่นน้องคนนึง เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนั้นผมอยู่ ม.6 น้องอยู่ ม.4 ตลอดเวลาที่ได้คุยกัน มันคุยกันแค่ช่วงสั้นๆ
และแต่ละช่วงจะเป็นแบบเดิมเสมอๆ คือช่วงคุยกันแรกๆเหมือนน้องจะโอเคมาก แต่ผ่านไปซักสัปดาห์น้องเขาก็จะเงียบหาย
แล้วก็จบที่ต่างคนต่างเงียบไป เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เราเคยสัญญากันไว้ว่าถ้าผมรอเขาได้ ถ้าผ่านไปสองปีเขาจะยอมคบกับผม
นี่ก็สองปีแล้วครับ น้องเขากำลังจะจบม.6แล้ว แต่ผมรอเขาไม่ได้ตั้งแต่ผมอยู่ม.6ละ คบกะคนอื่นไปซะก่อนแล้ว
เคยเห็นน้องเขาเพ้อหนักๆแต่ก็ไม่กล้าคิดไปเองว่าเขาจะเพ้อถึงผม เพราะมันไม่มีอะไรที่ชัดเจนพอที่จะบอกว่าผมสำคัญขนาดนั้น
แต่ ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา ผมกลับไม่เคยลืมน้องเขาได้เลย
ไม่ว่าจะคบกับใคร คุยกับคนไหน ผมก็ยังคิดถึงน้องเขาอยู่ แต่ผมคงไม่กล้าทักเขาไปอีกแล้ว
"แต่ถ้าโชคดีคุณผ่านมาเห็นก็อยากให้ฟังเพลงข้างล่างนี้นะ"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เพื่อนๆหล่ะครับเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหมครับ แล้วทำยังไงกันบ้าง ผลเป็นยังไงกันบ้าง แล้วผมควรทำยังไงต่อดี
เคยลืมใครไม่ได้ไหม ต่อให้คบใครก็ตาม แต่สุดท้าย ก็ยังลืมคนที่แค่เคยคุยไม่ได้ ?
และแต่ละช่วงจะเป็นแบบเดิมเสมอๆ คือช่วงคุยกันแรกๆเหมือนน้องจะโอเคมาก แต่ผ่านไปซักสัปดาห์น้องเขาก็จะเงียบหาย
แล้วก็จบที่ต่างคนต่างเงียบไป เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เราเคยสัญญากันไว้ว่าถ้าผมรอเขาได้ ถ้าผ่านไปสองปีเขาจะยอมคบกับผม
นี่ก็สองปีแล้วครับ น้องเขากำลังจะจบม.6แล้ว แต่ผมรอเขาไม่ได้ตั้งแต่ผมอยู่ม.6ละ คบกะคนอื่นไปซะก่อนแล้ว
เคยเห็นน้องเขาเพ้อหนักๆแต่ก็ไม่กล้าคิดไปเองว่าเขาจะเพ้อถึงผม เพราะมันไม่มีอะไรที่ชัดเจนพอที่จะบอกว่าผมสำคัญขนาดนั้น
แต่ ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา ผมกลับไม่เคยลืมน้องเขาได้เลย
ไม่ว่าจะคบกับใคร คุยกับคนไหน ผมก็ยังคิดถึงน้องเขาอยู่ แต่ผมคงไม่กล้าทักเขาไปอีกแล้ว
"แต่ถ้าโชคดีคุณผ่านมาเห็นก็อยากให้ฟังเพลงข้างล่างนี้นะ"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เพื่อนๆหล่ะครับเคยมีประสบการณ์แบบนี้ไหมครับ แล้วทำยังไงกันบ้าง ผลเป็นยังไงกันบ้าง แล้วผมควรทำยังไงต่อดี