คบกะแฟนมา2 ปี เขาโตกว่า เขาใช้ชีวิตมาเยอะกว่าเรา เขาสอนเราเวลาเราทำอะไรผิด จนในใจเราคิดว่าจะหยุดอยู่ที่เขา มันเหนื่อยแล้ว เขาดีสุดแล้ว
จนกลายเป็นว่าเวลาทะเลาะกัน เราจะเป็นคนรับฟัง นั่งเงียบๆ ไม่พูดไม่เถียง ถึงอยากจะพูดแค่ไหนก็เหอะ อยากจะเถียงแค่ไหนก็ตาม ได้แแต่ยอมรับฟัง จนบางทีแฟนถามว่า ที่เงียบนี้คือยอมรับผิด หรือไม่รู้สึกอะไร เราก็ตอบเขาไม่ได้ เพราะในใจเรารู้ไงว่า พูดออกมาก็คงเป็นแค่การเถียง ไม่ใช่การอธิบาย แต่เราคิดเสมอ เวลาทะเลาะกัน ที่เราไม่ยอมพูดหรือเถียงเขากลับ เพราะเรากลัว กลัวว่าจะเสียเขาไป กลัวว่าจะต้องเลิกกัน เรากลัวไปหมด ใครพอมีวิธีแก้บ้าง อะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่การพูด มีอะไรก็พูดไปเลย เราว่า เรายังไม่กล้าพอที่ทำมัน...
ไม่อยากทะเลาะไม่อยากเถียงเพราะกลัวเสียเขาไป...
จนกลายเป็นว่าเวลาทะเลาะกัน เราจะเป็นคนรับฟัง นั่งเงียบๆ ไม่พูดไม่เถียง ถึงอยากจะพูดแค่ไหนก็เหอะ อยากจะเถียงแค่ไหนก็ตาม ได้แแต่ยอมรับฟัง จนบางทีแฟนถามว่า ที่เงียบนี้คือยอมรับผิด หรือไม่รู้สึกอะไร เราก็ตอบเขาไม่ได้ เพราะในใจเรารู้ไงว่า พูดออกมาก็คงเป็นแค่การเถียง ไม่ใช่การอธิบาย แต่เราคิดเสมอ เวลาทะเลาะกัน ที่เราไม่ยอมพูดหรือเถียงเขากลับ เพราะเรากลัว กลัวว่าจะเสียเขาไป กลัวว่าจะต้องเลิกกัน เรากลัวไปหมด ใครพอมีวิธีแก้บ้าง อะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่การพูด มีอะไรก็พูดไปเลย เราว่า เรายังไม่กล้าพอที่ทำมัน...