ขอเล่าก่อนนะคะ 
คบกับแฟนมาประมาณ 3-4 ปี ตัดสินใจมีลูก1คน ตอนนี้ลูกได้2ขวบแล้วค่ะ 
ช่วงเป็นแฟนกันก็ดีค่ะ  ทะเลาะกันก็คุยกัน ง้อกันปกติ แต่หลังจากมีลูกเคยทะเลาะกัน 2 ครั้งแล้วแบบมีปากเสียงกันแล้วรู้สึกว่า
เราไม่ควรทะเลาะกันเลยเพราะมีลูก ไม่อยากให้ลูกเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน และไม่อยากมานั่งเครียด ปวดหัว อยากเอาเวลาไปเล่นกับลูกมากกว่า
หลังจากนั้น เวลามีเรื่องอะไรที่แฟนทำให้ไม่พอใจ หรือมีเรื่องที่จะต้องทะเลาะกัน เราจะเก็บไว้ในใจเงียบๆคนเดียว แต่ก็มีแสดงสีหน้าว่าแบบไม่พอใจ
แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกันหรือโวยวายใส่กัน เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆเลยค่ะ จนทุกวันนี้มันเหมือนความเคยชินที่จะไม่พูดเวลาที่แฟนทำอะไรให้ไม่พอใจ มันสะสมมาเรื่อยๆ จนมีคำถามในหัวตัวเองตลอดว่า เรายังรักกันอยู่หรือแค่อยู่ด้วยกันเพราะต่างคนต่างรักลูกมาก? ความรู้สึกมันเหมือนไม่ใช่ครอบครัว มีปัญหาก็ไม่สามารถคุยกันได้ ไม่สามารถปรับความเข้าใจกันได้เพราะทุกครั้งที่พูดออกไปมันกลายเป็นเรื่องใหญ่มันกลายเป็นจะต้องทะเลาะกัน เราเลยเลือกที่จะเงียบ 

มีใครแนะนำวิธีได้บ้างคะ ว่าต้องเริ่มต้นจากตรงไหน หรือความรู้สึกนี้มันคืออะไร ?