อยากรู้ว่าคนที่เคยรักกันมากๆแต่พอถึงเวลาเลิกกันไป ไม่ได้เกลียดอะไรกัน แต่ทำไมไม่สามารถกลับมาคุยกันได้
เรื่องของเรามีอยู่ว่า ตอนนั้นเราเรียนอยู่มหาลัยแห่งนึง ตอนนั้นเราอยู่ปี 2 ช่วงนั้นเรากำลังเลิกกับแฟนที่คบกันมานานด้วยเหตุผลที่ว่าเรามีคนอื่น ช่วงนั้นเรียกได้ว่า เราเจ้าชู้มาก คุยกับผู้ชายหลายคนมาก ใครมาจีบเราเราคุยด้วยหมด เราใช้ชีวิตแบบโสดๆที่มีคนคุยเยอะๆ แบบนี้มาได้สักพัก แล้ววันนึงทางมหาลัยได้มีการจัดกิจกรรมการเป็นตัวแทนของแต่ละสาขาในมอไปต่างจังหวัด อาจารย์ได้เลือกเรากะเพื่อนสนิทของเราเป็นตัวแทนไปร่วมกิจกรรม และวันนั้นมันก้เปนจุดเริ่มต้น ที่เราได้รุ้จักคนๆนึง  เช้าวันที่ออกเดินทางรถบัสที่มารับ มี 3 คัน เราได้นั่งคันที่ 3 แต่เพื่อนเราได้นั่งคันที่ 1 พอเราขึ้นรถเราเลือกนั่งหลังประตูไป 1 ที่ คนอื่นๆก็เริ่มทยอยขึ้นรถมาบางคนได้นั่งคันเดียวกันเปนกลุ่ม บางคนก็มาคนเดียวเหมือนเรา แต่เราไม่มีใครมานั่งด้วยเลย ต้องบอกก่อนนะว่าเราเปนคนหน้านิ่งแล้วหน้าจะดูดุ ดูนิ่งๆน่ากลัว แต่ถ้าได้รู้จักบอกเลยว่าบ้า ปันยาอ่อนมากๆ แล้วก็มีผู้ชายคนนึงมานั่งข้างหน้าเราคนนึง เขานั่งคนเดียว จากนนั้นรถก็เริ่มออกเดินทาง ทุกคนเริ่มคุยกัน แต่เราไม่ได้คุยกะใครเลย นั่งเล่นแต่บีบี (ช่วงนั้นกำลังฮิตติดชาต) จนพี่ๆคนที่คอยไปดูแลเรา เริ่มมาทำกิจกรรมบนรถ ให้ทุกคนบนรถแนะนำตัวด้วยการเต้น เราแนะนำตัวเกือบคนสุดท้ายของคัน 555  เขินนะตอนนั้น แต่เต้นไปเถอะ เด้วเค้าแซว จากนั้น ก็แวะปั้ม เราเปนคนไม่ค่อยเตรียมพร้อมอะไรเวลาไปไหน ต้องซื้อของใช้ใหม่ตลอด สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ทุกอย่างว่าได้ ตอนลงไปซื้อของเรารุ้สึกว่าเหมือนมีคนมองเราอยู่ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร ยืนเม้ากะเพื่อนเพลิน จากนั้นก็เดินทางต่อ
ถึงแล้วววววววว  ที่นี่อากาศดีมาก ช่วงนั้นเป็นช่วงเดือนกุมพาพอดี ไปถึงก้อเปลี่ยนเสื้อผ้าทำกิจกรรม Adventure มากมาย เย็นๆถึงจะได้เข้าที่พัก เราได้นอนอีกกะเพื่อนอีกแล้ว ได้นอนกะทอมต่างสาขาคนนึง และก็รุ่นน้องต่างสาขาที่มีความอะเริทตลอกเวลา เวลาผ่านไปสามวัน วันที่สามเราเดินทางกลับ มหาลัย ก่อนกลับก็ได้แวะที่สะพานข้ามแม่น้ำแคว รู้สึกอีกแล้วว่ามีคนมอง แต่ด้วยความที่คนเยอะ เราก็รีบกินข้าว ถ่ายรูปก็ไม่ได้สนใจอะไร จากนั้นก้อเดินทางกลับ ตอนที่อยู่บนรถตอนไปกะตอนกลับนี่ต่างกัน เราคุยพูดมากกะคนอื่นๆถ่ายรูปเล่นกัน ไม่เหมือนตอนไปนั่งหงอยเปนหมาไม่สบาย 555
หลังจากวันนั้นเปนวันวาเลนไท ได้มีการเรียกประชุมตัวแทนสาขาที่ไป เราก็ไปประชุมหลังเลิกเรียนแต่เราไปคนเดียวเพื่อนไม่สบาย วันนั้นเราก็เจอกลุ่มเพื่อนที่ไปมีการแลกเบอ แลกไลกันทั้งกลุ่ม และวันนั้นเองก็เปนจุดเริ่มต้นให้เราได้คุยกะผู้ชายคนนึงที่ต้องมาทำงานให้มหาลัยด้วยกัน
คนๆนั้นเค้าชื่อ น่ารักนะ ไม่คิดว่าผู้ชายจะชื่อแบบนี้ชื่อ 2 พยาง แต่เราอ้ะชอบเรียกฉายาเค้ามันเปนชื่อรวมของเค้าแหละ เรียกว่า จ ล้ะกันนะ เผื่อเค้ามาอ่านรู้ตัวแน่ๆ  ตอนแรกเค้าทักเฟสมาหาเราก้ทักปกติคนรู้จักกัน หลังจากทักวันสองวันก้อเริ่มมาปรึกษาเราเรื่องจีบผู้หญิงคนนึง จีบมานานล้ะ แต่เค้าไม่ค่อยสนใจไรงิ เราก็ไม่ได้คิดไรก็ให้คำปรึกษาไปตามปะสาคนพูดมากอ้ะ หลังจากนั้นเค้าก้อเริ่มแปลกๆเริ่มบอกว่าไม่จีบคนนั้นล้ะ เค้าบอกว่าเค้าจะมาจีบเราแทน คำพุดที่เคยคุยกัน เราจำได้ทุกคำเลย
หลังจากนั้นไม่นาน เราก็คบกัน คุยกันได้ไม่ถึง สองอาทิต ถามว่าทำไมเราถึงคบกับเค้า ตอนนั้นไม่ได้ชอบอะไรมากมายนะ แต่แค่เค้าน่ารัก หน้าตาดี คนชอบเค้าเยอะโดยเฉพาะเกกับกระเทย แรกๆคบกัน ทุกคู่อ้ะ หวานนน อยากเจอกันทุกวัน ไปเที่ยวกัน ช่วงนั้นมีความสุขที่สุดล้ะ เราก็คบกันมาเรื่อยๆนะ ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง ห่างกันบ้าง แต่ทุกครั้งเราก็กลับมาดีกัน จนมาถึงช่วงปลายเดือนมกรา ใกล้ๆจะถึงวันครบรอบ 2 ปีของเรา เรามีปันหากัน ซึ่งจิงๆแล้ว ทุกครั้งที่ทะเลาะกันต่างคนต่างเงียบ ต่างคนต่างไม่คุยกัน พออารมดีก็มาคุยกันเหมือนเดิมแต่ปันหาที่เกิดขึ้นมันไม่ได้คุยกัยปรับกันมันทำให้เป็นปมปันหามาเรื่อยๆจนถึงวันระเบิด  โดยส่วนตัวเราเปนคนขี้งอน แต่ไม่พูดชอบเงียบ ชอบเกบไว้คนเดียว แล้วเค้าก้ไม่สนใจ เราก็ยิ่งน้อยใจ จนวันนั้นเรา โพสหน้าวอลตัวเองว่า   “ เก็บความรักฉันไว้ให้ดี “  วันนั้นเราไม่มีเรียนบ่าย เพื่อนๆและพี่ชวนไปกินเหล้าที่ร้านชำใกล้มอ  เราก็ไป แล้วเราโทชวนแฟนเรามา เค้าก็มานะแต่พอมาถึงหน้าตึงใส่เรา ไม่คุยกะเรา เราเริ่มรุ้ตัวล้ะ ว่าต้องมีปันหาไรแน่ๆ พอถึงตอนกลับบ้านเค้าก้ไปส่งเราที่บ้านเหมือนทุกครั้ง ระหว่างทางเราก็ทะเลาะกันด้วยเหตที่ว่าโพสเฟส ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดว่าเค้าดูแลเราไม่ดี  ทั้งๆที่เราสองคนไม่ได้ทะเลาะกัน  ปันหาแค่นี้ไม่น่าจะถึงขั้นเลิกกันใช่ป่ะ แต่มันเปนการสะสมมานานแล้วทุกครั้งที่เราทะเลาะกันไม่เคยเอาปันหามาคุยกันปล่อยไว้จนมันเกินจะแก้  ความรุ้สึกทุกอย่างระเบิดออกมา  ทะเลาะกันแรงมาก เราก็ร้องไห้ด้วยความน้อยใจ ทุกอย่างที่สะสมมานานปล่อยวันนั้นหมด ช่วงนั้นที่เลิกกัน เราไม่กลับบ้านเลยค่ะ ขอแม่มานอนหอเพื่อน อยู่คนเดียวไม่ได้จิงๆ ร้องไห้ตลอดเวลา กินเหล้าทุกวัน วันนึงสายรหัสเรานัดไปกินเหล้า ไม่รุ้ว่าฟ้าแกล้งหรืออะไร เราทั้งสองคนไปเจอกันที่ร้านเหล้า วันนั้นเปนความรุ้สึกที่พีคมาก เพลงร้านเหล้าวันนั้นเศร้าทุกเพลงโคตโดน โคตตรง ไม่มีเพลงสนุกเลยมันบังเอิญไป จนแบบใครขอเพลงแกล้งกูรึป่าว  555  แล้วเราก้เดินผ่านโต้ะเค้า รุ่นพี่เค้าเรียกเราไปคุย หน้าตาเราดูไม่ได้เลยนะตาบวมมาก  เรากินเหล้าที่โต้ะนั้นไปแก้วนึงแบบเข้มๆ เราร้องไห้ ร้องแบบไม่อายใคร แล้วแฟนเราก้อนั่งอยู่โต้ะนั้นด้วย เราไม่กล้ามองหน้าเค้า เรากลัวเค้าเหนน้ำตาเรา แต่กลั้นกลั้นเอาไว้ไม่ได้จิงๆ  ใครไม่เจอแบบเราไม่รู้หรอกจิงๆ เลิกกันแต่ต้องมาเจอกันอีก  แย่นะแย่มาก ทั้งรักทั้งคิดถึง หลังจากวันนั้นเราก้อตัดสินใจไปหาเค้าที่บ้าน ไปถามให้แน่ใจ และคำตอบที่ได้ คือ เลิก เค้าไม่ได้รัก เราแล้ว   ความรุ้สึกนั้นแบบเหมือนยืนอยู่ขั้วโลกเหนือแล้วมีคนเอาน้ำร้อนมาราดเรา ชาไปทั้งหน้า ทั้งตัว  ร้องไห้แบบหนักมาก  คืนนั้นเราตัดสินใจทักเค้าไปอีกครั้งแต่ไม่ได้จะยื้อหรือไรนะ  ทักไปในฐานะเพื่อน  เค้าก็บอกให้เราไปนอนได้แล้ว  บอกฝันดีเรา เรานอนหลับทั้งน้ำตา  พอตื่นเช้ามาวันนั้นไม่มีเรียนเราไปหาเพื่อนอย่างที่บอกอยู่คนเดียวไม่ไหว เราก็ทักเค้าไปอีก เหมือนเดิม ถามแค่ทำไรอยู่  ไม่กล้าถามเยอะ กลัวว่าเค้าจะรำคานเรา แล้วเค้าก้บอกเราว่า มีเรื่องอยากจะคุยด้วย พุ่งนี้เจอกันนะ  ความคิดแรกนะที่เราคิด ต้องมาบอกเลิกเราเปนทางการแน่ๆ  เราถามกลับไป เรื่องดีหรือไม่ดี เค้าก้บอกเราว่า ไม่ต้องรู้หรอก เด้วเจอก็รุ้เอง  พอถึงวัน  เค้าขอคืนดีกับเรา  ดีใจแบบบอกไม่ถูก มันเหมือนเรากลับมารักกันมากกว่าเดิมนะ  เค้ายอมเรามากขึ้น ดีกับเรามากขึ้น แต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป เค้าเริ่มเบื่อเรา ไม่สนใจเรา เรารุ้สึกได้แล้วเราก็เลืกที่จะไม่พูด แล้ววันนั้นก้อมาถึง……  วันที่เราเลิกกันจิงๆ วันนั้นเราทะเลาะกันเลิกกัน  ก่อนที่จะถึงวันเกิดเค้าไม่กี่วัน เค้าดูปกติมาก เหมือนจะมีหรือไม่มีเราเค้าก็อยู่ได้ แต่เราดิต้องแกล้งทำเปนแข็งแรง ต้องแกล้งยิ้ม แกล้งบ้า แกล้งหัวเราะไปวันๆ ทั้งทีเราอยากจะร้องไห้ตลอดเวลา  เหตุผลเดียวเลยที่ไม่อยากร้องไห้ให้ใครเหน  เรากลัวพ่อแม่ คิดมากตามเราไปด้วย กลัวว่าเค้าจะเปนห่วงเรามากไป  เราเลยต้องเกบไปร้องไห้คนเดียว วันทั้งวันหัวเราะ  ยิ้มนะ พอตกดึกๆร้องไห้แบบน้ำตาไหลเปนสายน้ำ ร้องจนน้ำตาร้อน ปวดหัว ปวดตัวไปหมด เรื่องนอนบอกเลยว่านอนวันล้ะชั่วโมง และที่หลับก้อหลับไปเพราะเพลีย หลับทั้งน้ำตา คิดอยู่เรื่องเดียว เราเลิกกันเพราะอะไร สาเหตุที่เลิกไม่มีใครรุ้ค่ะ  และทั้งสองฝ่ายไม่มีมือที่สาม  หลังจากวันที่เราเลิกกัน ทุกคนไม่มีใครรุ้นอกจากคนที่สนิทๆกันจิงๆเท่านั้นที่รุ้  และทุกคนที่เจอเรามีคำถามที่ทุกคนถามเหมือนกันทุกคน ว่า  สองคนเลิกกันทำไม  นั้นดิ  เราเลิกกันทำไม  คำตอบที่ได้จากเราคือ ไม่รู้  และคำตอบที่ได้จากเค้า  ก้อไม่รุ้เหมือนกัน  แต่ชีวิตเราสองคนมันก็วนมาเจอกันเรื่อยๆ ที่ร้านเดิม  เราไปร้านนั้นทีไร  เจอทุกรอบ  ฟ้าดินคงสนุกมากสินะ  มีคนๆนึงเค้าบอกเราว่า  สักวันนึงเรากะเค้าอาจจะกลับมาคบกันก็ได้ ฟ้าแค่แกล้งให้เลิกกัน ห่างกัน ทดสอบความรัก  
เรา คิดเลยนะ  ทดสอบบ้าไร  มีคนใหม่ไปกี่คนล้ะ  เรายังไปไหนไม่ได้เลย ยังอยู่กะอดีต คิดซ้ำๆวนไปวนมาเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้  ทั้งๆที่มีคนมาจีบเราเรื่อยๆแต่เรากลับเฉยๆ  มันคงเปนการลงโทษเราแหละที่ให้เราไปเจอกะเค้าบ่อยๆ  และเปนการตอกย้ำให้เรารุ้ว่าเค้ามีคนอื่นไปแล้ว  
เน้อะ ความรุ้สึกแบบนั้น  ไปเจอเค้ากะแฟนใหม่นั่งกะหนุงกะหนิงกัน ทั้งที่ที่ตงนั้นเคยเปนของเรา  เค้าจะรุ้สึกคิดถึงเราบ้างรึป่าว  คนที่รักเค้าที่สุด
ปล  สุดท้ายล้ะ  คนที่น่ารัก ที่สวยกว่าเรา เธอหาได้อีกเยอะ  แต่คนที่ดีกับเธอและรักเธอมากเท่าเราไม่มีแล้วล้ะ  ลองเกบไปคิดดูนะ ว่าจิงมั้ย (ถ้าเกิดว่าเธอเข้ามาอ่าน เธอคงรู้ตัว)   จ