เราคบกับแฟนได้เกือบ 3 ปีแล้ว ตอนที่ตกลงจะคบกันได้บอกเขาไว้แล้วว่าเราเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองค่อนข้างมาก ชี้งอน น้อยใจเก่ง และขี้หึงสุดๆ(แบบว่าข้อเสียของผู้หญิงเรามีคบ) แต่เรื่องอื่นๆเราไม่มีปันหาเราดีหมด ระยะแรกๆก้อไม่ได้มีปัญหาอะไรเขาก้อยอมเราดีทุกอย่าง เราเป็นคนโกรธง่ายหายช้า ทะเลาะกันบางเรื่องต้องมีถึง3 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้นถ้าเรายังไม่ได้เหตุผลหรือพอใจเราก้อไม่ดีง่ายๆ ไม่ใช่ว่าเราอยากทะเลาะนะแต่เราไม่เข้าใจจะให้ทำเป็นเข้าใจก้อไม่ได้ฝืนความรู้สึกไม่เป็น ส่วนมากจะเป็นเรื่องไร้สาระแต่เป็นเรื่องใหญ่ทุกที แต่เวลาทะเลาะกันทุกครั้งต่อให้เครียดแค่ไหนต่างคนต่างร้องไห้เท่าไหร่เขาไม่เคยหนีเราไปไหน ไม่เคยพูดคำหยาบกับเรา กู-ก้อไม่มี แต่จะพยายามอธิบายให้เราเข้าใจทุกครั้ง จนมีครั้งหลังๆ 2-3 เดือนที่ผ่านมา เขาเริ่มง้อน้อยลง พอทะเลาะได้หน่อยเริ่มเครียดเริ่มเดินออกจากห้องเราไป แต่พอเห็นเขาจะไปก้อทำใจไม่ได้ไปขวางเขาไว้ เรารุ้สึกว่าเขาเริ่มรู้ทางเราแล้ว เราควรทำไงดีกับปันหานี้? และเขาไม่ยอมเราเหมือนเดิมเขายังรักเราหรือป่าว? ถ้าคุณมีแฟนอย่างเราคุณจะแก้ปันหายังไง?
รบกวนเพื่อนๆหน่อนนะค่ะ ตอนนี้เราเห็นความเปลี่ยนแปลงเรารุ้สึกเครียดมากเลย ขอบคุณค่ะ 🙏
เราเป็นผู้หญิงหรือเป็นแฟนที่เอาแต่ใจเกินไปหรือเปล่า?
รบกวนเพื่อนๆหน่อนนะค่ะ ตอนนี้เราเห็นความเปลี่ยนแปลงเรารุ้สึกเครียดมากเลย ขอบคุณค่ะ 🙏