Helloooo!! เอฟเวอร์รี่บอเด้  คือในวันนี้เราจะมาเขียนเล่าเรื่องราวประสบการณ์การไป Work And Travel ปี 2014  แม้จะผ่านมาเกือบจะนาน แต่เราไม่มีวันลืม ถ้าจะถามว่าทำไมเพิ่งมาเขียน ก็ขอตอบว่าเพิ่งว่าง จบนะ! การเรียนมหาปะลัยไม่ใช่เรื่องตลกนะทุกคน ฮ๋าาา เราได้ไปทำงานที่ Six Flags Fiesta Texas ซึ่งตั้งอยู่ที่เมือง San Antonio รัฐ Texas  ซึ่งคือเมืองที่ห่างจาก Mexico แค่ 45 นาทีจากการขับรถ เมืองที่ทุกคนบอกว่าร้อนๆๆ แต่วันแรกที่เราไปเหยียบ เจือก 3 องศา พับผ่ามากก ไม่ได้เอาเสื้อหนาวไป เมืองที่เด็กหรือประชากรที่นี่ส่วนใหญ่พูดได้ 2 ภาษาคืออังกฤษและสเปน เพื่อไม่เป็นการเสีย วาเล เอ้ยย เวลาา! เราจะเล่าผ่านภาพละกัน ๆม่มีการแต่งภาพเกือบทั้งสิ้น สดๆดิบๆ ละก็ถือเป็นรีวิวไปด้วยเลย  เอ้า ช้าอยู่ตะไมม เริ่ม!!

Chapter 1 : การเดินทาง(ของชั้นและเธอคือการเรียนรู้) เดี๋ยวๆ ออกนอกเรื่องงทำไม?
เราเดินทางด้วยสายการบิน
Thai Smile:จากขอนแก่น(KKC)>>สุวรรณภูมิ(BKK)
Korean Air : สุวรรณภูมิ(ฺBKK)>> อินชอน,โซล(ICN)
Korean Air : อินชอน,โซล(ICN)>> ดาลลัส , Texas (DFW)
Mega Bus :  ดาลลัส , Texas (DFW)>> San Antonio , Texas  เย้ๆๆๆ ร่วมระยะเวลาการเดินทางเกือบ 28 ชม.
เราเดินทางคนเดียว แล้วไปนัดเจอเพื่อน ที่ทำงานที่เดียวกันตอนถึงสนามบินที่ดาลลัส (แต่ตอนแวะทรานซิสที่เกาหลีก็เจอกันนะ) พร้อมหารค่าแทกซี่(4คน)เพื่อไปสถานี mega bus เพื่อนั่งไป San Antonio จากดาลลัสไปซานใช้เวลาประมาณ 6-7 ชม. ก็นั่งๆนอนไปชมเมืองไปแปปๆก็ถึง Mega bus เราจองมาจากเมืองไทยค่าตั๋วประมาณ 500-600 บาทมั้งถ้าจำไม่ผิด แต่รถก็ดีเกินราคานะเราว่า มีWiFi ฟรีด้วย แต่ตอนไปจอดรถที่ ซานนี่สิ เหมือนจอดๆข้างถนน ฮ่าา แล้วต้องเรียกแทกซี่ต่อไปที่พักอีกประมาณ 30 นาทีเพราะรถจอดที่ดาวน์ทาวน์ แต่ที่พักอยู่กึ่งๆชานเมือง เหนื่อยยยไปอี้กก!!
อันนี้รูปอาหารบนเครื่องขาจากไทยไปเกาหลี เรานั่งไปกับคุณลุงคุณป้าที่จะไปเยี่ยมลูกสาวที่อเมริกา เราเผลอหลับแกเลยสั่งข้าวต้มให้ น่ารักมากก!


แวะพักพร้อมรอทรานซิสเครื่องที่อินชอน ไปถึงตอน 6 โมงเช้า นอนรอเครื่องออกตอน 11 โมงเหยียดขาเหยียดแขนเต็มที่ อารมณ์คือนอนจริงๆหลับลึกมาก จนพี่ที่ตามมาอีกไฟทล์มาถึงทีหลังบอก แกหลับลึกมาก ฮ่าาา อากาศก็หนาววได้โล่มากขนาดเดินทางช่วงเมษาแล้วนะ

พอ 11 โมงก็ขึ้นเครื่องพร้อมเดินทางต่อ!! 13 ชม. นรกที่นั่งข้างป้าคนจีน!! คือเรานั่งติดริมหน้าต่าง 13 ชม. เราไปเข้าห้องน้ำแค่ครั้งเดียว ที่เลือกที่ริมหน้าต่างเพราะตอนแลนนนนดิ้งงงเราอยากเห็นเมืองมากกกก แต่ก็แลกมากับการที่ เข้าห้องน้ำยากกมากกกกเช่นกัน นอนๆ ดูหนัง กินข้าว วนลูปซ้ำไปซ้ำมา ในที่สุดก็ถึงงงงงง!! คือน้ำตาจะไหลมากเพราะตอนกินข้าว แอร์มาถามต้องการน้ำอะไรรร กูกำลังจะชี้ไวน์ ด้วยความเร็วแสง ป้าคนจีนก็หยิบน้ำส้มมาให้ พร้อมอีกแก้วคือไวน์ให้กับตัวเอง ละพูด เจียะๆ เดี๋ย วว  วว  วกูขอไวน์ไม่ช่ายยยน้ำส้มมมมม WTF หน้ากุดูนางเอกหราาาา!! ละนางก็มีปัญหาตอนเขียนใบI-94 คือแกจะถามแอร์ แต่แอร์ก็พูดจีนไม่ได้ แกก็พูดอิ้งไม่ได้ เออเจริญ!! แอร์หันหน้ามาที่เราพร้อมบอกช่วยได้มั้ย ! ช่วยเห้ไรละครัช แค่กุต้องนั่งมากะลุงป้า 2 คนนี้ก็เกินพอละ แล้วหน้ากุดูพูดจีนได้หราาา ตอบบเส่ะ ! สรุปเหมือนแกก็จะตวาดๆใส่แอร์ ละก็โบกมือไล่ เห้ออออ คุณแอร์ค่ะ อย่าลืมไปล้างซวยค่ะ ด้วยความหวังดี พอลงจากเครื่องรอเข้าด่านตรวจ ตม. ชั่วโมงกว่า ที่เขาบอกโหดนักโหดหนา บ้างว่าตอนตรวจกระเป๋าถึงขั้นค้นๆ เปิดไม่ได้ กรีด เอาละสิสั่นๆ คือเราเอาพวกพริกแกงไปเยอะ ยาบางตัวกลัวโดนค้นละจะไม่ผ่าน แต่ตอนผ่าน ตม. มาก็ไม่ได้ถามไรมาก แค่ประมาณ มาทำอะไรที่นี้ มากี่เดือน กลับตอนไหน เราก็ตอบๆ ละเขาก็ ปั้มๆๆ วิ้ดวิ้ว วว ว วผ่านนนน ต่อมาก็ลงมาเอากระเป๋าที่ด้านล่างพร้อมรอตรวจค้น พนักงานขอดูใบCustom Declaration ที่เรากรอกว่านำอะไรเข้าประเทศบ้าง เราติ๊ก no หมด พนักงานก็บอก พวกนี้ไม่มีในกระเป๋าคุณใช่มั้ย เราก็ตอบ ไม่มีจ้าาา หลังจากนั้นพนักงานก็บอกงั้นก็ผ่านนนพร้อมชู 2 นิ้วให้ ฮ่าาา เด๋วๆ นี่อ่านรีวิวมาจนหลอน ว่าน่ากลัวมากกก หรือช่วงเราไปคนอาจไม่ค่อยเยอะ เลยตรวจไม่เคร่ง ไม่รู้ละสรุปปป ผ่านละโว้ยยย เมกาจ้าาชั้นมาแล้วววว ละพอเดินออกมาจากด่านตรวจกระเป๋าก็มาเจอกับป้าคนไทย ที่ทำงานที่สนามบิน ก็ก็ถามๆพร้อมบอกทางไปขึ้นแทกซี่ให้ ใจดีมากกกๆ เบยยยโอเคร คือช่วงที่ไปถึงใหม่ๆ ไม่ได้ถ่ายรูปสนามบินเลย คือเหนื่อยและล้ามากกก พอขึ้นรถได้ก็หลับๆตื่น

เดี๋ยวมาต่อที่คอมเม้นละกัน