เมื่อคุณมีสิ่งๆหนึ่งที่คุณรัก และคุณก็ได้รับคุณค่าจากสิ่งๆนั้น
คุณจะอยากให้คนที่คุณรักที่สุดได้รับคุณค่าจากมัน...เหมือนกันอย่างกับที่คุณได้รับไหม?



ย้อนไป เม.ย.2013
รองเท้าวิ่งคู่หนึ่งอยู่ในมือพ่อ...มันคือของขวัญเนื่องในวันที่ไม่พิเศษอะไรจากลูกสาวคนหนึ่ง


วันหยุดสงกรานต์เมื่อ2ปีก่อน  ออ.กลับบ้านที่เชียงใหม่  ( อุ๊บอิ๊บขออนุญาตแทนตัวเองด้วย ออ.นะคะ )
จึงได้มีโอกาสร่วมงานวิ่งรายการหนึ่งนั่นคือ "สิงห์สงกรานต์"
ปีนั้น ออ.เองก็ได้เริ่มวิ่งมาพอสมควรแล้ว  เลยถือโอกาสชวนพ่อลองออกมาวิ่งดูบ้าง

"พ่อลองวิ่งในงานซัก 5 Km มั้ย"  อิ๊บซื้อรองเท้าให้ แล้วไปลองวิ่งดู

อาจจะเหมือนเอาขนมมาล่อเด็กให้ทำอะไรซักอย่างนะ
แต่ถ้ามันทำให้พ่อออกมาวิ่งได้ ... มันก็น่าทำไม่ใช่เหรอ ^^


งานแข่งวันนั้นผ่านไปด้วยดีค่ะ
พ่อวิ่งจบระยะ 5  Km   ออ.จบระยะ 10 Km แถมยังได้ถ้วยด้วย
ก่อนเข้าเส้นชัย พ่อมารออยู่ก่อนถึงประมาณ 300 เมตรแล้วพาวิ่งไปด้วยกัน
พ่อดูสนุก ... ออ.วิ่งมาเหนื่อยๆก็พลอยมีความสุขไปด้วย

( ออ.ไปขุดรูปนี้มาจาก facebook ค่ะ รูปต้นฉบับหายไปหมดแล้ววว T^T)



หลังจากวันนั้น  ออ.กลับมาทำงานที่กรุงเทพ
โทรกลับบ้านทีไร  ก็จะถามตลอด "พ่อได้ไปวิ่งบ้างมั้ย?"
หรือบางทีแม่ก็รับสายแล้วบอกว่า "พ่อไม่อยู่ ออกไปวิ่งที่สวนแถวบ้าน"

ทุกเย็นพ่อจะออกไปที่สวนสาธารณะแถวบ้านเพื่อวิ่งวันละนิดวันละหน่อยค่ะ
พ่อสุขภาพดีขึ้น  น้ำหนักลดลง กระฉับกระเฉง
ที่สำคัญ พ่อมีสังคมใหม่เป็นสังคมเล็กๆที่สนามวิ่ง
เป็นคุณลุงวัยเดียวกันที่ทุกเย็นมาออกกำลังกายกัน
ทีนี้ก็สนุกเขาล่ะ ... ได้ทั้งเพื่อน ได้ทั้งวิ่ง  ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่



มีครั้งนึง ออ.ได้มีโอกาสกลับบ้าน
เลยได้ไปงานแข่งด้วยกันอีก  คราวนี้แม่ไปด้วยกันค่ะ
พ่อเลยเหนื่อยเป็นพิเศษ อิอิ


งานนี้ แม่เลยได้เหรียญจากงานวิ่งเป็นเหรียญแรกในชีวิตด้วยค่ะ ^^




( เห่อลูกสาวลงหนังสือ 555 )

เมษา ได้รองเท้าใหม่  ...  วิ่ง 5 Km
ธันวา มีงานใหญ่ประจำปีจัดที่เชียงใหม่  "เชียงใหม่มาราธอน"

อิ๊บจะลงมาราธอน (42.195km) ....  พ่อลง 10 Kmมั้ย??
จากวันที่ชวนพ่อ  พ่อซ้อมมากขึ้นเพื่อให้วิ่ง 10 Km งานแรกให้สำเร็จ


และเมื่อวันแข่งมาถึง
พ่อวิ่งจบ 10 Km อย่างสวยงาม  เวลาที่ทำได้ดีซะด้วยค่ะ ( ดีกว่าตอน ออ.ออกมาวิ่ง10Km ครั้งแรกซะอีก)
ออ.เองก็วิ่งจบ 42 Km มาอย่างมีความสุข
พวกเราถ่ายรูปกันที่งานวิ่ง  


ออ.ชอบนะ ที่เห็นครอบครัวมาในงานวิ่ง  งานที่ ออ.รัก และคนที่รักอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา

รางวัลความสำเร็จของพ่อจากออ.คือ รองเท้าวิ่งคู่ใหม่ ( ดูจากหน้าแล้วไม่ค่อยดีใจเท่าไหร่เลย ^___^ )




จากวันนั้น... ถ้าออ.ได้กลับเชียงใหม่ก็จะชวนแกออกไปวิ่งด้วยกันบ้าง
บางครั้งก็ชวนวิ่งขึ้นดอยสุเทพ

ดูแกเหนื่อยๆที่ต้องวิ่งตาม แต่แกก็พยายามนะคะ



วันอาทิตย์เช้าๆ พ่อจะออกไปงานวิ่งบ่อยขึ้น
บางครั้งก็ไปกับพี่สาว  หรือถ้างานไหนพี่สาวไม่ว่าง แม่บอกว่า พ่อก็จะขี่มอเตอร์ไซด์ออกไปแข่งเอง
ไปเจอเพื่อนๆในก๊วนแกที่งานวิ่งเองเลย

แน๊...ธรรมดาที่ไหน

นี่เป็นรูปวิ่งบางส่วนที่แม่ส่งมาให้ดูค่ะ หรือบางทีก็เป็นพี่ๆนักวิ่ง Tag มาให้ ออ. เวลาที่เห็นพ่อไปตามงานวิ่ง

ทุกงานวิ่ง รู้มาว่าเวลาดีด้วย  ... ก็ดูจากรูปแล้วท่าทางไม่ยอมเอาซะเลย 55555

+++

หลังจากนั้นไม่นาน  พ่อก็ได้วิ่งน้อยลง ได้ซ้อมน้อยลงค่ะ
เพราะติดธุระต้องไปทำงานต่างจังหวัดบ่อย
พ่อบ่นว่าแทบไม่ได้วิ่งเลย  ปี 2014 พ่อเลยไม่ได้ไปแข่งเชียงใหม่มาราธอนด้วยกัน
แต่ก็ยังไปให้กำลังใจ ไปรอที่หน้าเส้นชัยเหมือนเดิม ^^


พ่อห่างจากการวิ่งไปนานพอสมควรเลยค่ะ
จนปีนี้ เชียงใหม่มาราธอน 2015

แม่บอกว่า ก่อนหน้านี้พ่อได้กลับมาวิ่งบ้างแล้วนะ  ออกไปวิ่งมาได้ซักเดือนนึงแล้ว
ออ.เลยลองชวนพ่อดูว่า "เราไปวิ่ง 10 Km  กันไหม ... งานเชียงใหม่มาราธอน"

เหมือนพ่อจะลังเลที่จะไป ... แต่ก็ตัดสินใจลงวิ่งดูอีกครั้ง
เพราะครั้งนี้  ออ.บอกกับพ่อว่า "เราจะวิ่งไปด้วยกัน"

ทางผู้จัดใจดีให้เบอร์วิ่งพ่อกับออ.มา 2 ใบก่อนวันแข่งขัน

และออ.เองก็พาพ่อไปเลือกรองเท้าคู่ใหม่ด้วยเช่นกัน อย่างน้อยก็เพิ่มกำลังใจให้อยากวิ่งนิดนึง ^^


+++

เช้าวันแข่ง  เราออกจากบ้านพร้อมกัน พ่อ แม่ ออ. พี่สาว และหลานสาวตัวเล็กไปที่ที่สนามแข่ง
ออ.มาอยู่ที่หน้าเส้น start กับพ่อ


บอกพ่อว่า " พ่อไม่ต้องรีบนะ  ค่อยๆไป  อย่าออกตัวเร็ว เดี๋ยวเราจะเหนื่อยตอนท้าย"
พยายามชวนพ่อคุย  เพราะแกไม่ได้มาแข่งนาน อาจจะหวั่นๆเล็กน้อย
ยิ่งมาวิ่งกับ ออ.ด้วยแล้ว  บอกเลยว่าคงหวั่นหนักกว่าเดิม 555

พอเสียงปล่อยตัวดังขึ้น
เราวิ่งไปข้างๆกันเรื่อยๆ  อากาศดีค่ะ
ออ.หันไปมองพ่ออยู่ทุกๆระยะ  สังเกตท่าทาง สังเกตการหายใจ
สิ่งที่พูดกับพ่อบ่อยๆ จนพ่ออาจจะรำคาญไปเลยก็ได้ (555)  คือบอกให้พ่อหายใจลึกๆ  เอาออกซิเจนไปเลี้ยงให้ทั่ว เราจะเหนื่อยน้อยลง

พ่อก้มหน้าก้มตาวิ่ง  ตั้งใจมากๆ
ออ.เองก็เป็นห่วง เพราะแกไม่พูดไม่จาเลย

5 Km แรกผ่านไปด้วยดี  พ่อวิ่งแรงดีไม่มีตกเลยค่ะ
จุดให้น้ำ  ออ.ให้พ่อแวะจิบน้ำเพื่อให้ร่างกายได้น้ำเพื่อทดแทนที่เสียไป

พยายามถามตลอดว่า "โอเคมั้ย"  

พ่อพยักหน้า  แล้วพูดว่า "เอาความเร็วเท่านี้แหละนะ"



พอถึงกิโลเมตรที่ 7 ความเร็วเริ่มลดลง
พ่อคงเริ่มเหนื่อย
ออ.ทำได้เพียง บอกให้หายใจลึกๆ  และวิ่งประคองไปด้วยกัน
" ถ้าเหนื่อยให้วิ่งช้าลงนะพ่อ  ไม่ต้องรีบ  อิ๊บไม่ได้รีบ ... ผ่อนให้เราสบายขึ้น แล้วเดี๋ยวแรงก็กลับมา ...
ถ้าเหนื่อยให้ผ่อน แต่เราจะไม่เดิน ... หายใจลึกๆด้วยนะ "

เหลือ 1 Km สุดท้าย พ่อคงเหนื่อยมาก
ออ.ได้แค่บอกว่า อีกนิดเดียว อดทนหน่อยพ่อ พ่อทำได้ดีมากๆแล้ว
พ่อคงเหนื่อยเลยบอกว่า...อิ๊บไปก่อนพ่อเลยก็ได้  ไปเข้าเส้นชัยก่อนเลย

"ไม่เอา...เราวิ่งมาด้วยกันตลอดทาง จะมาทิ้งกันตอนสุดท้ายได้ยังไง"  ออ.ตอบพ่อไปพร้อมกับวิ่งอยู่ข้างๆตลอด

จนถึงเส้นชัย ... เราเข้าเส้นชัยมาพร้อมกัน

ออ.มองดูนาฬิกาที่ข้อมือ  ระยะทาง 10.5 Km พ่อทำได้ 1:03 ชม.
พ่อเก่งมากกกกกกกกกกกกก
10 Km ที่วิ่งด้วยกัน พ่อไม่ได้หยุดเดินเลย  จะมีเพียงแค่ไม่กี่ก้าวที่หยิบน้ำมาดื่มแล้ววิ่งต่อ

"ภูมิใจในตัวพ่อมาก  ภูมิใจที่สุด"




พ่อไปรับแม่ที่รถ เพื่อพาเข็นมาในงาน
ส่วน ออ.เปลี่ยนเสื้อแล้วออกวิ่งสวนทางกับบรรดานักวิ่งเพื่อไปรับเพื่อนๆที่วิ่งระยะมาราธอนต่อ

กลับเข้ามาแม่ก็มานั่งอยู่ที่หน้าเส้นชัยแล้ว

แม่กำลังทานอะไรเต็มไม้เต็มมือไปหมด  
แม่บอกว่า งานนี้อาหารเยอะมาก คนเยอะมาก เค้ามีอาหารให้เยอะเลย

ดูแม่สนุก  พ่อก็สนุก ... เราก็เลยสนุกไปด้วย



งานนี้มีคนทักพ่อเยอะแยะ  นักวิ่งเชียงใหม่มาทักทายเยอะกว่า ออ.อีก ^^  ( บางคน ออ.เองยังไม่รู้จักเลยค่ะ 555 )
เพิ่งรู้ว่าพ่อเป็นเซเลปนักวิ่งเชียงใหม่ ^^

เราเล่นอยู่ในงานกันสักพักก่อนจะกลับบ้าน

ในรถ  พ่อพูดไม่หยุดเลย ว่าวิ่งอย่างงั้น วิ่งอย่างงี้
ดูแก Happy มาก ^^


++++++++++++++++
พ่อให้อะไรหลายอย่างกับ ออ.มาเยอะค่ะ
และก็อดทนอะไรมากมากกับลูกสาวคนนี้
จากที่เคยห่วงมากเพราะเห็นวิ่งมาก  จนตอนนี้คงหายห่วงไปเยอะ
ออ.เองก็อยากให้พ่อรู้


การวิ่งคือชีวิต  คือความสุขของออ.
ออ.ได้รับอะไรหลายอย่างจากการวิ่ง
และออ.ก็อยากให้คนที่รักที่สุด ได้รับสิ่งนั้นแบบที่ออ.ได้รับเช่นกัน


ถึงเวลาให้ความรักที่มีค่ากับคนที่คุณรักผ่านสิ่งที่คุณรักแล้วหรือยังคะ


++++++++++++++++

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
เข้าไปทักทาย ออ.ได้ที่ FB Fanpage www.facebook.com/iamoopaibกันได้นะ ^^