คัดลอกมาจากเพจ http://www.facebook.com/JapanPerspectives ครับ



退職後の生活、新しい冒険。

ภาพที่ทุกคนเห็นอยู่นี้

คือบรรดากลุ่ม สว.

เวลาเราท่องเที่ยวในญี่ปุ่น
แม้สถานที่นั้นจะห่างไกล ไปลำบาก สุด Adventure แค่ไหน
ก็จะเห็นคนกลุ่มนี้ ให้พบเจอได้เสมอ ในสัดส่วนที่ไม่น้อยเลย

อย่างในภาพ
อยู่บริเวณทางเดินขึ้น Daimon-Zaka @ Kiikatsuura
เป็นเส้นทางขั้นบันไดอันยาวเหยียดดดดดดด
ที่แม้แต่คนหนุ่มอย่างผม ยังเมื่อยขา+-ขอพักเป็นระยะระหว่างทาง

แต่พวกเค้าก็ไม่ยอมแพ้
หยิบไม้เท้าคู่ใจ ค่อยๆเดินไต่ขึ้นไปอย่างช้าๆแต่สม่ำเสมอ
ด้วยสีหน้าที่แจ่มใส เหมือนได้ออกมาเปิดหูเปิดตา

คุณจะพบเห็นภาพแบบนี้ ได้ตามสถานที่เที่ยวทั่วประเทศ
.
.
.
คนเหล่านี้สอนอะไรเรา ?

แน่นอนว่า หากร่างกายไม่แข็งแรง ก็คงไม่สามารถเที่ยวได้
แม้แก่แล้ว แต่ยังแข็งแรงอยู่
แสดงว่าต้องรักษาสุขภาพตั้งแต่ยังหนุ่ม

บางคนนี่ ผมขาวหมดหัวแล้ว (ขออภัย)
แต่รูปร่าง สีหน้า ผิวพรรณยังดีอยู่เลย!
เดินไป ยิ้มไป อย่างร่าเริง
.
.
การเที่ยวที่ไม่ได้สบาย ไม่ได้มีรถรับ-ส่ง ถึงจุดหมายทุกที่
แต่เป็นการเดินเท้า และยิ่งเดินขึ้นเขาด้วย
บางทีการเที่ยวแบบนี้ก็มีอะไรให้ “น่าจดจำ” อยู่ไม่น้อย
.
.
และอย่างน้อยที่สุด ผมว่า...
ได้สื่อถึงทัศนคติของคนญี่ปุ่นที่ไม่ชอบอยู่เฉยๆ
มักจะหาอะไรทำตลอด แม้จะเกษียณแก่ชราแล้ว
แต่ก็ยังแอคทีฟเหมือนคนหนุ่มสาวไม่เปลี่ยน

ขอนับถือตรงนี้จริงๆ!


+++++++++++++++++++++++++++++

อีกตัวอย่างที่เห็นได้ง่ายตามในเมืองทั่วไป เช่น
ผู้สูงวัยจะออกมาปัดกวาดทำความสะอาด
บริเวณย่านที่พักตนเอง
.
.
ผู้สูงวัยที่ตอนเช้าๆ จะออกมายืนประจำจุดต่างๆ
เพื่อดูแลความปลอดภัย+เป็นระเบียบ
แก่น้องๆหมวกเหลืองที่เดินไปโรงเรียน
.
.
ผู้สูงวัยที่มาขับแท็กซี่หลังเกษียณ (คนที่สายตายังดีอยู่)
ความมีวุฒิภาวะ+ประสบการณ์ คงทำให้ขับได้อย่างปลอดภัย


หากถามเขาโต้งๆว่าทำไมหลังเกษียณแล้ว ถึงยังอยากทำโน่นทำนี่


ก็คงได้คำตอบพื้นฐานประมาณ...
ไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ ออกมาได้พบเจอผู้คน ไม่เบื่อดี
.
.
แต่เบื้องหลังของคำตอบนี้ คือ “อยากทำประโยชน์เพื่อสังคม”!!
.
.
เป็นจิตสำนึกรักของการเป็นส่วนหนึ่งของสังคมของคนญี่ปุ่น


แล้วเราล่ะ มีสำนึกมากแค่ไหน
และพอจะทำอะไรได้บ้าง ?


“ชีวิตหลังเกษียณ...การผจญภัยครั้งใหม่”


J a p a n P e r s p e c t i v e


** Thx เนื้อหาดีๆจากเพจ http://www.facebook.com/JapanPerspectives อีกครั้งครับ