รักระยะไกล
เมื่อถึงคราที่มีรักแล้ว แรกๆ อาจจะดูหวานชื่นไม่มีติดขัด ราวกับไม่มีอะไรมาขัดขวางความรักของเราสองคนได้ โทรหากันทุกวัน คุยแชทกันแทบ 24ชม.
พอเวลาผ่านไปก็เริ่มไม่มีเรื่องพูดกัน และต่างคนต่างก็มีเรื่องอะไรให้ทำ บางคนไม่ว่างติดธุระ บางคนต้องอ่านหนังสือสอบ หรือมีหลายๆ เรื่องที่ทำให้ทั้งสองไม่ได้คุยกันเท่าเดิม และแล้วก็เกิดความรักอิ่มตัวขึ้นวันๆ นึงคุยกันแทบนับประโยคได้ โทรหากันแค่ไม่กี่ครั้ง บางวันก็ไม่โทร จนเริ่มเกิดอาการเบื่อ 90% ปากบอกไม่เบื่อ แต่ภายใต้จิตใจ เบื่อทุกคน เพราะ กูก็เป็น 5555
ในเมื่อต่างคนต่างอยู่คนละที่คนกัน บางคู่ รวมทั้งคู่กูด้วย คนนึงซื่อสัตย์รอวันที่จะอยู่ด้วยกัน แต่อีกคนได้ไปเจอคนใหม่ เจอนิสัยอะไรใหม่ๆ ที่ไม่คุ้นเคย ทำให้อยากรู้จัก อยากค้นหา จนลืมไปว่าเรามีคนที่เรารักอยู่แล้ว เหมือนลืมไปเลยว่าเคยร่วมทุกร่วมวสุขกันไปช่วงขณะหนึ่งเลย เรื่องจริง เพราะ เป็นมาแล้ว จนวันนึงก็เริ่มหาข้ออ้างเพื่อที่จะไม่คุยกัน หาข้ออ้างที่จะห่างกัน ไอ้คนที่เชื่อใจกันก็เสียใจ อดทนพยายาม รอวันที่จะได้คุยกันเหมือนเดิม การทำแบบนั้นมันไม่ใช่ความรักหรอก มันเป็นความเห็นแก่ตัวของคนเราที่อยากจะให้ตัวเองมีความสุข เพราะ เราได้เจอคนใหม่ที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขกว่า เลยไปหาคนใหม่ที่ดีกว่าเท่านั้นเอง
อันนี้บอกตามตรงผ่านมาเอง ทำมาเอง เจอมาเอง และกลับมาคบกันเหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าความรักหนะ ไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องมีเวลาให้กันตลอดเวลา ขอแค่อยู่ใช้ชีวิตด้วยกัน เข้าอกเข้าใจกัน อาจจะไม่หวานชื่นเหมือนแต่ก่อน แต่ถ้าเรามีกันและกันมันก็มีความสุขนะ ลองนึกถึงวันเก่าๆ สิเราเคยทำอะไรร่วมกันตั้งหลายอย่าง ทั้งร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน แค่นึกก็มีความสุขละ
สิ่งดีๆ ที่มีอยู่แล้ว ถ้าหากอยากได้คืนแล้ว แต่ไม่ได้มันคืนคงเเย่มากเลยเนอะ ท่าผมเจอคนที่ใช่ตั้งแต่เเรกผมคงไม่ต้องตามหาแบบนี้หลอก TT
รักระยะไกล
เมื่อถึงคราที่มีรักแล้ว แรกๆ อาจจะดูหวานชื่นไม่มีติดขัด ราวกับไม่มีอะไรมาขัดขวางความรักของเราสองคนได้ โทรหากันทุกวัน คุยแชทกันแทบ 24ชม.
พอเวลาผ่านไปก็เริ่มไม่มีเรื่องพูดกัน และต่างคนต่างก็มีเรื่องอะไรให้ทำ บางคนไม่ว่างติดธุระ บางคนต้องอ่านหนังสือสอบ หรือมีหลายๆ เรื่องที่ทำให้ทั้งสองไม่ได้คุยกันเท่าเดิม และแล้วก็เกิดความรักอิ่มตัวขึ้นวันๆ นึงคุยกันแทบนับประโยคได้ โทรหากันแค่ไม่กี่ครั้ง บางวันก็ไม่โทร จนเริ่มเกิดอาการเบื่อ 90% ปากบอกไม่เบื่อ แต่ภายใต้จิตใจ เบื่อทุกคน เพราะ กูก็เป็น 5555
ในเมื่อต่างคนต่างอยู่คนละที่คนกัน บางคู่ รวมทั้งคู่กูด้วย คนนึงซื่อสัตย์รอวันที่จะอยู่ด้วยกัน แต่อีกคนได้ไปเจอคนใหม่ เจอนิสัยอะไรใหม่ๆ ที่ไม่คุ้นเคย ทำให้อยากรู้จัก อยากค้นหา จนลืมไปว่าเรามีคนที่เรารักอยู่แล้ว เหมือนลืมไปเลยว่าเคยร่วมทุกร่วมวสุขกันไปช่วงขณะหนึ่งเลย เรื่องจริง เพราะ เป็นมาแล้ว จนวันนึงก็เริ่มหาข้ออ้างเพื่อที่จะไม่คุยกัน หาข้ออ้างที่จะห่างกัน ไอ้คนที่เชื่อใจกันก็เสียใจ อดทนพยายาม รอวันที่จะได้คุยกันเหมือนเดิม การทำแบบนั้นมันไม่ใช่ความรักหรอก มันเป็นความเห็นแก่ตัวของคนเราที่อยากจะให้ตัวเองมีความสุข เพราะ เราได้เจอคนใหม่ที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขกว่า เลยไปหาคนใหม่ที่ดีกว่าเท่านั้นเอง
อันนี้บอกตามตรงผ่านมาเอง ทำมาเอง เจอมาเอง และกลับมาคบกันเหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าความรักหนะ ไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องมีเวลาให้กันตลอดเวลา ขอแค่อยู่ใช้ชีวิตด้วยกัน เข้าอกเข้าใจกัน อาจจะไม่หวานชื่นเหมือนแต่ก่อน แต่ถ้าเรามีกันและกันมันก็มีความสุขนะ ลองนึกถึงวันเก่าๆ สิเราเคยทำอะไรร่วมกันตั้งหลายอย่าง ทั้งร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน แค่นึกก็มีความสุขละ
สิ่งดีๆ ที่มีอยู่แล้ว ถ้าหากอยากได้คืนแล้ว แต่ไม่ได้มันคืนคงเเย่มากเลยเนอะ ท่าผมเจอคนที่ใช่ตั้งแต่เเรกผมคงไม่ต้องตามหาแบบนี้หลอก TT