๐ .....

๐ ท่องท้องหล้าลิขิตคราจิตต้อง
ชมชื่นรสร้อยกรองประโลมขวัญ
ดื่มมธุรสวาทีทั่ววงวรรณ
ช่างหรูหราอัศจรรย์เกินบรรยาย ฯ

๐ ติดใจรสละมุนหวานหวังสารสื่อ
เพื่อจะฝากฝีมือให้เฉิดฉาย
สำคัญตนสูงค่าช่างน่าอาย
เมื่อสุดท้ายหวังล่มติดหล่มคำ ฯ

๐ ยิ่งเขียนยิ่งจมหายมิคลายฉงน
ไร้แก่นยึดพิกลตรึกเช้าค่ำ
จักสะท้อนสิ่งใดให้จดจำ
จักสื่อสำนวนใดให้รับรู้ ฯะ