คือว่า...เราคุยกับรุ่นคนนึงแต่อยู่คนล่ะโรงเรียน

เราก็เรียกพี่เขาว่า มีมี้ แบ้วอ่ะเด้ 555555
ที่ได้คุยกันก็พี่เขาแอดเรามาในเฟสเออเราไม่ได้อะไรก็เห็นน่ารักดีก็เลยรับไปตามภาษาคนทั่วไปนั้นแหละ แล้วอยู่ดีพี่เขาทักมาเราก็ไม่ได้คิดไรใครทักมาก็คุยๆไปงั้นแหละ คุยไปเรื่อยๆพี่เขาก็ขอไลน์ก็ให้ไม่ได้คิดไรอีกอย่างก็น่ารักด้วยก็ให้ๆไปเป็นใครใครจะไม่ให้ล่ะน่ารักชิปหาย  จานั้นคุยมาเรื่อยๆ คือก็คุยกันอยู่  จะว่าคุยเยอะก็ไม่เชิง แต่ก็นะเว่ยไม่ใช่ไม่เลือก พอได้คุยไปเรื่อยๆเราก็รู้สึกดีอ่ะ  คนไรน่ารักชิปหาย ขี้อ้อน  ขี้งอน  ขี้บ่น  เอาแต่ใจด้วย น่ารักมากๆ จนลืมคนที่คุยมาก่อนหน้าเลยอ่ะ  แรกๆก็รู้สึกดีนะน่ารักดี มีไรก็บอกทุกอย่า  ไม่ว่าจะเรื่องแฟนเก่าหรือคนที่มาชอบก็บอก กูหลงแรงแต่พอคุยไปทุกวันมันก็จากรู้สึกกลายเป็นว่ากูรักซ่ะงั้น คนที่คุยมาก่อนเราก็ไม่สนใจมันเลย  เลวล่ะซิ ก็ไม่หรอก มั้ง แต่คุยไปได้ประมาณอาทิตย์กว่าๆ  ด้วยความที่ว่าคนมันชอบมันก็มีคิดมากธรรมดาแต่กูคนนึงแหละคิดมากแล้วชอบร้องให้มันไม่ธรรมดาสำหรับกูเลย แล้วก็รู้สึกแย่ แย่มากๆ ที่ไม่เชื่อใจพี่เขาเลย  แล้วเราก็ไม่รู้ด้วยพี่เขาจริงจังกับเราจริงมั้ย  หรือแค่คุยเพื่อลืมคนเก่า เราไม่รู้หรอกก็มันรักไปแล้วอ่ะ ในอาคพี่เขาก็มีคนมาถามเรื่องแฟนเก่าตลอดเลย ง่ายๆก็ยิ่งยิ่งเจ็บ แล้วก็ร็สึกว่ามันไม่เหมื่อนดิมแต่เอาจริงๆมันก็ไม่ได้แปลกไปจากเดิมหรอก กูคิดมากเอง เวลาเราคุยกับเขามันก็ไม่รู้สึกมีความสุขเราพยายามไม่คุย คุยให้น้อยลง ไม่ชวนคุยเหมือนตอนแรกๆ  ที่ทำแบบนี้ก็เพราะว่าไม่อยากเจ็บไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกแย่  เราไม่รู้ว่าที่เราทำอยู่มันถูกมั้ย มันจะทำให้เราเจ็บน้อยลงรึเปล่า หรือเราต้องทำไง